Νεφέλης Pov

Κάτι δεν πάει καλά. Κάτι δεν μου λένε. Βρίσκομαι στο σπίτι μαζί με τον Νίκο και έναν νεαρό αστυνομικό.

Μας είπε πως πρέπει να εξετάσει τον χώρο, μήπως πρόκειται για διάρρηξη. Είμαι σίγουρη πως ο μπαμπάς μου είναι νεκρός, απλά φοβούνται πως θα αντιδράσω υπερβολικά.

Το θέμα είναι πως έχω μεγαλώσει. Όσο φρικτό και αν είναι, όσο και αν υποφέρω πρέπει να το αντέξω. Αυτήν την στιγμή την στήριξη την χρειάζεται η μητέρα μου. Εκείνη πέρασε μαζί τόσα χρόνια, εκείνη τον βρήκε νεκρό, εκείνη τον είδε μες το αίμα.

Το αίμα που τώρα έχει βάψει το χαλί. Το αίμα που λέει δώσει στον μπεζ πλακάκι μια άλλη αίσθηση.

Ο μπαμπάς μου ήταν η αδυναμία μου. Ήταν ο άνθρωπος που με στήριξε ακόμα και στις πιο τρελές μου επιλογές. Ήταν ο άνθρωπος που με παρηγόρησε κάθε φορά που ένιωθα την αδικία να με πνίγει. Ήταν πάντα εκεί για μένα. Δεν θα άλλαζα τίποτα σε όλα αυτά που περάσαμε. Ήταν μία όμορφη διαδρομή. Ήταν ένα όμορφο ταξίδι που δυστυχώς δεν είχε αίσιο τέλος.

Αυτό που με καίει είναι ότι δεν πρόλαβα να του πω τίποτα. Δεν πρόλαβα να τον αγκαλιάσω, να του πω όσα νιώθω.. δεν πρόλαβα να του πω σε αγαπάω.

Τα δάκρυα δεν τρέχουν πια στα μάγουλα μου. Έχω στερέψει. Τα μάγουλα μου είναι ξερά, η καρδιά  μου έχει ηρεμήσει, το μυαλό μου έχει ησυχάσει.

《Σίγουρα ήταν δολοφονία》Ψιθυρίζει σκεπτικά ο αστυνομικός.

Ο Νίκος του ρίχνει μία έντονη ματιά. Νομίζει πως είμαι τόσο χαζή; Καταλαβαίνω πως τα πράγματα δεν είναι καλά, καταλαβαίνω τα πάντα. Εφόσον είναι εδω η αστυνομία όλα τελείωσαν. Μένει μόνο να βρούμε προς τόλμησε να κάνει κακό στον μπαμπά μου.

《Ίσως να υπάρχουν αποτυπώματα πάνω στο.. νεκρό του σώμα》Λέω σιγανά.

Ο αστυνομικός σηκώνεται και με κοιτάζει με οίκτο.
《Ναι λογικά θα το μάθουμε σύντομα. Ξέρεις αν ο μπαμπάς σου είχε εχθρούς;》
Γελάω ειρωνικά. Κοιτάζω το αίμα του.

《Ο μπαμπάς μου ήταν περίφημος δικηγόρος. Κέρδισε σχεδόν όλες τις υποθέσεις που είχε αναλάβει. Αυτό νομίζω πως το κάνει στόχο.》Παίρνω μία ανάσα και κλείνω τα μάτια.
《Έκανε στόχο》 Διορθώνω τα λόγια μου.

《Είναι δύσκολο το ξέρω. Μα είσαι η μοναδική που μπορεί να μας φανεί χρήσιμη και.. που δεν έχασες την ψυχραιμία σου》 Κουνάω θετικά το κεφάλι και διώχνω όλες τις αρνητικές σκέψεις από το μυαλό μου.  Πρέπει να βρω τον δολοφόνο.

《Πώς τον σκότωσε;》Είναι η μόνη λογική ερώτηση που έχω στο μυαλό μου αυτό το λεπτό.

《Πρέπει να περιμένουμε την νεκροψία μικρή. Μην βιάζεσαι.. όποιος βιάζεται σκοντάφτει. Θέλω από εσένα να ηρεμήσεις, να σκεφτείς τι πραγματικά έγινε και να καθίσεις με αυτόν τον νεαρό. Να σκεφτείτε λογικά. Τίποτα δεν τελείωσε ακόμα》Με κοιτάζει έντονα. Πρέπει να τον ακούσω. Κλαίγοντας και βρίζοντας κάνω την κατάσταση χειρότερη. Θα πρέπει να βρω έναν δικό μου τρόπο να θρηνήσω, έναν ακόμη τρόπο για να του πω αντίο και έπειτα να βοηθήσω την αστυνομία.

Σήμερα ένιωσα την μέγιστη κακία του κόσμου. Βρέθηκα μπροστά σε δύο νεκρά πρόσωπα, στάθηκα απέναντι από έναν δολοφόνο. Έναν άνθρωπο που τυχαίνει να συμπαθώ. Μπορεί να σκότωσε με στόχο να με προστατέψει όμως αυτό καθόρισε πως θέλει να αποκαλείται.

Είναι δολοφόνος εν ψυχρώ. Και φυσικά θα πρέπει να τιμωρηθεί.

Ίσως ο άνθρωπος που σκότωσε τον μπαμπά μου να ήθελε να προστατέψει κάποιον όμως αυτή δεν είναι δικαιολογία για να αφαιρέσεις την ζωή κάποιου.

Είναι απλά μια δικαιολογία για να καθαρίσεις το μυαλό σου από τις ενοχές και τις τύψεις. Αυτό κάνουν οι δολοφόνοι και κοιμούνται ήσυχα τα βράδια.

Αυτό κάνει τώρα ο δολοφόνος του πατέρα μου.

Από ό,τι άκουσα δεν υπήρξε όπλο. Δεν υπήρχαν σφαίρες. Αυτό σημαίνει πως ο μπαμπάς μου δεν είχε έναν γρήγορο θάνατο μα έναν επώδυνο και οδυνηρό.

Και αυτό θα το πληρώσει.

Αυτό θα το πληρώσουν όλοι.

Πηγαίνω με γοργά βήματα στο δωμάτιο μου και κοπανώ την πόρτα πίσω μου.

Νίκος Pov

Πλησιάζω τον αστυνομικό και τον παρατηρώ καθώς ψάχνει για το οποιοδήποτε στοιχείο.

Ξέρω πως η Νεφέλη χρειάζεται χρόνο με τον εαυτό της. Να αποδεχτεί τα γεγονότα, να αντιμετωπίσει την αλήθεια. Εγώ απλώς είμαι βάρος σε αυτό.

《Ίσως δεν είναι διάρρηξη》 Καταλήγω μετά από σκέψη. 《Ίσως  ο άνθρωπος που τον σκότωσε να ήταν κάποιος που εμπιστευόταν. Γι αυτό και ο ίδιος άνοιξε την πόρτα. Βγάζει νόημα!》

Με κοιτάζει ακόμη πιο παράξενα και κοιτάζει το μέρος.
《Γιατί κάποιος που τον ξέρει καλά να τον σκοτώσει;》
Σαστίζω. Ποιος θα σκότωνε τον κύριο Βασίλη;
《Δεν ξέρω.. ίσως να είχε κάποιο συμφέρον》 Λέω μπερδεμένος.

《Συγγνώμη φίλε αλλά στην αστυνομία οι θεωρίες δεν είναι αρκετές. Χρειαζόμαστε στοιχεία, αποδείξεις, μάρτυρες. Και δεν έχουμε τίποτα από αυτά.》 Ο αστυνομικός αφήνει τον φακό του στο τραπέζι και περνάει το χέρι στα μαλλιά του.

Μέσα από την ανοιχτή πόρτα βλέπω την αδύνατη μορφή της Νικολέτας. Προχωράει δειλά με το σώμα της να τρέμει. Τα μάτια της είναι ορθάνοιχτα, γεμάτα φόβο και άγχος. Ξεροκαταπίνει μόλις με βλέπει μα και εγώ δεν έχω κουράγιο να της μιλήσω.

Όσα και εάν έγιναν τον τελευταίο καιρό εμείς οι τρεις ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε μία ενωμένη παρέα.

《Η Νεφ..》Λέει ανάμεσα  στους λυγμούς
《Ο πατέρας της》Η φωνή μου βγήκε αφύσικα ψυχρή κι δυνατή.

Στο άκουσμα αυτών των λέξεων η Νικολέτα τρέχει στον πάνω όροφο. Είμαι σίγουρος πως τώρα μετανιώνει που φέρθηκε έτσι στην Νεφέλη.

Ας ελπίσουμε πως ο δολοφόνος θα πληρώσει γι αυτό.

*Τέλος κεφαλαίου.

ελπίζω να σας άρεσε.

Εάν θέλετε πατήστε το αστεράκι 🌟 και αφήστε ένα σχόλιο 💬

See you soon❤🔜*