Ik sla als een gek om me heen, en raak nog meer in paniek als de deur van mijn kamer openvliegt. “Terra! Rustig! Ik ben hier, het is oké!” probeert Neth me te sussen. Ik begin keihard te huilen, en Neth neemt me in zijn armen. "Wat is er in vredesnaam gebeurd?" vraagt hij. "Ik... Droom... Jij... Dood..." weet ik uit te stoten. "Rustig, het was maar een droom. Ik ben nog niet dood," sust Neth, maar dat laat me alleen maar harder huilen. Nog niet? Ik weet het, de kans is klein dat je de Spelen wint, maar ik kan me gewoon geen leven zonder Neth voorstellen. Dan staat Roses in de deuropening. "Wat is er in vredesnaam aan de hand?" vraagt ze met grote ogen. "Terra had een nachtmerrie. Wat ik uit haar woorden op kon maken had ik de Spelen verloren," legt Neth uit. Roses' ogen worden nog groter en ze loopt op me af. Ze legt haar hand op mijn schouder maar ik voel het nauwelijks. Het is alsof ik naar het geheel aan het kijken ben, ik ben er niet echt bij. "Rustig Terra, het komt echt wel goed. Is het niet op de ene manier dan wel op de andere," zegt Rose. Al snel staat Delphi ook in de kamer. "Wat is er? Ik hoorde een harde schreeuw, wat is er gebeurd?" vraagt ze geschrokken. Roses legt het hele verhaal weer uit. Ook Delphi legt een hand op mijn schouder, voor zover dat mogelijk is. Neth houd me zo stevig vast dat er bijna niemand meer bij kan. Ik besef me hoe goed ik het heb, op dit moment dan... Ik heb hier drie personen die me aan het troosten zijn, en ook Peeta komt binnen. Hij kijkt verbaasd als hij ons zo ziet zitten. "Wat...?" voordat hij uit kan praten legt Delphi snel het hele verhaal uit. "Ach Terra toch... Het komt wel goed meisje..." mompelt hij, maar zijn ogen vertellen me iets anders. "Het... het gaat wel weer," mompel ik, maar mijn stem breekt opnieuw. "Zullen we Terra en Neth even alleen laten? Dan kan iedereen nog wat rust pakken voor de interviews morgen," zegt Peeta. Roses en Delphi knikken en laten me los. "Dankjulliewel," fluister ik met een glimlach door mijn tranen heen. Ze lopen met z'n drieën de kamer uit en ik en Neth blijven alleen achter. "Gaat het weer?" fluistert Neth. Ik knik. "Half," zeg ik met een waterige glimlach. "Kunnen we gaan slapen?" vraagt hij weer. "Als je beloofd bij me te blijven," zeg ik. Hij knikt. Ik rol me in zijn armen en hij trekt de deken over ons heen. Al snel val ik in slaap.
De volgende morgen gaat snel. We ontbijten, en Archia en Neth moeten meteen naar hun stylisten. Archia heeft niks gemerkt van gisteravond, en dat willen we graag zo houden. Ik doe wat spelletjes met Delphi en Roses, en Peeta vertelt ons waar we moeten zitten. We zitten apart van het Capitool-publiek, op een soort balkon, met perfect uitzicht op het podium. Dan komen er drie personen binnengelopen. Cinna, Portia en... "Nimmo!" roep ik uit. "Zo, das lang geleden!" lacht hij. Roses vliegt op Cinna af en Delphi op Portia. "Volgens mij heb je me heel wat te vertellen," lacht Nimmo. Ik knik. "Zullen we maar snel beginnen dan?" vraagt Nimmo, en we vertrekken ieder met onze stylist naar  de kamers. Ik praat Nimmo helemaal bij, van begin tot eind. Hij luistert aandachtig en reageert precies op de goede manier. Niet bot, niet vervelend, hij is enthousiast over alles en zucht op de juiste momenten. Dan is het tijd om een jurk uit te zoeken. "Wat had je zelf in gedachten? Had je al een kleur, of een model?" vraagt Nimmo. Ik schud mijn hoofd. "Nee, daar heb ik eerljk gezegd helemaal niet bij stil gestaan. Ik heb op dit moment andere dingen aan mijn hoofd," antwoord ik. "Snap ik. Dan gaan we gewoon rondkijken. Jurken genoeg," lacht Nimmo. Ik knik afwezig, maar zodra de gigantische inloopkast opengaat ben ik meteen weer bij de les. Ik heb mooie jurken gezien, maar dit slaat echt alles. Alle kleuren, alle modellen en alle motiefjes zijn hier te vinden. Ik loop langs de rekken, trek af en toe een jurk naar voren om hem beter te bekijken, en kijk uiteindelijk Nimmo radeloos aan. "Hoe moet ik hier ooit uit gaan kiezen?" vraag ik. "Neem rustig de tijd, je hebt nog een vol uur, alleen maar voor de jurk. Ik had hier al rekening mee gehouden," knipoogt Nimmo. Ik loop nog een keer langs de rekken, en kies uiteindelijk een turqoise maxidress. Er zitten parels langs de hals, en er gaat een band over één schouder. De andere schouder is bloot. De jurk heeft gestreken plooien en valt precies goed. Mijn been komt onder de split aan de zijkant vandaan. Er is alleen één probleem; ik ben te klein. Ik trek al een pruillip, maar Nimmo komt al aangesneld met spelden en een schaar. Hij speld de jurk op de juiste lengte af, en knipt vervolgens de resterende stof weg. Razendsnel wordt mijn jurk ingekort. En als ik heb dan weer aan heb zit hij perfect. Ik krijg er witte ballerina's bij, mijn haar wordt opgestoken in een slordige knot en er worden schuifjes met parels ingeschoven. Mijn make-up wordt aangepast aan de jurk. Als ik na twee uur in de spiegel kijk staat er een compleet andere Terra. "En, hoe ziet dat er uit?' vraagt Nimmo. Ik knik blij. "Prachtig, dankjewel," zeg ik. Ik voeg me snel, of tenminste, zo snel als dat gaat met zo'n lange jurk, bij Roses, Delphi en Peeta. Zelfs Peeta is voor de gelegenheid in een net pak gehesen. Delphi en Roses zien er, zoals altijd, prachtig uit. Delphi is in het babyblauw gekleed. Een korte jurk met lieve accenten en zachtblauwe, suède schoenen eronder. Roses is in het rood. Ze heeft zelfs rode lippenstift op, wat haar echt geweldig staat.. Haar haren zijn gekruld en naar één kant gegooid. Haar jurk krult ook mee, net zo 'wavy' als haar haar. Het ziet er prachtig uit. "Zijn jullie er klaar voor?' vraagt Peeta. We knikken. "Let's go," zeggen we tegelijk. We lopen naar het balkon en nemen plaats tussen de andere mentoren. Het duurt nog ongeveer een kwartier voordat de interviews beginnen, en om ons heen worden overal weddenschappen gesloten wie welke kleur jurk aanheeft, en welke jongen geen zin had in een net pak. Ik wordt ook gevraagd mee te doen, maar ik sla het aanbod netjes af. Ik vind het onzin, dat wedden is niets voor mij. Dan wordt het podium verlicht, en staat Caesar op van zijn stoel. "Welkom dames en heren! Welkom bij de 101ste Hongerspelen! Zoals altijd beginnen we bij district 1, hier is onze mooie Haya!" roept hij. Wat een naam. Ik hoor achter me iemand 'yes!' roepen, en er wordt geld uitgewisseld. Het meisje heeft een groene jurk aan, en rood haar. Het is een mooie combinatie, en ik durf te wedden dat diegene achter mij dat goed had gegokt. Ik vraag me af wat het nut ervan is, winnaars hebben toch geld genoeg. Maar goed. Ik luister naar de intervieuws, maar het dringt niet echt tot me door. Tot we bij 11 komen. "Een groot applaus voor de kleine maar stoere DAISY!" en het kleine meisje loopt het podium op. In een babyblauwe jurk. Die verdomd veel lijkt op die van Rue. Het is die van Rue. Roses bijt op haar lip, en ook Delphi trekt een moeilijk gezicht. "Zo Daisy, hier zit je dan. Volgens mij heeft de zus van jou moeder ook met de Spelen meegedaan, nietwaar?" vraagt Caesar. Ze knikt, maar zegt verder niks. "Het is zo jammer dat ze de Spelen niet uitkwam, het was echt een geweldig meisje," probeert Caesar nog. "Ja, dat is inderdaad jammer. En het is ook jammer dat dat zich waarschijnlijk gaat herhalen. Het lijkt een soort familietraditie te worden," zegt Daisy fel. Caesar lijkt niet te weten wat hij hierop moet zeggen. "Hebben we verder nog iets te bespreken? Want ik heb eigenlijk geen zin meer," zegt Daisy weer. "Nee, nee, het is oké, je mag gaan. Een groot applaus voor onze dappere Daisy!" probeert Caesar het goed af te sluiten, maar Daisy is al verdwenen. Dan is de jongen uit 11, dan komt Archia. Ze is net zo hyper als altijd. "Hallo Archia, hoe gaat het?" vraagt Caesar. "Ja goed! Ik heb dagen getraind en het lukt nog best, en het is eigenlijk hartstikke leuk en ik ga denk ik misschien wel winnen!" ratelt Archia. Dat kind is echt gek. Wat nou 'leuk'? Dit is helemaal niet leuk. Wacht maar tot je bloedend op de grond ligt te snakken naar adem, kijken of je het dan nog zo leuk vindt. Ik luister niet eens meer naar de rest van het gesprek, en stel me pas weer op scherp als Neth aan de beurt is. Caesar vraagt wat over ons, over hoe Neth dit denkt op te gaan lossen. Neth antwoord slim, en is snel klaar. Dan zijn de interviews voorbij. We mogen terug naar ons appartement, waar ik de jurk van me af schop en snel weer in gemakkelijke kleren schiet. Het is zo mooi, zo'n jurk, maar o zo onhandig. Al snel komt Neth de kamer binnen en ook hij kleed zich om. We eten gezamelijk, ons laatste avondeten samen. Ik wil er niet aan denken, maar morgen komt toch wel. En dan kom ik er niet meer onderuit. Dan is Neth in de Arena, en is de laatste keer dat ik hem zie misschien wel op de schermen. En dan nooit meer. Nooit meer. Nooit meer....