Waarschuwing: Deze brief kan mogelijk spoilers van Game of Thrones bevatten (niet seizoen 6)! Als je deze spoilers niet wil lezen, sla deze brief dan over. Je mist dan wel iets van het verhaal, maar so be it. "Lezen op eigen risico" 

Lieve Sansa Stark,

Het is misschien gek, dat ik schrijf naar een fictioneel persoon, iemand die alleen in een serie op tv bestaat, iemand die bedacht is in de chaos van de gedachten van een briljant schrijver.
Toch doe ik het.
Ik heb wat vragen, lieve Sansa.
Lieve, sterke Sansa.
Zelfs al weet ik dat ik allang de wereld heb verlaten voordat ik de antwoorden weet.
Misschien wordt ik wel net zo een formidabel,, legendarisch karakter als jij bent, Sansa.
In een alternatieve realiteit dan.
Ik ben niet moedig, zoals jij.
Ik ben geen doorzetter, zoals jij.
Ik geef de hoop op, zoals jij nooit hebt gedaan.
Maar bovenal ben ik niet sterk zoals jij.
Niet mentaal, niet fysiek.
Ik kon de klappen die het leven me gaf, niet eens een klein beetje aan.
Hoe deed je dat toch?
Hoe kreeg je dat voor elkaar?
Hoe kon jij je onthoofde vader in de ogen kijken?
Hoe kon je Geoffrey en Ceirsey verdragen?
Hoe bleef je zo sterk, zelfs nadat je wettelijke man je in je eigen huis mishandelde en verkrachtte?
Hoe bleef je op je benen staan?
Hoe dan?
Vertel het me.
Ach ja, hoe kan je het ook. Je bent fictief, een gedachtespinsel.
Als een droom.

Ik hield ook altijd van schrijven, weet je. Vanaf groep 5, toen we ons eigen schriftje kregen om kleine verhaaltjes in te schrijven, deed ik mijn uiterste best.
Langzaam maar zeker werden mijn verhalen langer, maar vaak maakte ik ze niet af.
Toen er mensen kwamen die wel wat wilden lezen ,die interesse hadden, wist ik ze pas af te ronden.
Het is waarschijnlijk ook waarom ik gekozen heb voor een geschreven afscheid.
Omdat ik lezers zal hebben.
Toch zal mijn kunst in het schrijven nooit groot genoeg geweest zijn voor een meesterwerk als Game of Thrones, een lied van vuur en ijs.

Ik hoop dat ik de antwoorden ooit te weten zal komen in het hiernamaals.
Of in een volgend leven.
Vind een manier om het me te vertellen, Sansa.
Ik wacht, ik zweer het.
"By the old gods ánd the new."
Ik wacht daarboven, todat ik het weet.
Want ja, zoals ze zeggen in de Iron Islands in Westeros, een redelijke afstand van jouw thuis.
"What is dead may never die."

Liefs,
Merida