"Wat?" Ik keek hem aan, ik voelde nu ook tranen ontstaan. "Sorry, ik dacht dat het gewoon een misverstand was, maar toen ik laatst bij je thuis kwam, realiseerde ik me dat het niet alleen dat was. Toen ik verkouden werd, kon ik het niet helpen, maar ik wilde je zien, het spijt me, dat ik het niet eerder heb verteld"

Ik liet hem niet uitpraten voordat ik hem terug in een knuffel kreeg "dus dat is wat dat gevoel was" "wacht wat"

Ik realiseerde me eindelijk waarom ik me toch zo zorgen maakte, maar het klinkt gewoon gek toch? We kennen elkaar pas een paar dagen. Maar ik kan me niet meer verstoppen.

"Waar heb je het over, dit gevoel?" Ik liet hem los en keek naar hem "ik ook" hij keek me een paar seconden aan, toen begon hij te lachen "kijk maar naar ons, we zijn gek" Ik begon ook te lachen "Ja"

Daarna werd het weer stil "dus .. was dat alles wat je me wilde vertellen?" Ik keek hem aan. Hij keek naar de grond, zijn gezicht werd rood "Nou, ik wilde je antwoord weten" Ik trok hem weer in een knuffel "Ben je dom of zo"

We stonden daar maar een tijdje, en nadat de bel weer ging, gingen we allebei terug naar de les.

Ik vraag me af wat er nu gaat gebeuren.

-

Na school spraken we af bij de bushalte, hij probeerde zo min mogelijk oogcontact te maken. Het was eigenlijk een beetje ongemakkelijk, hoe graag ik het ook wilde toegeven.

We praatten niet veel op weg naar huis, toen hij stopte. Nam hij afscheid en ging toen weg.

Toen ik dichter bij huis kwam, realiseerde ik me: hoe vertel ik dit aan mijn moeder? Ik bedoel, ik zou het haar gewoon niet kunnen vertellen. Maar ze zal er uiteindelijk achter komen.
Ze komt er altijd achter. Nu werd ik zenuwachtig. En het werd alleen maar erger naarmate de bus dichter bij mijn halte kwam

-

Ik liep naar binnen, mijn moeder was druk in de keuken, mijn vader was nog niet thuis, ik hoorde mijn broer boven.

Ik liep naar de woonkamer en probeerde geen geluid te maken. Maar mijn moeder kwam binnen en zag me daar staan ​​"wat is er aan de hand ... wat ben je aan het doen?" 'Ik ... Uhm, niets. Ik ben net thuisgekomen.'

Ik liep naar de bank en ging zitten. "Waarom zei je niets toen je binnenkwam"
"Ik wilde je gewoon niet storen, dat is alles", keek ze me wantrouwend aan, maar keerde terug naar de keuken, de rest van de avond gebeurde er niets. Ik heb het kunnen verbergen ... voor nu

Nadat ik had geholpen met opruimen, ging ik naar mijn kamer, zodra ik binnenkwam, ging mijn telefoon af.
____________________________________________________________
Adam
..Hallo.

U
Hai

Adam
Ik uhm ..

U
Wat is er?

Adam
Niets ... wilde gewoon met je praten ... je weet wel, over vandaag.

U
Ja, waar wilde je over praten?

Adam
Over ... nou ja. Betekent dit dat we nu aan het daten zijn ...

U
Ja, denk ik

Adam
Heb je het iemand verteld?

U
Nee..
Maar ik weet zeker dat mijn moeder het toch zal ontdekken

Adam
Haha .. ja ze komt er wel iets achter, als je niet voorzichtig genoeg bent

U
Ja haha

Adam
Dus wat gaan we nu doen?

U
Ik denk dat we moeten doen wat we willen.

Adam
Ik bedoel ... zoals wat vrienden doen ...
Of wat koppels zouden doen

U
Wat zou je willen

Adam
Ik weet het niet.

U
Oké, wat als we gewoon uitgaan. We zouden het normaal kunnen noemen, vrienden zouden het doen. Of we zouden het een date kunnen noemen, we zullen later zien. Klinkt goed?

Adam
Dat klinkt goed.

U
Dan is het goed ... wanneer zou je willen gaan?

Adam
Oh..Uhm .. volgende week? We hebben dan een paar dagen vrij.

U
Ja, dat klinkt als een goed idee

Adam
Ik voel me beter nu. Bedankt.

U
Geen probleem> ~ <

Adam
De emoticons weer?

U
Haha..
je zou het soms moeten proberen, ze zijn leuk cx

____________________________________________________________

We brengen de rest van de avond door met rommelen met emoji's en andere dingen.
Het voelde fijn om een ​​keer gek tegen hem te doen.

Hij stopte ongeveer een uur of twee later met antwoorden, ik nam aan dat hij in slaap viel. Ik legde mijn telefoon weg en dacht aan volgende week, toen ik me realiseerde dat dit een date genoemd kon worden, ik duwde mijn gezicht in mijn kussen en verbergde mijn gezicht voor iedereen die binnen zou komen. Na een tijdje viel ik zelf in slaap.

-

de volgende dag gebeurde er niets spannends, het was de eerste keer dat er geen probleem was of iets dat de dag interessant zou kunnen maken. Emily was ziek thuis. Dus ze was er niet om me te plagen. Daniel en Ein werden gedwongen tot een opdracht. En Rachel ... ik ben niet zeker van Rachel ...

Tijdens de lunch gingen we weer naar het lokaal, en praatten gewoon over van alles. Dat vond ik leuk. Ik begon moe te worden na 10 minuten, ik denk dat we behoorlijk laat op zijn gebleven.

'Hé? Heb je vannacht geslapen?' Adam vroeg plotseling: "Ja, een beetje waarom?" "Omdat je blijft gapen, het leidt af". Ik wist het niet, maar ik voelde me echt moe.

"Oh, het spijt me, ja ik denk dat ik niet echt kon slapen." Misschien kun je een dutje doen .." stelde hij voor "nu? Hoe zit het met school? '' Je kunt een uur missen, het is niet het einde van de wereld 'Ik keek hem verbaasd aan,' woah had nooit gedacht dat je zo'n rebel zou zijn ', lachte ik, terwijl ik mijn hoofd op tafel legde.

"Het is niet dat." Hij stond op en pakte een boek van de tafel aan de andere kant van de kamer, hij liep terug en ging op de grond zitten "kom hier" zei hij tikte naast hem op de grond "waarom" vroeg ik toen ik opstond "omdat die tafel niet comfortabel kan zijn", zei hij terwijl ik naast hem ging zitten.

"Wat bedoel je" "je kunt mijn schoot als kussen gebruiken" "w-wat?" Vroeg ik verbaasd "Het is oké, wat? Wil je dat liever niet?" Vroeg hij, een beetje teleurgesteld. Natuurlijk wil ik dat, ik ben niet alleen moe, maar ... ik .. "Ja" zei ik en ging naar beneden, legde mijn hoofd op zijn schoot, met mijn gezicht naar boven.

Hij was al terug in zijn boek. Ik moest erom lachen en hij keek naar beneden "wat is er zo grappig", vroeg hij met een strak gezicht.

"Niets, het is gewoon ... je bent schattig." Zijn gezicht werd rood en hij probeerde zich weer in zijn boek te verstoppen, ik sloot mijn ogen en viel even in slaap.

-

Toen ik wakker werd, lag er een boek op mijn gezicht. Als ik het oppak, zie ik dat Adam ook in slaap is gevallen.

Ik probeer langzaam op te staan ​​zodat ik bij mijn telefoon kon, maar toen ik hem probeerde te pakken, viel hij tegen me aan. Ik was bang om te bewegen, ik keek om en zag zijn gezicht op mijn schouder.

"Hmm?" Plotseling begon hij wakker te worden, hij keek naar me op en stopte plotseling. Onze gezichten waren slechts centimeters van elkaar verwijderd, "Uhm .." Onze gezichten bewogen niet

"Haha .." we keken elkaar in de ogen, en
we stonden op het punt de kleine afstand te sluiten die er nog was, toen we de bel hoorden.

Ik stond snel op en keek ergens anders "ahem ... dus ... heeft die slaap geholpen", vroeg hij terwijl hij opstond, zijn boek terug legde waar hij het vond en zijn tas pakte.

"Ja ... bedankt" Ik pak mijn telefoon en zie dat we best lang hadden geslapen, er was nog 1 uur school over. Dus haastten we ons naar de klas.

We kwamen een beetje laat binnen, maar aangezien dit de eerste keer was, en slechts een paar minuten, liet de leraar het los. Mijn vrienden keken me aan en vroegen zich af waar ik was, ik keek gewoon weg.

-

Na school was de ongemakkelijkheid zo goed als verdwenen, we gingen zoals gewoonlijk terug naar huis, ik kwam thuis en na het eten en huiswerk ging ik naar bed.

Net voordat ik in slaap viel, dacht ik aan wat er eerder was gebeurd ... we hebben bijna ...
Ik moest er gewoon aan denken en ik moest blozen, ik kruipte onder mijn dekens en viel in slaap. Ik kon niet wachten tot volgende week.

____________________________________________________________

Oké, dat was een beetje een rare en ongemakkelijke manier om het te doen, maar ik wilde ze bij elkaar krijgen, want ik heb plannen. Ik wil ook niet veel langer wachten. Vanaf nu neem ik meer tijd. Over het verhaal, maar ik wilde gewoon op dit punt komen.

Ook al is het een heel ongemakkelijke manier om het te doen.