A/N vanaf nu zal ik gaan updaten zodra ik het hoofdstuk klaar heb. ik kan niks beloven hoe lang dat gaat duren maar dat zie ik nog wel. in ieder geval veel leesplezier met hoofdstuk 8 van born of darkness

Maite

Ik loop boos door het bos.

Nadat ik bijna mijn leven gaf om een drop te bemachtigen komt er een of andere mongool die hem van me steelt.

Het erge is dat ik nu niet eens meer eten heb. Alles is op. Die drop was mijn kans om voedsel te bemachtigen, en nu ga ik uithongeren.

Mijn enige hoop is dat ik bij pure toeval een drop vindt. Een half uur geleden was er een licht, waar ik nu naar toe loop, maar ik ben bang dat hij al leeggeroofd is.

Dan hoor ik een geweer vuren, wat maar een ding betekent; de vossen zijn er. Het groepje kwaad dat iedereens leven zuur maakt.

Ik wil net terug naar base lopen als ik een bekende strijdkreet hoor. Kiara.

Meteen verander ik van koers om Kiara te helpen. Als zij in gevecht is met de vossen zit ze zwaar in de problemen.

Ik ben al snel bij de plek, en zie alleen maar lijken van soldaten, en iemand die op de grond valt.

Uit instinct loop ik naar de gevallen persoon, en tot mijn verbazing is het Kiara.

Dat betekent dat Kiara al die vossen heeft vermoordt! Hoe heeft ze dat voor elkaar gekregen!?

Ik pak haar bij haar schouder en sleep haar mee naar mijn base. Die drop kan wel wachten. Kiara is belangrijker.

Langzaam maar zeker komen we dichter bij mijn basis en de zon komt langzaam op. Kiara is er slecht aan toe.

Er zit een steekwond in haar been, een kogelwond in haar schouder ook zit ze onder de blauwe plekken.

Ik ben eindelijk bij mijn base, en leg haar snel in mijn bed. Ik kijk of ik nog verband heb. uiteraard niet. Ik heb helemaal niks in deze minder fijne hut.

Ik besluit dat de enige manier om Kiara te helpen is dat ik terug moet naar die drop. Ik pak mijn lange en korte zwaard, en begin te sprinten.

Het duurt niet lang of ik ben bij de drop. Inmiddels is er een hoop afgefikt, maar ik weet nog net wat verband en eten te redden.

Snel sprint ik weer terug. Inmiddels is het al dag, en ik begin buiten adem te raken van dit rennen.

Als ik bijna bij mijn base ben hoor ik wat mannen praten. Shit. Het zijn de vossen weer.

Ze staan dichtbij mijn hut, en hebben het duidelijk gezien, aangezien er al wordt geprobeerd om een vuurtje aan te zetten. Shitzooi!

Ik besef me dat kiara nog binnen is, en dat ik iets moet doen. Het enige probleem is dat ik niet dichtbij kan komen.

De vossen hebben het onmogelijk gemaakt om ongezien de hut in te komen, maar als ik niks doe gaat Kiara dood.

Ondertussen is het vuur gestart, en ik krijg een paniek aanval. Wanhopig begin ik voor een doorgang te kijken, en aangezien het me niet lukt, raak ik alleen maar gefrustreerd.

Hoe in vredesnaam ga ik Kiara redden!?

Inmiddels is het vuur akelig groot. Ik ben nu echt bang en boos. Als laatste hoop sprint op op de vossen af.

Spontaan gaat de tijd langzamer. ik kan alles in mijn omgeving voelen, en ik heb een perfecte visie ondanks al het vuur en daarbij licht.

Ik haal rustig adem, en kijk naar mijn vijanden. Op een of andere manier zie ik precies waar ik moet steken en snijden. Ik kom in actie.

Met wat soepele bewegingen haal ik een paar soldaten op de grond, naar mijn verbazing. Hoe ben ik ineens zo sterk en snel?

Nu beginnen ze terug te vechten met zwaarden. Ik weet er 2 uit te schakelen als een derde me van achter aanvalt. Ik spring met een backflip over hem heen en snijd zijn keel door. Hoe doe ik dit.

Een vierde begint op me te schieten, dus gebruik ik het lijk van de derde als een schild. Als hij geen kogels meer heeft gooi ik het lijk tegen hem aan.

Er zijn er nog 4 over, dus ren ik snel achter beschutting. tijd voor een sneak attack

De vossen kijken zoekend om zich heen, en in en snelle sprint snijd ik er 1 doormidden, waarna ik weer achter een boom verdwijn.

De andere 3 lijken nerveus te worden, en beginnen te schieten. Ik zucht en neem weer een snelle sprint aanval.

Nog 2 te gaan.

Ik klim snel een boom in, zodat ik boven de andere 2 komt te staan. Ik laat me naar benden vallen en als ik land steek ik ze tegelijk in hun torso.

Ze vallen neer, en ik ren snel naar mijn bijna verbrande hut. Ik moet kiara daaruit halen.

Ik trap de deur open en sprint naar binnen. Kiara is inmiddels wakker, en tegen de muur aan gaan staan.

Ik ren naar haar toe en pak haar op. Op de een of andere manier lijkt ze bang te zijn. Natuurlijk is dat ook niet zo gek maar ik zie Kiara niet echt als iemand die snel bng is en dat laatblijken

Ik probeer haar te kalmeren, maar het werkt duidelijk niet. Ze valt flauw, en in paniek gooi ik haar een paar meter naar beneden waar ze aan op een paar vossen land en ik spring haar snel achterna. Zodra ik sta pak ik Kiara op en begin ik sneller te rennen.

Er is nergens een plek waar ik kan schuilen, dus kan ik niet stoppen.

Mijn benen verzuren, en mijn armen zijn het niet met me eens, maar ik moet doorgaan. Kiara gaat het niet overleven anders.

Dan zie ik een boomhut, zwaar gecamoufleerd. Ik begin te schreeuwen.

"HELP!! KIARA GAAT DOOD!! HELP!!" Mijn keel doet pijn, en mijn longen stribbelen tegen, maar ik blijf door schreeuwen.

Uiteindelijk komt er iemand naar beneden. Ik schrik me rot als ik zie van wie de hut is.

Niet hem!

Het is de jongen die mijn drop had gestolen. Hij kijkt naar mij, en dan naar kiara. Om precies te zijn haar hand. Eerder het gebrek daar aan.

Iets lijkt er in hem te knappen, en hij zucht: "Kom binnen." Ik laat me dat geen 2 keer zeggen, en de jonge helpt me om kiara naar boven te krijgen.

Eenmaal boven val ik neer. Ik zie hoe de jongen wat stof over kiara haar wonden doet, en er vervolgens iets wat lijkt op alcohol overheen gooit.

"Wat is er gebeurt?" vraagt de jongen.

Ik moet even op iets betere adem komen waarna ik antwoord. "Kiara vocht met- vos- bracht haar naar- base- knockout- vossen kwamen- soort rush- vossen dood- base in fik." Hijg ik met moeite. de helft van mijn woorden slik ik in.

"Wat is je naam?" vraagt de jongen.

"Maite." antwoord ik. Praten doet pijn.

"Het gaat goed komen maite. Pak maar wat rust" zegt hij wijzend naar een tweede bed.

Gerustgesteld sluit ik mijn ogen. Kiara gaat het overleven.

Snel val ik in een diepe droomloze slaap.