Onwillekeurig gaan Feto's gedachten naar Laurens, maar dat is omdat ze terugdenkt aan de prachtige jurk die hij haar destijds dwong te dragen. Haar eigen kleding verbleekt erbij en toch moet ze het daarmee doen voor het feest waar Malas haar voor uitnodigde.

Het tijdloze zwarte jurkje dat ze tijdens haar rampzalige poging tot uitgaan droeg is geen optie aangezien Lenie dat nu aanheeft. Het doet haar wel ergens aan denken. 'We beschikken over twee kledingkasten,' zegt Feto. 'Heb jij wat geschikts voor mij?'

De achtertuinen van de twee meiden grenzen aan elkaar en dus kost het ze geen enkele moeite om over te steken. Lenie rilt in de afgekoelde avondlucht en ze slaat haar armen om zich heen. 'We moeten onze jassen niet vergeten.'

Feto bezit alleen een lompe winterjas, maar ze beseft dat Lenie gelijk heeft. De jurk die ze uiteindelijk uitkiest is bewust niet te warm, want binnen zal de temperatuur hoogstwaarschijnlijk hoog zijn door alle lijven die zich er bevinden. Ze maakt zich namelijk geen illusies over het soort feest waar ze heengaat, wat de reden is waarom ze zoveel moeite steekt in haar uiterlijk. Alle andere genodigden behoren tot de populairste schaal, want die plek is waar de F4 ook toebehoort. Doordat het Malas was die haar uitnodigde is ze vastbesloten om te gaan, maar ze weet al lang dat ze er eigenlijk niet echt bij hoort.

Nadat de twee meiden elkaar van boven tot onder hebben bekeken en goedgekeurd, verklaren ze zichzelf klaar voor de avond. Behalve dat Feto blij is om elkaar daar te hebben, hoeft ze ook niet alleen op het feest te verschijnen en dat lucht haar erg op. Lenie mag de auto van haar ouders lenen, waardoor Feto zichzelf een bob heeft gevonden en daarom zit ze uiterst tevreden de rit naar de beste buurt van de stad uit.

De laatste keer dat ze zich in het rijkste gedeelte bevond, was toen ze Erica bezocht en de keer daarvoor ontvluchtte ze Laurens' huis, maar veel meer ervaring met deze wijk heeft ze niet. Begint ze zich dan eindelijk te mengen met haar schoolgenoten?

Lenie is net zoals zij stil en ze kijkt aandachtig om zich heen, terwijl ze de auto kundig bestuurt. Hoewel het dusdanig donker is dat details niet meer zichtbaar zijn, valt ook tijdens dit tijdstip op dat de lanen breed zijn; de bomen en het andere groen zitten perfect in het blad en alles ziet er keurig onderhouden uit. Echter zorgen de hoge muren en hekken die de meeste woningen omringen voor een ietwat dreigende ondertoon bij de verder vredige sfeer.

De hekken van Lotus' huis (Lotus is de naam van Malas' vriendin) staan uitnodigend open en de diverse geparkeerde (dure) auto's op de brede oprijlaan geven aan dat ze niet de eersten zijn. De grote ramen zijn stuk voor stuk vriendelijk belicht en dat is waar ze de eerste glimpen van gasten en feestelijkheden zien. Aan de zijkant van de villa merkt Feto openstaande terrasdeuren op. Een vage hint van chloor geeft aan dat er zich een zwembad moet bevinden en aan het volume van de stemmen te merken is er gezorgd voor terrasverwarming, zodat er zelfs in de herfst gebruik van wordt gemaakt.

Er staan enkele uitsmijters op strategische plekken, maar zodra degene bij de voordeur de QR-code heeft gescand die Malas Feto doorstuurde, worden zij en Lenie zonder problemen doorgelaten. Twee grote ballonnen aan de linker zijkant van de ruimte vormen samen de cijfers 21 en ze wiegen zacht in het briesje dat de openstaande deuren veroorzaken. Toch voelt Feto, zodra ze haar jas heeft afgegeven, eigenlijk niks van de herfstige wind die buiten waait. In plaats daarvan worden haar zintuigen overspoelt door een zee aan bloemen die zich in deze grote entree bevindt.

De dubbele deuren naar de salon staan uitnodigend open en daar worden ze begroet door een mooi meisje dat Feto vaag herkent. Recht naast haar staan een man en een vrouw van middelbare leeftijd. Dat moeten Lotus en haar ouders zijn. De glimlach op Lotus' gezicht is oprecht, alsof het haar niks kan schelen dat twee vrijwel onbekende meisjes zich toegang verschaffen tot haar huis, maar ze verklaart zich al snel: 'Welkom. Eén van jullie moet Feto zijn, Malas heeft me over je verteld.'

Feto voelt hoe trots bezit van haar neemt omdat Malas die moeite heeft genomen.

'Ik ben Feto,' zegt ze, waarna ze naar haar vriendin wijst: 'Dat is Lenie, mijn vriendin. Eh, bedankt voor de uitnodiging en gefeliciteerd met je verjaardag.' Daarna geven ze Lotus' ouders allebei ook een hand en feliciteren ze de twee met hun dochter.

Feto zag de tafels aan de rechter zijkant al, maar nu vallen ze extra op. Haar eigen cadeautje voelt onmiddellijk goedkoop aan bij het zien van de diverse luxe ingepakte presentjes, waarvan de ene nog groter is dan de andere. Lotus heeft echter een talent om haar en Lenie zich op hun gemak te laten voelen en haar glimlach is welgemeend als ze hen vriendelijk bedankt voor hun gift. 'Dat was niet nodig geweest, ik wil gewoon dat iedereen een fijne tijd heeft,' voegt ze eraan toe en Feto gelooft elk woord. 'Geniet van alle hapjes en drankjes, ik hoop jullie later vanavond nog wat langer te spreken.'

De meiden gehoorzamen en al snel voelt Feto de prettige sfeer dat het huis en de genodigden veroorzaken op zich neerdalen. Er zijn heel veel leerlingen van de Passiebloem, en Lenie en Feto zijn een tijdje zoet doordat Feto degenen die ze bij naam kent discreet aan te wijzen en te benoemen.

'Feto', zegt Lenie zo zacht dat het er bijna ademend uitkomt. Tegelijk knijpt ze Feto zo hard dat die met moeite een kreet kan binnenhouden. Hopelijk wordt haar arm niet al te blauw. Terwijl ze Lenie boos aankijkt, merkt ze dat die helemaal geen aandacht heeft voor haar. Haar blik is vol adoratie gericht op vier laatkomers die de ruimte elegant binnenstappen.

De F4 is zich uiteraard volkomen bewust van de impact die ze op de anderen hebben en de vier kijken slechts arrogant om zich heen. Ook Feto kan niet ontkennen dat ze vlinders in haar buik voelt bij dat moeiteloze vertoon van macht. Het valt nauwelijks op dat Lotus, die per slot van rekening de jarige Jet is, stilletjes achter hen aanloopt en haar feest nu echt betreedt. Haar ouders zijn nergens meer te bekennen. Misschien zoeken die voor de rest van de avond een rustig plekje buitenshuis op.

De vier jongens mengen zich tussen de genodigden en langzaam maar zeker komt ook Lenie tot rust, hoewel Feto maar al te goed ziet hoe haar vriendin reikhalzend om zich heen blijft kijken, ongetwijfeld om het beste beeld te krijgen van de donkerharige Samir. Zodra dat eenmaal is gelukt, begint ze licht te blozen en in het niets te glimlachen. Jup, die is tot over haar oren verliefd. Feto vindt het zelf geen straf om vanuit haar veilige hoekje Malas te bespieden en daarom zegt ze niks van het gedrag van haar vriendin.

Iemand van het personeel trekt Feto's aandacht door een dienblad met glaswerk onder haar neus te houden. Hoewel ze zich heeft voorgenomen geen alcohol te drinken – de laatste keer dat ze dronk was niet haar beste ervaring met drank – neemt ze toch een glas van het blad, net zoals Lenie dat doet. Met een vol glas in haar hand, heeft ze het gevoel meer bij de rest te horen en hoewel ze de kans dat het gebeurt niet groot acht, hoopt ze er ook ongewenste vragen mee te voorkomen.

De twee meiden bewegen zich langzaam door de ruimte. Her en der vangen ze flarden van gesprekken op, maar nergens voelen ze zich voldoende op hun gemak om bij aan te sluiten. Feto merkt op dat ze Malas van achteren benadert en natuurlijk vereist de beleefdheid dat ze hem gedag zegt. Ze staat op het punt dat te doen als iemand haar voor is. Lotus loopt naar de lange jongen toe en aan hun ongedwongen bewegingen tijdens de begroeting ziet Feto dat ze elkaar erg goed kennen. Jeugdvrienden, denkt ze. Ook vormen ze samen een erg mooi plaatje met hun blonde haren en regelmatige gelaatstrekken. Feto voelt hoe er een onprettige sensatie door haar heen stroomt. Het is een gevoel dat verdacht veel op jaloezie lijkt. Vanaf haar plekje kan ze precies zien hoe de twee elkaar aankijken. Ze zou er een moord voor willen doen als Malas haar op die manier bekeek, maar dat is niet het geval. Hij heeft haar nooit zo aangekeken, weet ze, en ze twijfelt opeens of hij dat ooit zal doen. Het is haar kristalhelder dat er een meisje bestaat dat een bijzonder plekje in zijn hart heeft, maar dat is Feto niet.  

Ze kijkt geschrokken op als Lenie opeens haar glas uit haar handen wringt. 'Pas op, je knijpt hem bijna fijn,' zegt haar vriendin, maar het duurt even voordat Feto echt loslaat. Het liefst wil ze het glas in duizend stukjes breken, want zo is hoe haar hart momenteel aanvoelt.