Zijn bed was zijn veilige haven, dat was het altijd al geweest.
Ook nu was het zijn plek van troost.

Hij had verdriet om een meisje dat hij nooit gekend had, dat hij pas nu leerde kennen.

Nu pas.
Na haar dood.
Een traan liep over zijn wang. Slechts één.
Niet meer, niet minder.

Hij pakte de volgende brief, waar met één woord de ontvanger stond beschreven.

Opa.