Het lijkt wel gisteren
Dat je lachte
Dat je huilde
Je met warme ogen naar me keek

Het lijkt zo kort geleden
Dat je me leerde fluiten
Dat je spelletjes met me deed
Je met me de eendjes voerde

Het lijkt pas net
Dat je ogen helder waren
Dat je hardop grinnikte
Je mijn naam nog wist

Maar het lijkt zo lang geleden
Dat je me verwarde
Dat je echt moest denken
Je me langzaam verwijderde uit je geest

En toch is het pas nu
Dat ik me besef
Dat het bij me aankomt
Je zal nooit bij me terugkeren