Prologue (to be deleted)

     Alam ko merong kakaiba sa kanya.

     My guts told me so.

     And never been in my life my guts failed me.

     There is really something different from that transferee guy. He has a very rare bronze eyes, na every time magtatama ang aming mga mata pinanginginigan ako ng katawan. He has a formidable look. Magkagayunman hindi nakabawas iyon sa taglay nitong kakisigan. In fact, every inch of him excludes masculine sensuality...

     Hay. Kailangan kong bantayan ang aking sarili na tuluyang mahulog sa kanya. Its just not right. I could sense danger every time i come near of him. Kakaiba rin ang kilos nito. Tatlong beses ko na siyang nakikitang ganoon, at lahat ng yun, during a full moon.

     Im a writer in our school publication at nanganganib na mapatalsik. Para hindi mangyari iyon, I have to come up with a very good story. And Im positive, this bronze-eyed guy could give me that.

     Kasalukuyan ko siyang sinusundan. So far, hindi naman niya ako napapansin. Lumiko siya sa isang kanto. Nang pagliko ko rin, hindi ko na siya nakita. Napamura ako. "I lost him."

     Full moon ngayon. Kailangan ko siyang makita agad. Whatever his secret is, konektado iyon sa buwan. I cannot afford to lose this very precious time. Napayuko ako, isang balahibo ng kung anong ibon ang nakita ko. Dinampot ko iyon at balak ko na sanang itapon kung hindi ko lang napagmasdan ang kulay niyon. Bronze.

     Nagpatuloy ako sa paglakad. I found another one bronze feather. Then another. Hanggang sa makasampu na ako. At hayun, sa harap ko, isang lalaki na nakaluhod, umuungol ito sa sakit. All of a sudden, mula sa likod nito, tumubo ang pakpak na kulay tanso. Napunit ang damit nito, leaving his body half-naked.

     Nagulat ako. I never really expected na ito ang makikita ko. The Bronze-guy just turned into half-human half-bird or is it a Bronzed Angel?

     Minuto pa ang lumipas bago natapos ang pagtubo ng pakpak nito. Nagpagaspas pa iyon bago muling tumiklop. Napalunok ako ng humarap sa akin ang lalaki. Masama ba siya o mabuti? Tatakbo ba ako o mananatili. Hindi na ako nakapag-isip ng maayos ng tumutok ang mata niya sa mata ko. Nababasa ko ang galit niya. Papatayin ba niya ako?

     Bumaba ang mata ko sa katawan niya. Pinanuyuan ako ng lalamunan as i noticed he has a great body. And it just look great with his Bronze wings.

     Sa isang kisapmata nasa harap ko na siya. May naglalarong ngiti sa isang sulok ng labi niya, though hindi ako sigurado kung ngiti nga iyon. Ramdam ko ang init na sumisingaw sa katawan niya. Gusto kong kumapit sa kanya dahil pakiwari ko ay matutumba ako.

     Hindi pa man ako nakakabawi sa iregularidad na nararamdaman ko sa aking katawan, ipinalibot nito ang braso sa akin at hinapit palapit sa kanya. It seems to me Im gonna explode. Walang sabi-sabing bigla na lang siya lumipad at napasigaw ako sa sobrang takot.

      Parang noon lang ako nagising sa animo gayuma.

     "BITAWAN MO AKOOOOOOOOOO!!!!"

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top