Ο Άρης μπαίνει μέσα στο τεράστιο μπάνιο και με αφήνει να σταθώ στα πόδια μου, βάζω όλη μου την δύναμη για να μην πέσω κάτω από την εξάντληση και περιεργάζομαι τον χώρο. Το μπάνιο δεν μοιάζει καθόλου με το υπνοδωμάτιο του Άρη αντιθέτως είναι φωτεινό και το λευκό κυριαρχεί παντού από τα μάρμαρα μέχρι και τα έπιπλα. Ο μεγάλος πολυέλεος στο ταβάνι κλέβει την παράσταση.  Δίπλα μου είναι ένα μεγάλο έπιπλο με νιπτήρα πάνω του και δυο καθρέφτες από πάνω του ενώ μια μεγάλη οβάλ μπανιέρα είναι  στον διπλανό τοίχο. Έχει έναν καθρέφτη από πάνω της και δίπλα της ένα μεγάλο παράθυρο σου επιτρέπει να δεις την θέα απ' έξω. Ακριβώς απέναντί της είναι το μεγαλύτερο ντουζ που έχω δει μέχρι τώρα. Η γυάλινη τζαμαρία σου επιτρέπει να δεις μέσα όπου υπάρχει ένα μαρμάρινο παγκάκι όπου μπορείς να κάτσεις. Ο Άρης προχωράει προς την πόρτα του ντουζ και την ανοίγει κάνοντας μου νόημα να μπω μέσα. Πάνω στο μαρμάρινο παγκάκι υπάρχουν πετσέτες και ένα μικρό ξύλινο κουτί με διάφορά αφρόλουτρα και σαμπουάν, ενώ από πάνω έχει μικρά σποτάκια που φωτίζουν τον χώρο μέσα, δίπλα τους υπάρχει μια τεράστια κεφαλή ενώ στον απέναντι τοίχο είναι τοποθετημένη μια στήλη με υδρομασάζ.  

Ο Άρης γυρίζει προς το μέρος μου και χαμογελάει ελαφρά, πιάνει ένα σφουγγάρι από το κουτί και ρίχνει μια μικρή ποσότητα πάνω, το τρίβει λίγο μέχρι να κάνει αφρό. <<Δώσε μου το χέρι σου>> μου λέει και απλό προς το μέρος του το δεξί μου χέρι, αρχίζει να το τρίβει απαλά με το σφουγγάρι προσέχοντας να μην αφήσει κανένα σημείο. Μόλις τελειώνει με το ένα του δίνω το άλλο χέρι μου και τον κοιτάζω, η εικόνα από μόνη της είναι πολύ ερεθιστική ο Άρης γυμνός μέσα στο ντουζ μαζί μου και να με σαπουνίζει ουάου ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν το είχα φανταστεί αυτό. Πιά γυναίκα δεν θα σκότωνε για να είναι αυτή την στιγμή στην θέση μου, ο Άρης όμως δεν με κοιτάζει καν είναι προσηλωμένος στην δουλειά που κάνει. Έχει ξεκινήσει να τρίβει απλά τον λαιμό μου και κατεβαίνει προς το στήθος μου, παίρνω μια κοφτή ανάσα όταν περνάει τα δάχτυλα του πάνω από τις ρόγες μου και αυτές σκληραίνουν αμέσως. Σηκώνει το βλέμμα του και με κοιτάζει <<Στέλλα σταμάτα να με κοιτάς με αυτό το ύφος γιατί είμαι στο τσάκ να σε πηδήξω μέσα εδώ αλλά, χρειαζόμαστε και οι δυο μας ύπνο και εγώ αύριο έχω ένα σημαντικό ραντεβού με τον νέο μας συνεργάτη τον Μάρκο που έρχεται από την Αθήνα>> λέει και καταπίνω. ΓΑΜΩΤΟ. Πως σκατά είχα ξεχάσει ότι αύριο θα ερχόταν ο Μάρκος μαζί με τον γιό του και η μητέρα μου ήθελε να βγω και να τον ξεναγήσω στην πόλη μας. 

Το Άρης με κοιτάζει εξεταστικά <<Συμβαίνει κάτι;>> με ρωτάει και τον κοιτάζω, δαγκώνω το κάτω χείλος μου προσπαθώντας να σκέφτω εάν πρέπει να του πω ότι σκοπεύω να βγω με τον γιο του Μάρκου <<Όχι τίποτα>> λέω βιαστικά δεν ξέρω τι να κάνω δεν μπορώ να του πω όμως ότι θα βγώ με έναν άλλον άντρα αλλά, από την άλλη εάν το μάθει την έβαψα. Ίσως καταφέρω να πείσω την μητέρα μου να μην τον βγάλω έξω εγώ στο κάτω - κάτω μεγάλο παιδί είναι ας πάει μόνος του να δει την Θεσσαλονίκη αχ ρε μάνα με τις ιδέες σου. Ο Άρης τελειώνει το σαπούνισμα και τον κοιτάζω <<Νομίζω πως ήρθε η σειρά μου να σε πλύνω>> του λέω και χαμογελάει πονηρά <<Όλος δικός σου μωρό μου>> απαντάει και ρίχνω λίγο αφρόλουτρο πάνω στο σφουγγάρι και ξεκινάω να τρίβω απαλά την υπέροχη πλάτη του. Καθώς φτάνω προς τα κάτω κοιτάζω για ακόμη μια φορά τις αμυχές που υπάρχουν στην πλάτη του είναι σκορπισμένες σε όλη του την μέση. Δεν φαίνονται πολύ βαθιές αν και έχουν ξεθωριάσει προφανώς πρέπει να τις είχε αποκτήσει πριν χρόνια ποιος όμως θα έκανε κάτι τέτοιο σε κάποιον σαν τον Άρη και αυτό μαρτυράει το πόσα λίγα γνωρίζω για το παρελθόν του <<Στέλλα συνέχισε>> λέει με βραχνή φωνή και ίσως έχει καταλάβει το τι μου τράβηξε την προσοχή μου και σταμάτησα. 

Καταπίνω και συνεχίζω την διαδρομή μου μέχρι τα δάχτυλα του ποδιού του, μόλις τελειώνω πατάει ένα κουμπί από την στήλη του ντουζ και το ζεστό νερό αρχίζει να πέφτει πάνω μας με ορμή από την κεφαλή που υπάρχει στην οροφή. Ο Άρης με τραβάει κοντά του και ανασηκώνει το πιγούνι μου <<Δεν θέλω να μαλώνω μαζί σου μωρό μου σε παρακαλώ πες μου ότι από εδώ και πέρα δεν θα μου πας κόντρα >> μου λέει και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου αν και δεν ξέρω πόσο πιθανόν είναι αυτό. <<Και φρόντισε να μετακομίσεις όσο πιο γρήγορα σπίτι μου>> λέει και καταπίνω <<Όντως το εννοείς αυτό πως θες να μείνουμε μαζί;>> τον ρωτάω χωρίς να μπορώ να  τον πιστέψω. Χαμογελάει πλατιά <<Μωρό μου ξέρεις πως δεν λέω τίποτα που δεν το εννοώ και αφού δεν λες να καταλάβεις πως θα πρέπει να με ενημερώνεις για το που πας αυτό είναι ο καλύτερος τρόπος να σε ελέγχω>> μου λέει και ξαφνικά νιώθω ένα κύμα άγχους να με κατακλύζει καθώς δεν του έχω πει ακόμα για τον γιο του Μάρκου αν το κάνω όμως δεν υπάρχει περίπτωση να με αφήσει να βγω μαζί του και δεν έχω καμία όρεξη να μαλώσω με την μαμά μου. <<Και τι ακριβώς θα πω στους γονείς μου Άρη έτσι ότι ξαφνικά μετακομίζω μαζί σου;>> τον ρωτάω.  

Κλείνει το νερό και πιάνει μια πετσέτα από το παγκάκι και με τυλίγει, με κοιτάζει στα μάτια και βάζει μια τούφα μαλλιών πίσω από το αυτί μου <<Στο κάτω - κάτω μωρό μου σε ένα μήνα είναι ο γάμος οπότε νομίζω πως κάτι θα βρεις για δικαιολογία να τους πεις όσο πιο γρήγορα μετακομίσεις εδώ θα σταματήσει και ο έλεγχος όμως μέχρι να γίνει αυτό θα με ενημερώνεις για το που πας>> μου απαντάει και αναστενάζω την έβαψα για ακόμα μια φορά. Την τύχη μου μέσα, ο Άρης τυλίγεται με την άλλη πετσέτα και ανοίγει την πόρτα του ντουζ για να βγούμε έξω. Παραμερίζει για να περάσω πρώτη <<Υπάρχει πιστολάκι μέσα στο δεύτερο συρτάρι>> μου λέει και μου δείχνει το έπιπλο. Ανοίγω το συρτάρι που μου είπε και αρχίζω να στεγνώνω τα μακριά μαλλιά μου. 

Μετά από λίγα λεπτά και αφού το περισσότερο νερό έχει απομακρυνθεί από πάνω τους βάζω το πιστολάκι ξανά εκεί που το πήρα και μπαίνω στο υπνοδωμάτιο ο Άρης έρχεται μέσα στο δωμάτιο κρατώντας στα χέρι του ένα λευκό πουκάμισο. Είναι γυμνός από την μέση και πάνω ενώ φοράει ένα γκρι σορτσάκι από κάτω. <<Μπορείς να φορέσεις αυτό>> μου λέει και μου δίνει το πουκάμισό του το οποίο μυρίζει το άρωμά του. Το πιάνω και το βάζω γρήγορα ενώ αυτός πηγαίνει προς το κρεβάτι του, είναι η πρώτη φορά που να κοιμηθώ μαζί του στο σπίτι του κάτι το οποίο θα πρέπει να αρχίσω να συνηθίζω εφόσον θα αναγκαστώ να μετακομίσω εδώ πολύ σύντομα. Πλησιάζω το μεγάλο κρεβάτι από την άλλη πλευρά και ξαπλώνω κάτω από τα σκεπάσματα, ο Άρης γυρίζει προς το μέρος μου και με κοιτάζει, πλησιάζει πιο κοντά μου και με κατακλύζει το άρωμα του. Τον βλέπω να χαμογελάει ελάχιστα <<Γιατί με κοιτάς έτσι;>> τον ρωτάω και γυρίζω έτσι που να είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο <<Γιατί είναι η δεύτερη φορά που κοιμάμαι με γυναίκα στο κρεβάτι χωρίς να κάνω κάτι και  πίστεψέ με για κάποιο λόγο μου αρέσει που σε έχω εδώ στο δικό μου κρεβάτι και είσαι μόνο δικιά μου>> μου λέει και νιώθω για ακόμη μια φορά την καρδιά μου να φτερουγίζει. <<Και εμένα μου αρέσει να κοιμάμαι μαζί σου>> του λέω και νιώθω τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν καθώς ποτέ μέχρι τώρα κανένας από τους δύο μας δεν έχει μιλήσει για τα αισθήματά του αν και δεν ξέρω τι αισθήματα ακριβώς έχουμε ο ένας για τον άλλον.  <<Κοιμήσου μωρό μου>> μου λέει και με γυρίζει έτσι που η πλάτη μου ακουμπάει στο στέρνο του.