Νίκος Pov

Έχω ετοιμαστεί. Πηγαίνω στην κουζίνα. Είναι ήδη εκεί..πόσο όμορφη..η πλάτη της είναι ακάλυπτη από το λευκό φανελάκι που φοράει. Κινείται γρήγορα. Φαίνεται σαν να πετάει,λες και δεν πατάει στο έδαφος.

Πλησιάζω μα δεν με έχει καταλάβει. Με γρήγορες κινήσεις ετοιμάζει πρωινό

《Μην ετοιμάζεις πολλά》της λέω και τινάζεται ελαφρώς.

《Δεν πεινάς;》ρωτάει ενώ η πλάτη της είναι ακόμα γυρισμένη προς το μέρος μου.

《Όχι ιδιαίτερα》γυρνάει και με κοιτάζει. 《Συγνώμη αν μερικές φορές είμαι άδικη μαζί σου όμως ώρες ώρες με κουράζει που είσαι υπερπροστατευτικός》

Υπερπροστατευτικός εγώ;;

《Δεν το κάνω επίτηδες Νεφέλη. Ενδιαφέρομαι για εσενα》είναι σκεπτική.

《Για την Νικολέτα όχι;Δεν κάνεις έτσι για εκείνη》γαμώτο..γιατί να είσαι τόσο έξυπνη;

《Έχουμε άλλη σχέση μεταξύ μας και το ξέρεις》μπλέκω τα δάχτυλά μου στα μαλλιά της. Μοιάζει μπερδεμένη.

《Το ξέρω. Απλά είναι περίεργο》με απομακρύνει.

《Ολα περίεργα σου φαίνονται. Εγώ απλώς ενδιαφέρομαι》 κάθομαι απογοητευμένος σε μια καρέκλα.

《Αχ βρε Νικολάκη μου μη στεναχωριέσαι. Ούτε εγώ τα λέω για κακό..》προσπαθεί να με αγκαλιάσει μα εγώ δεν το επιτρεπω.

《Κολλητοί δεν είμαστε;Δεν μπορώ να σε αγκαλιάσω;》λέει με παράπονο.

《Κολλητοί δεν είμαστε;Δεν μπορώ να σε προσέχω;》ρωτάω στοργικά και κάθεται στην αγκαλιά μου

《Μπορείς μα με μέτρο. Έχω ζωή. Δεν γίνεται να με περιορίζεις άλλο》παίζει αδιάφορα με την άκρη της μπλούζας μου.

《Πάμε σιγά σιγά;Θα αργήσουμε》κοιτάζω την ώρα στο κινητό μου.

《Και όλα αυτά ποιος θα τα φάει;》μου δείχνει το πρωινό και χαμογελάω.

Γιάννης pov

Η Νικολέτα μπαίνει στο γραφείο μου κι εγώ ακολουθώ. Είναι νωρίς ξέρω πως κανείς δεν θα μας ενοχλήσει μα κλειδώνω.

Με κοιτάζει παράξενα και πλησιάζει την πόρτα.

《Πού πας;Ακόμα δεν ήρθες. Καθισε》της δείχνω την καρέκλα και κάθεται διστακτικά.
《Θέλω να μου μιλήσεις για εκείνους που σε ενόχλησαν πριν λίγο καιρό》λέω και κάπως ανακουφίζεται. Μιλάει και μιλάει αδιάκοπα. Δεν δίνω σημασία στο τι λέει. Πού και πού χαμογελάω από απλή ευγένεια.

Το βλέμμα μου ταξιδεύει σε όλο της το σώμα. Για μια ξεπέτα δεν είναι κακή. Τα μάτια μου σταματανε στο τέλος της φούστας της. Κάθεται σταυροπόδι και έχει ανέβει αρκετά. Δαγκώνω απαλά τα χείλη μου.

Σίγουρα δεν είναι σαν να την Νεφέλη μα πρέπει να ξεδώσω κάπου.

Σηκώνομαι και την πλησιάζω. 《Με συγχωρείτε》λέει και κοιτάζει το κινητό της το οποίο δονείται αδιάκοπα.

Κοιτάζω την πληγή στο πόδι της. Πόσο μου αρέσει ο πόνος..《Η μητέρα μου ανησυχεί》μου εξηγεί..ω μα δεν σε ρώτησα..στέκομαι μπροστά της πλέον.

《Εμ..καλύτερα να φύγω..έχετε κι εσείς δουλειά..》μου λέει και σηκώνεται. Την κοιτάζω μες τα μάτια. Είμαστε τόσο κοντά και τόσο μακριά. Ίσως αν την κάνω δική μου να γίνει πιο ευάλωτη. Να μου δώσει όσες πληροφορίες χρειάζομαι. Μπορεί να ξεφορτωθεί εκείνη τον μαλάκα.

Τα χέρια μου αγγίζουν απαλά τα ροδοκόκκινα μάγουλά της. Με το δεξί μου χέρι απομακρύνω τα μαλλιά της..κάνει πίσω βήματα μα αυτό δεν με εμποδίζει. Ίσα ίσα πέφτει στην καρέκλα. Σκύβω κοντα της. Δαγκώνει δυνατά τα χείλη της.

Η εικόνα αυτή με τρελαίνει. Στο μυαλό μου έρχεται η  Νεφέλη να με ηρεμήσει όμως θυμάμαι κι εκείνον.

Αρπάζω την Νικολέτα και την φιλάω βίαια. Δεν μου αντιστέκεται, ανταποδίδει. Την σηκώνω και την βάζω πάνω στο γραφείο. Τα πόδια της είναι τυλιγμένα στην μέση μου. Την ξαπλώνω. Τα φιλιά μου στον λαιμό της γίνονται όλο και πιο εντονα.

Η πόρτα που χτυπάει μας σταματάει. Η Νικολέτα πετάγεται έντρομη και κατεβαίνει. Φτιάχνει τα ρούχα και τα μαλλιά της.

《Ομορφη είσαι μην αγχώνεσαι》της ψιθυρίζω και κοκκινίζει. Χαχανίζω και ξεκλειδώνω.

Μεσα μπουκάρει μια κυρία και αγκαλιάζει την Νικολέτα.

《Μαμά μου ηρέμησε καλά ειμαι》την καθησυχάζει.
《Γιατί δεν απαντάς;》την ρωτάει έντρομη η γριά.

《Ετοιμαζόμουν για μάθημα. Ηρέμησε》της λέει και την αγκαλιάζει. Με κοιτάζει. Της χαμογελάω πονηρά ενώ δαγκώνω τα χείλη μου δυνατά.

《άντε πήγαινε. Θα σε πάρω όταν σχολάσω》της λέει και εκείνη φαίνεται να έχει ηρεμήσει.

《με συγχωρείται》ψελλίζει και φεύγει. Κλείνω ξανά την πόρτα.

Η Νικολέτα με πλησιάζει《Εμείς οι δυο δεν τελειώσαμε》μου λέει πονηρά.

《Δεν αρχίσαμε καν. Μα πού θα παει;Θα γίνει κι αυτό..》της ψιθυρίζει στον ίδιο τόνο ενώ δαγκώνω τον λοβό του αυτιού της. Μουγκρίζει απαλά. Ανοίγω την πόρτα κι εκείνη αποχωρεί.

Την ξανακλείνω. Πόσο ανόητο κοριτσάκι. Δεν θα με χαλούσε όμως να γινόταν κατι παραπανω..

Νεφέλη Pov

Φτάνουμε στο σχολείο. Βλέπω την Νικολέτα. Την πλησιάζουμε.

《Είσαι καλά;》ρωτάω αγχωμένη
《Γιατί να μην είμαι;;》ρωτάει και σχεδόν..πετάει από την χαρά της. 《Εννοώ..εμ..καλά άστο》χαμογελάει και αγκαλιάζει τον Νίκο.

《Ε βρε ε τι έπαθες εσύ;》την ρωτάει με χαμόγελο.

《Όλα είναι τέλεια. Για αυτό!》τον σφίγγει.

Νιώθω λίγο εκτός..《Πάω να παρω καφέ..》λέει αμήχανος ο Νίκος και πηγαίνει στο κυλικείο.

《Πόσο όμορφη είναι η ζωηηη》τσιρίζει σαν χαζογκόμενα.

《Δεν βαριέσαι;Καλή είναι..》λεω αδιάφορα. Το κουδούνι χτυπάει και πηγαίνουμε στην τάξη.

Ο Νίκος πετάει άτσαλα την τσάντα του στο πατωμα και καθεται δίπλα μου. 《Νίκο μου σε παρακαλώ..》μου χαρίζει ενα χαμογελο και μπλέκω τα δαχτυλά μου στα μαλλια του.

《Τι έχουμε πρώτη ώρα;》τον ρωτάω ανέμελα.

《Μαθηματικά που να μην ειχαμε》λέει κάπως νευριασμένος. Γελάω ελαφρώς και τον φιλάω στο μαγουλο.

Ο Γιάννης μπαίνει μέσα και τον αφήνω.《Καλημέρα》λέει με την βαριά φωνη του. Το μάθημα αρχίζει.

Αχ είναι τόσο βαρετα..μεθοδος απαγωγής σε άτοπο..ελεος..ούτε ενα βλεμμα δεν μου εχει ρίξει σήμερα..ο ήχος του κουδουνιού ηχεί σαν λύτρωση στα αυτιά μου.

Οι περισσότεροι μαθητες πετάγονται και εξαφανιζονται.

《Νικολέτα μπορώ να σου πω λίγο;》λέω ο καθηγητης και μένω να τον κοιτάζω《Ιδιαιτερως》προσθετει σαν να με διώχνει..τι σαν δηλαδή;

《Πάμε Νεφέλη》ο Νίκος με ξυπνάει. Με πιάνει από την μεση και βγαίνουμε έξω.

《Τι να την θέλει;》αναρωτιέμαι δυνατά.
Ανασηκωνει τους ώμους του《δεν ξέρω ειλικρινα. Είναι τόσο περίεργος..》

Τον χτυπάω απαλά στο στέρνο《Έλα βρε Νίκο,μην γίνεσαι υπερβολικός. Λογικά κάτι για το μάθημα》λέω χωρίς να το πιστεύω.

Καίγομαι να μάθω τι την θελει. Καθόμαστε σε ένα παγκάκι. Λεει αστεία για να μου φτιάξει την διαθεση. Ωρες ώρες είναι τόσο γλυκούλης..

Γιάννης Pov

Την οδηγώ διακριτικά στην έδρα.

《Στις 22.00 να είσαι σπίτι μου. Μόνη σου..》της λέω πονηρά και την αφήνω να φύγει.

Έχω καιρό να πάω με γυναίκα. Θα μου κάνει καλό. Θα με ηρεμήσει. Άσε που θα πάρω και πληροφορίες.

Τρίβω ικανοποιημένος τα χέρια μου. Ωστόσο μια παρουσία έρχεται να μου ταράξει τα νερά.

Η Νεφέλη..σκυβει και παίρνει το νερό της από την τσάντα

《Ευτυχώς δεν έχετε κλειδώσει》λέει και πινει..όχι δεν έχω κλειδώσει αλλά αν θες μας κλειδώνω μωρό μου..

《Τώρα όμως θα κλειδώσω》της λέω αυστηρά. Καμία δεν μου αντιστεκεται κοριτσάκι.. Βγαίνει έξω βιαστικά. Στην πόρτα την περιμενει εκείνος..μια μαχαιριά άνθρωπος είναι..μα όχι ακόμα..

Νικος Pov

《Θα βγούμε σήμερα;》ρωτάω τα κοριτσια.

《Αχ ναι να πάμε σινεμά》φωνάζει ενθουσιασμένη η Νεφέλη και γελάω με την παιδικοτητα της.

《Γιατί όχι;》λέει η Νικολέτα ήσυχα. 《Για νυχτερινή προβολή!!》λέει ακόμα πιο χαρούμενα η Νεφέλη.

《Εμ..εγώ..δεν..μπορώ》λέει η Νικολέτα και την κοιτάζουμε περίεργα μα δεν δίνω αλλη σημασία στο θεμα.

《Αλήθεια τι σε ήθελε ο μαθηματικος;》ρωτάει η Νεφέλη καθώς κοιτάζει την Νικολέτα στα μάτια.

Εκείνη στρεφει αλλού το βλέμμα της. 《Τίποτα μωρέ..δεν κατάλαβα καλά την μέθοδο..》λέει σχεδόν αδιάφορα.

《Στο είπα》μου λέει σαν να δικαιώνεται
《Τι αλλο..》 ψιθυρίζω ταυτόχρονα με την Νικολέτα.

Νικολέτας pov

Δεν δινω σημασία στα παιδιά. Μόνο εκείνον σκέφτομαι. Πόσο τον θέλω..Ο τρόπος που με φίλησε..που με πέταξε πανω στην έδρα και ήρθε πάνω μου...αχ..ασυναισθητα κλείνω τα μάτια μου.

《Εμ..τι ακριβώς κάνεις;》μια φωνή με ξυπνάει. Αμάν ρε Νίκο τα καλύτερα χαλάς.

  《Τίποτα. Πονάει λιγάκι το κεφαλι μου》λέω την πιο πρόχειρη δικαιολογία που μπορώ να σκεφτώ. Οι ώρες περνάνε αδιάφορα.

Επιτέλους σχολάμε《Τα λεμε》λέω στα παιδιά βιαστικά.

《Δεν θα πάμε όλοι μαζί;》με ρωτάει η Νεφέλη..πόσο ενοχλητική μπορεί να γίνει;

《Βιάζομαι. Με χρειάζεται η μαμά μου》λέω και σχεδόν τρέχω.

Φτάνω κοντά στο σπίτι μου.

Μεχρι που δυο αντρικά χέρια με αγκαλιάζουν από πίσω. Η αντρική του κολώνια γεμίζει όλον τον χώρο. Είμαι σίγουρη πως θα μείνει στα ρούχα μου.

Κλείνω ασυναίσθητα τα μάτια μου. 《Θα σε περιμένω το βράδυ》αφήνει ένα φιλί στο πτερύγιο του αυτιού μου και φεύγει..ώστε έτσι είναι να εισαι ερωτευμένη;

Μου αρεσει..Νίκο μας τελείωσες..πηγαίνω σπίτι πιο χαρουμένη από ποτέ..

*Τέλος κεφαλαίου.

Ανέβασα ❤❤. Ελπίζω να σας αρέσει.

Γίνονται πολλά 😘😘. 

Εγώ πάντως ανάμεσα στην Νικολέτα και στην Νεφέλη επιλέγω την Νεφέλη ❤❤.  Εσείς;

Νίκος ή Γιάννης; 😯😕😯😕😯😕

Πήγαμε στην #6 ❤🔝. Σας ευχαριστώ.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Joannna (@ioanna-4-)

See you 🔜🔜
XOXO 😚😚