Hij liet het maagdelijk witte papier met blauwe ballpoint inktletters uit zijn handen vallen.
Merida, het meisje met de blonde pijpenkrullen, stuurde hem een laatste afscheid?
Hij herinnerde zich die glimlach vol witte tanden, die verlegen lachjes als ze hem tegenkwam.
Hij had er nooit iets achter gezocht, want ja, hij kende haar toch niet.
Zou hij haar gekend moeten hebben?
In elk geval zou hij haar nu leren kennen.
Maar zij hem nooit.