This chapter will consist of the unwritten moments of the last section.

⋆ ₊ ﾟ ☽ * ₊ ⋆⋆ ₊ ﾟ ☽ * ₊ ⋆⋆ ₊ ﾟ ☽ * ₊ ⋆⋆ ₊ ﾟ ☽ * ₊ ⋆

Nakaupo lamang ako sa upuang bakante sa likod habang nakatanaw sa malawak na field ng eskwelahan. Umuulan na naman kaya ito, nakatingin na naman ako sa labas at hinihintay ang uwian.

Nagulat ako nang biglang may tumapik sa braso ko. Muntik ko na siyang masapak kung hindi ko lang talaga nakita kung sino.

"Ano ba, Rhyne?! Nakakagulat ka naman!" Singhal ko sa kanya bago tumingin ulit sa labas. Mas lumakas pa ang ulan na may kasamang hangin. May bagyo ba? Hindi ko alam. Ang gusto ko lang ay umuwi na dahil inaantok na ako.

"Ate, tara sa canteen," hindi ko mapigilang umirap dahil sa sinabi niya. Tapos ako naman ang magbabayad, galing talaga.

"Sarado na," sabi ko nalang na para bang malulusutan ko talaga ang batang 'to.

"Edi mamaya nalang, sa labas. Libre mo ko," tapos ngumiti pa siya sa akin na siyang lagi niyang ginagawa. Malakas akong napabuntong hininga kaya mas lalong lumawak ang mga ngiti niya. Alam na alam na niya kapag gano'n. Suko na ako sa kakulitan niya.

Ano pa ba'ng magagawa ko? Kukulitin lang ako nito kapag hindi ko siya nabilhan ng pagkain. Para akong nagkaroon ng nakababatang kapatid na kailangan kong i-babysit.

Kingina. Choice ko rin naman pala magpauto sa batang ito.

"Oo na, tigilan mo na ako. Inaantok na ako. Matagal pa ba uwian?" Hindi naman na kasi pumasok ang huling magtuturo sa amin ngayon. One hour pa naman ang klase niya sa amin tapos hindi nagpakita.

"Sabi naman sa kabila, may biglaang meeting kaya wala pa nakapagsabi na uwian na." Tumango nalang ako bago ipinikit ang mga mata ko. Gusto ko na talaga matulog. Nakaka kalma talaga ang ulan para sa'kin.

Hindi na ako nagulat nang inilagay ni Rhyne ang isang earpods niya. Bale tig-isa kami at siya ang nagpapatugtog.

Sakto na ang paborito naming kanta ang nag-play pagkatapos ng isa. I was humming the song as I felt him lean on me. Para talaga akong may alagang bata.

"Ate gisingin mo ako kapag uuwi na ha?" Tumango nalang ako kahit hindi naman talaga ako sigurado dahil inaantok nga rin ako. Sila Shau nalang siguro ang gigising sa akin.

"Ano na naman ba itong magkapatid na 'to?"

"Tulog na naman sila. Lagi nalang,"

"Gisingin niyo na, uwian na."

"Baka mabato ulit ako ni Ven, kayo nalang,"

"Umilag ka, tanga. Ang dali-dali lang eh,"

"Kingina mo talaga Zia! Ikaw kaya gumising sa kanila at nang matikman mo naman ang mabato?!"

Ano ba naman 'yan, ang ingay ingay na naman nila. Kung totohanin ko kaya silang batuhin? Huwag nalang pala, kawawa naman sila kapag nagkabukol, ako pa ang malagot sa mga jowa nila jusko.

"Aray!" Reklamo ni Shau nang si Rhyne ang bumato sa kanya ng notebook.

"Ikaw bata ka talaga! Bakit ka nambabato?" Nag-inat ako habang si Rhyne naman ay nagawa pang humikab.

"Sabi sa'yo huwag kang sumasama kay Ven!" Umirap nalang ako bago tumayo. Hinanap ko kung nasaan ang bag ko pero hawak na pala ng dalawa. Nailigpit na rin nila ang gamit ko kanina. Ang bait naman.

"Talak ka na naman ng talak," lalong namula si Shai dahil sa inis. Sabay kaming natawa ni Rhyne sa kaniya.

"Tara na nga. Kain tayo sa labas," pag-aya ko nalang bago pa sila magbugbugan sa harapan ko. Alam kong pagkain lang magpapatahimik sa mga 'yan.

"Libre mo?" Sabay-sabay nilang tanong.

"Kingina niyo." Tanging sagot ko bago ako tumakbo palabas sa room. Nakasalubong ko pa ang iba na papasok para kunin ang mga bag nila.

"Jace, ano ba?!" Nag-sorry nalang ako sa kung sino man ang nababangga ko. Tawang-tawa akong tumatakbo. Nakasunod naman sila sa akin habang ang iba ay napapailing nalang sa aming apat na naghahabulan.

"Ate Jace! Hintayin mo 'ko! Malapit na mga bruha!" Mas lalong nainis ang dalawang nasa likuran namin.

Nagtago kami ni Rhyne sa likod ng pader malapit sa waiting area sa labas ng eskwelahan. Doon naghihintay ang mga estudyante ng sasakyan nila o hindi kaya ay masasakyang jeep.

"Anak ng tipaklong talaga ng dalawang 'yon!" Tahimik kaming natawa ni Rhyne. Mabuti at nakuha niya ang bag ko kay Zia kanina bago tumakbo.

Pero laking gulat naming dalawa nang makita namin ang buong last section na nakadungaw sa amin.

"Nandito sila!"

Siguro nga, kahit sinasabi ng lahat na last section kami—na puro away at pakikipagbasag-ulo ang alam, natutuhan naming pahalagahan at protektahan ang isa't isa. Oo nga't hindi ko pa sila kilala ng lubos pero yung samahan na nabuo naming lahat ay sapat na sa akin.

Matapos ang kaguluhan namin ay napagpasyahan ng lahat na pumunta sa enchanted kingdom. Wala naman kasing pasok bukas kaya naman malakas sila mag-aya.

While we're in our way, Shau keep on suggesting that we should ride that one ride in a boat style—vikings. I haven't tried it yet. I think its quite exciting though.

"Sa unahan tayo, Ven!" Shau immediately chanted as she pulled me.

"No! Sa likod tayo!" Another woman who keeps on pulling me on the left.

"Sa gitna, mas maganda!"

The boys were only looking at us. Some of them are laughing already at us.

"Nag oo na kayo kanina eh!"

"I thought it's about my suggestion na sa harapan tayo?"

Without any consent, Nathan pulled me. He even lift me up as I continue to kick my feet to Zia and Shau, which are also kicking me. Rhyne is pulling Zia out of us while Shau is now also being lift up by Jiyo.

We are a mess because of what we are doing. Some people are also looking at our group.

Finally, nakasakay na kami matapos maibigay ni Rhynne ang ticket ng bawa't isa. Sana lang ay hindi ko pagsisihan ang rides na 'to. Sisisihin ko talaga si Shau at Zia dahil unang-una sa lahat, sila ang nag-suggest.

Unti-unti nang umaandar. Sa una ay kalmado pa ako. Kaya ko naman pala. Pero nang tumagal na, hindi ko na talaga mapigilan pa.

"Tangina! Ibaba niyo ako!" Tawanan ng mga kasama ko ang namayani. Sobrang higpit nang yakap ko sa hawakan. Hindi ko magawang pumikit kasi parang kukunin ang kaluluwa ko. Nasa dulong parte pa naman kami.

"Itigil niyo na 'to!" They laughed at me again.

"Mama ayoko na!" Ang akala ko'y ako lang pero nagising na rin pala ang kaluluwa ng batang nasa likod ko. Sila nila Jiyo ang nasa pinakadulo.

Muntik ulit akong mapamura dahil mas tumaas pa ang pagduyan ng sinasakyan namin.

"Isusumpa ko ang rides na 'to!" Sigaw ko ulit na halos pumiyok na ako. Ang sakit na rin ng lalamunan ko kasisigaw. Samantalang ang mga kasama ko ay tila tuwang tuwa pa na halos mamatay na kami ni Rhynne sa rides na ito.

"Oh fucking shit!" Sa higpit ang kapit ko sa hawakan ay ni hindi ko na namalayan na hinawakan ni Nathan ang kamay ko. Tangina kasi niya, dito pa niya ako naisipang iupo.

Finally, the fucking rides stopped. I took a moment before I slowly stand up but ended up sitting again. Shit, nanginginig ang mga paa ko.

"Tangina, okay pa ba kayo?" Sabay kaming tumingin ni Rhynne ng masama kay Shau.

"Mabalik lang talaga kaluluwa ko, hindi ka sisikatan ng araw, Shau." Because of the seriousness in my voice, she immediately run away together with our classmates.

"Ate Jace, ayoko na ulit sumakay dito," gusto kong matawa kay Rhynne pero naisip ko na parehas pala kami ng sitwasyon.

Without any second thought, I smack Nathan's shoulder that caused him to complain.

Kami ni Rhynne ang huling nakababa. Tulala na kaming dalawa tapos ang mga kasama pa namin ay tawang-tawa ulit.

"Tulala na sila,"

"Pre, gusto kong iligtas kanina si Rhynne pero pre, gusto ko rin iligtas sarili ko!" Nagtawanan ulit ang lahat sa sinabi ni Jiyo.

"Natawag na niya kanina ang mama niya," halos mautas na sila kakatawa.

"Tapos si JV, triple na yung lutong ng mura niya," king ina talaga ng mga ito.

Isa lang talaga ang pangako ko ngayong araw na ito, hinding hindi na ako sasakay sa pesteng rides na 'yon. Wala akong pakialam kahit isa akong agent na takot sa vikings na 'yan.

"Tara, selfie muna!" Hindi ko na alam kung sino ang nag-aya na mag-picture kaming lahat. Namalayan ko nalang na hila-hila na ako ni Shau at Zia. Nasa pinaka unahan na gitna kaming mga babae habang silang lahat ay nasa likuran namin.

Nakisuyo nalang sa dumaan na babae para picturan kami.

"Say cheese!"

"Cheese!"

So far, even though I hated the first ride they choose, the day ended up with so much fun and happiness.

This section, this batch, these people, I will remember them until I die. They are precious recollections that must be kept.

Dedicated to: AshlyNicoleOrande