"Bel- Oh shit! Jongens kan dat niet ergens anders?" Zegt Leo terwijl zijn stem verhoogt.

Ik kijk Leo aan en ik duw bami's handen van mijn gezicht af.

Bami kucht een keer en dan kijkt hij Leo geïrriteerd aan.

"Wat is er?" Vraagt hij bot.

"Draak en pa moeten vanacht overwerken. Ze hebben vijftig euro gestort zodat we eten kunnen halen." Zegt Leo.

Ik schiet uit bed.

Loempia's! We zijn vanacht alleen!

Wat nou als er een monster komt?

Of een zombieapocalypse?

Meestal in films breekt er een zombieapocalypse uit als de kinderen en ouders gescheiden zijn!

We gaan dood!

Oh nee!!

Ik wou nog graag een keer met Ilse winkelen voor een leuke jurk en met bami een keer zwemmen...

Dat kan nou niet meer.

Oh pinda's, ik moet Ilse bellen! Dit moet ze weten!

De bel klinkt beneden en ik gil van de schrik.

"Ze komen! Verstop je jongens!" Roep ik en ik duik onder mijn bed.

Ik voel een paar rare blikken en Leo loopt weg. Waarschijnlijk om zich te verstoppen.

Neem een voorbeeld bami! Leo is verstandig!

"Verstop je bami!" Roep ik in paniek.

"Bella?" Vraagt hij.

"Geen tijd bami, geen tijd. Verstop je want ze komen onze hersens opeten!" Zeg ik gehaast.

"Nou, ik heb geen idee waar je het over hebt maar als ze echt voor onze hersens komen weet ik één ding zeker: ze zullen jou overslaan." Zegt Leo en ik hoor twee mensen in de lach schieten.

Ik duik verder onder het bed en ik kijk heel sniekie wie de zombie is.

Het is Blake.

Ik zucht luidruchtig.

"Wat doet ze?" Vraagt hij verbaasd.

Ik grom naar Leo die de slappe lach lijkt te hebben en ik kruip half onder het bed vandaan.

Ik zwaai vriendelijk naar Blake.

"Heey vriend van Leo." Zeg ik vrolijk.

"Weet je mijn naam nog steeds niet?" Vraagt hij.

"Ha! Echt wel! Ik ben niet dom of zo, mocht je dat soms denken. Blake." Zeg ik stoer.

"Dat is mijn naam helemaal niet." Zegt hij.

Boven me schiet bami in de slappe lach en Leo komt ook niet meer bij.

Ik kijk hem raar aan.

"Huh? Wat dan?" Vraag ik.

"Nick." Zegt hij.

Ik lach.

"De k was goed!" Zeg ik verontwaardigt.

"Ja. Ik ben trots op je, dat is het dichtste dat je ooit bij mijn naam bent geweest." Zegt hij sarcastisch.

"He, niet zo sipjes Nick.
HA! Ik wist het nog!" Zeg ik.

Ik leg mijn hoofd neer op de vloer omdat mijn nek pijn begint te doen.

"Bella, kom onder je bed vandaan." Zegt Leo.

Ik zucht en braaf kruip ik als een tijger eronderuit maar ik blijf wel liggen.

Ik heb toch geen zin om op te staan...

En eigenlijk ligt het niet zo slecht.

Oh poepjes, de twee heren vinden het heel erg grappig zo te zien.

Bij bami rollen de tranen over zijn wangen en Leo loopt rood aan van het adem tekort.

Blake, uh ik bedoel Nick.
Nick en ik kijken elkaar aan.

Hèhè, Nick en ik.
Dat rijmt...

Net als gek en bek.
En melk voor elk.

Oke, ik dwaal af...

We kijken elkaar dus aan en ik haal, jawel, liggend mijn schouders op.

Ooit geprobeerd?
Moeilijk.

Waarschijnlijk zag het eruit alsof ik een spastische slang nadeed maar ondertussen is bami gestopt met lachen.

Hij kijkt me aan en ik rol me op mijn rug zodat ik hem beter kan zien.

"He bami." Zeg ik en ik zwaai naar hem.

Hij zwaait terug en hij kruipt, als een krab met spasme, naar me toe.

"Ik kom bij je liggen." Zegt hij en hij ploft naast me neer.
Hij laat een zacht kreuntje horen.

"De vloer is hard hoor, dombo." Zeg ik wijs.

Ik had waarschijnlijk hetzelfde als bami gedaan, als ik niet al op de grond lag.

Leo lijkt zich ook herpakt te hebben.

"Wij halen pizza." Zegt hij.

Ik spring op en doordat ik zo snel omhoog ging komen en allemaal stippen voor mijn ogen.

Gezellig, stipjes!

Wat leuk jullie weer eens te zien!

"Dat dacht ik even niet meneertje! Ik ga mooi mee pizza halen!" Zeg ik streng.

"Babe, laat je me hier achter?" Vraagt bami op een verdrietige toon.

Ik draai me om en ik kijk hem aan.

"Pizza bami, pizza is belangerijk en aangezien jij in prima staat verkeerd, kun je best even zonder mij zodat ik die 'belangrijke' pizza kan halen." Leg ik hem uit.

Dit heb ik dus terplekke verzonnen.

Ha! Ik zou actrice kunnen worden.

Mijn toekomst is dus nog niet vast.
Mijn ouders denken waarschijnlijk dat ik in een inrichting beland zodra ik probeer om aan mijn toekomst te werken.

Pff, echt niet. Dan ga ik wel naar een bejaardentehuis, maar niet naar een inrichting.

Of zou ik te jong zijn voor een bejaardentehuis?

Ag, vast niet.