Thuis kreeg hij zoals verwacht, de laatste brief niet van zijn moeder.
"Morgen, lieverd. Ontspan je maar, of ga iets doen aan school."
Hij zuchtte.
School, morgen zou het weer zover zijn.
Dan was het weekend weer voorbij.
Moest hij zijn kluisje weer onder ogen zien.
En die van haar.
Merida.
Die dag deed hij niet meer dan aan haar denken.
En wensen dat hij haar gekend had.