Andere kant van het verhaal @xo_love_writing_xo [Het Internaat]

laat je ons de kamer zien?' Vraag ik. Hij kijkt weg van me. 'Nee. Vertel me eerst hoe je hiervan wist', zegt hij enigszins bezorgd.

"Ho, kalmeer .. Amy zei het tegen me" Ik antwoord "b-ben je  ... er Oké mee?" Hij vraagt ​​naar beneden kijkend "wat? Waarom zou ik er niet mee akkoord gaan?" Vraag ik, een beetje in de war

Plots stapt Tyler dichterbij en geeft me een knuffel, ik knuffel hem onhandig terug, hij staat weer naar achter en slaakt een zucht.

"Wat is er?" Vraag ik, nog steeds in de war door wat er net is gebeurd "het is .. niets .. dank u" hij glimlacht naar me, ik geef hem een ​​begripvol knikje.

"Dus ... over die kamer" David onderbreekt "Ja .. ik zal het je morgen laten zien" antwoordt hij terwijl hij terug naar de woonkamer begint te lopen "laten we de rest eerst afmaken"

We sluiten ons allemaal bij hem aan en zijn klaar met het uitpakken en verplaatsen van alles.

​

"Is dit alles?" Vraagt ​​David, terwijl hij in het midden van de kamer staat "Ik denk het wel .." zegt Tyler terwijl hij zich bij hem voegt om eens goed rond te kijken.

"Het ziet er geweldig uit, antwoordt David terwijl hij Tyler vriendelijk duwt.

"Hé? Hoe laat is het?" Vraag ik terwijl ik ook naar hen toe loop.

Tyler haalt zijn telefoon tevoorschijn om te kijken, maar lijkt verrast door de tijd "oh .. ik dacht dat het eerder zou zijn .."

"Wat is het?" Vraagt ​​David terwijl hij naar zijn telefoon kijkt "oh, woah. We moeten echt gaan"

"Wacht ... echt? Ik hoopte eigenlijk de rest weer te zien ..." antwoord ik ... Ik loog niet, het was een deel van de hele reden waarom ik hier kwam.

"Nou .. je zou hier wel een nachtje kunnen blijven .." stelt Tyler voor "echt waar !?" Vraag ik enthousiast "Ja .. er is ruimte genoeg ..." hij haalt zijn schouders op

"Dat zou geweldig zijn ..." antwoordt Adam van achter me. "Dan denk ik dat het geregeld is", zegt David terwijl hij op de bank valt

' Maak er geen zooitje van, alsjeblieft', vraagt ​​Tyler, 'wie denk je dat we zijn ... we hebben geholpen het op te ruimen, waarom zouden we ons eigen werk verpesten?' David antwoordt

"Klopt ... gewoon ... wees voorzichtig" hij kijkt naar ons "en doe niets vreemds in mijn huis, begrepen", grijnst hij.

"Tyler! -" Ik begin naar hem toe te lopen, hij lacht en loopt snel naar de voordeur "Dag jongens, veel plezier" zwaait hij en verdwijnt achter de deur.

"Ik neem het bed!" David schreeuwt als hij naar de slaapkamer begint te rennen "wacht ..." voordat ik hem kon tegenhouden,  heeft hij zichzelf al in de slaapkamer opgesloten.

"Wat nu?" Zei ik rondkijkend. "Ik denk ... de bank .." zegt Adam terwijl hij naar de woonkamer begint te lopen.

"Ugh, serieus, weeral", klaag ik als ik op een van de banken ga zitten.

"Haha .. jouw schuld dat je op de bank slaapt" giechelt Adam terwijl hij ook naar de andere bank loopt.

"Oké, fair enough" Ik ging op de bank liggen "de volgende keer slapen we in mijn bed"

"We?" Zegt Adam terwijl hij op de andere bank gaat zitten. "Ja, vertel me niet dat je het vergat toen je wakker werd"

Ook al is het donker, ik kon hem zien blozen, ik slaakte een klein lachje.

"Ik maak maar een grapje" zeg ik, maar een half grapje.

"Ja ja.."

​

Het wordt stil en we proberen allebei in slaap te vallen. We konden geen dekens vinden, dus lagen we gewoon op de bank met de kussens die er al lagen. David stal alles in de slaapkamer, dus er was letterlijk niets.

Als we Tyler zouden vragen, zou hij misschien iets vinden, maar ik wilde niet het risico lopen het hem te vragen en de verrassing te verpesten.

gelukkig waren we de hele dag behoorlijk hard aan het werk, we waren moe genoeg om in slaap te vallen en de kou te negeren.

​

"Hey, word wakker!" Ik opende langzaam mijn ogen en zag Adam op me neerkijken. "Nog niet, ik ben moe" zeg ik terwijl ik me omdraai.

'Je moet wel, Tyler kan elk moment hier zijn', zegt hij terwijl hij naast mijn benen gaat zitten.

"Waar is David?" Vraag ik terwijl ik de kamer rond kijk, nog steeds half in slaap. "Hij is buiten gaan wandelen, ik weet niet hoelang hij weg zal zijn .." antwoordt hij

Ik draai me om en kijk weer naar het plafond en probeer wakker te worden. "Deze bank is veel comfortabeler dan mijn bank thuis", zeg ik terwijl ik me rek. "Ik weet het ..." antwoordt hij zacht.

Ik pak zijn arm en trek hem bovenop me. "Wat ben je ..." "Ik heb het koud" zeg ik lachend.

Even probeert hij weer op te staan, maar zijn hand glijdt van de bank en valt weer naar beneden. "wees voorzichtig" lach ik terwijl ik hem help.

'Waarom heb je dat gedaan', vraagt ​​hij, terwijl hij het opgeeft om aan mijn greep te ontsnappen. 'Waarom niet, is het niet comfortabel', zeg ik, terwijl ik op hem neerkijk.

Hij wendt zijn blik af en begint felrood te worden. Ik slaakte een lach en trek hem weer omhoog naar een zitpositie. "Adorabme" fluister ik

Ik ga naast hem zitten en leun met mijn hoofd op zijn schouders en kijk de kamer rond. "Hey?" "Hmm?"

"Als we ouder zijn, willen we ook een huis kopen", vraag ik, terwijl ik nog steeds rondkijk "w-wat ?!" Vraagt ​​hij verbaasd.

"Ik ... ik bedoel, zou het niet leuk zijn" Ik hef mijn hoofd op om naar zijn gezicht te kijken "Ik ... denk het" zegt hij, zonder oogcontact te maken. "Je realiseert je wel dat we nog maar op de middelbare school zitten, is het niet een beetje te vroeg om aan dat soort dingen te denken", vraagt ​​hij, terwijl hij langzaam naar me terugkijkt.

'Ja, maar toch. Ik zou het heel leuk vinden', zeg ik terwijl hij zijn hoofd naar me toe draait. "Mhm .."

We kijken elkaar in de ogen aan en het wordt stil.

"Jongens, niet jouw huis", horen we ineens

David komt binnen. "Wat? Wie- nee", zegt Adam terwijl hij opstaat en naar de deur loopt.

"Juist .. dus .. wanneer komt Tyler terug?" Vraagt David. Ik pak mijn telefoon en zie een sms-bericht dat hij hier elk moment kan zijn. "Oh, ik denk dat we ons ergens moeten verstoppen"

"Wacht? Waarom?" Vraagt David verward "omdat het een verrassing is, niet alleen het huis, maar ze kan niet weten dat we er nog niet zijn"

Net als ik de zin afmaak, hoor ik voetstappen buiten "snel, uhm ... de kast!" Ik duw ze snel naar de dichtstbijzijnde kamer.