Lieve James
Lieve, lieve, lieve James,
Ik mis je.
Dat is het eerste wat ik je wil vertellen.
Ik mis je zo verschrikkelijk veel.
Er gaat, vooral de laatste tijd, geen dag voorbij zonder dat ik aan je denk, zonder dat ik je mis.
Zo graag zou ik je nog eens spreken, zo graag zou ik je eens zien in persoon.
Je wilde het contact niet verbreken, maar je gaf me geen manier om je te kunnen spreken of zien.
Geen e-mail, geen adres, geen telefoonnummer.
Geen facebook, geen snapchat, geen Instagram.
Niets.
Je was mijn beste vriend op dat forum, weet je dat? Je was als een grote broer die ik nooit had. Ik kon altijd bij je terecht, tot aan dat ene moment. Je had het wat moeilijk met je studie, je verhuisde naar Londen, werd "te oud" voor het forum...
En toen was je weg. Ineens.
Je zou nu 20 zijn, ongeveer, zoveel ouder dan ik is dat niet, toch?
En toch, kon je geen contact houden, om welke reden dan ook.
Het ergste is het niet weten.
Niet weten of je ook aan mij denkt.
Wenst dat je met me kan praten, al is het maar voor even.
Ja, het ergste is het niet weten.
Of je nog leeft.
Twee dagen voordat ik vertrok op een schoolreis naar het buitenland voor een paar weken, vroeg je of ik een week later lang de tijd had om online te komen.
Ik zei nee, ik zou in het buitenland zitten, zonder internet. Je vertelde me dat het oké was, dat ik veel plezier moest hebben. Dag Afro, zei je me. Dag, Jampot, zei ik.
Ik ging nietsvermoedend weg, maar toen ik terugkwam, hoorde ik helemaal niets meer van je.
Ik vond het jammer dat je weg was, maar ik kon er niets aan doen.
Pas een aantal maanden later realiseerde ik me dat je een nierziekte had.
En dat je me misschien wel iets belangrijks te vertellen had, die dag.
Dat je misschien wel... gestorven was toen ik op schoolreis ging.
Oh hoe het me speet dat ik niet had doorgedrongen het me eerder te vertellen.
Ik heb je zo erg gemist James. Zo erg.
En dat doe ik nog steeds.
Ik hoop dat ik je niet zie in de hemel, of de hel. Dat verdien je niet.
Je verdient het om te leven. Je bent immers geweldig en dat zal je altijd zijn.
Tot over zeventig jaar, James.
Dan zal ik je weer zien, daarboven.
Ik blijf je missen, Jampotje, Mich, Dimi.
Welke naam je ook wil dat ik gebruik.
Liefs van je Afro,
Merida
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top