5 jaar later

Pov Justin

"Weet je zeker dat je niet nog even blijft? Het gaat zo onweren, je kan hier nog even schuilen?" stelt Sophie voor.
Ze maakt haar paardenstaart los, waardoor haar bruine lokken als een waterval op haar schouders neervallen.
"Ik zou het liefste gewoon thuis zitten. En daarbij, jullie wouden nu al zo lang samenwonen, dus geniet er nu maar van met jullie tweetjes."

Chris en Sophie hadden al eerder plannen om samen te wonen, en vorige maand hadden ze eindelijk besloten om samen in Soph's appartement te wonen. Chris is momenteel op zoek naar een job, en Sophie moet nog een jaar studeren, net als ik. Vandaag had ik geholpen om alle spullen van Chris naar het appartement van Sophies oma te brengen. Het stond al jaren leeg, dus werden er nieuwe meubels in geplaatst, nieuw behang aan de muren, en trok Sophie erin tijdens haar studies.

"Bedankt voor je hulp! Spreken we snel nog eens af?" vraagt Chris.
Ik geef hem een knikje als antwoord en trek de deur achter me dicht. Als Cat en Julian er ook nog waren, dan was ik misschien gebleven. Helaas moesten zij een uurtje geleden al weg, omdat ze vanavond iets gingen eten met Cats ouders.

Ik ben nog maar enkele straten verder, wanneer er inderdaad enkele druppels water uit de lucht komen vallen. Al snel begint het te gieten, waarop de mensen rond me snel een paraplu uithalen of naar binnen vluchten. Het duurt niet lang voordat ik de enige ben die met dit weer nog op straat rondloopt. Mijn maag begint plots te rammelen, en ik besef dat ik niet meer naar de winkel geweest ben gisteren. Dat wordt pizza bestellen...

Wanneer het ook begint te onweren, blijf ik even staan in een bushokje. Mijn kleren plakken aan mijn lichaam door de regen en ik verlang naar iets warms.
"Fris weertje, niet?"
Ik kijk naar het meisje dat me net aansprak. Leren jasje, kort rokje, te veel make-up en hoogst waarschijnlijk slechts een jaar of 18.
"Als je hier naast me komt zitten, kunnen we elkaar warm houden," vervolgt ze, met een vals glimlachje om haar lippen.

"Het spijt me, geen interesse."
"Je vriendin hoeft van niets te weten, en daarbij: je zit toch gewoon bij me, meer niet?"
"Ik heb geen vriendin. En stop met die zwakke versierpogingen, want zolang je geen man bent, beteken je niks voor me."
"Tuurlijk, alle leuke jongens zijn homo's," concludeert ze meteen.

Fout, de leukste jongen die ik ken is biseksueel. En woont in Amerika. Dat kan ik niet zeggen aan het meisje, dus ik bijt op mijn lip en probeer me in te houden. In het begin skypten Kyle en ik nog wel, maar het grote tijdverschil en onze studies hebben ons uit elkaar gerukt. Niemand heeft het ooit echt uitgemaakt, maar na al zeker 2 à 3 jaar amper contact, lijkt het me wel duidelijk.

Ik heb geen idee waar Kyle nu is, of hij geslaagd is, of hij een nieuwe vriend heeft, misschien zelfs een vriendin? Leeft hij zelfs nog? Hij heeft al een hele tijd niks meer gepost op social media...

Het onweer begint af te nemen, maar er blijven donkere wolken boven de stad hangen. Ik besluit om door dit kleine beetje regen naar huis te lopen, voordat het weer erger gaat regenen. Het meisje blijft in het bushokje zitten en werpt me nog een vernietigende blik toe. Stoer, heel stoer.

Ik ren de hoek om, nog steeds achter me kijkend, en bots daardoor tegen iemand aan.
"Het spijt me! Ik keek niet waar ik liep, het is mijn fout!" stamel ik.
"Justin...?"
Twee goudbruine ogen staren me geschokt aan. Het zijn dezelfde ogen waarvan ik 5 jaar geleden dacht dat ik ze nooit meer zou zien. Ogen die zo veel betekenis voor me hebben, die zo veel emotie kunnen weergeven. Kyle...

"Je bent terug..." zeg ik zacht.
"Wat doe je buiten in dit weer?"
"Ik kan van jou hetzelfde vragen!" kaats ik terug.
"Nog steeds even koppig..." zucht Kyle geïrriteerd.
"Hoor wie het zegt, stuk chagrijn," grijns ik.
Kyle grinnikt even, maar daarna valt er een ongemakkelijke stilte.

Ik bekijk Kyle van kop tot teen. Zijn schouders zijn breder geworden, en door zijn doorweekte hemd kun je zijn spieren goed zien. Net als vroeger zit zijn haar in de war, maar dat kan ook komen doordat hij waarschijnlijk in dezelfde regenbui als mij zat. Zijn prachtige, gouden ogen zien er nog precies uit zoals ik me herrinner. Alleen staan ze doffer, minder... Vrolijk... Mijn blik blijft even hangen bij zijn lippen en ik voel mijn wangen rood worden.

Kyle glimlacht even en laat ook zijn blik over mij glijden. Ik voel me ongemakkelijk, maar toch werkt zijn aanwezigheid ook rustgevend. Mijn buik begint te kriebelen en ik weet dat dit is waarom ik nooit een andere relatie had. Ik ben van hem blijven houden...

"Waarom ben je terug?" vraag ik opnieuw.
"Mijn laatste jaar stage is hier. Ik was zoek een appartementje, ik slaap nu in een hotel. Helaas besloot die regenbui om me sneller terug naar huis te sturen dan gepland."
"Waarom belde je me niet gewoon? Je kon bij mij blijven totdat je iets anders had, ik heb een appartementje hier..."
Kyle zucht even en kijkt me treurig aan.
"Wat als je een ander nummer had? En zou het niet vreemd geweest zijn als ik plots weer van me liet horen, gewoon om te vragen of ik onderdak kon vinden bij jou. Het voelde gewoon niet goed..."

Hij heeft misschien gelijk, maar hij kon toch gewoon hebben laten weten dat hij terug was...? Ook al zijn we niet meer samen, we waren nog steeds vrienden...
"Wat doe jij hier? Als je hier in de buurt woont, leek binnen blijven me toch een leuker plan dan gaan wandelen."
"Ik hielp Soph en Chris met verhuizen, en ik was te voet naar hun appartement gegaan.

"Zijn ze nog samen?" vraagt Kyle verbaasd.
"Ja. Cat en Julian ook. Enkel wij zijn uit elkaar gegaan," sis ik. "Sorry, dat kwam er gemener uit dan bedoeld..."
"Het is ok..." zucht Kyle.
Hij bijt ongemakkelijk op zijn lip en ontwijkt oogcontact.
"Heb je zin om iets te gaan eten...? Wat bijpraten over onze studies en de anderen...?" stelt hij voor.
Ik stem in en we haasten ons naar het dichtstbijzijnde restaurant. Net als we binnen zijn, begint het opnieuw hard te regenen. Perfecte timing dus.

Eenmaal aan onze tafel, leek het wel alsof we elkaar gewoon een weekje niet gezien hadden. We lachten weer en alles was weer zoals vroeger. Alleen bleef er één vraag op mijn lippen branden, waardoor ik niet helemaal van dit moment kon genieten.
"Heb je... Een andere relatie gehad, nadat wij uit elkaar waren...?"
"Ik heb een paar maanden, misschien een jaar, iets gehad met een meisje. Uiteindelijk heb ik het uitgemaakt, ik miste iets bij haar..."
"Ik weet wel wat ze mist..." grijns ik.

"Nee, niet dát," lacht Kyle. "Ik voelde nooit die klik voor de volle 100%, en bij jou had ik die wel. En jij? Heb jij nog leuke jongens ontmoet?"
"Ontmoet wel, ja. Helaas nooit echt iemand om een relatie mee te beginnen. Ik heb wel genoeg geprobeerd, Chris is zelfs eens meegekomen naar een gaybar om me aan een vriendje te helpen. We moesten snel weg van hem toen een jongen hem probeerde te versieren..." lach ik.

"Heb je al die tijd geen andere relatie gehad? Hoe kan dat? Je bent echt ontzettend leuk, en er zijn zat jongens die jij ook wel leuk vindt!"
"Er is er maar eentje die mijn hart gestolen heeft, en waar ik al jaren van hou... Ik denk niet dat ik ooit over hem zal geraken..." fluister ik zacht, hopend dat Kyle het meeste van die zin niet kon horen.
"Weet hij dat je hem leuk vindt? Heb je ooit al eens met hem gepr-..."
En toen viel het kwartje bij Kyle.

"Serieus...? Na al die jaren en na alles wat ik je heb aangedaan, vind je me nog steeds leuk...?"
Zwijgend staar ik naar mijn bord. Geweldig, hij heeft alles gehoord. Kan ik alsjeblieft verdwijnen?

We schrikken allebei op van Kyles gsm die afgaat. Hij excuseert zich en staat op. Enkele minuten later is zijn gesprek beëindigt en komt hij weer naar onze tafel toe.
"Ik moet gaan, het spijt me... Dit is mijn nieuw nummer, bel je me nog? Het zou fijn zijn om jou en de anderen terug te zien."
Twijfelend kijk ik naar het kaartje in mijn hand. Kyles naam staat er op, zijn nummer, en zelfs het logo en de naam van de fotograaf waarbij hij stage loopt.

"Als je nog steeds op zoek bent naar een kamer... Mijn kamergenoot heeft zijn studies afgerond, dus ik heb een kamer vrij in mijn appartement."
"Meen je dat?" vraagt Kyle verwonderd.
"Ja, waarom niet? De huur is een degelijke prijs en je hebt genoeg ruimte. De buren zijn ook niet al te lastig," voeg ik er met een knipoog aan toe.

We betalen onze rekening, elk de helft, en gaan dan naar buiten. Het is weer harder beginnen regenen, maar Kyle moet echt vertrekken en ik had geen zin om in mijn eentje achter te blijven in het restaurant.
"Wil je een lift? Ik heb nog wel even tijd om je af te zetten?"
"Hoe kom je aan een auto als je hier nog maar net bent?"
"Huurauto. Het is handiger voor fotoshoots op verplaatsing. En over fotoshoots gesproken: ik moet er nog steeds eentje met jou doen..." grijnst hij.

Mijn wangen worden weer knalrood en ik stap snel in de auto. De kans dat Kyle het opmerkte is groot, daar kent hij me te goed voor.
"Nog steeds van van dit?" vraagt Kyle.
Hij zet de radio aan, en net op dat moment klinkt de bekende stem van Shawn Mendes door de auto.
"Natuurlijk, hoe kan je daar nu niet graag naar luisteren?" grijns ik.

Ik leg uit aan Kyle waar ik woon en nog geen tien minuten later stopt de auto voor mijn appartement.
"Wel dan... Zie ik je later?" vraag ik met een klein glimlachje.
"Ik hoop van wel, ik ben mijn hotel meer dan beu," lacht Kyle.
Het begint alsmaar harder te regenen, dus ik doe snel de autodeur dicht en haast me naar binnen.

Net voor ik in de inkomhal ben, grijpt een sterke hand mijn pols vast.
"Ik denk dat ik weet wat me deed twijfelen over mijn relatie met dat meisje," zegt Kyle.
"Serieus? Ga je het over je ex hebben terwijl we staan te bevriezen in de regen?" vraag ik geïrriteerd.
"Ze was jou niet. Daarom klikte het niet helemaal met haar."

Er valt opnieuw een stilte tussen ons. Het enige dat je kan horen is het geluid van de regen en van een paar auto's die voorbij rijden. Zonder ons oogcontact te verbreken, laat Kyle zijn hand glijden van mijn pols naar mijn hand. Ik merk een lichte twinkel op in zijn goudbruine ogen.

"Ik ben blij dat ik je heb teruggevonden. Dit keer laat ik je niet meer zomaar gaan..." fluistert hij.
Zijn stem klinkt zacht, bijna niet meer hoorbaar door de regen. Langzaam zet hij een stap dichter naar me toe en legt zijn andere hand op mijn wang. Onze gezichten zijn zo dicht bij elkaar, dat ik zijn adem kan voelen op mijn gezicht. Voorzichtig drukt Kyle zijn lippen op mijn wang en laat me dan los. Ik merk verwarring en twijfeling op in zijn ogen, alsof hij zelf ook niet goed begrijpt wat er net gebeurd is.

Zonder na te denken trek ik Kyle dichter bij me, en druk mijn lippen op die van hem. Ik sluit mijn ogen en focus me op alles wat nu door me heen gaat. Ik voel mijn hart sneller kloppen, en ik merk hetzelfde bij Kyle wanneer ik mijn hand op zijn borstkas leg. Vijf jaar lang heb ik dit gevoel moeten missen, en het is zo verdomd fijn om dit terug te kunnen doen.

"S-sorry, dat ging misschien een beetje snel..." stamel ik verontschuldigend.
"Geeft niks. Ik zie je over een uurtje of twee, sunshine!" glimlacht Kyle.
Hij geeft me nog een snelle kus, stapt terug in zijn auto en rijdt weg.

Damn, ik heb die boy gemist.

---

Dachten jullie echt dat ik die twee niet samen zou laten eindigen? ;)

+2000 woorden, probably mijn langste hoofdstuk ever 😂 Ik hoop dat jullie toch nog blij zijn met het einde?

Voorlopig zit dit boek erop, maar aanvragen voor bonushoofdstukken mag je achterlaten in het deel dat ik daarvoor aanmaakte, of gewoon in privéberichten als je dat liever hebt ;)

Bij deze kan ik ook zeggen dat de proloog van mijn nieuw boek op mijn profiel staat 😊 (Geen idee of het iets wordt, ik ben er voorlopig druk mee bezig 😂)

Vraagje: Zou ik een boek aanmaken voor rants en tekeningen? (En zouden jullie dat dan ook bekijken? Er zou info over nieuwe projecten in staan, tekeningen van mij, quotes, lyricsen, mijn favo liedjes en artiesten, ...)

Xoxo, Di

(25/08/2018)