Azulrietta's POV

Nightmare after nightmare.

Iyon lagi ang bungad sa akin ng umaga, sanay na ako pero hindi sa araw na ito. This day was somewhat special, special to instill wound on my heart.

Ilang minuto muna akong tumulala sa kisame kong punong-puno ng mga glow in the darks na mga bituin. Eversince that day I couldn't sleep without light in my room pero hindi masyadong maliwanag sapat lang para maramdamaan kong hindi ako nagi-isa sa kwartong inuukupa ko.

It took me almost one hour doing nothing and just staring at my ceiling, kung hindi pa nag-ingay ang cellphone ko wala talaga akong balak bumangon.

Ending wala akong naging choice kung hindi sagutin ang kung sino mang ponsio pilatong istorbo sa umaga ko.

Hindi ko sana sasagutin dahil unknown number ang tumatawag pero napaka-persistent kasi kung sino man to at inisip ko na baka emergency kaya sinagot ko.

"Yes? May I know who's this?" I was waiting for the caller to respond, but it took minutes, and still there's no response.

"Hello? May I know whos this?" still no response, sa inis ko pinatay ko na lamang ang tawag.

Sa halip na magmukmok ay sinimulan ko na lamang ayusin ang office ko. It wasn't dirty at all but if I will not kept myself busy, nightmares will haunt me.

Pagkayaring maglinis ay inayos ko naman ang sarili ko bago lumabas sa kwarto at asikasuhin ang mga report ukol sa kalagayan ng mga pasyente ko. Dahil ako ang may-ari ng hospital minomonitor ko pa din kahit ang mga pasyenteng hawak ng ibang mga psychiatrist para makita kung may improvement ba anng pasyente or kailangan nila ng bagong doctor na titingin sa kanila kubg sakaling hindi sila kumportable sa dati nilang doctor.

A minute later Jenina came introducing the man who's in my front right now.

"You—You're that girl!" The man shouted in shock but what shocked me the most was his tone.

Kung gaano kalalaki ang tindig nito kabaliktaran naman ang boses nito. Halos mabasag ang eardrum ko sa tili nito. Yes the man just squeal like a fucking girl who's in labor.

"What?" masungit na wika nito at kaagad akong inirapan I was still in shock but still manage to smile 'yon nga lang napipilitang ngiti. Who would'nt? Here I am admiring him earlier but now? Nevermind.

I cleared my throat to lessen the awkwardness and plastered a smile.

"Don't smile, I hate it it looks fake," maarteng wika nito, I just shook my head a little but still didn't erase my smile.

'How are you today?' I want to ask that question but it's not really a good question. When handling a patient who was depressed question like this can trigger them, so what we should do is make them first comfortable to talk with you.

"I said don't smile! I hate it!" Napapikit na lamang ako sa sigaw nito, this is the first time someone shouted at me full of anger and disgust. Commonly patients whose depressed like him will shout at me 'cause of frustration and trauma's.

Patience, be patience Azul

If this conversation keep on coming I will not be able to control myself specially with this kind of day.

A sighed escape my lips before pushing the button alerting Jenina to come inside.

I just stared at the man in front of me scowling at me before focusing on Jenina when she went inside.

"Jenina please brief him for the next session and ask him if he still wants me to be his psychiatrist. I may not be able to talk to him right now," pagod na wika ko bago ko tapikin ang balikat niya at lumabas ng opisina. Confident naman akong maha-handle ni Jenina ang lalaking iyon kaya ayos lang na iwan ko muna ito.

I know my action was rude but maybe I'll apologize later, kung hindi lang VIP ang lalaking iyon hindi naman niya tatanggapin ngayon ang appointment nito. Kapag death anniversary talaga ng ina at mga kapatid niya ay mabilis siyang maubusan ng pasensiya.

Bumili muna ako ng kandila at bugkos ng bawat bulaklak na paborito nila bago dumeretso sa sementeryo. It's been years, ilang taon na ang lumipas pero ang pangyayaring iyon ay patuloy pa rin akong sinusundan at hindi tinitigilan. I maybe a psychiatrist but I also need one.

Hindi naman hadlang ang nararamdaman kong ito sa propesyon ko kaya kahit papaano ay nakapasa pa rin ako.

After offering a prayer in my family's tomb I decided to drink some beer. Kapag ganitong araw kailangan ko ng alcohol sa katawan ko para hindi ko maalala ang mga pangyayaring iyon at masadlak na naman sa kadiliman.

Nang makapasok sa isang nalapit na bar ay sinalubong ako ng mausok, maingay at halo-halong nakasusulasok na amoy, typical smell of a bar. Puno ang bar ngayon kaya halos makipagsiksikan ako makapunta lamang sa bar counter.

Hinihingal na naupo ako sa isang stool sa may bar counter, napakadaming tao halos mapisa ako sa gitgitan nila.

"Good day Ma'am glad to see you here again," maganang bati ni Eldwin. Tuwing death aniversary nila mama ay dito talaga ako sa bar na ito dumederetso o 'di kaya ay kapag trip ko lang uminom. Halos suki na ako ng may-ari nito kaya naman kilala ko na halos ang mga nagtratrabaho dito.

"Ngayon lang nagka-oras eh, nga pala ano meron? Puno ngayon ah?"

"Ah, ang alam ko po eh birthday ng kaibigan ni Sir Malreese na isang pintor at dito nag-celebrate." Si Malreese and owner ng bar na ito, isang itong gay pero kahit gayon ay tumataginting na milyones and kita nito sa isang buwan. Minsan ko na itong biniro na papakasalan ko na lamang siya para naman yumaman kako ako pero ang gaga umakto pang nasusuka.

Tango na lamang ang iginawad ko bago humingi ng maiinom. Sa sobrang lalim ng iniisip ko hindi ko namalayang may katabi na pala ako at dahil naparami na rin ang nainom ko ay halos dumodoble na sa paningin ko ang lalaking katabi ko.

"Ang p-pogi mo kuya!" lasing na ani ko dito bago ito kalabitin ng kalabitin para pansinin niya ako pero snob ang katabi niya at tiningnan lang siya sandali bago muling uminom.

Sa inis ko ay walang pakundangang kumandong ako dito na ikinagulat nito, habang tinititigan ang mukha nito ay unti-unti itong nagiging pamilyar.

"Parang nakita na kita? Pamilyar ka eh, ano name mo kuyang pogi?" hindi ko ito tinantanan ng titig hanggang sa makilala ko ito.

"Alam ko na! Ikaw yung pasyente ko kanina eh yung ang hot ng katawan pero ang tinis ng boses!" natatawang wika ko.

"You're drunk woman," maarteng wika nito pero kahit ganoon ay ang tindi ng epekto nito sa akin.

"Slight lang," pinakita ko pa kung gaano ka-unti lang ang nainom ko. Kaunti lang naman talaga, mababa lang talaga ang alcohol tolerance ko kaya mabilis akong malasing.

"Pero ang pogi mo talaga, mabango ka rin, pa-kiss nga," pabiro ko itong hinalikan ngunit sa hindi inaasahan ay bigla nagkaroon ng kumusyon sa likuran namin dahilan para maitulak ang kaharap niya at maglapat ang mga labi nila.

Lahat ng inhibisyon ko sa katawan ay itinapon ko ang pinalalim ang halikan namin. Ang tamis ng labi niya at ang lambot, noong una ay tinutulak pa ako nito pero kalaunan ay gumanti rin.

Sa paglalim ng gabi namalayan ko na lamang nasa isang kwarto na kami ng bar at pinagsasaluhan ang isa't isa.

#####

Long time no updates guys! Asahan niyo na kahit papaano ay makakapag-update na ako dahil bakasyon naman na.

Also kung sakali mang may mali akong na mention na gawain ng isang psychiatrist pasabi na lamang hindi ako pa ako gaanong maalam sa propesyon na iyan so if you think I somehow did wrong or mention wrong information feel free to lecture me. Thank you😘

Don't forget to vote and comment what your thought in this story so far. Adios!