Hij zat weer op zijn kamer, zijn eigen, vertrouwde kamer.
De derde brief hield hij in zijn hand.
Eigenlijk moest hier foto's van maken.
Van de letters op papier.
Van Merida's afscheid.
Hij wilde geen enkele zin vergeten, hij wilde alles onthouden.
Zelfs al kende hij haar niet.
Zelfs al zou zij hem nooit leren kennen.
Deze brief was voor een vreemde. Gewoon iemand.
Een willekeurig persoon.