-Baba.
-Evet Vergil.
-Baba biz neden şehre gidemiyoruz?
Duncan white gülümsedi.
-Sana daha önce de söyledim.Siz özelsiniz.Onlar gibi değilsiniz.
-Ama baba ben arkadaş edinmek istiyorum.
-Ne yazikki olmaz vergil.Şu anda sadece biz varız.Annen.Kardeşin Eve.Ben.Ve sen.Biz white ailesiyiz.Ve sen sadece bize sahipsin.Vergil.Kardeşini her daim koru.Çünkü sizin sizden başka bir dostunuz yok.
Ardından etraf sallanmaya başladı.Yer yarıldı.Ve mor bir şekilde parlamaya başladı.
-Vergil!Çabuk kardeşini de al ve saklan!
-Baba ne oluyo?!
-Sadece dediğimi yap!
Küçük beyaz saçlı çocuk.Kardeşini alıp koşmaya başladı.Biraz uzaklaştıktan sonra bir an durdu ve arkasına baktı.Anne ve baabaının karşısında 2 metrelik insan benzeri bir canavar vardı.Bir elinde uzun bir kılıç vardı.Sırtında bir yarasanın kanatları.Yüzü ise vahşi bir kurt gibiydi.bedeni tamamen kırmızı pullarla kaplıydı.Göğsünün tam ortasında mor bir yara izi vardı.Ve gözleri.Gözleri kızıl kehribar gibi parlıyordu.Vergil donup kaldı.
-Duncan.Cassandra.Boyut yarıkları açılmaya başladı.Sonunda çoklu evren benim.Ve sizin aileniz benim ilk kurbanlarım.İlk önce Duncan White'ın acı dolu çığlığı duyuldu.onu Cassandra White'ınki takip etti.
Ardından bir kahkaha duyuldu.

Nefes nefese uyandı Vergil.Ardından gözlerinden tek bir damla göz yaşı düştü.
-Baba.Anne.
Etrafına baktı.Eğitim gördüğü manastırda ona tahsil edilen odadaydı.Sonra hatırladı.Bu gün manastırdaki son günüydü.Sonunda.Kardeşini aramak için yola çıkabilecekti.Kapısı çalındı.
-Gir.
-Vergil White.Üstad tarafından çağırılıyorsun.
-Hemen geliyorum.dediğim anda çıktı.Siyah kolsuz t-shirtümü siyah pantolonumu giydim ve beyaz uzun kollu ceketimi omuzuma attım ve ana salona gittim.Kapıyı çaldım.Bir an bekledim ve girdim.Salonun ortasına kadar yürüdüm ve durdum.
-Vergil White.Ejderha imparator.2 yıllık eğitimi tamamladın.
-Evet usta.
-Bundan sonra ne yapacaksın?
-Kardeşimi bulacağım.Ve bize bunu yapan o canavarı yeneceğim.
-Yolun açık olsun.Ejderha imparatoru.

O sırada başka bir manastır...

Nefes nefese uyandı Vergil.Ardından gözlerinden tek bir damla göz yaşı düştü.
-Baba.Anne.
Etrafına baktı.Eğitim gördüğü manastırda ona tahsil edilen odadaydı.Sonra hatırladı.Bu gün manastırdaki son günüydü.Sonunda.Kardeşini aramak için yola çıkabilecekti.Kapısı çalındı.
-Gir.
-Eve White.Üstad tarafından çağırılıyorsun.
-Hemen geliyorum.dediğim anda çıktı.beyaz uzun kollu t-shirtümü ve siyah pantolonumu giydim ve ana salona gittim.Kapıyı çaldım.Bir an bekledim ve girdim.Salonun ortasına kadar yürüdüm ve durdum.
-Eve White.2 yıllık eğitimi tamamladın.
-Evet usta.
-Bundan sonra ne yapacaksın?
-Kardeşimi bulacağım.Ve bize bunu yapan o canavarı yeneceğim.
-Yolun açık olsun.Eve White.
Aynı anda...
Arkamı döndüm ve yürüyerek salondan çıktım ardından manastırın çıkışına doğru ilerledim.Kapıya varınca son bir kez arkamı döndüm.Ve manastırdan ayrıldım.