Ik leg mijn telefoon weg en staar naar het plafond. Morgen, huh? Ik sta op en maak me klaar om naar beneden te gaan als er op de deur wordt geklopt.

"Hé? Mag ik binnenkomen?" Ik hoor mijn broer buiten mijn deur "ja". Hij komt mijn kamer binnen en gaat naast me zitten

"Wat is er?" Vraag ik terwijl hij gaat zitten "wat was er met die reactie daar ... dat was niet zoals jij ..." verward kijk ik hem aan. "Wat bedoel je?" Hij zucht en leunt achterover

"weet je, ik ben nu een tijdje weg, ik heb je gemist" hij lacht naar me en ik lach terug "en ik weet zeker dat er iets gebeurde toen ik weg was"

zijn glimlach begon langzaam te veranderen in een grijns "waar bedoel je op?" Vraag ik, bezorgd over zijn antwoord "weet je. Vrienden .. relaties" Ik wist dat hij daar naartoe ging "Ik wil er nu niet over praten"

Ik wist dat ik het hem moest vertellen, maar ik was bang voor zijn reactie. "Hmm? Dus er is iets gebeurd" Ik val weer naar beneden en kijk omhoog "Ik zei dat ik er niet over wilde praten. Hij zucht en kijkt ook op" prima, je hoeft het me niet te vertellen, vertel me over de andere dingen die je toen deed "

Ik gaf het op en vertelde hem over de excursie en mijn enkel. We zaten ongeveer een half uur in mijn kamer, toen we voor het avondeten werden geroepen. Daarna praatte ik met iedereen wat meer over morgen. Daarna legde ik mijn telefoon op de oplader en ging naar bed.

"Nathan!" Ik word wakker en hoor mijn broer van beneden schreeuwen "kom even naar beneden". Ik stap uit mijn bed en loop naar de deur. Het is nog steeds een beetje moeilijk om mijn enkel te belasten, gelukkig hoef ik niet naar buiten.

Ik loop naar beneden en zie Micheal voor de deur staan. Terwijl ik naar beneden loop, zie ik Emily en Ein buiten staan. Ik loop naar de deur en stop naast mijn broer.

"Je bent vroeg", zeg ik, terwijl ik probeer wakker te worden "nee dat zijn we niet, ben je net wakker geworden?" Ik kijk naar de woonkamer en ze heeft gelijk, ze is net op tijd.

"Uhh" Ik slaakte een zucht en laat ze binnen, ze gaan op de bank zitten en ik ga naar boven om me om te kleden. Ik pak mijn telefoon en loop terug naar de woonkamer.

'Hoe is het met je enkel?' Vraag Emily zodra ik ga zitten "het is prima, het is nog steeds een beetje moeilijk om te lopen", antwoord ik, achterover leunend. "Kijk, ik zei toch dat we het beste was om naar jouw huis te komen", glimlacht ze trots.

Niet snel daarna gaat de bel weer, en voordat ik zelfs kon opstaan ​​doet Micheal de deur al open.

De deur gaat dicht en Daniel komt binnen, gevolgd door Jacob "Hé, je bent er!" roept Emily terwijl ze Jacob naar de bank trekt "Hé! Laat los. Ik had niet echt een keus" klaagt hij terwijl hij gaat zitten.

'je had gewoon thuis kunnen blijven', zegt Ein, terwijl hij ruimte maakt voor Daniel om ook plaats te nemen 'het is voor school, dus nee, dat kon ik niet' hij slaakte een zucht en Micheal gaat naast me zitten

"Dus? Waarom zijn er zo veel mensen in ons huis" klaagt hij terwijl hij naar de anderen kijkt "het is voor een schoolopdracht" antwoordt Daniel "waarom heb je het niet eerder gedaan?" Vroeg hij verward "omdat we het vergeten zijn ..." zegt Emily beschaamd.

"Dat is dom", lacht hij. De anderen knikken alleen maar en beginnen ook te lachen.

De bel gaat weer en Micheal staat geïrriteerd op "meer mensen? Serieus". Ik slaakte een grinnik en kijk naar de anderen om Emily grijnzend naar me te vinden.

"Wat?" Vraag ik, verward "oh niets"

Een seconde later komen Rachel en Adam binnen. Micheal loopt langs hen heen en gaat weer op zijn stoel op de bank zitten

"is dit iedereen?" Iedereen knikt, en het wordt stil voordat Micheal de stilte weer verbreekt

"Ik wist niet dat je zoveel vrienden had", zegt hij terwijl hij op me neerkijkt "Wat?" Hij grijnst en kijkt naar alle anderen

'Ik wist van jullie drie. Maar hij is nieuw', wijst hij naar Jacob 'hij is hier alleen voor het project? Toch Jacob', zegt Emily terwijl ze op hem leunt, hij duwt haar van zich af en leunt achterover in zijn stoel.

"Ok ... hoe dan ook, jullie hebben lol, als je iets nodig hebt, roep me dan, ik ben in mijn kamer" hij staat op en loopt naar boven

'je hebt het hem nog niet verteld, hè?' vraagt Emily ​​plotseling "hem wat verteld?" Vraag ik terwijl ik meer ruimte op de bank maak. "Wat denk je?" Vraagt ​​ze teleurgesteld. Ik kijk haar verward aan en ze kijkt naar Adam. Als ik me realiseer wat ze bedoelt, kijk ik weg en hoor haar giechelen.

"Oké jongens, laten we gewoon beginnen met de opdracht, je kunt praten als we klaar zijn" zegt Daniel strikt "yessir", zeggen we allemaal. Hij pakt alle benodigdheden die we nodig hebben uit zijn tas en we beginnen met ons werk

Na een paar uur besloten we een pauze in te lassen, we waren zo goed als klaar. "We zouden hier kunnen stoppen en een latere dag afmaken, ik bedoel, we hebben nog een week te gaan" stelt Emily voor terwijl ze een slokje van haar glas neemt "dat zou kunnen, maar als we het nu afmaken, zijn we klaar" antwoordt Ein " maar ik ben moe, 'klaagt Rachel terwijl ze tegen Ein leunt.

Op de een of andere manier zijn we er allemaal in geslaagd om van onze plek op de bank naar mijn kamer te gaan. We zaten vrijwel allemaal op de grond. Ik weet niet echt waarom, maar het is op de een of andere manier comfortabeler om zo te schrijven.

Ik laat mezelf op de grond vallen en slaakte een zucht "kunnen we dit morgen afmaken of zoiets" zeg ik terwijl ik mijn ogen bedek met mijn armen.

"ja alsjeblieft" zegt Jacob terwijl hij met zijn hoofd op mijn bed leunt "dan ... wat gaan we de rest van de dag doen" Ik kijk op de klok en merk dat het al behoorlijk laat wordt, dan zouden mijn ouders over een paar uur thuis moeten zijn.

"Uhm .. we kunnen gewoon praten, of zoiets?" Suggereert Emily, die zelf behoorlijk moe klinkt "waarover?" Vraagt ​​Daniel terwijl hij alle benodigdheden opbergt.

"We zouden over Jacob kunnen praten" stelt Emily blij voor "wat? Waarom ik", vraagt ​​hij verward "Ik bedoel, we kennen je amper. En alleen omdat we in deze groep zit voor school, wil nog niet zeggen dat we geen vrienden kunnen zijn , toch?"

Ze antwoordt, gevolgd door een glimlach.

Hij wordt even stil en kijkt de kamer rond. Hij slaakt een zucht, maar voordat hij iets anders kan zeggen, verschijnt Micheal met een grijns in de deuropening.

"Ik heb eigenlijk een paar vragen voor jullie allemaal"

Ik hef mijn armen op om naar hem te kijken, hij kijkt achterom en geeft me een van zijn meest kwaadaardige grijns, en ploft dan met geweld achter me neer op mijn bed, waarbij hij me bijna in mijn gezicht schopt.

"dus .. ik wilde jullie eigenlijk vragen over mijn broer hier" hij begint "waar gaat dit heen?" Vraag ik vals, en behoorlijk nerveus

"Ik weet dat je iets voor me verbergt, ik weet niet wat het precies is, of waarom je het verbergt, maar ik weet dat er iets aan de hand is dat je me niet vertelt", blijft hij naar beneden kijken ik sta op en kijk hem verward aan, ik hoor een licht gegrinnik van de andere kant van de kamer, ik draai me om en weet meteen wie het is.

Iedereen draait zich om en kijkt naar Emily "vertel me wat je weet" micheal kijkt  haar ondeugend aan, maar voordat ze verder kon,

Ik hoor mijn moeder schreeuwen vanaf de trap "Nathan, Micheal, we zijn thuis, en er is iemand voor je" Ik sta op en loop naar de deur, Micheal, en iedereen volgt me"wie is het?" Ik loop naar beneden en zie iemand voor de deur staan, iemand die ik niet kende. "Wie ben- ..." "David ?!"