'Waarom heb je dit voor ons geheim gehouden?' Zei Emily terwijl ze de kamer binnen rende. "Ik ben het gewoon vergeten, denk ik" antwoordde Adam terwijl hij bij de deur wachtte.

Iedereen liep naar binnen en nam plaats rond de eerder gevormde tafel. "Misschien omdat hij niet wilde dat je het wist" zei ik terwijl ik lui achter ze aan liep

'Waarom zou hij niet willen dat we het weten?' vraagt ​​Ein terwijl hij zijn lunch pakt "omdat het een geheim is" voeg ik eraan toe en ga naast hem zitten. "Wat is hier zo geheim aan!" vraagt ​​Daniel verward, ik haal mijn schouders op en laat me op mijn stoel zakken.

"Het is waarschijnlijk hun kleine privéruimte" grapt Emily terwijl ze tegenover me gaat zitten. "Oh hou je mond" zei ik lichtjes glimlachend terug. "Hé, ik oordeel niet". Ik geef haar een lichte trap onder de tafel, waardoor ze er nog geamuseerder uitziet.

Eigenlijk had ze een beetje gelijk. Ik denk dat ik het geheim wilde houden.

Eerst moest het ons geheim zijn. Het is niet zo dat ik geen tijd met iedereen wilde doorbrengen, het is gewoon... Ik wilde een plek om alleen te zijn.

Toen iedereen terugging naar zijn lunch en over zo'n beetje alles praatte, kon ik het niet helpen om naar Adam te staren.

Ik ben heel gelukkig geweest terwijl ik bij hem in de buurt was. In het begin was het wat onwennig, maar nu is het echt geruststellend.

Aan het begin van het jaar wordt nooit gedacht dat ik zo vroeg voor iemand zou vallen. Maar ik deed het echt, echt.

En mijn god... ik had nooit gedacht dat een bril er zo schattig uit kon zien.

Terwijl ik bleef staren, zag ik hem even opkijken, waardoor ik wegkeek om zijn ogen te ontwijken.

Plotseling sprong Rachel op van haar stoel "oh mijn god, jongens, ik was het bijna vergeten", riep ze. "Wat?" Ze pakte haar telefoon van het bureau en liet me haar kalender zien. "Wat moet ik zien?" vroeg ik, haar verward aankijkend.

"Volgende week!" zei hij nog een keer, terwijl hij de telefoon nog dichter bij mijn gezicht schoof, ik duwde de telefoon van me af en wierp haar een verwarde blik toe. Ze zuchtte en ging weer zitten.

'Aanstaande vrijdag. Weet je het echt niet meer?' vroeg ze terwijl ze om zich heen keek, iedereen haalde alleen zijn schouders op. "....het schoolfeest.." herhaalde ze, helemaal niet geamuseerd "oh ja je hebt gelijk!" Emily sprong ook op. "Dat was ik serieus bijna vergeten!"

"Oh my god, we moeten nu gaan winkelen." zei Rachel terwijl ze naar de deur begon te lopen en Emily met haar meesleurde. 'Wacht, je hebt nog school, of was je dat vergeten?' Ein onderbrak haar, maar ze luisterden niet. Voordat hij iets anders kon zeggen, verdwenen ze achter de deur.

"Ze komen er snel genoeg achter" lach ik "ja ik hoop het" zucht Ein

________________

Later die dag liepen we richting de bushalte. De hele dag kon ik niet stoppen met denken aan dat stomme  feest, en of ik hem moest vragen of niet. Zodra we de halte bereiken nemen we plaats op de bank, ik zit daar maar zenuwachtig.

"Is er iets?" vraagt ​​hij ineens, hij heeft me door.

"n-nee niets" antwoord ik, zonder oogcontact te maken.

"Weet je het zeker, je ziet er nerveus uit" vraagt ​​hij weer, zonder weg te kijken.

"Eigenlijk.. het gaat om het feest" antwoord ik terwijl ik langzaam naar hem begin te kijken.

"Wat dan?" vraagt ​​hij, licht blozend, ik denk dat hij al weet wat ik denk.

'W-wil je samen gaan?' vraag ik zenuwachtig.

Eerlijk gezegd weet ik niet zeker waarom het antwoord nee zou zijn..

"Natuurlijk" glimlacht hij.

Ik slaakte een zucht, "ik ben stom dat ik hier nerveus over ben" lach ik terwijl ik mijn hoofd in mijn handen houd.

"Ja.." Adam lacht. Ik kijk beledigd op. "Sorry" grap ik.

Voor ik het weet betrap ik mezelf erop dat ik weer staar. "W-wat?" Vraagt hij. Ik begin dichter bij zijn gezicht te komen, "wat?" Hij begint achteruit te lopen.

"Die..bril" antwoord ik stilletjes "hoe zit het met ze?" Vraagt ​​hij, terwijl hij ze aanraakt. "Het is te schattig" zeg ik terwijl ik weer rechtop ga zitten.

Hij begint knalrood te worden, waardoor ik een beetje moet grinniken. "Je bent raar" zegt hij terwijl hij wegkijkt.

"Hoe is dat raar?" Ik vraag "het is gewoon raar" zegt hij  terwijl hij opstaat ​​"wh-" voordat ik mezelf kon verdedigen stopt de bus voor ons.

——

Als ik eenmaal thuis ben en eindelijk wat tijd voor mezelf heb, gaat mijn telefoon af terwijl ik op de bank ga zitten.

Emily
Heb je het hem al gevraagd?

U
Waar heb je het over?

Emily

Heb je Adam al naarvhet feest gevraagd?

U

Wat, hoe wist je dat?

Emily

Jullie zijn samen, het is duidelijk dat jullie samen zouden gaan

U
I guess..

Emily
Dus je hebt hem gevraagd.

Nathan
Ja..

Emily
En natuurlijk zei hij ja

Nathan
Ja...

Emily
Dat is geweldig!! We moeten zoiezo
samen winkelen!

U
Wacht wat?

Emily
Wat? Je wilt niet

U
Niet echt.

Emily
Oh kom op, het wordt leuk!

U
ik wil echt niet

Emily
Maar ik ben je beste vriend. Je moet mee

U
Nee moet ik niet,,

Emily
Ja. jawel

U
Euh prima. Ik zal gaan

Emily
Ik wist dat je het ermee eens zou zijn

U
-_-

Emily
Hoe dan ook.. er is één ding waar ik je hulp bij nodig heb

U
Wat.

Emily

Ik moet een date vinden

U

En waarom denk je dat ik je daarbij kan helpen?

Emily

Oh kom op, doe niet zo

U
K

un je niet gewoon alleen gaan?

Emily

Meen je dit?!

Natuurlijk ga ik niet alleen

U
D

an moet je iemand vragen om met je mee te gaan

Emily

Dat is het probleem, ik heb geen idee wie.

U
W

ar dacht je van Jacob..

Emily
Wat? Waarom hij?

U
Idk, waarom niet, hij lijkt me een aardig persoon.

Emily
Ik bedoel, ik denk dat

U
Daar ga je. Kan ik nu gaan

Emily
Je wilt niet met me praten ;)

U

Niet echt

Emily

Waarom ben je de laatste tijd zo gemeen tegen me?

U
J

e weet dat ik maar wen grapje maak..

Emily

Shush,, stahp it

U
O

k finee.. ik probeer aardiger te zijn

Emily
You better.

———

De volgende ochtend word ik wakker met een wekker.. wacht? Wanneer heb ik een wekker gezet.. oh ja, shoppen.

Het is zaterdag en ik heb beloofd om met Emily te gaan helpen zoeken naar een jurk, eerlijk gezegd, ik blijf liever in het weekend in mijn kamer, maar ze had een punt, ik moest ook een pak vinden..

Ik sta op en trek wat kleren aan die al op de grond lagen. Ik pak mijn telefoon en loop naar beneden. Nadat ik mijn jas en wat geld heb gehaald, loop ik de keuken in om snel iets te eten te pakken. Daarna loop ik rechtstreeks naar de bushalte, waar ik Emily zie wachten. Wat ik niet had verwacht was dat iedereen daar zou zijn.

"Wacht, je zei dat we met z'n tweeën zouden zijn" vraag ik verward zodra ik me bij iedereen aansluit. 'Dat heb ik nooit gezegd,' zei ze terwijl ze wegkeek. Ik slaakte een zucht en ging naast haar op de bank zitten. "Vind je het erg dat we hier zo vaak zijn?" Vraagt ​​Daniel terwijl hij op me neerkijkt. "Natuurlijk niet, het is gewoon... ze had het me kunnen vertellen."