"Hey stop, het is raar"

"Dus, ik vind ze er schattig uitzien"

"Ja, maar het is eng als je foto's maakt"

"Maar het is geweldige blackmail"

Ik werd wakker en zag Emily en Rachel boven me staan, Emily grijnsde terwijl ik haar met een vermoeide blik aankijk. "Wha?" Vroeg ik terwijl ik probeerde wakker te worden.

Voordat ze antwoord kon geven, zag ik Adam bovenop me slapen, ik bloosde fel en bracht mijn arm omhoog om mijn gezicht en mijn glimlach te bedekken.

'Jongens, laat hem met rust,' zei Daniel terwijl hij ook opstond 'het is nog vroeg, ik wil slapen', klaagde hij.

Emily zuchtte en liep terug naar de andere bank. Ze liet zichzelf vallen. En wikkelde zich weer in haar deken.

Ik liet mijn arm zakken en staarde naar het gezicht dat op mijn borst rustte. Hij zag er zo vredig uit. Ik stak mijn hand uit om zijn wang aan te raken, maar hij bewoog en ik trok mijn hand weg.

Ik dacht dat hij wakker zou worden, maar gelukkig niet. Ik grinnikte een beetje en staarde naar het plafond.

Ik begon weer in slaap te vallen, maar voordat ik weer helemaal in slaap viel, voelde ik hem wakker worden, hij stak zijn hand op, niet beseffend dat de anderen staarden.

We keken elkaar aan, en plotseling besefte hij wat er was gebeurd, hij stond snel op en ging naast me zitten, nog steeds niet bewust van de rest van de groep, die inmiddels allemaal wakker was.

Ik stond ook langzaam op en grijnsde toen hij begon te blozen. 'Goedemorgen,' zei ik, geamuseerd door zijn reactie. Hij keek weg en zag dat alle anderen naar ons staarden.

"We laten jullie even alleen", grijnsde Emily toen ze opstond. "W-wat?" vroeg Adam "je weet wat ik bedoel", grijnsde ze terwijl ze opstond en wat van de snacks pakte die nog op tafel lagen.

"Jongens, kom me helpen", gebaarde ze de rest om te komen opruimen.

Rachel hielp haar met dezelfde grijns op haar gezicht terwijl ze naar Emily liep

'Jongens, je hoeft niet- ...' 'Nee, het is prima,' zei ze terwijl ze naar Jacob liep, die al weer op zijn telefoon zat. Ze pakte het aan en hij zuchtte zwaar, terwijl hij haar volgde. Daniel en Ein keken elkaar aan en haalden hun schouders op.

Ze pakten allemaal een paar hapjes en gingen naar boven "we werken nog wel aan de opdracht. Doe mee als je klaar bent", knipoogde ze en liep toen vrolijk naar boven.

Ik draaide mijn hoofd weer naar Adam, die er op dit moment erg ongemakkelijk uitzag. 'Het spijt me', zei ik lichtjes lachend. 'Laten we ook gewoon naar boven gaan.' Zei hij terwijl hij opstond. Maar voordat hij helemaal kon opstaan, trok ik hem naar beneden en drukte hem op de bank.

'Nog niet,' zei ik terwijl ik boven hem grijnsde. 'Wat ben je ...' Ik liet mijn hoofd zakken en keek hem strak aan. Hij begon te blozen toen ik dichterbij kwam. Ik drukte mijn voorhoofd tegen het zijne en bleef staren, niet echt zeker wat ik aan het doen was.

Een fractie van een seconde keek hij naar beneden, ik grinnikte en sloot toen de kleine afstand tussen ons.

Ik drukte zachtjes mijn lippen tegen de zijne en voelde hoe hij naar voren leunde.

Ik liet zijn polsen los, ik verwachtte dat hij me zou wegduwen, maar in plaats daarvan bewoog hij zijn handen naar mijn schouders.

Verbaasd schoof ik even op en staarde naar hem, hij ademde zwaar, waarschijnlijk omdat hij zijn adem inhield. Ik grijnsde en bukte me weer, omdat ik dit als een kans zag.

Hij kromp ineen toen ik hem weer kuste, ik grijns en slaagde erin de kus te verdiepen, zijn armen om me heen geslagen. Verrast door zijn acties, slaakte ik een klein lachje.

Het begon intens te worden, maar voordat er iets anders zou gebeuren, hoorden we een deur openen en sluiten.

Plots voelde ik een zetje en viel ik van de bank. Gelukkig waren er nog steeds kussens en dekens om mijn val op te vangen, ik lachte terwijl ik opkeek, kijkend naar een blozende Adam. Hij had zijn hand voor zijn mond en ademde behoorlijk zwaar.

Ik hoorde voetstappen de trap af gaan en keek naar de deur terwijl ze dichterbij kwamen. De deur ging open en David kwam binnen. "Oh, ben je alleen?" Vraagt ​​hij, verrast om niemand te zien behalve wij.

"Ja .." zei ik opstaand ​​van de vloer en achterover op de bank gaan zitten.

"Waar zijn je vrienden gebleven?" Vroeg hij terwijl hij op de andere bank ging zitten

'ze zijn boven.' Zei Ik "mischien moeten we ook maar naar boven..", zei Adam terwijl hij zijn hand liet zakken. "Gaat het?" Vroeg David terwijl hij naar zijn blozende broer keek

"Ja .. met mij gaat het goed" hij stond op en liep naar de deur en de trap op. Ik keek naar David, die mij achterdochtig aankeek.

"Oh!" Op de een of andere manier kwam hij erachter wat er net was gebeurd, mijn gezicht verraadde het waarschijnlijk "ik begrijp het .." grijnsde hij. Ik stond op en liep ook naar mijn kamer.

Ik opende de deur en zag dat iedereen zich op hun werk concentreerde, behalve Adam, die nog steeds een beetje geschrokken was van wat er net was gebeurd. "Het heeft je lang genoeg geduurd?" Emily grijnsde. Ik negeerde haar en ging op mijn bed zitten

​
Ik luisterde naar iedereen die samenwerkte, soms stelden ze me wat vragen. Ik kon niet zoveel helpen, aangezien ik het grootste deel van de reis in de hotelkamer doorbracht.

Ik zat daar gewoon naar hun verhalen te luisteren en vond het toch jammer omdat ik alles had gemist.

Af en toe sloot ik mijn ogen met Adam, hij begon te blozen, wat me ook in verlegenheid bracht.

Iedereen ging snel daarna naar huis, ik ging naar de woonkamer en keek rond. Ze helpen me opruimen en alles was waar het had moeten zijn. Ik loop naar binnen en zie Micheal op de bank liggen en tv kijken.

Ik ging tegenover hem zitten en keek een beetje met hem mee. Er ging nog geen half uur voorbij en ook onze ouders kwamen thuis.

'Is er iets spannends gebeurd?' Vraagt ​​mijn moeder ons zodra ze op de bank gaat zitten.

"Niet echt .."