Νεφέλης Pov

Φτάνω στο σπίτι και ανοίγω την πόρτα. Μακάρι οι γονείς μου να κοιμούνται.. Αλλά που τέτοια τύχη. Η μαμά μου με περιμένει.

«Για λέγε. Πώς πήγε;; Τα βρήκατε;» Χαμογελάει και με κοιτάζει ελπιδοφόρα.

Μήπως να της το πω;; Άσε καλύτερα.

Χαμογελάω πλατιά.. πρέπει να φανεί αληθινό.
«Εννοείται μαμά. Τα βρήκαμε αλλά βιαζόταν οπότε γύρισα νωρίς. Με συγχωρείς αλλά είμαι πολύ κουρασμένη. Αύριο πρέπει να ξυπνήσω νωρίς. Καληνύχτα»

Την κοιτάζω στα μάτια. Δεν θέλω να τους λέω ψέματα.. αλλά πρέπει.

«Εντάξει μικρή. Καλό βράδυ. Θα τα πούμε αύριο» Μου χαμογελάει και τρέχω στο δωμάτιο μου.

Βγάζω αυτό το φόρεμα και φοράω τις άνετες πιτζάμες μου. Ξαπλώνω και κοιτάζω το κινητό μου. Μπαίνω στο messenger και κατευθείαν στην συνομιλία μου με τον Νίκο. ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΕΙ! Αχ.. μακάρι να μου εξηγήσει τι έπαθε..

Τα λεπτά περνάνε και ο Νίκος δεν στέλνει.. Σταματάει να γράφει και αποσυνδέεται. Κλασσικός Νίκος.

Αφήνω το κινητό μου. Αύριο έχω ένα τεστ στο οποίο θα τα πάω χάλια. Δεν καταλαβαίνω λέξη στα μαθηματικά. Δεν θέλω να απογοητεύσω τον Γιάννη αλλά είναι το πιο δύσκολο μάθημα.

Θα του εξηγήσω αύριο..

Την άλλη μέρα..

«Νεφέλη!! Άντε τελείωνε πρέπει να φύγεις» Η φωνή της μαμάς μου με ξυπνάει. Ούτε επανάληψη έκανα. Αμφιβάλλω εάν προλάβω και να ντυθώ.

Μέσα σε πέντε λεπτά έχω ετοιμαστεί και κατεβαίνω κάτω.

Ο μπαμπάς μου λείπει σε αντίθεση με την μαμά μου η οποία μου δίνει τον καφέ μου.

«Δεν θα έρθουν τα παιδιά σήμερα;» Με ρωτάει ενώ βλέπει τηλεόραση.

«Όχι μαμά.. ο Νίκος θα πάει κατευθείαν στη σχολή. Και εγώ πρέπει να φύγω. Θα τα πούμε» Λέω καθώς βγαίνω έξω. Στον δρόμο σχεδόν τρέχω.

Μόλις φτάνω χτυπάει το κουδούνι. Και ναι! Δεν πρόλαβα να μιλήσω στον Γιάννη. Μπράβο Νεφέλη.. τουλάχιστον θα πάω στην τάξη.

Μόλις μπαίνω κοιτάζω τον Νίκο ο οποίος κάθεται στην θέση του με κατεβασμένο το κεφάλι.. αχ ρε Νίκο σκατά τα κάναμε.

Κάθομαι δίπλα του χωρίς να πω τίποτα. Νιώθω απαίσια για χθες. Μήπως έκανα κάτι λάθος;; Τον κοιτάζω αλλά αυτός με αγνοεί.

Ο Γιάννης μπαίνει στην αίθουσα.
«Καλημέρα παιδιά!» Λέει φωναχτά κάνοντας κάποιους μαθητές να ξυπνήσουν.

«Λοιπόν ξεκινάμε το τεστ. Ελπίζω να έχετε ετοιμαστεί.》

Μοιράζει τα τεστ. Είναι δύο σελίδες με δύσκολες πράξεις.

Ήδη από την πρώτη άσκηση καταλαβαίνω τον βαθμό μου. Ένα μηδέν.

Όλοι ξεκινάνε να γράφουν  και νιώθω ένοχη καθώς προσπαθώ να δω τις απαντήσεις του Νίκου. Κρύβει το γραπτό με το χέρι του.

Τα μάγουλα μου κοκκινίζουν καθώς παρατηρώ το βλέμμα του Γιάννη πάνω μου.. με κοιτάζει με ένα χαμόγελο σαν να λέει: ‘’Τόσο χαμηλά θα πέσεις Νεφέλη;;’’ .

Στην τάξη έχω μείνει εγώ, μία μύγα και ο Γιάννης. Με πλησιάζει και κάθεται στο θρανίο μου.

Χαμογελάει και έπειτα παίρνει το γραπτό μου στα χέρια του. Ωχ ρεζίλι..

«Νόμιζα πως σου είπα να διαβάσεις καλά Νεφέλη» Η φωνή του είναι αυστηρή και τόσο βραχνή που με κάνει να κοιτάζω κάτω. «Είναι δύσκολα το ξέρω αλλά η προσπάθεια μετράει».

Μου κρατάει το χέρι. Υπέροχα ρεζίλι νούμερο 2.

«Να.. να σας εξηγήσω» Πλέον τον κοιτάζω. Χαμογελάω αυθόρμητα βλέποντας το χαμόγελο του.

«Να μου εξηγήσεις» Αφήνει το γραπτό στο θρανίο και η έκφραση του χαλαρώνει.

«Εγώ προσπαθώ πάρα πολύ αλλά χθες μου έτυχε κάτι.. και.. γενικά δεν τα καταλαβαίνω καθόλου τα μαθηματικά και ντρέπομαι που έχω δώσει λευκή κόλλα και επίσης..» Παίρνω μια βαθιά ανάσα «Σήμερα άργησα να σηκωθώ αλλιώς θα ερχόμουν να σας εξηγήσω. Αλήθεια»

Φαίνεται σκεπτικός. Για λίγα λεπτά τον κοιτάζω όσο πιο γλυκά μπορώ μπας και έχω δεύτερη ευκαιρία.. γιατί εάν το μάθει ο μπαμπάς μου θα πρέπει να βρω τρύπα να κρυφτώ.

Γιάννης Pov

Έχω χαθεί στα μάτια της. Είναι τόσο γλυκιά, τόσο όμορφη και τόσο σέξι όταν ζητάει κάτι.

Κανονικά θα έπρεπε να είμαι θυμωμένος αλλά δεν μπορώ.. απλά.. δεν μπορώ.

Σκέφτηκα κάτι που θα μας φέρει ακόμη πιο κοντά.. αρκεί να το δεχτεί.

«Εντάξει λοιπόν. Θα έχεις την ευκαιρία να ξαναγράψεις το τεστ. Βέβαια πρώτα πρέπει να έχεις μία καλή προετοιμασία. Μιας και είμαι ο καθηγητής που σε έχει αναλάβει τι θα έλεγες να έρθεις σήμερα από το σπίτι μου να σου τα εξηγήσω;;» Προσπαθώ να ακουστώ σοβαρός.

«Θα το έκανες αυτό για μένα;;» Λέει και ένα χαμόγελο φωτίζει το πρόσωπο της.

«Θα κάνω τα πάντα ώστε να είσαι η πρώτη και καλύτερη. Πρώτη σε όλα. Καλύτερη σε όλα.» Λέω αργά, καθαρά με σιγανή φωνή που άμα την άκουγε κάποιος θα την χαρακτήριζε και ως.. τρομαχτική.

Θέλω λίγο να την κάνω να καταλάβει με ποιον έχει να κάνει αλλά το χαμόγελο της μεγαλώνει ακόμη πιο πολύ.

«Σε.. σας.. ευχαριστώ» Κοκκινίζει και με κοιτάζει κατάματα. Δαγκώνει την άκρη από το στυλό της .

Την θέλω τόσο πολύ. Θέλω να την αγκαλιάσω.. να την μυρίσω.. να την αγγίξω. Τουλάχιστον θα έρθει σπίτι μου.

«Πώς θα βρω το σπίτι σας;;» Μου κλείνει το μάτι. Αυτό ήταν εάν συνεχίσει θα την φιλήσω εδώ.

«Θα έρθω να σε πάρω με το αυτοκίνητο. Να είσαι έτοιμη στις 7.» Το κουδούνι χτυπά και η Νικολέτα εμφανίζεται στην πόρτα. Μας πλησιάζει και με κοιτάζει παιχνιδιάρικα.

«Γεια σας κύριε Γιάννη. Νεφέλη ο Νίκος μου είπε να σου πω να πας στις τουαλέτες. Θέλει κάτι να σου πει. Σόρρυ για σήμερα ίσα ίσα πρόλαβα να έρθω στο σχολείο.»

Βλέπω την Νεφέλη σοβαρή. Σηκώνεται γρήγορα και βγαίνει έξω χωρίς να μιλάει. Τι έγινε με τον Νίκο;; Θα μάθω.. γιατί θα είμαι και εγώ εκεί.

Νίκος   Pov

Είμαι στις τουαλέτες και περιμένω την Νεφέλη. Χθες είχα ετοιμάσει ένα μεγάλο μήνυμα που έγραφε κάθε σκέψη μου, μόλις πήγα να της το στείλω το κινητό μου έκλεισε από μπαταρία.

Μακάρι να έρθει. Έχω να της πω τόσα πολλά. Τόσες σκέψεις μου που.. που νομίζω ένα διάλειμμα δεν είναι αρκετό. Χθες φάνηκε να της άρεσε το φιλί μας.

Ανταπέδωσε πρόθυμα.. ίσως όμως να ήταν εξαιτίας της έντασης που είχε δημιουργηθεί.

Και οι δυο είπαμε απαίσια πράγματα.. και την πλήγωσα είμαι σίγουρος. Τώρα όμως δεν μπορώ να τα πάρω πίσω. Ότι είπαμε, είπαμε.

Την βλέπω που έρχεται με γοργά βήματα. Σταματάει μπροστά μου.

«Τι θέλεις να μου πεις;;» Λέει δήθεν αδιάφορα. Ξέρω πως θέλει να ακούσει. Ξέρω πως νοιάζεται. Την τραβάω σε μία γωνία και παίρνω μία βαθιά ανάσα.

«Νεφέλη.. χθες είπα κάποια πράγματα τα οποία μετανιώνω. Συγγνώμη και πραγματικά λυπάμαι που φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Κάτι όμως που δεν θα άλλαζα ποτέ μου είναι το φιλί..»

Δεν προλαβαίνω να τελειώσω καθώς ακούγεται η φωνή της Νικολέτας.. ή μάλλον τα κλάματα της.

Η Νεφέλη τρέχει κοντά της. «Νικόλ τι έγινε;; Είσαι καλά;; Ηρέμησε» Η Νικολέτα μοιάζει πραγματικά φοβισμένη.

«Ο… ο..» Δεν χρειάστηκε να μιλήσει. Κατάλαβα πως κάποιο αγόρι ή της είπε ή προσπάθησε να της κάνει κάτι. Κοίταξα την Νεφέλη η οποία μου ανταπέδωσε το βλέμμα. Κατάλαβε  και αυτή.

«Έλα άστους. Θα πάμε στον διευθυντή» Είπα και της χάιδεψα το κεφάλι.

Νεφέλης Pov

Φτάνω στο σπίτι μου και κάθομαι στο γραφείο μου. Η υπόλοιπη μέρα κύλησε εντάξει. Πήγαμε στο διευθυντή και ο άλλος πήρε αποβολή. Τελικά ίσως να μου είναι χρήσιμος ο Γιάννης. Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο σε εμένα.. χμ.. δεν ξέρω την αντίδραση μου.

Ίσως να ήταν ίδια με την Νικολέτας. Ανυπομονώ να πάω το απόγευμα. Θέλω να του μιλήσω. Ταιριάζουμε αρκετά από ότι έχω καταλάβει. Γενικά είναι καλός και όμορφος.

Το απόγευμα..

Περιμένω έξω. Έκανα πόσες ώρες να σκεφτώ τι θα βάλω και εν τέλει κατέληξα σε ένα τζιν με σκισίματα και μία μπλούζα μπορντό με τον ένα ώμο έξω.

Είναι από τα αγαπημένα μου σύνολα. Αυτά που θέλω να τα φοράω συνέχεια.

Το αυτοκίνητο του Γιάννη σταματάει μπροστά μου και μπαίνω μέσα χαμογελαστή.. αχ.. είναι τόσο όμορφος.

* Τελείωσε. 😊😊 Θα έβαζα σε αυτό την συνάντηση αλλά μετά θα γινότανε τεράστιο και κουραστικό.

Λοιπόν στα δικά μας. Η Νεφέλη δεν ξέρει τι είναι ο Γιάννης.. λέτε να το καταλάβει σύντομα;;

Ο Νίκος προσπαθεί προσπαθεί αλλά ούτε η τύχη τον θέλει 😂😂😂.

Τι λέτε να έγινε στην Νικολέτα;.. 😕😕

Αφήστε ένα σχόλιο για να ξέρω εάν σας άρεσε. 😄😄

Μην ξεχάσετε να πατήσετε το αστερακι 🌟

See you soon 💋 💋 💋 *