"Did you take your medicine?" tanong ko kay Ate Ashiana. Masyado nang malumay ang mukha niya. I don't know why but she told me na umiinom daw siya ng gamot pero she didn't tell me kung ano ang sakit niya. I'm trying to know it but the doctors didn't let me know about her illness. I think she pays them. Hays!

"I did. By the way, how's school, Freena?" She asked me while sipping to her own coffee. Honestly, it sucks! Ang daming pabida-bida sa eskwelahan na 'yon, akala naman nila kung sino silang mababait at mayayaman. Errrr and speaking of mayaman, well mayaman naman talaga sila I mean lahat kami ay mayayaman because we studied in Weston De University one of the strongest school here in Philippines. We also known as elite students because we belonged to a wealthy family. And yeah! We're fvcking rich.

"Maayos naman, how about you?"

"I'm recovering." mahina na saad niya pero rinig ko naman. She's recovering from what? Argh! She's confusing me!

"I don't know what really happened to you, Ate Ash, but please take care of yourself." ngumiti ako ng malaki sa kanya. She smiled back kaya't kitang-kita ko ang perpektong mga ngipin niya. She's so pretty.

"I will. Hindi ka pa ba uuwi?"

"Oh shook! Uuwi na pala ako, Ate Ash! Babalik ako bukas Ate. Bye!"

***

"You're bound to die, Vandeon! Whether you like it or not!"

Napahinto ako sa harapan ng pintuan nang marinig ko ang malakas na sigaw ni Daddy kay kuya Vandeon. Binaba ko ang kamay ko na nasa hamba ng pintuan at umatras ng kaunti. Did I heard it wrong?

"You're so cruel, Dad! I don't want to die yet! I have a family and I want to be with them!"

"You can be with them, Vandeon. But when that day comes? You can't do anything about it but accept it."

"Why? Bakit kailangang mamatay pa ako?"

Tila sumikip ang dibdib ko sa narinig. Kuya will die? Why? Anong dahilan? And what the fvck is going on here.

"You're my secret weapon and I'm using you against them."

"I-I'm...what?!"

Tila nanghina ako sa sinabi iyon ni Daddy. Hindi ako makapaniwala sa narinig. Anong ibig niyang sabihin? I want to know more but I will never let my Kuya die. Shit!

"You're my weapon in this battle, Vandeon. I'll let you be with your family; I will protect them too and secure their safety, but in exchange, I will take your life." 

"I'm your son for god's sake, Dad! What the fvck is wrong with you! Ikaw ang papatay sa akin!"

"Hindi ako. Our enemy!"

"Why am I suffering like this, Dad? Do you think I deserve this? You want me dead. Then fine! Kill me now!"

****

He's my Dad's secret weapon. Siya ang panangga ni Daddy sa mga kasalanan na ginawa niya. Wala siyang pakialam kay Kuya Vandeon, tanging ang sarili niya lang ang pinahahalagahan niya. Wala siyang kwentang ama! Mas gusto kong siya ang mamatay walang hiya siya.

"I don't understand why he's like that to you, Kuya. He's our father, but wala siyang pakialam sa atin, and you let him take your life! Are you insane? Where is your goddamn freedom, Kuya?! Don't let him do that to you. He's being unfair to us!" reklamo ko kay Kuya Vandeon.

"Hindi ka mamamatay! Maybe he is just joking around, right? And you will never take his words seriously because you had a family and you love them so much. Don't tell me iiwan mo silang dalawa?" Tinaasan ko siya ng kilay kahit na nanginginig ako ngayon sa takot. I don't know why.

"Almika loves you so much," bulong ko. "Sigurado akong masasaktan iyon kapag mamatay ka. Ang bata pa din ni Vandish, Kuya. Huwag kang makinig kay Daddy! Matanda na 'yon at hindi na alam ang sinasabi!"

"I don't want to lose you, Kuya Vandeon! Don——" Hindi ko natapos ang sasabihing ko nang bigla akong yakapin ni Kuya Vandeon.

Kung anuman itong sinasabi ni Daddy patungkol kay Kuya Vandeon, hindi ko siya hahayaang magtagumpay. He's back for this?! Bumalik siya dahil gusto niyang bantaan ng ganito si Kuya Vandeon? I thought he was dead too. Naniwala ako, kami na patay na siya. My brother saw it too. The Monteverdi's killed our parents.

Unti-unting tumulo ang luha ko nang maalala iyon. Ayokong maulit na naman ang pangyayaring iyon. Hindi ko kayang mawala si Kuya Vandeon. Alam kong sobrang suplado niya at cold sa ibang tao at medyo masama but sa totoo lang...napakabait niyang Kuya sa amin ni Arke, he's a good brother. I don't want to lose him. No, never.

"I love you always, princess. Don't let our Dad manipulate you too, okay? I will always be by your side, Freena." he whispered. Sobrang bigat non.

"You're not going to leave us, right?"

Hinaplos niya nang marahan ang buhok ko. Ramdam ko ang sakit na nanggaling sa puso ko, unti-unti itong pinupunit sa hindi malamang dahilan. Not my brother please...

"Never." Hinalikan niya ang noo ko.

"Dad is right. Freena."

"He's always right."  

****

*BANG!*

*BANG!*

*BANG!*

*BANG*

"KUYA!"

"KUYA!"

Halos hindi ako makahinga nang makita ko si Almika hawak sa braso ang Kuya kong nahihirapan ng huminga. Gusto kong tumakbo at lapitan ang Kuya ko pero hindi ko magawa dahil tila naninigas ako ngayon sa pwesto ko. Kita ko kung paano kawasak si Almika, at ramdam kong sobrang nasaktan siya. Hindi lang ako ang nasaktan kundi lahat kaming mga naging parte ng buhay niya!

Fvck!

"KUYA!" malakas na sigaw kong muli. Nakakabingi ang mga pagsabog. I want to shut it all but fvck! Not my brother, please! Just take my life instead!

"VANDEON!"

"VANDEON, WAKE UP!"

Why? Bakit si Kuya pa? Pwede naman ako ah. Why him! Fvck you! Fvck you, Dad! I will never forgive you! Damn you!

"KUYA, PLEASE!" malakas na sigaw kong muli dahilan ng pag lingon niya sa gawi ko pero hindi ko maiwasang hindi masaktan muli. Hirap na hirap na siyang huminga, kita ko pa ang luhang tumulo galing sa mga mata niya. He wants to say something but nahihirapan na talaga siya. I'm so sorry if you have to sacrifice just for our sake, Kuya. I'm really sorry, please. Huwag kang bumitaw. We still need you!

"KUYA!"

"Vandeon wants us to be happy. That his last will before letting us go,"

"I will never be happy." mabilis na sagot ni Almika at iniwan kaming nasa harapan ng kabaong ni Kuya Vandeon.

H-He's dead.

"Nasaktan talaga siya ng lubos, halos hindi na nga 'yon kumakain eh," rinig kong sabi naman ni Aria pero hindi parin ako umimik. Awang-awa na ako kay Almika ganu'n din sa sarili ko.

Ang lungkot ko ngayon, Kuya. Sabi mo hindi mo ako iiwan but why did you leave us? Ang sakit-sakit naman, Kuya.

"Let her rest. Where's Vandish?" tanong ni Skie. Umiwas ako ng tingin sa kanilang lahat dahil pakiramdam ko tutulo na naman ang luha ko. Punyeta naman oh!

Bakit ka kasi nakahiga diyan, Kuya? Komportable ka diyan 'noh? Pwede bang tumabi sayo, Kuya Vandeon baka malamig diyan. Miss na miss na kita, Kuya!

"I missed you. Kung nasaan ka man ngayon? I hope you're happy. I'm very sorry for everything, I love you." tuluyan na ngang tumulo ang luha ko.

"He's outside playing with his guitar." sagot ni Kace sabay lingon sa akin. Kita ko ang kalungkutan sa mga mukha nila but still they keep smiling even though they're hurting. I can't even smile.

Nanigas ang mukha ko. Walang reaksyon ito habang nakatingin sa kanyang kabaong. Pikit ang dalawang mata, namumutla na wala na talagang pag-asa.

"That guitar belongs to his father, right?"

That guitar belongs to my brother. He loves music, thats his comfort zone when he's alone. Noong mga bata pa kami, lagi siyang sinisigawan ni Daddy dahil lagi daw mababa ang grades niya. Matalino naman si Kuya Vandeon pero sa mata ni Daddy hindi pa sapat 'yon.

He's so smart. My brother is smart but that old dog didn't notice it. How dare him.

"It was from our mother. When our mother died? She gave it to Kuya Vandeon..."

"Kuya loves that guitar because that's his comfort zone when he thinks he's alone. Yeah he's always alone...it's so precious to him..." kung hindi dahil kay Almika noon. Hindi siya magiging ganito ngayon.

That guitar made him happy.

"He died happy and contented."

***

Her POV

"Zack! Sky! Vandish! Peyton! Kai! Kain na mga anak!"

"Ang dungis-dungis niyo na oh! Talagang papagalitan ako ng mga nanay ninyo nito!"

"We're just playing, Manang Ella. That's normal."

"Alam kong normal, anak pero nako! Pumasok na kayo sa mansyon!"

Gusto kong tumawa ng malakas dahil paano ba naman kasi ang dirty-dirty ng limang 'yon. Mabuti pa ako malinis at hindi ako naglalaro sa putikan pero sila ang dirty nila. Yucks! Ang dami kayang germs sa putik. Sigurado akong magkakasakit ang mga panget na 'yon.
Che!

Lumapit ako kay Yaya Wanda habang hawak ko ang barbie doll ko. Gusto ko na kasing kumain dahil nagugutom na ako. Gusto kong kumain sa loob ng mansyon na iyon. 'Yung pinasukan ng mga maruruming pangit kanina.

"Yaya!"

"Yes, baby Lana?"

"I want to eat inside!" Tinuro ko ang malaking mansyon na nasa harapan namin. Kita ko naman ang panlalaki ng mata ni Yaya Wanda.

"Huwag diyan, baby, hindi natin kilala ang may-ari niyan. Hindi tayo pwede riyan,"

"No! I want to eat inside!"

"Baby sa bahay na lang tayo ta—-"

"No! Ayoko!" sinamaan ko ng tingin si Yaya Wanda at akma na sanang iiyak nang mahagip ko ng tingin 'yung isa sa mga pangit kanina.

"Where's my car, shit!" rinig kong angil niya. Kumunot naman ang noo ko sabay tingin roon sa punong pinanggalingan ko kanina. May nakita akong toys do'n pero tinapon ko sa daan because it's dirty.

"Manang Ella! My cars!"

"Saan anak?" Lumabas ng mansyon si Manang Ella habang nakasunod naman sa kanya ang apat na pangit.

Ngumisi ako. Hindi na nila makikita ang mga toys nila dahil tinapon ko na 'yon lahat sa daan. Ang chi-cheap ng mga toys nila.

"Kilala mo sila, baby girl?" tanong ni Yaya Wanda habang hawak ang barbie ko at tinuturo pa talaga 'yung isang pangit na mukhang iiyak na sa kakahanap ng laruan niya. Edi umiyak siya!

"Hindi!"

"Anak 'yan ng mga sikat na businessman dito sa bansa, baby,"

"Business? What?" kunot noo kong tanong.

"Ay nako! Tara umuwi na tayo!" Hinila niya ako sa braso pero hindi ako nagpahila. Ayokong umuwi! Gusto kong pumasok sa loob ng mansyon!

"Lana!"

"I told you I want to go inside and eat there! It looks like they have delicious food inside, and I want to taste it all, Yaya Wanda!" 

"Lana, uuwi na sabi ta—"

"You!"

"You!"

"Ano 'yon, baby boy?" Hinarap ni Yaya Wanda 'yung pangit na kanina pa naghahanap ng laruan. Umirap ako at tumingin sa daan.

"I saw that girl threw our toys earlier!"

Ngumisi ako pero hindi parin ako lumingon. Pasalamat nga sila tinapon ko 'yon dahil ang dirty. Yucks! He should be thankful.

"Huh?"

"I saw that white lady touch our toys!"

WHITE LADY? ME?

"Baby boy, hindi siya white lady. Baka nagkakamali ka——"

"SINO ANG WHITE LADY?! YOU WANT ME TO PUNCH YOUR UGLY FACE, HUH?!" galit na sigaw ko at akma ko na sanang susugurin ang pangit nang pigilan ako ni Yaya Wanda ganu'n din 'yung Manang Ella niya nilayo siya sa amin.

Sinamaan ko siya ng tingin. "I'm not a white lady, you ugly!"

"Lana, stop it! Let's go home!"

"No, Yaya Wanda!"

"Lana!"

"I will—-argh! Yaya Wanda!" hindi ako makagalaw dahil kalong na ako ngayon ni Yaya Wanda argh! Nakakainis! Gusto ko pang sigawan 'yung pangit na 'yon. How dare him!

"WHITE LADY! WHITE LADY!"

"SHUT UP PANGIT! PANGIT!"

When I grow up? I swear I will kill that ugly creature.

"Hindi naman pangit ang mga batang 'yon, Lana. Look at yourself?"

"Are you insulting my appearance?" mataray na tanong ko kay Yaya Wanda.

"They're not ugly, baby. Ang gaganda at ang gwa-gwapo ng mga magulang no'n. Pinagpala talaga sila, baby."

"Do I look like a ghost to you?" tanong ko at hinila ang milk ko na nasa tabi niya.

"You're pretty, Lana. Kapag lumaki ka mas lalong kang gaganda. Sigurado akong maraming manliligaw sayo. Ayieee!"

"Kapag mahirap sila at pangit at marumi! Hindi ko sila sasagutin, Yaya Wanda! I hate poor people!"

"Lana, don't say that."

Yumuko ako. "Totoo naman!"

"Masamang umapak ng ibang tao, Lana. Mayaman ka at mahirap sila pero pareho parin kayong tao at iisa ang ama natin, hindi tayo pinanganak na matapobre, Lana."

Ngumuso ako. "Okay!"

"Good. Papasok ka na sa school bukas!"

"I don't want to go to school!" mabilis na reklamo ko.

"Lana! Papagalitan ako ng Mommy mo!"

Arghhh. Fine!

****

"Kawawa ka naman patay na ang Daddy mo!"

"Shut up!"

"Ang sad siguro mawalan ng Daddy, 'no?"

"I said shut up!"

"Kawawa ka naman!"

Kanina ko pa naririnig ang mga nakakairitang sigaw ng mga kapwa ko mag-aaral.

Huminto ako sa paglalakad at nilingon ko kung saan nanggaling 'yung sigawan kanina.

"Walang Daddy si Vandish!"

"Broken family!"

"Pangit!"

Kumunot ang noo ko sa mga pangit na iyon. Dahan-dahan akong lumapit sa pwesto nila, kita ko naman ang panlalaki ng mga mata nila pwera lamang sa isang pangit na mukhang isa sa mga kasama nu'ng pangit na babae kahapon. Basta pangit silang lahat!

"Anong ginagawa niyo ah! Gusto niyo bang pagsusuntukin ko 'yang mga pangit ninyong mukha?!" Binaba ko ang lunchbox ko. Mabuti na lang medyo matatagalan pa si Yaya Wanda.

"Uhuh, sinong panget?!" nagdadalawang-isip na tanong no'ng tabachoy. Tumawa ako HAHAHA.

"HAHAHA ang pangit na nga ng ugali ninyo! Ang pangit pa ng mga mukha ninyo! Ikaw tabachoy, manahimik ka!" Tinuro ko ang tabachoy. Mukhang paiyak na.

"Hindi ako mataba!"

"Taba! Taba! Taba!" Binelatan ko pa siya at mas lalo ko pa siyang inasar.

"Mga pangit! Taba! Taba!"

"Pangit! Tabachoy!"

"Mataba mga baboy!"

Maya-maya pa ay umiyak na talaga siya habang ako naman ay tawang-tawa. Umalis silang lima sa harapan nitong kasama ko at nilapitan ang mga Mommy nila.

"Ang hihina ng mga pangit na 'yon HAHAHA." Nilingon ko ang katabi ko.

"Anong pangalan mo?"

"Why are you asking?"

Aba mukhang hindi man lang natakot sa akin ah.

"Magpa-salamat ka sa akin,"

"Why would I? I didn't ask for your help." walang modong sagot niya at iniwan akong nakanganga. Like what?!

"Hoy! I helped you there you should say thank you!"

"You're welcome then." deretsang sagot niya at tuluyan nang lumabas ng gate.

Kumurap ako ng dalawang beses.

"YAYA WANDA!"

"What happened to you, baby girl?" Nilapitan ako ni Yaya Wanda habang hawak niya ang lunchbox ko na may papel sa ibabaw. Ano 'yon?

"Wala." mabilis na sagot ko at dinampot ang papel na nasa ibabaw ng lunchbox ko.

V.S

Vs? Versus? Ang pangalan niya?

"I helped someone today and he didn't thank me,"

"Who is it?"

"I think his name is Versus!"

"What a weird name, Lana." napangiwi siya.

He's Versus I think? I want to meet him again and protect him.

"Wala na daw siyang Daddy," kinagat ko ang tinapay na nilahad sa akin ni Yaya Wanda. Kumunot naman ang noo niya.

"Kawawa naman."

Pero mukhang hindi naman kaawa-awa 'yong mukha niya kanina. Kapag ako 'yung nasa pwesto niya susuntukin ko sa mukha ang mga pinaglihi sa kingkong na 'yon. Papangit eh.

"We will go to Tinago tomorrow,"

"Anong gagawin natin do'n?"

"Visiting of course, Lana."

"Ang init!"

"Lana!"

"Fine!"

***

Started writing: November 22, 2020

End: February 16, 2020

STORY NI ASH/ASHINA ay BS06: The Billionaire's Daughter. Nasa library ko po, makikita niyo iyon doon.

This is the last chapter of this story. Thank you for your support, bbies. Hanggang sa muli na naman. We will meet again pero sa ibang story na.

If may mga tanong man huwag mahiya. Tanong lang mga bbies ko. Sasagutin ko lahat 'yan. Iwasan lang pong magsalita ng mga masasakit na salita dahil siniseryoso ko iyon at mabilis lang masaktan hoayy.

Again, thank you so much po sa supporta hanggang sa huling kabanata ng aking kwento. Don't forget to vote and leave a reaction. Thank you!

Lana and Zack's story soon.