Are you kidding me?
Hope pov,
Ik keek Damon met een vernietigende blik aan maar toch vond ik het best fijn dat hij niet bang voor me was , maar zich irriteerde aan mij , ik hou er gewoon van om mensen boos te krijgen. Ik bleef hem de hele tijd aan kijken met een dodelijke blik wat er voor zorgde dat hij zich ongemakkelijk voelde.
'Kan je het goed zien' vroeg hij.
'Ik zie eigenlijk niet veel' zei ik tegen hem met een grijns op mijn gezicht.
Ik zag dat hij rood werd van woedde wat me alleen maar blijer maakte. Ik knipoogde naar hem en keek vervolgens weer voor me uit , om me verder te vervelen. Ik zag dat de hele klas naar ons keek wat er voor zorgde dat ik chagrijnig werd.
'Show is voorbij sukkels , kijk maar gewoon weer voor je' zei ik tegen de klas en zonder iets te zeggen gingen ze weer verder waar ze mee bezig waren.
-nablijf lokaal-
'Yo Nick' zei ik tegen Nick hij is ook net als mij maar dan in een jongens versie. Hij heeft blauwe ogen en bruin haar goed uitzicht vind ik zelf. Hij is altijd vrolijk maar als je hem boos maakt zou ik maar een ticket boeken naar Afrika en je naam veranderen want hem wil je niet boos hebben.
'Yo Manuela' zei Nick hij weet dat ik alle namen beter vind dan de naam 'Hope'.
'En wat heb jij gedaan?' Vroeg ik quasi nieuwsgierig.
'Aah niks bijzonders , alleen een klein sulletje van de brugklas geslagen' zei Nick wat er voor zorgde dat ik begon te lachen.
'Nice' zei ik en ging naast hem zitten.
-volgende dag in het drama lokaal-
Ik zit momenteel naast Perrie in de klas. Ja de roosters verschillen ik heb haar alleen bij drama en gym.
'Oke dames&heren vandaag gaan we beginnen met een onderdeel van het boek en het onderwerp is madith acting dat houdt in acteren zonder script .. Ieder van jullie gaat in groepjes van 4 , jullie moeten zelf een script bedenken en die over 2 weken voor de klas uitvoeren. De groepen mogen jullie zelf maken. Ik heb 1 hoed hier en hieruit pakt de 'leider' van het groepje een papiertje, hierin staat wat voor toneel stuk jullie moeten spelen, het kan romantiek, drama, comedie noem maar op van alles zijn. Dit telt mee voor 50% voor jullie rapport dus ik zeg maar maak snel jullie groepjes' zei de drama docent.
En op dat moment kwam de jongen waar ik me vandaag jammer genoeg erg aan irriteer de klas binnen .Ik denk dat het mijn ochtend humeur is. Ik hoop voor hem dat hij niet in mijn groepje zit want anders word het nog gezellig ook.
Ik zat alleen naast Perrie , iedereen had hun groepjes al gemaakt en wij 2 bleven over en aangezien iedereen bang is voor mij durft niemand naar ons groepje te komen zelfs de vriendinnen van Perrie niet.
'Zo Damon en Luke ik zie dat jullie 2 nog geen groepje hebben , dus jullie mogen mooi aansluiten bij Perrie en Hope ' zei de docent , wat er voor zorgde dat ik dramatisch ging zuchten.
Luke is een rare jongen , hij heeft blond haar en groene ogen, nu vraag je je vast af waarom is hij raar? , nou laat me je het vertellen.. Hij overdrijft laat me zeggen heel maar dan ook heel veel!
'Dus..' Zei Perrie met een grote grijns.
'Ik hou er niet van om met 'dit' samen te werken' zei Damon en hij wees naar mij.
'Nou 'dit' heeft een naam genaamd Hope en ga nu maar rustig op die stoel zitten met die kont van je, ik heb hier geen zin in' zei ik chagrijnig en keek Damon met een dodelijke blik aan wat er voor zorgde dat hij stil was.
'Dus hoe gaan we dat nu doen?' Vroeg Luk
'Uh .. Uuuhm .. Ding.. Hope..' Zei Perrie , is ze verlegen? Wtf?
Ik keek der raar aan en ik zag dat ze rood werd. Right zo doet ze alleen als ze iemand leuk vind en ik denk dat het of die kutkop is of Luke ..
'We moeten eerst uit die hoed een papiertje trekken en dat doe ik wel' zei ik en wou opstaan totdat Damon me tegen hield en zij dat hij het zou doen.
'No freaking way' zei ik en keek hem boos aan.
'O jawel' zei hij uitdagend.
Ik zette een stap dichter naar Damon toe en zei
'Luister 'Damon' ik heb geen zin in jou gezeik, tot nu toe heb ik helemaal niks gezegd over alles wat je deed ,en daar moet je blij mee zijn of ik verpest je leven' en keek hem uitdagend aan.
Ik hoorde hem slikken wat betekende dat ik heb gewonnen. Zonder hem nog een blik te gunnen liep ik naar de hoed toe. En pakte er een papiertje uit.
'Romantiek&comedie' zei ik hardop en keek naar mijn 'groepje'
'Oke wat gaan we dan nu doen de les is voorbij over 10 min? Ik zou wel willen zeggen kom bij mij oefenen, maar dat gaat niet mijn moeder is weer bezig het huis te herinrichten' zei Luke.
'Bij mij kan ook niet , mijn ouders hebben een grote bijeenkomt over iets waarvan ik nog steeds niet weet wat het is.. Maar zeker niet interessant' zei Perrie.
'Ons huis staat nog leeg , dus bij ons kan het ook niet' zei Damon.
Ik zuchtte hard op.
'Oke dan maar bij mij' zei ik.
'Morgen om 6 uur bij mij thuis' zei ik tenslotte.
-bij Hope thuis-
'MAMM!' Riep Cameron.
'Ja liefje?' Vroeg mijn moeder lief.
'Hope heeft mijn kamer over hoop gegooid!' Zei Cameron boos.
'Hope Kristina Manuela Smith! Wat bezielt jou nou nou weer!' Zei mijn moeder boos.
'Rustig mam, ik was het niet het waren de tuin kabouters' zei ik en keek Cameron uitdagend aan. Nu denk je van wtf tuin kabouters? Nou laat me je het uitleggen , Cameron is mijn broer en volgens iedereen op mijn school 'populair' ja hij zit op mijn school maar ik zie hem toch haast nooit dus het boeit me ook vrij weinig, maar waar was ik gebleven, hij is doodsbang voor tuin kabouters..
Cameron wou net 'boos' worden tot mijn vader binnen kwam met Jack mijn hond hij is een baby pitbull en heeft een bruine vacht ik had hem op mijn verjaardag van me vader gekregen.
'Hope laat je broer met rust' zei me vader op een kalme toon.
Ik haalde me schouders op en liep richting Jack.
'Hey liefje' zei ik.
Ja ik kan ook lief zijn en dat ben ik alleen tegen Jack ja en af en toe tegen mijn ouders.
Dingdong.
Ik ga wel zei ik en liep richting de deur.
Ik deed de deur open en zag de grootste malloot voor me.. Damon.
'Wat' zei ik bot .
'Jij ook een hele goeie avond Liefje' zei Damon. Waardoor ik met mijn ogen rolde.
'OMG MAM! HOPE HEEFT EEN VRIENDJE!' Schreeuwde Cameron als een malloot.
'WATT!' Hoorde ik een boze vader.
Shit.
Vote&comment please!
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top