Het was vrijdagavond. Eigenlijk zou hij moeten trainen.
Hij vertelde zijn moeder te geschokt te zijn door de dood van het meisje van het kluisje naast hem.
Hij voelde zich schuldig,  zelfs al was het in zekere zin wel waar.
Hij moest gewoon de stad in,  nee de bossen.  Hij had frisse lucht nodig,  en mensen in het bos hadden meestal meer geduld voor wat dan ook.
Hij nam de brief en trok zijn schoenen aan.