Ik staar een paar seconden naar mijn telefoon, wanneer heb ik haar mijn nummer gegeven? Ik wist het niet meer, maar nogmaals, we waren allemaal een beetje dronken.

"Wat is er?" Vraagt ​​Adam wanneer hij me ziet staren "het is een bericht ..." "van wie" ik laat hem mijn scherm zien, en hij kijkt me aan zoals ik waarschijnlijk een seconde geleden h
Keek.

"wanneer hebben jullie altaarstuk nummer gegeven?", vraagt ​​hij terwijl ik mijn berichten open. "Ik weet het niet meer" Ik ga rechtop zitten en begin terug te typen.

---------------------------------------------------

U
Is er iets?

Amy
Ik denk het

U
..?

Amy
Ik heb een soort groot probleem ...
Ik heb het goedgemaakt met Tyler..

U
Is dat  niet  goed?

Amy
Blijkbaar, ben ik zwanger.

U
Whoa, wat ?!
Hoe is dat gebeurt?

Amy
Nou, als twee mensen van elkaar houden ...

U
Ja, ik weet het,  ... oh je weet wat ik bedoelde.

Amy
Help me dan

U
Waar heb je mijn hulp bij nodig?

Amy
Moet ik het mijn broer vertellen? Maar je weet hoe hij over Tyler denkt

U
Weet ik dat?

Amy
Dus ik weet niet hoe ik het hem moet vertellen ...

U
Uhm ..
Ik weet het ook niet..
Vertel het hem maar, denk ik

Amy
Hoe?!
Wow, je helpt niet veel, wel xx

U
Shut up> <Ik probeer het.

Amy
Als ik het hem vertel, vermoordt hij ons alle drie.

U
Ik denk niet dat hij dat zou doen

Amy
Hij zal, hij zal Tyler zeker pijn doen.

U
Misschien is het voor hem gemakkelijker om het te accepteren als je het hem alleen vertelt?

Amy
Ik denk het..
Heb je het al aan iemand verteld?

U
heh... daarover ..
We werken eraan

Amy
Succes!

U
...Ja jij ook! (／ ￣ (ｴ) ￣) ／

--------------------------------------------------

"Whoa ... dat moet moeilijk voor ze zijn", zegt Adam zodra ik mijn telefoon neerleg. "Ja .." Ik staar wezenloos voor me uit. Ik probeer te verwerken wat ik net heb gelezen.

Ik dacht dat we moeite hadden om ze over onze relaties te vertellen, terwijl ze de volgende stap moeten gaan zetten.

"Hé, ben je wakker?" Adam haalt me ​​uit mijn gedachten "Ja, ik ben gewoon moe, de pijnstillers" antwoord ik. Ik leun terug op zijn schouder en blijf even staren.

"We moeten het ze vertellen" "wat?" Ik kijk omhoog, zodat ik zijn gezicht kon zisn "over ins"  hij kijkt weg en knikt lichtjes "Ik weet het" Ik zucht en zit rechtop "waarom kan ik het niet gewoon doen zoals .." Ik sla mijn armen om Adam en trek hij sluit "deze is van mij, raak niet aan" begint hij te lachen en probeert te ontsnappen

"oh ja, dat is een geweldig idee" ineens staat Jacob in de deuropening "sinds waneer sta je daar al" ik laat Adam gaan en hij staat meteen op "oh, ik ben net terug." Hij loopt naar zijn bed en pakt zijn telefoon "heeft iedereen de speurtocht al beëindigd?" Vraag ik terwijl ik weer in mijn kussen ga liggen "Ja."

Niet lang daarna loopt de klas langs de kamer en de anderen lopen naar binnen "whoa, Nathan, wat is er gebeurd?" Ein rende plotseling naar me toe "Ik viel" op dit punt begon de pijn terug te komen "gaat het?"

Hij vraagt ​​bezorgd "Ja, het doet gewoon pijn" zeg ik terwijl ik naar mijn enkel kijk. Plots hoorde ik twee luide stemmen, en rennende de gang in, Emily en Rachel kwamen binnen rennen "we hebben het gedaan!" Ze schreeuwde terwijl ze probeerde op adem te komen "wat?" Vraag ik, terwijl ik mijn ogen sluit "we hebben gewonnen!" Rachel voegde toe "gefeliciteerd", zegt Daniel "hoe heb je dat gedaan?" Ein voegt eraan toe "het is niet zo moeilijk", zegt Emily terwijl ze hem een ​​schouderklopje geeft "wat heb je gewonnen?" vraagt Adam  ​​"we weten het nog niet .. ze zullen het ons morgen vertellen" "mhm .." Ik begin een beetje in slaap te vallen.

"Nathan, val nog niet in slaap! Ik wil een spelletje spelen voordat we gaan slapen" zegt Emily als ze naar mijn bed gaat "Ik zal het proberen"

-

Daarna ging iedereen eten, ze brachten iets voor me terug omdat ik niet uit bed mocht komen. Ik bracht het grootste deel van de avond op mijn telefoon door.

Na dat alles kreeg ik meer pijnstillers, en ze begonnen me nogal wat te beïnvloeden ...

-
"Oké jongens, laten we spelen!" Emily zei terwijl ze zich om mijn bed verzamelden, behalve  Jacob, die nog steeds aan de telefoon was, "wat wilde je spelen?" Vroeg Ein terwijl hij op mijn bed ging zitten: "Ik wil het spel van gisteravond voortzetten!" Zei ze terwijl ze op Adams bed ging zitten

"Truth or Dare?" Vraagt Rachel  ​​"ja". Emily knikt "oh, mag ik?" Jacob stond plotseling op en voegde zich bij haar op het bed "oh zeker!" Zeide ze een beetje achterover leunend "Nathan" "mhm?" Op dit punt was het behoorlijk ver weg, ze gaven me waarschijnlijk een beetje te veel pijnstillers, "Truth or Dare?" Hij vervolgt "Truth.."

hij kijkt mij en Adam aan en grinnikt "vertel ons wat je vanmiddag zei" Ik kijk hem verward aan, had hij het over ons geheim vertellen? Ik kijk naar Adam, die naast me zat, en ik keek weer naar hem, hij knikt en Adam snapte het oom "wacht .. niet" onderbreekt hij ons, iedereen keek ons ​​verward aan "wat is er aan de hand?" vroeg Ein "Uhm" hij werd stil, ik keek gewoon rond.

De enigen die het wisten waren Rachel en Jacob "waar heeft hij het over?" Vraagt ​​Emily me verward. 'O, hij heeft het over ...' 'Nathan', onderbreekt Rachel me.

Ik kijk naar Adam, die op dit punt duidelijk zenuwachtig is.

Ik zucht en probeer het los te laten. 'Ik weet niet wat je bedoelt?' zeg  ik tegen Jacob "Ja, dat weet je wel En volgens de regels moet je het me vertellen", grijnst hij en kijkt ons allebei aan.

Ik kijk hem geïrriteerd aan en probeer het te negeren vraag "maar ik begrijp echt niet wat je bedoelt"

"dan moet ik je helpen herinneren", zegt hij "wacht, als hij het zich niet herinnert, hoeft hij het niet te zeggen", zegt Rachel, die me waarschijnlijk probeert te helpen, het was waarschijnlijk vooral voor Adam bedoeld.

Hij kijkt me aan, ik kon aan zijn gezicht zien dat hij niet wist wat hij moest doen. Op dit punt keek iedereen naar ons, dit was een perfect moment om ze te vertellen maar ik niet wilde dat hij zich er slecht over voelde. Ik kijk naar Jacob, die nog steeds op mijn antwoord wacht.

Ik probeer hem te vragen het te vergeten, door alleen naar zijn gezicht te kijken. Maar de enige reacties die ik krijg, is dat hij langzaam zijn hoofd schudt. Ik zucht en kijk omhoog naar Adam "Het spijt me" fluister ik terwijl ik hem langzaam vastgrijp en dichterbij trek. Ik haal diep adem en herhaal mijn vorige grap

"deze is van mij, niet aanraken"