Morgenmiddag, twee uur.
Het scandeerde luid door zijn hoofd.
"Het komt wel goed lieverd," zei zijn moeder.
Ze stond op en pakte de brieven.Háár brieven.

De emotionele afscheidsbrieven van Merida.

Zijn Merida.

"Ik ben er voor je, jongen. Nu: Slaap zacht." Ze fluisterde het, alsof de doden het niet mochten horen.

Merida was ook dood.

Zo'n griezelig woord, dood.