Νικολετας POV

Περίεργος άντρας.. Μπορει να είναι καποιος καθηγητής.. Α να επιτελους τα παιδια.. Την.. Την κρατάει απο το χέρι;

《Τι έγινε;Πέντε λεπτα ελειψα..》

《Σε ψάχναμε》μου λέει ο Νικος. Κοιτάω τα ενωμένα χέρια τους.

Η Νεφέλη κοκκινίζει και τραβάει το δικό της.

《Εμ.. Είδατε τον καινουριο καθηγητή;》 λεω σε μια προσπαθεια να αλλάξω θέμα.

《Περίεργος είναι.》
Ο Νικος είναι απολυτος.. Εμένα συμπαθητικος μου φάνηκε..

《Ελα βρε Νίκο.. Μην είσαι τόσο απολυτος.. Ισως να είναι απλα αυστηρός και να μην ήθελε να μας δώσει αέρα απο τώρα.. 》λεει η Νεφέλη παιχνιδιαρικα και ο Νικος χαμογελαει και περναει το χέρι του στη μεση της.

Το κουδουνι χτυπαει. 'Ευτυχώς' σκέφτομαι.. Πηγαίνουμε στην τάξη.

《Ελα Νεφέλη έλα να καθισεις μαζί μου.》 Της λέω πηγαινοντας στο πρωτο θρανίο οπως κάθε χρονο.

《Εμ.. Βασικά θα κάτσω με τον Νίκο για τώρα.. 》λεει και πηγαινει κοντά του.

Κάθονται στο ιδιο θρανίο. Μα τι έχει αλλάξει;;Κάθε χρόνο καθόμαστε μαζί.. Τους βλεπω που μιλάνε.. Χαμογελανε, γελάνε, κάνουν αστεία, πειραζουν ο ένας τον άλλον..

Διπλα μου έρχεται και κάθεται μια κοπελα.. Δεν την έχω ξαναδεί μάλλον καινούρια θα είναι..

Φασαρία και χάος επικρατει στην γεμάτη ταξη. Ξαφνικά ανοίγει η πορτα. Μέσα μπαινει ένας αρκετά ψηλος άντρας.. Μα για μια στιγμή.. Είναι εκείνος που είδα έξω. Το ήξερα ότι είναι καθηγητής..

Γιάννης POV

Μπαινω μέσα στην τάξη.. Τα μάτια μου κάνουν μια γρήγορη βόλτα και πεφτουν επανω της.

Εκείνη δεν με κοιταει. Ο νεαρός έχει στα χέρια του μια τουφα απο τα μαλλιά της και την γυρνάει γυρω απο τα δάχτυλα του. Του χαμογελάει. Του χαρίζει αυτό το δώρο. Χτυπαω το χέρι μου στην έδρα. Γυρνάνε όλοι και με κοιτανε. Τους κοιτάω κι εγώ.

《Καλημέρα》 λεω και ανταποδιδουν βαριεστημενα.

Ευτυχώς η δουλειά την πρωτη μέρα είναι αρκετή και κανείς απο τους καθηγητές δεν ασχολήθηκε περισσοτερο μαζί μου. Είναι τόσο ευκολο να ξεγελάς τους ανθρωπους. Τους λες οτι εχασες τα χαρτιά σου στο αεροδρόμιο και τσακ.. Έχεις μια θεση.

Με κοιτανε.. Πάλι χάθηκα στις σκέψεις μου..

《Ονομάζομαι Γιάννης Θεοδωροπουλος και είμαι μαθηματικός》Χιλιαδες άσχετες ερωτήσεις πεφτουν πανω μου βροχή. Χτυπαω δυνατά το χέρι μου στην έδρα.

《Λοιπον.. Θα σας μοιράσω τα βιβλία.. Καλό θα ήταν σήμερα να κάνετε μια επαναληψη γιατί αυριο θα γράψουμε τεστ..》
δυσανασχετουν.. Φυσικά και δεν με ενδιαφέρει τι ξέρουν. Με ενδιαφέρει όμως να μάθω τον γραφικό της χαρακτήρα..

Τους μοιράζω τα βιβλία. Πηγαίνω κοντά της. Της δίνω ένα ένα βιβλίο με αργές κινήσεις. Ο διπλανος της χτυπαει νευρικά τα δάχτυλα του στο θρανίο. Εκείνη του πιανει το χέρι. Το κλείνει μες το δικό της.

Οι κινήσεις μου πλεον είναι γρήγορες και νευρικές. Χωρίς να το θέλω της πεταω ένα βιβλίο στα ποδια.

《Μα τι κάνετε;;》με κοίτα με απορια.

《Με συγχωρείς..》 εχω χάσει τα λόγια μου. Την κοιτάζω και χάνομαι στα μάτια της..

《Να προσεχετε!》μια βαριά φωνή με ξυπναει.. Εκείνος μιλάει και παλι. Την βλεπω που σφίγγει το χέρι του μες το δικό της.

《Εσυ να προσεχεις πως μιλάς》του λέω με υφος καθηγητή. Δεν μιλάει. Μονάχα με κοιτάει αγριεμενος.

Συνεχιζω να μοιραζω βιβλια. Φτάνω στην φίλη της και της χαμογελάω. Τον ακουω που ψιθυρίζει. Εκείνη του χαμογελάει.

Τελειώνω με τα βιβλία και στέκομαι στην έδρα.

《Θα φωνάξω τα ονόματά σας. Παρακαλώ να σηκώνεται το χέρι σας όταν ακουτε το όνομα σας.》 λεω σοβαρός.

《Μα καλά πρωτη δημοτικου νομιζει οτι παμε;Τι μας δίνει οδηγίες;》τον ακουω και παλι..

Δεν σταματάει ποτε να μιλάει;;Μερικά παιδια γελάνε. Το ίδιο και εκείνη. Το όμορφο της γέλιο δεν μου δίνει περιθωρια αντίδρασης. Τότε εκείνος αγριεύει.

Παίρνω την λιστα με τα ονόματα. Αρχίζω και μιλάω. Δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία.

《Νικος Ζαγοραίος》αφου χτυπαει το χέρι του μια φορα στο θρανίο το σηκωνει. Με κοιτάει και τον κοιτάω. Το βλεμμα του είναι καρφωμένο στα μάτια μου. Προσπαθω να μην τον τρομαξω. Δεν θέλω με τιποτα να με ανακαλύψουν.

Μα αν μας έβαζες κοντά θα έλεγε κάνεις πως εκείνος είναι κατά συρροήν δολοφόνος.

《Νικολέτα Νικηφορακη》η κοπελα σηκωνει το χέρι ναζιαρικα. Της χαρίζω ένα χαμόγελο. Για ένα παιχνιδακι καλή είναι. Μου ανταποδιδει το χαμογελο.

《Νεφέλη Παπαδοπουλου》. Το όνομα που περιμενα. Λεω αργά το όνομα της. Εκείνη σηκωνει το χέρι καπως αδιάφορα. Αν ήμουν καρτουν η γλώσσα μου θα είχε κάνει σίγουρα σκαλάκια. Την κοιτάω κατάματα. Νιώθω την ώρα να περναει γρηγορα.. Νομίζω περασε ένας αιώνας.. Μα αμφιβάλλω να έχουν περασει λίγα δευτερόλεπτα.. Τότε κάτι παρεμβαινει στο πλανο.

Το χέρι του.. Το περναει γυρω της. Δεν μιλάω. Συνεχιζω τα ονόματα ωσπου το κουδουνι χτυπαει. Κάθομαι στην εδρα και περιμενω να αδειάσει η ταξη..

Νικος POV

Αυτός ο τυπος είναι περιεργος.. Γιατι την κοιτάει έτσι; Το κουδουνι χτυπαει μα δεν σηκώνομαι. Είμαι απορροφημενος στις σκέψεις μου..

Νιώθω ένα χέρι να με τραβάει 《αντε ρίζες θα βγάλεις》 σηκωνω το κεφάλι μου και βλεπω την Νικολέτα και την Νεφέλη να γελάνε. Σηκώνομαι και τραβάω την Νεφέλη προς το μέρος μου.

《Κάτσε καλά μικρή》 της λέω παιχνιδιαρικα και γελάει.. Αυτό το γέλιο..

《Πάμε επιτελους;Θελει ο ανθρωπος να κάνει την δουλειά του》 Λεει η Νικολ κοιτώντας επιμονα τον καθηγητή.

《Πάμε》λεω και του ρίχνω μια τελευταία μάτια. Βγανουμε έξω.

Η Νεφέλη αφήνει το χέρι μου 《Θα παω σπιτι να διαβάσω. Δεν θέλω με τιποτα να αποτυχω αυριο》λεει κοιτώντας μια εμένα μια την Νικολέτα.

《Μις τέλεια το απογευμα είχαμε πει να παμε σινεμα》λεει η Νικολέτα. Την μισώ όταν την ειρωνευεται έτσι.

《Καλά θα ήταν να διαβάσεις κι εσυ λίγο》της λέω αποτομα《Μην χάσεις και δεν παρεις το μέρος της εσυ》μου ρίχνει μια άγρια μάτια.

《Βρε παιδια. Θα διαβάσω το μεσημέρι και το απογευμα θα παμε σινεμά.》 λεει χαριτωμένα πιανοντας και τους δυο απο την πλατη. Προχωράμε. Δεν μας αφηνει. Αχ αυτή η αίσθηση..

Φτάνουμε έξω απο το σπιτι της Νικολέτας 《Καπου εδώ θα σας αποχαιρετισω.. 》 Λεει και αγκαλιάζει την Νεφέλη ρίχνοντας μια δολοφονική μάτια σε εμένα《Και εγώ σαγαπαω》της λέω ειρωνικά και γελάμε.

Μπαινει στο σπιτι της.
《Και τώρα οι δυο μας¡λεω με πονηρο βλέμμα και γελάει.

Συνεχίζουμε να προχωραμε μέχρι που φτάνουμε σπιτι της. Με φιλάει σταυρωτά με αγκαλιαζει《Τα λέμε τα απογευμα ομορφούλη》λεει και μου χαρίζει ένα απο τα πιο όμορφα χαμόγελα της. Πριν προλαβω να απαντησω μπαινει σπιτι της. Προχωράω μόνος.

Γιάννης POV

Είμαι έξω απο το σπιτι της.. Αθώα παιδακια.. Τους παρακολουθησα.. Ήταν τόσο απλο.. Βλεπω τον εχθρό να απομακρυνεται.

Νικος λοιπον..μαλιστα.

Βλεπω έναν κυριο να με πλησιαζει. 《θελετε κατι;》μου λέει με σοβαρή φωνή.

《Ονομάζομαι Γιάννης Θεοδωροπουλος. Είμαι καθηγητής μαθηματικών και.. 》πριν προλαβω να τελειώσω την προταση μου βλεπω το προσωπο του να σκοτεινιάζει.

《Έγινε κατι με την κόρη μου;》λεει και σταυρώνει τα χέρια του μπροστα στο στήθος του

《Η κόρη σας είναι η Νεφέλη;》τον ρωτάω προσπαθωντας να αποφυγω κάθε επαφη με τα μάτια του.

《Ναι. Έκανε κατι;?》Νιωθω πως θέλει να με δείρει.

《Για την ακρίβεια θέλω να μιλήσουμε》 κοιταω προς την πορτα. Την ανοίγει και μου κάνει νόημα να ακολουθήσω. Ακολουθω.

《Ήρθες αγαπη μου;》Ακουω μια γλυκια φωνή που συνοδευεται απο μια γλυκια παρουσια.

Ευκολο θυμα σκέφτομαι. 《Εμ.. Ο κυριος;》με κοιτάει. Μα δεν προλαβαινω να συστηθώ.

《Είναι μαθηματικός της Νεφέλης. Θέλει να πει κατι. Σας ακουω》με κοιτάνε και οι δυο

《Για την ακρίβεια δεν έχει να κάνει με την κόρη σας αλλα με τα αγόρια του σχολειου. Έμαθα πως δεν είναι καθόλου φιλικα με τα κορίτσια της ηλικίας τους. Δεν θα θέλατε η κόρη σας να παθει κακό έτσι;Νομίζω πως μπορω να την προστατεψω. Μάλιστα πολλοί καθηγητες θα κάνουν τα ιδιο με άλλα κορίτσια. Εμένα μου ανατέθηκε η προστασια της κόρης σας.. 》σταματαω να μιλάω όταν την βλεπω να κατεβαίνει τα σκαλιά

《Μπαμπ.. Κύριε Θεοδωροπουλε;》
Μα τι όμορφη;

《Νεφέλη ο κυριος λέει πως υπαρχει κίνδυνος στο σχολείο. Τι γίνεται;》Με κοιτάει περιεργη.

《Τα αγόρια στο σχολείο σας δεν είναι ήρεμα. Έρχονται κοντα με τα κορίτσια και δεν θέλουμε να έχουμε μπερδεματα και ανεπιθυμητες εγκυμοσυνες. Για παραδειγμα αυτός ο Νίκος. Είναι πολυ κοντά σου》Σαστιζει.

《Αα όλα κι όλα. Είναι κολλητοί απο παιδια. Δεν θα την πειραζε ποτε.》Με διακοπτει η γυναικα. Μην με προκαλεις..

《Προτείνω να σκεφτείτε σοβαρά την προσφορα μου》λεω κοιτώντας τον άντρα.. Μου φαίνεται πιο ευκολος στόχος.

《Δέχομαι. Μα να κανετε σωστά την δουλειά σας..》λεει διατηρώντας αμφιβολίες.. Μέσα μου κάνω παρτυ.. Αυτό ήθελα να ακουσω..

《τι δέχεσαι μπαμπα;》 εδω σε θέλω καπετανιε.. Για απαντησε τώρα..

* Τέλος και αυτού του κεφαλαίου. 1364 λέξεις!!

Ένα ευχαριστώ στην ioanna-4- ❤❤

Λοιπον.. είδαμε πόσο ζηλιαρα είναι Νικολέτα...

Πόσο αγαπάει ο Νίκος την Νεφέλη..

Και τον χαζό μπαμπά της 😂😂😂😂.

Σας άρεσε;; Αφήστε ένα αστερακι 🌟 και ένα σχόλιο 💬 .

See you soon 💋 💋 💋 *