Rustin aggressively slam the plate down on the table beside him resulting on me jolting up. Both nervous and guilt eating me up. Hindi ko magawang tumingin sa mga mata niya. Nanatili akong nakatayo sa tabi ng bintana, pinaglalaruan ang cellphone sa kamay ko.

"I'll ask you again, is it Sam's or mine? The kid, 'yong hawak ni Ali kanina na bata? That's not her kid but yours, diba?" Pag-uulit niya, mas lumaki ang kaba na bumabalot sa akin. Ramdam na ramdam ko rin ang tension na nakapalibot sa aming dalawa.

Nanuyo ang lalamunan ko at animo'y di makasagot sa tanong niya. Bahagya akong nag-angat ng tingin at nakita itong napahagod sa kaniyang buhok habang naka-pameywang, masama pa rin ang tingin sa akin.

"Tangina, sagutin mo nalang ako please, kanino bang anak 'yon? Kaninong bata 'yon?!" sigaw niya at muli akong napa-igtad, ang mga luha na namuo palang sa mata ko ay agad din nag-unahan umagos.

"S-Sa 'yo..." Halos bumulong nalang ako,

"Hindi kita maiintindihan kung iiyak ka lang nang iiyak diyan. Anak ko ba 'yon o-"

"Anak mo 'yon, sa 'yo 'yon." Nangmagtagpo ang mata namin ay natigilan ito.

Ako na nasabi ag matagal ko na nais sabihin ay nagpakawala ng isang malalim na hininga bago nagpahid ng luha. Ilang segundo kaming parehas na natahimik, nanatili siyang nakatayo sa malayo at nakatingin sa sahig.

"Gaano ka kasigurado na akin ang bata?" Napakunot ang noo ko sa kaniyang tanong at saka ito nag-angat ng tingin.

"Huh? Rustin---"

"Paano mo nasisigurado na akin ang bata at hindi kay Sam?!" sigaw nito at nag-awang ang mga labi ko.

Napalunok ako ng laway bago naghawi ng buhok, "A-Anong ibig mo'ng sabihin? B-Bakit nadamay si Sam?" Nauutal kong tanong,

Napasinghal ito bago humakbang papalapit sa akin, "Paano mo nasisigurado na ako ang ama ng bata kung lagi kayong magkasama ni Sam?! Noon palang, Lory, alam ko na may namamagitan sa inyong dalawa! Alam ko na hindi lang kayo basta magkaibigan! At... at noong umalis ka... hindi ba at siya ang kasama mo sa ibang bansa?! Narinig kita! Narinig ko ang boses mo noong kausap ko siya! Magkasama kayo!" Sumisigaw ito habang utay-utay naglalakad papalapit sa akin, doon ko rin nakita ang tumangis nitong mga mata.

"At putangina... hindi ko manlang inalam kung saan siya pumupunta dahil baka sakaling..." natigilan ito, humikbi bago napasapo sa kaniyang ulo.

"Baka sakaling nakita rin kita, kahit hindi na ako ang mahal mo, kahit... kahit may pamilya na kayong dalawa." Nang tumigil ito dalawang metro ang layo sa akin, sa tapat ng kama ay napatakip ito sa kaniyang mukha.

At nang marinig ko ang paghagulgol nito ay hindi ko mapigilan ang mapaiyak lalo.

"Nakita ko... yung... p-pregnancy test sa banyo. Lahat yun positive, puta, Lory, tatanggapin ko naman ang bata kahit hindi ako ang ama, hindi mo kailangan umalis. Handa ko rin ituring na sariling akin ang anak niyo, hindi mo naman ako kailangan iwan." Paghagulgol nito at utay-utay akong napa-upo sa kama, parehas ng aking kamay ay nakapatong sa aking tuhod.

"Ganon kita kamahal, Lory. Kung sinabi mo lang. Natatakot ka ba? Lory wala kang dapat katakutan dahil mamahalin kita kahit anong mangyari." Inalis nito ang kamay mula sa mukha bago lumuhod sa harapan ko.

"Pero kung masaya na kayo-" Agad akong umiling bago kinuha ang magkabila nitong kamay.

"Hindi, Rustin hindi... ikaw, ikaw ang mahal ko at... at anak mo si Lia. Hindi si Sam, naiintindihan ko na inisip mo yun pero hindi si Sam ang ama, ikaw." Nabasag ang boses ko sa bandang huli dahil sa pag-iyak.

Ang mga labi nito ay nagparte bago uaty-utay tumayo at inalis ang kamay ko sa kamay niya.

Muling namuo ang mga luha sa mata niya habang nakatingin sa akin, muli akong binalot ng kaba at napayapos sa aking sarili.

"Kung... kung anak ko 'yon... ka umalis? Bakit mo 'ko iniwan habang dala mo sa sinapupunan mo ang anak ko? At bakit siya ang kasama mo?" Animo'y nangangapa siya sa mga salita na sasabihin.

Napahilamos ako sa mukha bago tumayo para sana hawakan ulit ang kaniyang kamay pero agad niya itong iwinaksil.

"Sabihin mo... may mali ba sa 'kin? May nagawa ba akong masama? Nagkulang ba ako? Lory alam ko na wala akong laban kay Sam, alam ko na wala tayo sa iisang lebel noong mga oras na 'yon pero... anak ko rin 'yon." Nabasag ang boses nito at bagong pangkat ng mga luha ang nag-unahan na umagos sa pisnge ko.

"Rustin, Rustin makinig ka, please." Sinusubukan kong hawakan ang pisnge niya pero inilalayo niya ito at pinipigilan ang kamay ko.

"Bakit? Anong papakinggan ko? Magsisinugaling ka lang na hindi yun ang ibig mo'ng sabihin pero iyon naman talaga, diba? Kaya ka umalis, anak ko 'yon at wala akong kakayahan na buhayin kayong dalawa kaya umalis ka nalang at si Sam ang tumayong ama ng bata. Ayaw mo sa 'kin dahil---"

"Rustin please, makinig ka muna!" Napakapit ako ng mahigpit sa magkabilang niyang braso.

Napa-iling ako habang nakatingin sa sahig, mga luha ay tumutulo pababa ng sahig.

"Maaring tama ka, na umalis ako dahil hindi mo kami kayang buhayin pero hindi sa ganoong paraan." Nag-angat ako ng tingin at saka ito hinawakan sa kaniyang pisnge.

"Umalis ako, pinili kong umalis para maipagpatuloy mo ang pag-aaral mo, ang pangarap mo at ni tito. Kasi diba sabi mo, tinanong kita ilang beses, kung mabubuntis mo 'ko, anong gagawin mo? Diba? Rustin, tinanong kita, at anong sabi mo? Na titigil ka sa pag-aaral para magtrabaho at kumita ng sariling pera? Iyon ang sagot mo, at ayaw ko na mangyari 'yon, hindi ko kakayaning makita na masira ang buhay mo dahil sa amin." Napa-iling ako habang direktang nakatingin sa kaniyang mga mata, ang mga luha nito ay patuloy pa rin sa pag-agos.

Nagulat ako na inalis nito ang mga kamay ko sa pisnge niya at naglakad palayo. Isinandal nito ang kamay sa pader para suportahan ang kaniyang bigat habang nakatalikod sa akin.

"Tangina... puta." Tumawa ito ng mapait.

"Putangina talaga, fuck." I lowered down my head to cry silently as he continue to curse.

"Ang gulo Lory, tangina, hindi kita maintindihan." ani nito at tumango ako.

"I'm sorry," Isa,

"I'm sorry Rustin, ginawa ko 'yon para sa 'yo." Dalawa,

"Please, isipin mo naman kung nasaan ka ngayon kung hindi ko 'yon ginawa, diba? Kung tumgil ka sa pag-aaral? Kung nanatili ako at hindi umalis. Nasaan ka ngayon?" Pagpapaliwanag ko habang utay-utay naglalakad papalapit sa kaniya.

"We both know you cannot afford to study and work at the same time. We both know that you can't become an engineer and being a father at the same time. At ako, nawalan ako ng trabaho, binugbog ako ng nanay ko, nawalan ako ng mapagkukunan ng pera, ang ipon ko gamit ang sarili kong pera ay hindi rin naman sapat." Muli akong humakbang papalapit sa kaniya,

"We both know we cannot provide for a child that time, but at least you do not have to suffer. Kahit ako nalang muna, kahit ako lang ang magdusa, kahit pasanin ko muna ang lahat, huwag lang masira ang pangarap mo, kahit buhay ko nalang ang masira huwag lang ang sa 'yo." When I finally reached him, I slowly hugged him from behind and that's when I heard him sob louder, ramdam na ramdam ko ang malalim nitong paghinga dahil ang aking mga palad ay nasa kaniyang dibdib.

"I'm sorry, please." Tatlo,

"Sinadya ko yun, pero para sa 'yo 'yon mahal ko. I'm sorry, I'm sorry." Apat, lima.

Idinikit ko ang aking pisnge sa kaniyang likod at mas nadama ang pag-iyak nito.

"Anak ko 'yon, puta anak ko 'yon. That's my child, mine." He chanted,

"And it's not too late to still be with her, if you want to." Agada ko nitong hinarap at doon ko nakita ang namumugto nitong mata.

I cupped both his cheeks, "She's looking for you, she wants to see you, so bad." I softly said and he puffed an air.

"She's supposed to hate me-"

"No, no, she doesn't, Rustin, she's a great kid. Do you want to see her?" I asked, pulling his hands but he stopped me.

"What's her name?" he asked, and I knew that he wants to know things about his daughter first.

I smiled and pull him towards the bed instead. I signaled him to sit down and say next to him.

"So..." I smiled at him to lessen the tension.

"Her name is Liam Amari Valdez, we will work on her name soon if you want. She's 3, she just turned 3 this June 1, she's very tall for her age. She's also very smart. She can speak Tagalog and English very well. She likes Avengers, sobra, she likes... sweets, cartoons, her tito, tita, ninang and ninong, magaling siyang makisama sa matatanda. She enjoys talking and chika, madaldal, mahilig talaga siya kumain." I explained and he tilted his head, sinking everything in.

"Ano pa? I want to know more." He urged, wanting to know more about his child.

I scratch the back of my head, "Ano... ano pa nga ba?" I mumbled and I heard him chuckle.

"Take your time." He said and I nod, "Ahm, ano, she has caramel hair, beautiful eyes, kung ano-ano nalang ang pangarap niya sa buhay, depende sa kung ano ang trabaho ng kausap niya. Tapos, clingy siya sobra, umiiyak kapag iniiwan ko, favorite niya ang breakfast, hindi rin siya mahirap gisingin. Mahilig siya sa mga damit, lalo na dahil close kay Laura. She's a very jolly girl, she doesn't hate you, Rustin. She will love you, promise." I assured him, he let out a sigh and slow nods.

"Nasaan na siya?" he asked softly, wiping the tears on his cheeks. I smiled and stood up, "She's with Ali, come." Hinawakan ko siya sa kamay para itayo, nagpadala ito sa akin palabas ng kwarto at dinala sa tapat ng kwarto ni Ali.

His grip on my hand tightened as I am about to knock on the door.

"I'm scared, what if she actually hates me?" he asked, I glance at him and smiled,

"She doesn't, it'll be okay, but she may be surprised for a while, just let her adjust for few minutes okay?" I said, he let out a deep breath and I nod.

Saka ako kumatok at ilang Segundo lang ay bumukas ang pinto, hindi ko nakatagpo ang mata ni Ali dahil agad itong napatingin kay Rustin na nasa likod ko.

"Ahm... alam na niya?" Agad nitong tanong at tumango ako bago sumilip sa loob, hinahanap ang anak ko.

"Si... Lia? Gusto siyang makita ni Rustin." Ani ko at agad tumango si Ali bago nilakihan ang bukas ng pinto.

"Sa wakas, congrats, tatay kana, official." Ani nito at pabiro ko itong hinampas sa braso bago pumasok ng hotel niya.

Napadaan kami ni Rustin sa kusina at nakita ang kahon ng cereals, biscuits at chocolates sa lamesa, mukhang umagang-umaga ay napagbigyan nanaman ang anak ko.

"Nasaan siya?" tanong ko kay Ali nang hindi ito makita sa living room ng kwarto.

Naglakad si Ali papuntang isang pinto bago ito binuksan at doon ay nakita ko ang anak ko na gumuguhit.

"Ang right timing niyo." bulong ni Ali nang maglakad kami ni Rustin papalapit sa pinto.

Napakunot ang noo ko, "Bakit?" Taka kong tanong,

"She's asking about a happy family, I had a hard time explaining." She replied and I smiled, halata.

"I can tell, umiiyak ka pa." I said before patting her back.

"Dito lang ako sa labas, maiwan ko muna kayong tatlo." Ani nito at tumango ako, hanggang ngayon ay hindi pa rin kami napapansin ni Lia dahil nagpapatugtog din ito.

I look at Rustin who's once again crying looking at his daughter.

"Come in," ani ko bago binuksan ng mas malaki ang pinto, he hesitated, because he glanced at me then at his daughter.

Nauna na akong pumasok at sumunod ito.

"Lia, anak." Tawag ko rito bago hinugot ang saksak ng speaker.

"Mama!! Ninang taught me about happy family po!" her eyes sparkled, but as she glance at the man at my back, her smile dropped.

"You're mama's friend po?" she immediately asked, I look at Rustin who's meters away from us, standing still but tears streaming down his cheeks.

I look back at Lia who's sitting down on the bed, confused.

"She's not just a friend, Lia." I said and her cute brows furrowed.

"Ano po siya? Ngayon ko lang po siya nakita, eh." She said, I lift her up from the bed and put her down on the floor, she immediately rushed in front of her father.

Due to the height difference, she had to look up.

"Hello po!" she cutely waved, "Ako po si Lia, kayo po?" she introduced herself, pinanood ko ang mag-ama, I want Rustin to do it by himself, I know he wants to.

Rustin sniffed, "H-Hi," his voice cracked, he crouch down to match his daughters level.

"Hi, Lia, I'm... I'm Engineer Sadillo." He introduced himself, my brows furrowed but waited for more.

His shiny eyes glued to his daughter's face, minumukaan at kinikillaa.

"Engineer ka po? Masaya po ba maging Engineer?" Lia asked and Rustin chuckled before nodding.

"Yes, yes it is, mahirap." He replied, his eyes softened as Lia crossed her arms.

"Baka want ko rin po mag engineer soon, soon pa po!" she exclaimed and a smile grew on his lips before nodding.

"Lia, can Engineer tell you something?" he asked and I knew for a second this is it.

Lia nods, "Yes po," she cutely replied, si Rustin ay napa-upo na sa sahig pero si Lia ay nanatiling nakatayo.

"So... engineer... is..." he paused and looked at me, I smiled at him and gave him a signal, urging him to continue.

He look back at his daughter, "Do you want to meet your papa, Lia?" he asked and I heard my daughter gasp, then Lia turn around to look at me.

"She knows about my papa, mama?" she asked, full of hope.

"Makinig ka lang kay engineer, anak." I said and she looked back at the man in front of her.

I saw tears stream down on Rustin's cheeks but he immediately wiped them out.

"I'm papa, Lia, papa is here." It almost came out as a whisper, and it trigged my tears to build up and stream down my cheeks. Hindi ko na rin napigilan nang humarap sa akin ang anak ko at puno ng kasiyahan sa mukha.

She looked back at Rustin and pointed at him, "You're papa po?" she asked and Rustin nod, parehas kaming nagulat ni Inin nang bigla siyang sunggaban ng yakap ng anak.

"Papa!" Lia shouted with excitement, Rustin immediately hugged her back but end up crying harder.

"Sabi po ni mama hindi raw po tayo pwedeng mag-meet, kasi may iba kana raw po na love." Lia said and Rustin shook his head.

"No Lia, kayo lang ang love ni papa." Rustin replied with his hoarse voice.

"Love niyo po ako?" Lia innocently ask, Rustin nod his head continuously,

"Sobra, sobra-sobra, anak." Napapikit ng mariin si Rustin at magkakasunod na tumulo ang luha niya. Nanatili akong nakatayo ilang metro ang layo sa dalawa, umiiyak at pinapanood ang dalawa.

"Bakit po kayo umiiyak?" Lia forced herself out of her father's hug.

Utay-utay akong naglakad papunta sa dalawa at naupo sa tabi ni Rustin.

"Kasi happy kami ni papa na magkakasama na tayo." I replied and for the second time, her eyes sparkled.

"We're gonna be a complete family na po?" she exclaimed, I looked at Rustin, assuming he'll look at me too but instead he immediately nod.

"Yes, yes anak, we will be complete family. We will live in one house, we will eat together for breakfast, lunch, dinner. Ihahatid ka ni mama at papa sa school at susunduin ka rin namin. Every Sunday we will have our family bonding, right anak? We will do more, we will be a happy and complete family." Ani nito at nang mapakinggan ko ang mga iyon ay para akong kinurot sa puso.

It looks like he had planned it all already.

Lia smiled then look at me, "Group hug!!" she shouted before throwing herself towards both of us.

When I hugged her using my right hand, I felt Rustin hand on mine.

"Yehey!! We're complete na!!" she said, jumping with excitement.

Hearing my daughter happy, Rustin finally meeting his daughter I can finally say it was all worth it.

Lumabas kami ng kwarto at karga-karga ni Rustin si Lia habang naglolokohan, una akong pumunta sa kusina para kumuha ng tubig habang ang mag-ama ay pumunta naman sa may bintana, nag-uusap.

Nang mapagtanto ko na wala si Ali sa kwarto agad kong ibinaba ang baso at tiningnan ang ibang sulok sa silid.

"Lalabas lang ako," Paalam ko sa dalawa, hindi ko ito narinig sumagot kaya napaharipas ako ng labas ng kwarto.

Sakto na pagkalabas ko ng kwarto ay nakita ko si Ali na naglalakad pabalik, napaharipas ako ng takbo.

"Ali!!" I shouted, running towards her with open arms.

Her eyes snapped up and stopped walking, she stood as I run towards her and engulf her in a hug.

"It was all worth it! Lia is happy, I hope Rustin is happy too! It was all worth it!" I exclaimed and a smile grew on her lips.

"I knew it would, and you did a great job." she caressed my back and gave me few pats.

I pulled away from the hug and held her on both her shoulders.

"I feel so... relieved and happy! We're gonna be a family!" I exclaimed while stomping my feet on the ground like a kid due to excitement.

She laughed and I end up laughing with her.

"Pero seryoso na, I'm glad, I'm thankful and I'm happy for you. You can deserve all the good things, Lory." She said before opening her arms and we hugged once again.

"And also, ask him about the fling he's talking about." She said before pulling away. Doon ay para akong natameme, hindi pa pala tapos ang laban.

Nang pumasok si Ali sa kwarto ay kasunod naman ang paglabas ng mag-ama, karga ni Rustin si Lia habang ang bata ay may hawak na isang bar ng Cadbury.

"Gusto raw niya makita ang kwarto ko." Ani ni Rustin nang dumaan sa harap ko. Dire-diretso ang mag-ama habang naiwan ako sa hallway.

Hindi naman siguro magiging komplikado?

Pagpasok ko sa kwarto ay nakalatag ang gamit ni Rustin at binubuklat ito ni Lia, hindi ko alam kung may hinahanap ang bata o nag-uusosyo lang talaga.

Naupo ako sa bangko malapit sa dalawa, pinapanood na suotin ni Lia ang malalaking damit ng ama.

"It's a dress!" Lia exclaimed, both her and her father giggled.

Napakamot ako sa batok bago naglakad papunta ng kwarto, kahit kakagising ko palang ay pakiramdam ko'y pagod na agada ko. Nahiga ako sa kama at doon ay umidlip.

"Mama! Mama! Wake up na po!" Napa-igtad ako nang magising, nang tumingin ako sa paligid ay sobrang taas na ng araw.

I heard Lia giggle, "You look like a bruha with your hair, mama." Lia said and I reach for my hair and when I realized it is indeed messed up.

"Uuwi na raw po tayo sabi ni papa." ani ni Lia at agad akong tumango bago tumayo. Nagsuklay rin muna ako gamit ang suklay na nakita ko sa may bedside table bago lumabas ng bedroom. Doon ay nakita ko si Rustin na nakapagpalit na ng damit at naka-upo sa arm rest ng sofa habang nag ce-cellphone, kausap na siguro ang babae niya.

"Papa, ready na po kami!" Lia said while holding my hand, he lift his head up and smiled.

"Ready na? Tara na!" he rushed towards Lia and immediately lift her up.

With Lia on his left arm, he has all his things including my hand bag on his other hand.

Habang naglalakad kami sa hallway ay nakatulog si Lia sa balikat ni Rustin. Siguro ay naglaro ang dalawa habang natutulog ako.

Nagulat ako dahil may baby car seat na para kay Lia, siguro ay bumili ito habang tulog ako. Saka ko lang nakita ang oras nang makapasok ako ng sasakyan niya, alas tres na pala.

"Sa apartment tayo, doon mo kami ihatid." Ani ko nang sumakay siya sa driver's seat. Hindi ito nagsalita pero tumango bago nagmaneho.

Naging tahimik ang buong biyahe, pero hindi naman iyon problema sa akin dahil hindi pa ganoon kapanatag ang isip ko.

Tumigil kami sa harap ng apartment at agad akong lumabas ng sasakyan. Binuksan ko rin ang likod at nagising-gising si Lia, agad kong kinuha ang bata mula sa baby seat at kinuha ang handbag ko laman ang susi ng apartment.

Pagkabukas ng bahay ay agad akong pumasok, nang ibaba ko si Lia sa sofa ay gising na ito.

Nakalingon ito sa ama kaya napalingon ako sa gawi ng pinto at doon nakita si Rustin na hawak-hawak ang bag niya.

"Oh, bakit mo dala 'yan?" Taka kong tanong, ipinatong nito ang bag sa pinakamalapit na patunang bago isinara ang pinto.

"Dito ako tutulog." Ani nito at nanlaki ang mata ko habang si Lia naman ay tumakbo papunta sa ama.

"Will you cook for me po?" Lia asked as her father lift her up.

"Syempre, para sa anak ko." He said before walking towards the kitchen, aba, parang taga rito.

I didn't bother checking up on them because I know he will take care of Lia. Napagdesisyunan ko nalang na umakyat sa kwarto at naligo. Nagsuot na rin ako ng komportableng damit at nagtuyo ng buhok. Pagbaba ko ay medyo dumidilim na ang langit.

Bumababa palang ako ng hagdan at naririnig na naghahagikhikan ang mag-ama.

"Mama! We're looking at papa's old photos!" Lia shouted from the living room, Rustin is sitting down on the floor while Lia is behind her on the sofa, resting her chin on her father's shoulder.

"Are they funny, anak?" I asked, sitting beside her, Lia giggled and nod.

Nakitingin ako sa cellphone ni Rustin at doon nakita ang mga pictures nila noong college, he look so different. His skin stone isn't as dark as before but he is still moreno and well-tanned just like Lia, but his face features got much finer and mature.

"Gutom kana ba, anak?" tanong ko sa bata habang hinahagod ang buhok.

Nilingon ako nito at tumango, "Opo, pero papa is cooking po." She replied and I slowly nod.

"Anong niluto mo?" tanong ko kay Rustin at nilingon ako nito.

"Secret daw po sabi ni papa." Lia said before giggling and I slowly nod.

Nagpalipas kaming tatlo na tumitingin ng photos sa gallery o di naman kaya ay social media ni Rustin. Mula highschool pala ay tumitingin na ito ng mga pictures ng ama. Tumigil kami sa pagtingin ng pictures sa parting bago palang natatrabaho si Rustin dahil tumunog ang oven. Nag-bake siya?

"Halika ka, anak, tara na sa table." Pag-aaya ni Rustin bago binuhat ang anak. Pagdating naming sa dining ay naka-ayos na pati ito.

Nakita ko sa lamesa ang prinitong manok, puro legs ito at may breading mix din, paboritong luto ni Lia.

"Here's our dinner!" Inilapag ni Rustin ang isang baking tray na may lamang baked macaroni, agad nanlaki ang mata ko at napatingin sa kaniya. He has this teasing smile printed on his lips before we started eating.

"Naranasan mo ang kadaldalan ng anak mo." Ani ko kay Rustin nang pumasok ito ng kusina para dalhin ang mga ginamit naming na pinggan sa lababo.

"I would never get tired of listening on her stories." He said before leaning by the counter.

"Kahit alam mo na gawa-gawa lang niya ang iba doon?" I said, dahil bata, kung ano-ano nalang ang sinasabi ni Lia minsan, may nagtinda raw ng cake sa school nila tapos bumili siya at binigyan ang mga kaklase niya. Unang-una walang pumapasok na vendor sa kanila at pangalawa ay bente pesos lang naman ang per anito sa maliit niyang wallet.

He chuckled, "Oo naman, I just like listening to her." He replied and I slowly nod while scraping some foods on the plates.

"Hey, I passed the exam that day." He softly said, I froze on my spot and tried to remember that day.

He waited for me.

I smiled at him, a genuine one, "Congratulations, I'm proud of you." I said before looking back down on the dishes.

"Are you really proud of me?" I heard him asked, I felt him move but didn't see it.

"Of course, you've achieved your dreams, you have a car and your own place, you've done a great job." I said as I start washing the dishes.

Napa-igtad ako nang bigla ako nitong yakapin mula sa likod.

"Rustin, baka makita tayo ni Lia." I said, trying to push his arms away.

"Ano naman? We're her parents, we've done more than this, kaya nga may Lia na tayo." He said and I felt my cheeks heat up.

"Pero... ano ba, kahit na. Naghuhugas ako, oh. At... baka magalit ang babae mo, your other woman." When I mentioned about the other woman, I felt him froze.

"Huh? Sinong babae?" he confusedly asked, I washed my hands and faced him, his hands both on my side, resting by the sink.

I raised a brow, "'Yong babae mo, 'yong sinabi mo noong team building, that you're not available. So ano na ngayon? Paano na kami ng anak mo at paano na ang baba emo? Ganon-ganon mo nalang siya iiwan? Tapos papaasahin mo ang anak mo na-"

"You're the other woman- I mean you're the same woman!" Bawi niya agad, nanlaki pa ang mata nito at halatang natakot.

"Tarantado! Ginagawa mo pa akong kabit!" Agad ko itong nabatukan kaya napasapo ito sa ulo niya.

"Lory, I mean... ikaw rin ang sinasabi ko, do you really think I can move on after you left? Three years and you thought it'll be that easy to forget and move on? Kahit ilang taon pa yata ay hindi ko kaya." He explained further, napanguso ako bago siya pinagmasdan.

"I cannot love anyone else, it'll always be you. But now, it'll be you and Lia." He added, I squinted my eyes at him.

"Sigurado ka? Baka pinagloloko mo kami ng anak mo-"

"Would never, I would never, Lory. I love you, so damn much." He cut me off, cupping both side of my cheeks, I felt my insides celebrate with joy hearing those words.

Sinubukan kong hindi kiligin pero hindi nakapagpigil, "Shut up, now give me a kiss." I said and he giggled before pulling for a passionate but rough kiss, he's even pushing me towards the sink. I put my arms around his neck to pull him closer as his tongue roam inside my wet cavern, it is a kiss full of crave and hunger.

I felt his hand travel down my jaw, to my neck then slowly slipping my shirt down my shoulder. I thought he's going to pull it down complete. But his hand travelled to my waist and slowly entered my shirt, caressing my skin with his hand. His warm touch enough to waking up the woman inside me.

He's not the only one excited, I too have been craving for this kiss, for his touch, his warmth, him.

"Mama!!"

I immediately push Rustin away after hearing Lia call. "Yes anak?" I shouted, panting and catching my breath as I wipe the side of my lips. Rustin lean on the wall next to me as he catch for his breath, his eyes still glued to me, screaming lust.

"Gusto ko po ng dessert!" Lia shouted and I nod, fixing myself, gosh, it was just a kiss and I'm already down for it.

"Yes yes, papa will give you dessert." I said, trying to push Rustin out of the kitchen. Rustin chuckled and shook his head before opening the ref to get the bar of Cadbury.

"Mamaya ka sa 'kin." He sexily said as he walked pass by me and exit the kitchen.

"Hey, I think you should get up, baka magising na si Lia." My eyes slowly opened as I feel his soft taps on my arms. Tumingin ako sa paligid at nakitang umaga na.

"Do you need help on anything?" he softly ask as I slowly sit down the couch, gripping onto the blanket that is covering my naked body.

I slowly shake my head, still processing what happened last night.

"Nagluto na rin ako ng almusal, so you don't have to worry about anything." Ani nito at utay-utay akong tumango.

"Si Lia?" I asked with my morning voice, paos pa mula sa kagabi.

He smiled, "She's upstairs, pero baka magising na rin. Baka maabutan ka niyang ganiyan." He said before letting out a slight chuckle.

I glared at him before playfully hitting him on his chest, "Maliligo na muna ako, ikaw na ang bahala riyan." I said before standing up with my weak legs, covered with the blanket like a cocoon.

"Dalhan mo nalang ako ng damit sa banyo, kahit anong damit basta maayos." Ani ko bago pumasok ng banyo sa baba at naligo na.

"Rustin, yung damit." Tawag ko habang nakasilip sa pinto, tumakbo ito mula kusina bago ini-abot sa akin ag damit.

Napakunot ang noo ko, "Bakit pantalon? Kahit shorts nalang sana." Ani ko nang makita ang damit.

"We're going somewhere after breakfast, so I got those." Ani nito at tumango nalang ako bago kinuha ang damit. Kung ano-ano nalang ang nabunot niya mula sa damitan ko.

Paglabas ko ng banyo ay saktong ibinababa naman ni Rustin si Lia sa hagdan, karga ang bata na magulo ang buhok.

"Mama!" sigaw ni Lia nang makita ako.

"Good morning, masarap ba ang tulog ng anak ko?" Sinalubong ko ang mag-ama sa baba ng hagdan, ini-abot sa akin ni Rustin ang bat ana agad ring sumama, akala ko sa ama lang ito sasama sa mga susunod na linggo.

"Opo mama, pero bakit wala po kayo ni papa paggising ko?" she asked, narinig kong humagikhik si Rustin sa lamesa.

"Ahm... nagluto kasi si papa anak, si mama naman naligo na." sagot ko at tumango si Lia.

"Kain na tayo." Pag-aaya ni Rustin, dinala ko na si Lia sa lamesa at ini-upo ito sa bangko niya, ako naman ay umupo sa tabi ni Rustin.

"May pupuntahan po tayo?" tanong ni Lia habang kumakain.

"Ang sabi ng papa mo ay-"

"Kami lang muna ni mama mo ang pupunta, anak. Kila ninang ka muna." Putol sa akin ni Rustin, napakunot ang noo ko bago ito nilingon pero kinindatan lang ako nito.

Pagkatapos kumain ay binihisan ko na si Lia habang si Rustin ay naghugas ng pinagkainan. May hindi ito natapos na ginawa kaya ako na ang tumapos maglinis dahil naliligo naman ito. Ang dami naman niyang dalang damit!

"Saan po kayo pupunta ni mama?" tanong ni Lia habang bumabiyahe na kami papuntang bahay ni Mauro, nang mag-text ako kay Ali kanina ay wala raw ito sa condo niya at nasa bahay ni Mauro.

"May ipapakita lang ako ka'y mama mo, Lia." Sagot ni Rustin, bahagyang tinitingnan ang anak sa rear mirror.

"Malayo po? Pasalubong po!" Masayang turan ng bata at parehas kaming napatawa ni Rustin.

"Hindi naman kalayuan pero dadalhan ka namin ng pasalubong." Sagot ni Rustin at tumango ang bata.

Pagdating namin sa tapat ng bahay ni Mauro ay nagulat ako, malaki na rin pala ang naipundar ng isang 'to.

"Bakit ka andito?" Bulong ko kay Ali nang si Rustin na ang magpasok sa bata sa loob at kami ni Ali ay naiwan sa gate.

"Inaya niya ako, gusto ko rin makakita ng ibang lugar hindi puro condo at ospital ang nakikita ko." Sagot nito at utay-utay akong napatango.

"At saka... tinakot ako, mumultuhin daw ako nila papa kapag hindi ako sumama, gago, nang blackmail pa." Pabirong turan nito at napahagalpak ako ng tawa.

Maya-maya ay lumabas na rin si Rustin, si Lia ay karga-karga n ani Mauro habang kumakayaw.

"Tara na," Aya ni Rustin, nagpaalam na kami sa tatlo at umalis.

"Ano ba ang ipapakita mo? At saan?" Pangungulit ko,

"You'll see, Lory, malapit na tayo." Sagot niya at napasimangot ako bago pinag-cross ang aking braso.

Napakunot ang noo ko nang pumasok kami sa isang subdivision sa QC. Kilala na rin siya ng guard sa gate kaya mas lalo akong napa-isip.

We're heading to a white house, and just by one glance, the house looks so familiar.

Pagbaba ko ng sasakyan ay mas lalo kong namukaan ang bahay, it's the house.

Nang binuksan na niya ang gate ay sumunod lang ako sa kaniya. Pagbukas niya ng pinto ay nahulog ang panga ko. Puno na ng gamit ang bahay, animo'y may naninirahan na rito.

"Wow..." I unconsciously mumbled,

"You like it?" tanong niya habang naglalakad-lakad sa paligid.

"It's beautiful." I replied, my neck almost breaking from looking up on the ceiling, the stairs and everything. The interior is somehow similar to our house in Tagkawayan.

Naglakad-lakad pa ako, inusisa ang mga gamit, ngayon nalang ulit ako nakakita ng ganito kagandang bahay.

"Marry me, Lory." Napalingon ako kay Rustin na nakasandal sa isang lamesa. May kinuha ito sa drawer at nahulog ang panga ko nang ilabas nito ang isang maliit na navy blue color na kahon.

"Let's live here together, with Lia. Let's build the family we both want. Let's take a step forward for us and our family." Ani niya bago binuksan ang kahon.

Holding the box in his hand, he walks towards me. Seeing the ring inside the box, I felt emotional. I felt the tears building up in my eyes as he stopped in front of me, staring straight to my eyes.

"This house, this is the house we both planned, drew, years ago. This was my first goal as I start working as an engineer. Ito ang unang naging katas ng pagtatrabaho ko. Dahil gusto ko na sa oras na magkikita ulit tayo, mapapakasalan na kita at mapapatunayan ko na kaya na kitang buhayin." He softly said and I couldn't help but to start crying as he said those words.

"This is your dream house, our dream house. We planned our future here, together. I made sure that I can accomplish our dreams, starting with our dream house." He added,

"Kahit hindi ka sigurado na babalik ako?" I asked, sobbing,

"Kahit hindi ako sigurado na babalik ka, kahit hindi ako sigurado na ako pa rin ang mahal mo kapag nagkita ulit tayo, ginawa ko pa rin. I built this house even it wasn't sure that it will be you and me living here." He said and it was enough for me to break down even more.

When I went down on his one knee, I felt my insides went wild, nagtatalon sila.

He reached for my right hand as he held the box I his other hand.

"Lory, Avery Louise Valdez, will you marry me?" he softly asked, looking straight into my eyes with full of hope.

I nod, I nod continuously as I cry harder, "Yes, yes, I'll marry you!" I exclaimed and a wide smile grew on his lips. He put the ring on me before standing up to hug me.

"I love you, so damn much. Mahal na mahal kita at kahit kailan ay hindi iyon magbabago. Pumuti man ang buhok natin, makuba man tayo, sumakit ang mga tuhod, ikaw at ikaw, mahal ko." He said behind my ears, I playfully hit him on his back as I am filled with joy and happiness.

"I love you more, sobra, sobra pa sa sobra." I said before pulling away from the hug, we stared at each other's eyes before pulling in for a kiss of love and passion.

He toured me around the house, he showed me our room, Lia's room and other rooms. Ang kitchen, ang dining, laundry, library, play room, movie room at iba pa.

"I've had this house for... 1 and a half years now. Mabilis lang siyang natapos dahil Elazar team ang gumawa nito." Ani niya habang kumakain kami ng sandwich sa kusina.

"Malaki rin pala ang kinita mo sa Elazar." Ani ko at tumango ito.

"Yes, they pay their people nice, sadyang nagkagulo nang mamatay ang magkakapatid sa aksidente." Ani niya at tumango ako.

"Lory, thank you." He said that caught my attention.

"For what?" I asked, chewing on my food.

"For everything, sa lahat-lahat, for carrying my child, for taking good care of her, and for the sacrifices." He replied and a smile grew on my lips.

"It was all worth it, I never regretted a thing." I replied and he smiled,

"And I'm sorry, that you had to go all through those things." He added, I reached for his hand that is on the counter and smiled.

"Ano ka ba, it was my decisions to do all those things. Umalis ako para hayaan ka na ipagpatuloy ang pangarap mo. And I'm thankful na ipinagpatuloy mo pa rin kahit wala ako. I am so proud of you." I replied and he smile while nodding.

Buong biyahe pabalik ay pinagmamasdan ko ang sing-sing. Si Rustin na ang bumili ng donuts para kay Lia dahil ayaw kong lumabas ng sasakyan. Nag-message na ako sa mga kaibigan ko at ipinakita ang sing-sing.

Kaya naman pagdating naming sa tapat ng bahay ni Mauro ay agad akong sinalubong ni Ali.

"Congratulations!! I'm so happy for you!!" Agad akong nayakap ni Ali, hinihimas ang likod ko.

"2 down na tayo sa grupo, sino kaya ang kasunod?" ani nito nang kumalas sa yakap.

Napangisi ako, "Ikaw raw." Ani ko at nanlaki ang mata nito bago ako hinampas sa kamay.

"Gaga! Sino ang papakasalan ko?" tanong nito and I shrugged.

"Mama! Ninang said may sasabihin ka raw po sa akin!" Lia said, running towards me, Mauro trailing from behind.

I crouched down to have the same level as her, "Yes anak, look at mama's hand, oh." I said, raising my hand in front of me.

She reach for my hand and examine it, "May veins po," ani nito at napatawa kaming matatanda.

"No, look at the fingers, may bago ba sa kamay ni mama?" tanong ko at nanlaki ang mata niya.

"You have a new ring!" she exclaimed and I nod,

"Papa gave that to me." I said and she gasped before looking at her father.

"Bakit po wala ako?" she asked, pouting,

Napahagikhik si Rustin, "Special ring kasi 'yan, for mama lang. But papa will buy you one soon too, kahit necklace pa o kahit ano." Rustin replied and Lia nod before looking back at me.

"Why is it special only for mama?" she asked and I slowly caress her cheeks.

"Kasi, me and papa are getting married na. Then we will live together in a bigger house, you want that, mahal?" I asked and her eyes grew wide.

"Marry po? Just like ninang Laura and tito Jiro?" she excitedly ask and I nod,

"Yes anak, just like them, pero this time, kasama kana!" I replied and she started jumping.

"Yeyy! I'm excited na po!! When po ang marry mama?" she asked and I giggled before lifting her up.

"Hindi pa alam nila mama at papa, but we will soon now, right, mahal?" I glance at Rustin and his eyes widened.

"A-Ah, y-yes, mahal." He replied back and I gave him a teasing smile before walking towards the car.

"Thank you for taking care of Lia!" I waved at the two.

"Oo na, pamahal-mahal pa kayong dalawa! Mahal ang bilhin kamo!" sigaw ni Ali at napahalpak ako ng tawa.