Kayron

het is inmiddels bijna een tijd geleden dat die chick me in me maag sneed. mijn 2 slaafjes zijn spoorloos, en ik ben dus weer alleen. Al sinds het gevecht ben ik naar ze op zoek.

Die chick die me sneed had ook hulp, en het zou me niets verbazen als die 2 samenwerkten. Maar dat maakt allemaal niet uit. Zodra ik de boys vindt gaan we weer wat drops pakken.

Ik hoop alleen niet dat ik die chicks tegen kom. De ene is namelijk fucking eng. Die kleine daarentegen is eigenlijk best wel cute. Op het feit dat ze op me afkwam met een zwaard na dan.

Ik houd echt niet van vechten, en die kleine leek dat met mij gemeen te hebben. De enige reden dat ze ons aanviel was door een groot misverstand. Ik had nooit de intentie om iemand iets aan te doen.

Maar als ik die nog een keer ga ontmoeten ben ik waarschijn de lul. Ik kan namelijk niet tegen geweld, wat niet helpt in dit bos. Ik heb al meerdere malen dingen gedaan waar ik zwaar spijt van heb.

Ik vecht dus wel, maar ik probeer het zoveel mogelijk te vermijden. Hoewel ik daar meestal niet succesvol in ben. Waarschijnlijk wegens mijn lengte. Mensen trekken daardoor te snel conclusies.

Ik ben ondertussen midden in een zeer dicht stukje bos. plotseling hoor ik een groep mensen praten. Ik verstijf meteen. Hoewel de kans klein is dat ze me niet zien, hoop ik toch dat ik hier gewoon van kan weg lopen.

"Jo grote!" Wordt er geroepen.

Daar gaat de simpele manier. Zucht.

Ik loop richting het groepje, en zie dat ze met zn zessen zijn. fijn.

"Ik heb geen zin in problemen." Zeg ik enkel. Meteen lachen ze. Dit gaat de verkeerde kant op.

"Wat denk jij Edward?" Vraagt er een lachend aan de man die er uit ziet als de leider.

Dan zie ik dat er een gewonde jongen vastgebonden zit aan een boom. Hij zit onder het bloed. Zijn shirt is nergens te bekennen, en zijn broek is bijna helemaal gescheurt.

Hij is gemarteld, dat kun je zo zien, maar hij heeft nog steeds een blik in zijn ogen die zegt dat hij er nog wel een paar martelingen aan kan. Best creepy.

"Hang hem maar op als Jace." Antwoord Edward terwijl hij naar de jongen wijst.

Meteen komen er 2 mannen op me af, die ik beide tegen een boom gooi.

"Laat hem en mij gaan. Ik zoek geen problemen." Zeg ik enkel.

Edward kijkt me pissig aan. "Dat had je moeten bedenken voor je mijn mannen tegen een boom gooide!" Roept hij boos.

Dat deed ik eikel. Dat jij niet luistert is wat anders dan dat ik niks zeg. Mannen als hem halen het bloed onder mijn nagels vandaan.

Voordat de andere 3 wat kunnen doen ram ik met mijn volle gewicht tegen edward aan, die 8 meter de lucht in vliegt.

De andere 3kijken me verschrikt aan maar al snel hebben ze hun zwaarden getrokken en vallen me aan. Ik ontwijk ze. Niet met gemak maar het lukt.

Dan zit ik in een soort trance. Ik voel dat er een pijl op me geschoten wordt, en draai me om zodat ik hem kan pakken. Het lijkt alsof ik alle tijd heb.

Ik breek de pijl en richt me op de schutter. Edward.

Ik wil op hem afrennen, maar wordt gestopt door een klap van een zwaard tegen me hoofd. het vreemde is, dat ik er niet veel van voel.

HEB IK EEN HELM OP?! Ik voel aan mijn hoofd, en mijn gedachtes zijn correct. Het rare is dat ik niet eens door heb dat ik een helm heb.

Dan volgt er een klap in mijn heup, die ik amper voel. Het maak me alleen pissig. heel erg pissig.

Ik ren op de aanvaller af en druk zijn kop in de grond. De andere wil wegrennen maar ik trek een boom uit de grond en gooi deze naar de renner. Hij valt meteen neer.

Nu focus ik me weer op Edward, die inmiddels een schild heeft gepakt, met een dodelijk uitziende punt.

Ik pak mijn bijl van mijn rug en ren op hem af. Mijn bloed kookt.

Ik ram met mijn bijl op het schild, maar schrik als hij vast blijft zitten door een laag ijs. Verbaasd verstijf ik, wat genoeg tijd geeft aan edward om mij te steken.

Opnieuw ben ik verbaasd, want het object brokkelt af. Nog een verbazing als ik zie dat het een ijspegel was. Wat in de wereld? HIJ GAAT STERVEN DAARVOOR!!!

Ik laat de bijl los en ram hem op zijn gezicht. Hij valt op de grond, en ik ga op hem zitten. Ik blijf hem slaan in het gezicht.

Een plas bloed verschijnt. Ik blijf door slaan.

Een krakend geluid is te horen. Ik blijf door slaan.

Edward stopt met ademen. Ik blijf door slaan.

Zijn schedel breekt. Ik stop.

Ik besef me wat ik gedaan heb, en val achterover. Tranen stromen van mijn wangen. Wat heb ik gedaan!?

Hoe kon ik?! Ik heb hem vermoord! Ik ben een monster!

Langzaam val ik uit de trance, die me eerder heeft geholpen het gevecht te winnen. Iets in me zegt dat het geen toeval was. Iets in me zegt me dat ik een stukje in een puzzel ben. Iets zegt me dat die puzzel bijna compleet is.

Een figuur komt ineens boven me. het is te wazig om te zien.

Ik hoor de duisternis roepen, en net voor ik mijn bewustzijn verlies zie ik de jongen die aan de boom was vastgebonden boven me staan.

"Het gaat goed komen, Kayron." Hoor ik hem zeggen.

Ik ben nu bijna de duisternis in, en ik omarm het.

Iets zegt me de er meer zijn zoals ik.

Ik ben niet de enige....