Νικολετας Pov

Τρέχω στο δωμάτιο της. Φοβάμαι μην κάνει καμιά τρέλα.

Εισβάλλω δίχως να χτυπήσω βόλτα. Κάθεται επάνω στο κρεβάτι με ένα βιβλίο ανοιχτό,τα μάτια της απο δάκρυα στεγνά,ο πόνος στα καστανά της μάτια ολοφάνερος,όλο το σώμα της έχει ανατριχιάσει,τρέμει αγγιζοντας διάφορες εικόνες.

<<Νεφέλη...>> καταφέρνω να πω,ένας κόμπος στον λαιμό μου με πνίγει,με τελειώνει μα θα αντέξω για εκείνη. Σηκώνει τα μάτια της,με κοιτάζει για δεύτερα,έπειτα συγκεντρωνεται στο άλμπουμ.

<<Πάντα ήταν εδώ. Ο άγγελος μου. Ο Βασιλάκης μου.>>δεν φανερώνει κανέναν λυγμό. Κανέναν πόνο.

<<τώρα ούτε το πτώμα του δεν με άφησαν να δω. Τίποτα. Δεν μετράω>>ένα μικρό παράπονο,ένα μικρό τραύλισμα,ένα τρέμουλο στα χείλη.

Η πόρτα ανοίγει και πάλι. Μια βαριά αντρική κολώνια συνοδευόμενη απο μια βαριά αντρική μορφή μπαινει στο δωμάτιο.

<<Νεφέλη,έλα κοριτσάκι μου>>ο Νίκος μπερδεμένος,μα ψυχρός,λέει σιγανά στο "κοριτσάκι του"

. Η Νεφέλη σηκώνεται και τον πλησιάζει. <<Τον έφεραν μωρό μου. Τον έφεραν>>. Η Νεφέλη κατεβαίνει με βήμα γοργό..

Νεφέλης Pov

Κάθεται και πάλι στην πολυθρόνα του. Κύριος του σπιτιού,αρχηγός. Ακόμα και νεκρός στεκεται μαχητης,ατρομητος. Αποκλείεται να πέθανε δίχως να παλέψει. Ο μπαμπάς μου ήταν,είναι και θα είναι ήρωας. Ο δικός μου ήρωας..

Νίκος Pov

Όλο το σκηνικό μου θυμίζει το παρελθόν μου. Δεν μπορώ να κλάψω,όσο κι αν το θέλω. Δεν πρέπει να κλάψω και το ξέρω. Πρεπει να σταθώ δυνατός. Να αποκαλυψω ενα σθένος που δεν ξέρω αν διαθέτω ακόμα.

Εκείνο το σθενος που είχα όταν εκείνη μου είπε "Να αντέξεις γιε μου,να αντέξεις για μένα..γιατί εγώ δεν άντεξα."

*Flashback*

Σεπτέμβριος,υγρασία στον τοίχο,πιάτα άπλυτα πάνω στο κομοδίνο. Ενα παιδί ουρλιάζει από μέσα μου,ένας μεγάλος μιλάει για μένα. Δυο ευθύνες παραπάνω για το 1.50 μου με τα χέρια στην ανάταση.

Είχε καιρό που αρρώστησε. Και εγώ το ήξερα. Το είχα καταλάβει. Είναι ξαπλωμένη στον καναπέ,δεν ξέρω και εγώ πόσο καιρό. Δεν μιλάει πολύ,ρωτάει αν είμαι καλά μονάχα.

Λατρεύω να ακούω την αγγελική φωνή της.

<<Είσαι καλά αγοράκι μου;>>ρωτάει για μια ακόμα φορά.

<<Καλά είμαι>>ήξερε την απάντηση. Όπως ξέρει ότι της λέω ψέματα. Μου κάνει νόημα να πλησιάσω,όπως το τέλος πλησιάζει εκείνη.

Υπακούω<<Αγόρι μου..>>η φωνή βγαίνει με δυσκολία από τις αδύναμες φωνητικές χορδές της,τα τρεμάμενα χέρια της προμηνύουν ένα μεγάλο μπαμ,ένα μεγάλο τέλος.

<<Δεν νιώθω καλά σήμερα>>νευριάζω. Ξέρω ότι ποτέ δεν ένιωθε και πάντα μου ελεγε ότι είναι καλά. Της το δίδαξε το ψέμα καλά.

<<Πότε ένιωθες;>>φωνάζω αγανακτισμένος.
<<Ποτέ!>>συνεχίζω να φωναζω σε μια αδύναμη γυναικα. Αμέσως μετανιώνω.

Την σφίγγω στην αγκαλιά μου<<Να αντέξεις γιε μου,να αντέξεις για μένα..γιατι εγώ δεν άντεξα>>δάκρυα κυλάνε από τα μάτια και των δύο.

Ξαφνικά το κορμί της αφήνεται επάνω μου. Δεν νιώθω την καρδιά της να χτυπάει στο σώμα μου όπως πρώτα,δεν νιώθω την ανάσα της να με χτυπαει με βία.

<<Μάνα..>>καταφέρνω να πω λίγο πριν η αστυνομία σπασει την πόρτα

*End of flashback*

Νιώθω δυο χέρια να με αγκαλιάζουν σφικτά και ένα άρωμα που δεν έχω συνηθίσει.

Ανοίγω τα βουρκωμένα μάτια μου και αντικρίζω την Νικολέτα. Δεν έχουμε στενή επαφή μα είναι πάντα κοντά μου. Χαϊδεύει απαλά το στέρνο μου,διώχνω από το όμορφο πρόσωπό της τα μαλλιά της.

Τρέμει στα χέρια μου από ανυπομονησία,τρέμω από τον φόβο. Σαν ποντιακός χορός. Το μυαλό μου παίζει άσχημα και με πιάνουν τα γέλια. Σαστίζει. Την αγκαλιάζω σφικτά και μενει στην αγκαλιά μου. Τα χεράκια της στην πλάτη μου είναι παγωμένα.

Προσπαθεί να πλησιάσει στα χειλη μου μα τραβιέμαι αμέσως. Προσπαθώ να είμαι ξεκάθαρος. Πριν προλαβει να μιλήσει,η πόρτα ανοίγει.

<<Παιδιά..διακόπτω;>>η Νεφέλη ρωτάει δακρυσμένη,η μάσκαρα εχει κυλήσει σε ολόκληρο το πρόσωπό της.

<<Όχι μικρή>>η Νικολέτα της χαμογελάει και την αγκαλιάζει.
<<Έτσι θέλω να σας βλέπω..μα δίχως κακή αιτία..>>προσπαθώ να φτιάξω την διάθεση της μα ξέρω πόσο μάταιο ειναι.

<<Θέλω να τον βρω..και επίσης θελω να σας πω κάτι για τον μαθηματικό μας...>>τα τελευταια λογια της με θυμωνουν,θολώνω,οι σκέψεις μου μπερδεύονται,βγάζουν συμπεράσματα δίχως τεκμήρια,μα όλα μέσα μου φωνάζουν

"ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ"

*Τέλος κεφαλαίου ❤

Η ioanna-4-  μεγαλούργησε πάλι.

Ελπίζω να σας άρεσε ❤

Πατήστε το αστεράκι 🌟 και αφήστε ένα σχόλιο 💬

See you soon 🔜 🔜 *