Ik werd wakker met mijn telefoon op mijn gezicht, "huh?" Oh ja.
Gisteravond bleef ik vrij laat op om met Adam te praten. Ik pakte mijn telefoon op en keek naar het gesprek dat we hadden.

---------------------------------------------

Adam
Hé, ben je nog wakker?

U
Oh .. Uhm ... Ik weet niet wat daar is gebeurd, het spijt me.

Adam
Het is oké, alleen ... waarom maakte je je zo druk om mij?

U
... ik ... ik weet het niet ... het is gewoon gebeurd ... denk ik?

Adam
...

U
Hoe dan ook, je hebt me nooit verteld waarom je vanmorgen niet op school was ...

Adam
Uhm .. daarover...

U
Je hoeft het me niet te vertellen als je dat niet wilt

Adam
Ik hielp mijn vriendin net met het verplaatsen van wat spullen uit haar klas

U
Oh..

Adam
Uhm ...

U
Dat is zo gênant ...

Adam
Wat? Mijn vriend helpen?

U
Nee, nee, gewoon ... Ik maakte me zorgen over zoiets stoms. Wacht ... waar was je vanmorgen ... Ik zag je niet in de bus.

Adam
Ze heeft me opgehaald

U
Ze...

Adam
Is er iets mis?

U
> /// <nee het is prima.

Adam
Wat is het met all die emiticons?

U
Ik vind ze leuk （〜 ^ ∇ ^) 〜 niet? | ° з ° |

Adam
Haha .. nee het is schattig.

U
Schattig?

Adam
........

U
Hahhahahahha!

Adam
Uhm?

U
Sorry, het is gewoon, je bent schattig

Adam
Aanbiddelijk..

U
Hoe dan ook ... Morgen? Ga je met de bus ... of word je weer opgehaald ..

Adam
Nee, ik ga met de bus

U
(＾ ▽ ＾)

Adam
....?

U
Oh, wil je ... misschien samen lunchen?

Adam
Bedoel je ... op school?

U
Ja .. als je wilt?

Adam
Ja waarom niet

U
Yay ~ so..betekent dit dat we vrienden zijn!

Adam
Maak je een grapje? Natuurlijk.

U
(╥_╥)

Adam
? Is er iets mis

U
Ik ben gewoon opgelucht, denk ik

Adam
Opgelucht?

U
Ja .. :) Ik ben gewoon blij dat we vrienden konden worden.

Adam
Ja ik ook

U
Hallo? Is het oké als ik nu ga slapen? Of heb je me nodig om je gezelschap te houden;)

Adam
Nee .. het is oké, ik ga zelf slapen

U
Oké, welterusten dan (＾ ∇ ＾)

Adam
Goede nacht
...

---------------------------------------------

Het teruglezen. Het brengt een glimlach op mijn gezicht, verloren in gedachten, ik vergat bijna dat ik me moest klaarmaken.

Het was mijn broer die me wakker maakte. Niet omdat hij aardig is, en met een lekker ontbijt mijn kamer binnenkwam.

Nee. Hij schreeuwde naar zijn Netflix-show. Ik zweer dat mijn familie iets anders is.

Na een minuutje denken, stond ik op en begon me klaar te maken. Toen ik beneden kwam, ging mijn vader al weg. Ik ving hem net op tijd. Na het afscheid ben ik naar de keuken gegaan. Mijn moeder was al aan het opruimen

"Oh nee ik heb het ontbijt gemist?" Ze draaide zich grijnzend om, "ja, maar je hebt geluk. Ik heb wat voor je bewaard." Ze gaf twee broodtrommels, een met ontbijt en de andere met lunch "dankjewel ~~". Ik omhelsde haar en ging weg, ik moest een bus halen.

Ik was er net op tijd. Ik stapte snel in en nam de eerste stoel die ik kon vinden.

Het was een rit van 30 minuten naar school en 5 minuten tot Adam in zou stappen. Gelukkig mocht eten, zolang ik de buschauffeur niet afleidde, dus besloot ik wat van mijn ontbijt te eten.

5 minuten. Later bereikten we eindelijk het station. Ik slaagde erin om voor Adam open en stoel te bewaren.

Maar toen hij instapte, stal iemand zijn stoel, net voordat hij kon gaan zitten.

Hij keek geamuseerd toen hij zijn telefoon pakte, een seconde later voelde ik de mijne afgaan.

---------------------------------------------
Adam
Was die stoel voor mij?

U
Dat was wel de bedoeling

Adam
Haha ...

U
Het spijt me> <

Adam
Het is goed. Deze persoon zal hoe dan ook uitstappen bij de volgende halte.

U
Oh ... ja je hebt gelijk (＾ ∇ ＾)

---------------------------------------------

Ik keek op en ik zag hem glimlachen, een uitdrukking die ik niet veel op hem had gezien. Ik begon me weer te schamen.

Bij de volgende stop stapte de persoon uit zoals altijd. En Adam zat op de stoel naast me "hé" zei hij terwijl hij zijn spullen neerlegde "hai" antwoordde ik, op de een of andere manier was het moeilijk om oogcontact te maken.

We praatten niet veel tijdens de rit naar school, het voelde een beetje ongemakkelijk. Ik kon niet wachten om te lunchen ..

-

We gingen samen naar school en praatten gewoon, ik volgde hem naar zijn kluisje en we wachtten nu gewoon op de bel, maar ik denk dat er iets moest gebeuren om mijn geluk te verpesten

"NATHAN !! ~~" daar was ze precies op tijd. Emily sprong bovenop me en we vielen allebei om.

"Emily, stop alsjeblieft met springen op Nathan" zei Ein terwijl hij me hielp opstaan. Daniel, hielp Emily met opstaan. "Woah" hoor ik Adam zeggen, zowel geschokt als onder de indruk.

"Wie is dit ?" Vroeg Emily terwijl ze om Adam heen liep. 'Ik ben Adam. Ik ben er vrij zeker van dat we in dezelfde klas zitten.' Hij antwoordde "oh, ja dat klopt ... sorry", verontschuldigde ze zich.

Mijn vrienden stelden zich allemaal voor en we praatten allemaal, toen ging eindelijk de bel en gingen we allemaal naar de les.

Toen we naar binnen gingen, liep er meteen iemand naar Adam toe en pakte zijn armen "hey, waar was je?" Ze vroeg "het spijt me, ik was met iemand aan het praten", hij keek mijn richting uit en glimlachte.
'Wie was het? Ken ik ze?'

"Waarom kan het jou schelen?", Ze keel beledigd. "Ik ben je beste vriend. Ik maak me zorgen om je", zei ze en liet hem los.

'Oké, klas, stil nu. Ik weet dat het nog vroeg is, maar het is tijd om me op school te concentreren, Rachel, persoonlijke problemen kunnen tijdens de lunch worden opgelost, of nog beter, na school. Jij ook Adam, ga alsjeblieft zitten.'

"Ja, meneer", zeggen ze allebei. Iedereen ging zitten en de leraar begint.

-

Een uur later was het dan eindelijk tijd voor mijn langverwachte lunch met Adam, maar dit was niet wat ik had verwacht.

'Dus Adam, hoe hebben jij en Nathan elkaar ontmoet', vroeg Emily. 'Nou, we hebben dezelfde bus naar huis.' Hij antwoorde.

"Oh ... nou, dat is saai" zei ze terwijl ze op de grond lag, "niet alle onmoetingen zijn interessant", zei Ein, "Ja, maar ik hoopte op iets sappigers"

'Nou, er was die keer dat hij me naar die klas sleepte ...' Ik legde mijn hand op zijn mond voordat hij klaar was. "huh! Wat wilde je zeggen?"

"niets! Het is ... niets", zei ik. "Maar dit klinkt interessant" mijn gezicht keek naar beneden "het is niets"

ze rolde in een positie zodat ze mijn gezicht kon zien "oooh ~ weet je zeker dat het niets was? Je bloost als een gek", grijnsde ze. "Ah-y-ja .. het is niets" Ik keek naar Adam, bloosde hij ook?

'Hoe dan ook, Emily, toch?' Adam vroeg "Ja?" Ze antwoordde terwijl ze haar hoofd op hem richtte. 'U zegt dat onze ontmoeting niet' interessant 'was, hoe heb jij he, ontmoet?' Vroeg hij terwijl hij zijn lunch voortzette.

"Uhm .. ik denk niet dat we daar op in moeten gaan" zei Ein plotseling "waarom niet", vroeg Daniel "je weet het niet?" Vroeg Ein verward.

Daniel schudde zijn hoofd. "Dat klopt, we hebben het je nooit verteld", zei ik "ik wil het weten", zei Daniel. "Goed-"

Voordat ze aan haar 'interessante' verhaal kon beginnen, over hoe we elkaar ontmoetten, werd ze afgesneden door de bel.

-

Na schooltijd voordat we naar de bushalte gingen, hield ik Adam tegen "wacht !, mag ik je iets vragen?" Hij keek me aan. "Ja? Wat ..." Ik werd zenuwachtig en voelde mijn gezicht rood worden.

"Is er iets mis" hij kwam dichter bij mijn gezicht, ik deed een stap weg. "n-nee..Uhm .." hij keek verward

"wat wilde je vragen" .. Ik haalde diep adem en kalmeerde ... waarom is dit zo'n moeilijke vraag om te stellen? "W-zou je vandaag naar mijn huis willen komen?" Hij keek verbaasd..en even later werd hij ook rood .. schaamde hij zich? Of gewoon zenuwachtig.

"W-wat?" Hij deed een stap achteruit .. "Ja .. ik wilde een tijdje alleen met je zijn ... maar mijn vrienden .. nou weet je" hij keek me aan en zweeg even .. "J- ja .. zeker, zei hij, met zijn gezicht naar de grond.

"Werkelijk?!"

Waarom was ik zo blij?

"J-Ja, maar we moeten gaan of we missen de bus, ik bel mijn moeder onderweg ... naar je huis" hij keek op en glimlachte, nog steeds behoorlijk blozend.