Ο Άρης παρκάρει μέσα στο γκαράζ και σβήνει την μηχανή αλλά, ακόμα ο εκνευρισμός του είναι εμφανής. <<Κατέβα>> λέει κοφτά χωρίς να με κοιτάζει καν, καταπίνω και δεν ξέρω αν θέλω να κατέβω από το αμάξι ή να το βάλω στα πόδια και να τρέξω όσο μπορώ πιο μακριά του. Ανοίγει την πόρτα και βγαίνει από το αμάξι και αναστενάζω ξέρω πως δεν έχω άλλη επιλογή οπότε ανοίγω την πόρτα μου και βγαίνω από το αυτοκίνητο. Προχωράει προς το εσωτερικό του σπιτιού και τον ακολουθώ καταπόδας. Πιάνει ένα ποτήρι από το μικρό μπαράκι που υπάρχει στην άκρη του σαλονιού και το γεμίζει με ουίσκι και το κατεβάζει μονοκοπανιά και το ξανά γεμίζει. Κάτι μου λέει πως την έχω βάψει άσχημα, γυρίζει προς το μέρος μου και βλέπω τα σκοτεινά του μάτια να με κοιτάζουν οργισμένα. Περνάει το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του προσπαθώντας να ελέγξει τον θυμό του <<Στέλλα ειλικρινά κάνω μεγάλη προσπάθεια αυτή την στιγμή για να μην δεις το άλλο μου πρόσωπο>> μου λέει κοφτά και ανασαίνει βαριά. Καταπίνω και τον πλησιάζω αργά <<Συγνώμη αν σε έφερα σε δύσκολη θέση>> του λέω προσπαθώντας να τον ηρεμίσω, του ξεφεύγει ένα γελάκι από τα χείλη του και πίνει μια γουλιά από το ποτό του <<Συγνώμη ε; Και με μια συγνώμη νομίζεις πως ξεμπέρδεψες πάντα με παρακούς σου έχω ζητήσει τότες φορές να με ενημερώνεις όταν βγαίνεις πράγμα που δεν έκανες όπως σου έχω πει να προσέχεις τι φοράς δημόσια αλλά, εσύ με αγνοείς επιδεικτικά>> μου λέει και με πλησιάζει όπως το λιοντάρι το αθώο αρνάκι που κάθετε αμέριμνο.

Δαγκώνω ελάχιστα το κάτω χείλος μου και τα μάτια του στενεύουν <<Σταμάτα να δαγκώνεις το χείλος σου Στέλλα>> μου λέει προειδοποιητικά και κοκκινίζω. <<Ξέρεις από την αρχή πως δεν μου αρέσει όταν δεν με υπακούν>> μου λέει και αρχίζει να κάνει κύκλο σιγά - σιγά γύρω μου και νιώθω να ανατριχιάζω σε όλο μου το κορμί. Δεν ξέρω αν είναι από φόβο ή από ερεθισμό ίσως μια ανάμιξη και από τα δύο. Νιώθω τα δάχτυλά του πάνω στο κορμί μου να το χαρτογραφούν απαλά <<Ξέρεις πως από εδώ και πέρα μου ανήκεις>> λέει με βραχνή φωνή <<Μου ανήκει η μέση σου, τα χέρια σου, η πλάτη σου>> λέει και με ακουμπάει απαλά στέλνοντας χιλιάδες ηλεκτρικά βολτ στο σώμα μου κανόνας με να τρέμω. <<Μου ανήκει ο κώλος σου>> λέει και μου ρίχνει μια δυνατή ξυλιά με αποτέλεσμα να παραπατήσω. Βάζω το χέρι μου στο σημείο στο οποίο με χτύπησε αλλά, το χέρι του με σταματάει και με γυρίζει απότομα προς το μέρος του. Τα μάτια του έχουν γίνει ένα με το σκοτάδι το οποίο επικρατεί γύρω μας <<Δεν τελείωσα>> λέει άγρια με την βραχνή του φωνή να αντηχεί μέσα στο σπίτι. <<Μου ανήκει το πρόσωπό σου, ο λαιμός σου, τα στήθη σου>> συνεχίζει να ακουμπάει κάθε μέρος του σώματος μου με μια κίνηση πιάνει την άκρη του πάνου μέρους από το μαγιό μου και αφού το λύνει το πετάει κάτω.

Τον κοιτάζω ενώ νιώθω την καρδία μου να χτυπάει ανεξέλεγκτά παρατηρώ την ήδη φουσκωμένη στύση του η οποία εξέχει μέσα από το λευκό του μαγιό. Πάω να βάλω τα χέρια μου πάνω στο στήθος του όμως πιάνει τους καρπούς μου δυνατά και με σταματάει <<Δεν τελείωσα>> λέει ξανά άγρια. Πλησιάζει το στόμα του στο αυτί μου και νιώθω την καυτή ανάσα του πάνω στο γυμνό κορμί μου <<Μου ανήκει η κοιλιά σου, τα πόδια σου, τα δάχτυλά σου και το υγρό μουνί σου>> λέει και με μια κίνηση σκίζει το κάτω μέρος του μαγιού μου. Πριν προλάβω να καταλάβω τι έγινε ξεφωνίζω καθώς χώνει μέσα μου δυο δάχτυλα και με σπρώχνει προς την τον τοίχο. <<Σε ποιόν ανήκεις Στέλλα;>> λέει άγρια καθώς με κολλάει πάνω στον τοίχο. Νιώθω την καρδία μου να σταματάει και τον κοιτάζω με ανοιχτά μάτια <<ΚΑΤΙ ΣΕ ΡΩΤΗΣΑ>> λέει δυνατά και καταπίνω <<Σε εσένα>> απαντάω ψιθυριστά καθώς ίσα που βγαίνει η φωνή μου <<Ωραία σε ποιόν ανήκει αυτό>> μου λέει και ρίχνει μια ξυλιά πάνω στο υγρό και ερεθισμό αιδοίο μου. <<ΑΧΧΧ>> ξεφωνίζω καθώς αναδεύομαι από το χτύπημα <<ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ;>> ρωτάει πάλι <<Σε εσένα Άρη>> του απαντάω με μια ανάσα καθώς νιώθω τα υγρά μου να μουσκεύουν τους μηρούς μου.

Με γυρίζει απότομα με το πρόσωπό στο τοίχο και κοκαλώνω <<Σε ποιόν ανήκει ο κώλος σου>> μου λέει στο αυτί μου και νιώθω την στύση του να με πιέζει <<Σε εσένα>> μουρμουρίζω και προσπαθώ να πάρω ανάσα <<Ωραία>> μου λέει και νιώθω να σπρώχνει μέσα στον πρωκτό μου ένα δάχτυλο. Η ανάσα μου βγαίνει βαριά και προσπαθώ ηρεμίσω τους χτύπους της καρδίας μου αλλά, είναι αδύνατον. Με ξανά γυρίζει ώστε να κοιταζόμαστε κατάματα <<Τότε γιατί Στέλλα με αγνοής και δεν κάνεις ότι σου λέω>> μου λέει και δαγκώνω το κάτω χείλος μου <<Σου είπα μωρό μου σταμάτα να δαγκώνεσαι>> λέει άγρια αλλά, μπορώ να διακρίνω ένα πονηρό χαμόγελο στην άκρη των χειλιών του. Αναδεύομαι και τον κοιτάζω αλλά, δεν ξέρω τι να πω <<ΓΙΑΤΙ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΣΗΚΩΣΕΙ>> λέει έξαλλος και με μια κίνηση πετάει το ποτήρι με το ουίσκι το οποίο κρατούσε τόση ώρα στα χέρια του κάτω και γίνετε χίλια κομμάτια.

Έχω μείνει κόκαλο και τον κοιτάζω με το στήθος μου να ανεβοκατεβαίνει <<ΓΙΑΤΙ;>> ρωτάει ξανά και κλείνει με το χέρι του τον λαιμό μου <<Τι έγινε rabbit σου έφαγε η γάτα την γλώσσα αφού θες να παίξεις έτσι ή νομίζεις πως δεν κατάλαβα ότι επίτηδες έβαλες αυτό το φόρεμά και το μαγιό σήμερα. Ωραία λοιπόν ας παίξουμε έτσι όπως δες βρόμικα>> μου λέει και έτσι όπως με κρατάει από το λαιμό με τραβάει πάνω του και αρχίζει να με φιλάει δυνατά και άγρια. Με σπρώχνει προς την άλλη πλευρά και σταματάει μόνο όταν η μέση μου ακουμπάει πάνω στην τραπεζαρία. Ανοίγω τα μάτια μου και τον κοιτάζω ξέπνοη <<Άρη εγώ...>> πάω να πάνω κάτι για να δικαιολογηθώ αλλά, κουνάει το κεφάλι του αρνητικά <<Τώρα μωρό μου είναι αργά το έχασες το παιχνίδι ρουά ματ>> μου λέει και με κοιτάζει σαρδόνια <<Τώρα θα σε πηδήξω άγρια και από αύριο ετοίμασε της βαλίτσες σου θα μετακομίσεις>> μου λέει και τον κοιτάζω ερωτηματικά <<Τι εννοείς που θα μετακομίσω;>> τον ρωτάω. Χαμογελάει πλατιά <<Εδώ μωρό μου μαζί μου αφού δεν μπορείς να στείλεις ένα γαμημένο μήνυμα πλέον θα σε ελέγχω μόνος μου>> μου απαντάει και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα <<Τι λες Άρη ξέχνα το>> του λέω κοφτά και μάτια του αστράφτουν.

Με πιάνει από το λαιμό και με σπρώχνει πάνω στο τραπέζι και μου κόβετε η ανάσα <<Μωρό μου μάλλον δεν έχεις καταλάβει με ποιον έχεις μπλέξει και πλέον είναι αργά πλέον δεν μπορώ εγώ να σε αφήσω>> λέει και το στήθος του ανεβοκατεβαίνει γοργά έρχεται από πάνω μου και τα στόματά μας απέχουν μόλις λίγα εκατοστά το ένα από το άλλο. <<Πλέον είσαι δικιά μου>> λέει και το χέρι του ακουμπάει το πόδι μου, νιώθω όλο μου το σώμα να σπαρταράει από το πόθο. <<Πλέον δεν μπορώ εγώ να σε αφήσω να φύγεις μωρό μου ας πούμε πως είσαι το προσωπικό μου ναρκωτικό>> μου λέει και ενώνει τα χείλη μας. <<Άρη>> λέω καθώς με φιλάει και τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του. Μου ανοίγει τα πόδια με τα χέρια του και πετάει ότι υπάρχει πάνω στο τραπέζι. Τα ακούω να πέφτουν στο πάτωμα και να σπάνε αλλά, δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από τον άντρα που έχω απέναντι μου. Κατεβάζει το μαγιό του και αποκαλύπτει την μεγάλη στύση του.

Με τραβάει προς τα κάτω και πιάνω τις άκρες του τραπεζίου για να στηριχτώ κλείνω τα μάτια μου και φωνάζω καθώς μπαίνει μέσα μου με δύναμη ξανά και ξανά. Οι φωνές μου και οι ανάσες μας αντηχούν μέσα στο σπίτι κάτι που κάνει την όλη φάση ακόμα πιο ερεθιστική. Σηκώνει τα πόδια μου ψιλά και με τραβάει προς το μέρος του ακόμα περισσότερο και πλέον νιώθω της μπάλες του να χτυπάνε τα τοιχώματα του κόλπου μου δυνατά. Ακουμπάει τα πόδια μου πάνω στους ώμους του και αρχίζει να τρίβει την κλειτορίδα μου με δύναμη, ανασηκώνω την λεκάνη μου και ακολουθώ τον ρυθμό του. <<Αυτό είναι μωρό μου τελείωσε για εμένα>> μου λέει και μου ρίχνει μια ξυλιά πάνω στην κλειτορίδα μου <<ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΑΡΗΗΗΗΗ>> φωνάζω καθώς τελειώνω και ακούω την φωνή μου να αντηχεί σε όλο το σπίτι. Νιώθω τον Άρη να σπρώχνει με δύναμη μέσα μου το πέος του το νιώθω να συσπάτε και ξέρω πως φτάνει στην κορύφωση του. Με μια κίνηση το βγάζει έξω και νιώθω πάνω στην κοιλιά μου τα ζεστά υγρά του. Μερικές σταγόνες πετάγονται στο κάτω μέρος των χειλιών μου και βγάζω την γλώσσα μου για να τα γλύψω. Βλέπω τον Άρη να με κοιτάζει και ένα πονηρό χαμόγελο ζωγραφίζετε στο πρόσωπό του. <<Έλα χρειαζόμαστε και οι δύο μας ένα καλό μπάνιο>> μου λέει και πριν προλάβω να αντιδράσω με σηκώνει στα χέρια του και με πηγαίνει προς το υπνοδωμάτιό του και το τεράστιο μπάνιο.