Hope pov,

Het is al een week geleden sinds het gesprek tussen Damon en mij. En ik moet zeggen het voelde goed.. Ons band samen is ook echt heel goed. En Luke , ik weet niet wat er aan de hand is maar ik denk dat Perrie hem wel ziet zitten.

'Heeyy Hope'
Gewoon negeren.
'HOPE HIERZO'
Gewoon doorlopen.
'HOPE IK BEN HET LUKE HIERZO'
'HOPE!'
'WAT!'
'We zitten hierzo'
Ik zuchtte hardop en ging naast Luke in de kantine zitten.
Gelukkig was Perrie er ook. Alhoewel het niet veel uitmaakt. Luke en Perrie zijn alleen maar met elkaar bezig. Terwijl ik gefocust ben op mijn brood met kaas. Kreeg ik een raar gevoel in mijn buik.. Alsof iemand net naar binnen is gekomen en zijn aanwezigheid wat met me doet. Ik kijk de kantine rond en daar is die dan.. De jongen dat mijn hart doet sneller kloppen. Wacht wat? Veel tijd had ik niet om na te denken want ik zag dat Damon naar me glimlachte , en Melani die naast hem stond totaal negeerde. Melani is 19 jaar oud en hoe zal ik het zo aardig mogelijk zeggen. Ik haat haar. Ze heeft lang blond haar, forceert met haar kont , waarom vraag me dat niet dat weet ik zelf ook niet, en is een bitch.

Zonder dat Damon ,Melani nog enige aandacht spendeerde liep hij onze kant op. Naar onze tafel. Naar mij toe?!

'Hey' zei Damon en kwam naast me aan tafel zitten.
'Hey'
'Pff waarom zit je naast deze punk meisje?' Zei Melani heel bitchie. O fijn mijn dag kan niet meer stuk.
'Fuck off' zei ik en keek Melani met een dodelijke blik aan.
Ze rolde met haar ogen en ging op Damon de schoot zitten.
'Uh gaat die lekker?' Vroeg Damon 'ik was van plan te gaan eten dus wil je van me schoot afgaan?' Vroeg Damon.
Dat hij nog zo aardig kan zijn..
'Gekkie toch ik help je wel met eten' zei Melani en pakte vervolgens Damons brood om hem .. Wacht ik wat moet dit voorstellen?
'Wtf?!' Zei ik en keek ze beide vol walging aan.
'Melani ga van me af ik heb geen zin in jou.' Zei Damon. Waardoor Melani boos opstond en schreeuwde door de hele kantine
'Wat hoezo?! Vind je het niet fijn! je gedraagt je ook heel raar bij het bij zijn van die.. Die punkmeisje' zei Melanie en ze wees naar mij alsof ik stuk vuil was.. En dat was de druppel.
Ik sloeg op de tafel en ging overeind staan ik liep langs Damon , regelrecht op mijn doelwit af.
'Herhaal dat nog is' zei ik kil.
'I-ik z-zei dat je' verder kon ze niet want we werden ruw onderbroken door Damon.
'Hope! Doe normaal. Kom tot jezelf' zei Damon.
En voor deze ene keer ging ik weer normaal zitten. Waardoor de hele kantine vol bewondering naar Damon keek. Niemand heeft mij ooit gecommandeerd en al deden ze dat heb ik nog nooit naar die persoon geluisterd.
'Ga weg' zei Damon op een rustige toon tegen Melani maar je kon de irritatie zeker in zijn stem horen.
'Best. Ik krijg je nog wel Hope.' Zei ze en liep weg.
'Hey! Melani' riep ik nog net voordat ze de kantine uitliep.
'Loop normaal straks breek je je rug nog' zei ik waardoor ze helemaal rood werd van de schaamte en wegliep.
De rest in de kantine moest lachen van wat ik zei en sommigen zeiden zelfs.
'Eindelijk heeft Melani haar plekje thuis gekregen waar ze hoort te zitten' enz

-sportschool-

'Hope, we moeten werken aan je conditie. Je vecht goed maar we moeten toch wel wat meer werken aan je conditie. Dat is tenslotte ook belangrijk' zei mijn vader.
'Is goed' zei ik en haalde mijn schouders op.
'Maar we gaan het niet op de loopband doen. We gaan lekker buiten de komende tijd rennen. Natuurlijk gaan we ook aan je vechttechnieken werken' zei mijn vader.
'Is goed pap, voor mij maakt het niet zoveel uit. Beginnen we nu of kunnen we eerst even lekker gaan eten. Ik sterf van de honger' zei ik en keek me vader hoopvol aan.
'We gaan eerst een uur of 2 rennen. En dan gaan we lekker ergens eten. Beloofd' zei hij

Ik zuchtte here we go.

-2 uur later-

'Hmm. Pap er is niks lekkerder dan een taco's' zei ik en ik nam er nog een hap van.

We zijn nu in een parkje voor een meertje, mijn vader en ik komen hier altijd samen als we het nodig hebben.. En blijkbaar heeft mij vader dat nodig anders zouden we niet hier zitten.

'Precies liefje' zei hij.
'Pap.. Vertel op wat zit je dwars..' Zei ik.
'Ik maak me gewoon zorgen om je Hope' zei mijn vader en hij keek me doordringend aan.
'Waarvoor?' Vroeg ik verbaasd.
'Ik wil je niet nog is zien breken..' Zei hij.
'Pa-'
'Hey Hope wat doe jij hier.. Meneer Smith' zei Damon.
'Hey Damon kom er gezellig bij' zei ik en schoof een beetje op. Ik zou er alles aan doen om dit gesprek met mijn vader niet voeren.. En ik vond het ook niet echt vervelend dat Damon naast me zat.
'Hallo Damon' zei mijn vader vrij neutraal.
'Zeg Hope , als je wilt kan je even Jack er ook bij halen. Dan hoef je hem vanavond niet uit telaten..' Zei mijn vader.
Ik haalde mijn schouders op en stond op.
'Maak hem niet bang pap' zei ik en liep weg nu hopen dat Damon het niet in zijn broek gaat doen.

Damon pov,

Het was stil. Te stil. Ongemakkelijk stil. Had ik al gezegd hoe stil het is?

'Luister Damon, ik mag je niet' zei mnr Smith
'Uhm.. Dankjewel .. Denk ik?' Zei ik , ja hallo wat moet ik anders zeggen?!
'Wees stil en luister even' zei hij nors.
Ik knikt ter bevestiging , als ik zou praten zou ik zeker iets doms zeggen.
'Hope heeft het heel moeilijk gehad'
'Meneer , Hope heeft me alles al verteld' zei ik en keek hem aan. Ik zag verbazing en ook opluchting.
'Wauw.. Dat ze je nu al vertrouwt..' Zei hij.
'Hoe bedoelt u? Vroeg ik verward.
'Sinds het.. Incident. Is Hope helemaal verandert. Ze vertrouwde niemand meer.. En ik geef haar gelijk ook, als ik het was zou ik precies het zelfde gedaan hebben. Maar dat wou ik niet zeggen. Hope wou na het incident veranderen. Ik herinner me nog goed dat ze naar me toe kwam en vroeg om hulp. Ik was een trainer in vechtsport. Maar waar was ik gebleven. Ze vroeg me om hulp.. Ik als ouder zou haar moeten helpen .. Maar iets in me zij dat ik toch eerst met haar moest praten. Dus we kwamen hier naar deze plaats en toen vroeg ik haar.. Waarom wil je dat ik je help? En wat zij zij waren maar een paar simpele woorden ,een paar zinnen , maar ze hadden zo een betekenis..
'Pap, ik ben bang, ik ben mijn vertrouwen kwijt, pap ik wil niet meer bang zijn' dat is wat ze zei. En ik als vader brak van binnen om te horen dat mijn dochter pijn lijdt. Dus ik twijfelde geen seconden en hielp haar.. Ik leerde haar eerst haar zelf te verdedigen, dan om te ontwijken en daarna om te slaan. Jammer genoeg veranderde de lieve onschuldige Hope... In een brutale , harteloze vechtmonster.. Ze raakte al haar vriendinnen kwijt behalve Perrie.. Perrie geloofde erin dat Hope niet was verandert' zei hij
'Meneer.. Heeft u spijt van uw beslissing' vroeg ik
'Nee zeker niet, ik zou liever willen dat iedereen bang is van mijn dochter, dan dat mijn dochter bang is voor iedereen' zei hij.

'Maar gewoon een vraagje.. Waarom doet u zo koud tegen mij.. Ik heb geen slechte bedoelingen met Hope.. Ik zal haar altijd beschermen.. Hope betekend zoveel voor me' zei ik en elk woord meende ik.. Ik denk nee ik weet dat ik gevoelens heb voor Hope.

'Dat is het juist. Jij. Ik ken Hope .. Straks ga je haar pijn doen. Hope is niet harteloos Damon.. Hoop is heel breekbaar.. JIJ kan haar breken zonder dat je het door hebt' zei hij en hij keek me wanhopig aan.

'Hoe bedoelt u 'jij kan haar breken' zei ik en keek hem vragend aan.
'Ik heb het gevoel dat Hope je-'

'Hey ben ik weer' zei Hope

AAGH WAAROM NU! Kon je niet twee min later komen?! HOPE WAT?! Wat voor gevoel?!

-1 week later-

Hope pov,

Eindelijk vrijdag. De laatste 3 lesuren hebben we alleen gym en de laatste lesuur Nederlands. Begrijp me niet verkeerd ik hou van gym alleen ik moet zometeen thuis ook trainen.. Dus dat word spierpijn morgen.

We zijn net onderweg naar het gymzaal. Totdat Perrie zegt dat even naar de wc gaat.
Ik knikte en wou verder lopen totdat Damon mij riep. We liepen richting het gymlokaal en praatten over koetjes en kalfjes.

Perrie pov,

Ik wou net het wc hokje uitlopen totdat ik Melani der stem hoorde.
'Die bitch, ik zei toch dat ik haar terug zou pakken' zei een onbekende stem.
Zonder erbij na te denken pakte ik mijn telefoon en begon hun te filmen. Met hun bedoel ik de kontlikker van Melani. Ik weet haar naam amper. En nu je vraagt waarom ik haar film? Zo kan ik haar bedreigen..

'Wat heb je eigenlijk gedaan?' Vroeg de 'vriendin' van Melani.
'Ik ga zometeen naar het meisjes kleedkamer en ik ga wat dingen van andere meisjes jatten en het stiekem in Hope de tas stoppen. Zal der leren mijn Damon van me af te pakken' zei Melani.
'Ik snap echt niet wat hij in haar ziet ik bedoel jij bent vele malen mooier dan Hope' zei der vriendin.
'Echt heh, snap jij het' zei Melani op een bitchie toon.

Ze liepen langzamer hand de wc uit. Mij schokkend achter latend. Dit moet ik zo snel mogelijk aan de directeur laten zien.

Ik rende richting de directeur totdat ik werd tegen gehouden door Luke.
'Luke niet nu ik moet naar de directeur' zei ik en maakte aanstalten om weg te gaan.
'Nee Perrie als ik het nu niet zeg zeg ik het nooit' zei hij en hij keek me zenuwachtig aan.
'Oke maar schiet op, ik moet echt naar de directeur' zei ik en keek Luke ongeduldig aan.
'Oke loop even mee' zei Luke.
'Luke versta je me niet ofzo ik moet naar de directeur. Melani wilt H-' verder kwam ik niet want ik voelde de zachte lippen van Luke op de mijne. Ik schrok zo erg dat ik hem van me af duwde.
'Luke wtf?'
'Shit, Perrie het spijt me zo ik wou n-' verder liet ik hem niet praten en kuste hem terug.
'Eindelijk sukkel, ik wachtte hier al zolang op' zei ik terwijl ik mijn lippen van Luke afhaal.
'Maar .. En .. Duwde..' Zei hij.
'Luke lang verhaal , we moeten nu naar de directeur, Hope zit in de shit' zei ik waarop Luke knikte.

Hope pove,

'Aah ik ben beroofd?!' Schreeuwde een meisje door de kleedkamer.
'Mijn telefoon is weg?!'
'Ik ook , mijn mp3 speler is weg'
'Mijn make-up is er niet meer!' Schreeuwde een paar meisjes door elkaar.
De leraar kwam binnen en iedereen legde uit wat er aan de hand was.
'Oke iedereen, ik ga jullie tassen controleren. Dus doe je tassen open' zei de leraar.
'Bullshit, hadden ze maar beter op hun spullen moeten letten' zei ik en trok mijn jas aan.
'Niet zo snel mevrouw, eerst je tas controleren.' Ik zuchtte hardop en gaf mijn tas aan de leraar.
'Hey! Dat is mijn telefoon!'
'En mijn mp3 speler!'
'En mijn make-up' schreeuwden ze door elkaar.
'Vieze dief. Ik verwachtte alles van je maar dit gaat te ver Hope' zeiden alle meisjes tegelijk.
'Dat heb ik helemaal niet gedaan!' Zei ik geshockeerd.
'Ja , tuurlijk leg dat maar uit aan de directeur.' Zei de docent.
'Jullie denken toch niet echt dat ik dat heb gestolen, toch?!' Zei ik en keek iedereen vragend aan. Ik werd boos en liep de deur uit.
'Hey, niet zo snel je moet gestraft worden!' Zeiden de meiden allemaal.
'IK WAS HET NIET' begon ik te schreeuwen.
'Wat is hier aan de hand?!' Vroeg Damon die nieuwsgierig net als de rest van de jongens die zijn komen kijken vraagt.
'Hope hierzo , heeft hier onze spullen gestolen' zei een meisje waarvan ik de naam niet ken.
'Hope heeft wat?!' Zei Damon en hij keek me boos en teleurgesteld aan.
'Ik was het niet!' Zei ik
'Hope ... Ik..' Zei Damon
'Je moet naar de directeur Hope, dit is strafbaar' zei Damon en hij trok me aan mijn arm.
'Ik heb het niet gedaan! Waarom geloof je me niet?!' Zei ik en keek Damon gekwetst aan.
'Waarom zou hij je moeten geloven?' zei dezelfde meisje als net.
'Omdat hij me vertrouwt! Toch?' Zei ik en keek Damon vragend aan.
Het was een tijdje stil. Ik keek Damon nog steeds aan. En eindelijk deed hij zijn mond open om wat te zeggen , en ik wou voor het eerst dat ik doof was.
'Hope , hoe kun je , waar blijft jou zelfrespect Hope' zei Damon.
Mijn hart brak en iets in me zij dat het nooit meer zal gaan helen , nooit. Meer.
'Ik dacht dat je je aan je woord zou houden' zei ik en keek hem gebroken aan. Hij keek me vragend aan.
'Ik dacht dat je het meende dat je me nooit pijn zou doen...' Zei ik en liep weg.
'Waar ga je naar toe' vroeg de leraar.
'Naar de directeur' zei ik en liep weg.

Ik liep langs de gangen en kwam eindelijk in de kamer van de directeur. Waar ik Perrie en Luke naast de directeur zag staan. Hij had Perrie zijn telefoon in zijn handen. Ik klopte op de deur en meteen keek iedereen op.

Perrie kwam naar me toe en knuffelde me gelijk. Ik ben niet zo een persoon voor lichamelijk contact maar dit heb ik gewoon echt nodig. En langzaam kwamen de tranen.
'Sst .. Ik weet alles.. Het komt goed. Het was Melani die alles in je tas stopte' zei ze ik keek haar verward aan.
'Hope kom maar even zitten meid, we vertellen je het hele verhaal' zei De directeur en wees naar de stoel.
Nadat ze het hele verhaal hadden verteld. Werden we naar onze laatste les gebracht .. Nederlands.

Toen ik de klas binnen liep waren alle ogen op mij gericht.

'Wat doet deze dief hier!' Zei Melani.
Zonder erbij na te denken liep ik op haar af en duwde haar op de grond en ramde een paar keer met mijn vuist in haar gezicht.
Ik werd ruw onderbroken door Damon die mij tegen hield.
'HOPE WTF?!' Zei hij
'WAT BEVALT HET JE NIET?!' Zei ik en keek hem woest aan.
'Je hebt fucking dingen gestolen Hope dan hoef je Melani niet in elkaar te slaan!' Zei Damon boos.
'Ik heb god verdomme niks gestolen!'
'Dat klopt ' zei de directeur.
Iedereen keek hem verward aan en weer werd het verhaal over Perrie en het gesprek van Melani in de wc.
Iedereen kijkt mij geshockeerd aan.
'Wat nou?! Hebben jullie niks meer te zeggen?! Wat is er met die grote bek van jullie gebeurt! Kom op noem me dan dief!' Schreeuwde ik en af en toe duwde ik was mensen naar achter.
'H-het s-sp-pi-ijt me Hope' zei Damon achter me ik draaide me om en zag echt spijt in zijn ogen.
Ik begon te grinniken en ik liep zijn richting in ik keek recht in zijn ogen en zei
'Dus het spijt je? Dat je mij een dief hebt genoemd of zei dat ik geen zelfrespect heb of over dat je me gebroken hebt' zei ik.
Shit wat ben ik aan het doen sinds wanneer ben ik zo emotioneel , niemand mag mij zo zien .niemand.

Hij gaf geen antwoord . Het enige wat hij deed was naar zijn schoenen kijken.
'KIJK ME VERDOMME AAN!' Schreeuwde ik iedereen. was stil. Iedereen.
Ik begon te lachen en met mijn hoofd te schudden.
'Hope please' zei Damon
'Nee Damon. Ik ben klaar met jou' zei ik en liep de klas uit.

Vandaag extra lange hoofdstuk.
Vote&comment.
En er kunnen spelfouten in zijn dus ..sorry