Uwięziona jestem

We własnym ciele. 

Wstrętna skorupa... 

W ogóle mnie nie słucha! 

Krzyczę,

Płaczę

I ją szarpię...

Usta mi się wykrzywiają, 

W uśmiechu zobojętnienia... 

I nie ważne 

Jak zła bym była. 

Mogę kopać,

Mogę drapać,

Grozić,

Bluźnić,

Nienawidzić...

Stać w miejscu będę,

Za kratami

I w kajdankach...

A w środku

Kurczę się od naporu

Otoczenia... 

Kto kaganiec mi założył? 

Kto do kręgosłupa przywiązał? 

Sama siebie

Na smyczy trzymam...

Taka jestem dobra dla 

Świata znienawidzonego! 

Co za to dostanę?

Nałożą mi na skronie koronę? 

Kluczyk do morza wrzucony,

W tą wstrętną kłódkę wsadzą? 

Sama siebie zniewoliłam,

Oni ciało me zamknęli... 

Nie uwolnię się już nigdy...

Zgniję sama w sobie,

W celi...

*

Takie o. Chyba za wiele od siebie wymagam, ale nie podobają mi się ostatnio moje wiersze. 

Widzimy się jutro!