Kiara

Ik zit met mijn boog in mijn boomhut. Ik heb er een beetje de pest in dat ik de drop heb verloren.

Ik heb net samen met een onervaren meisje een drop bemachtigt, en ik heb een boog gepakt en de rest aan haar gegeven. Zij deed tenslotte wel het meeste werk. 

Ik ben alleen totaal niet geïnteresseerd in een samenwerking. hoewel ze sterk is, heeft ze geen ervaring. Als ik haar had meegenomen had ik constant op haar moeten letten. Die afleiding kan ik niet gebruiken. Het is al zwaar genoeg.

Inmiddels is het nacht en ik voel me echt dom. Aangezien ik geen eten heb meegenomen van de drop. In plaats daarvan pakt ik een boog, waar ik dus niks aan heb door dat joch 2 jaar geleden!!!

Een paar jaar geleden had ik een gevecht met een jongen over een drop. Hij was erg pissig, en hakte mijn hand van mijn arm af. Daarna ben ik gaan rennen en heb ik hem nooit meer teruggezien.

Ineens hoor ik onder me beweging. ik loop naar mijn raam om te kijken wat er is. hopelijk een hert ofzo. Ik heb honger. 

Als ik daadwerkelijk kijk duik ik razendsnel weer terug. De verdomde soldaten zijn hier! 

De soldaten komen eens in de zoveel tijd om onze levens af te nemen en onze spullen te verbranden. Waar ze vandaan komen en wie ze zijn weet niemand. Ze worden wel eens vossen genoemd, vanwege de oranje verf op hun uniform.

Ik durf te wedden dat dat alleen voor intimidatie is, aangezien een bos over het algemeen groen is, en niet fel oranje.

Maar als ze me nu zouden horen ben ik het haasje. Ik heb helemaal niks om ze mee te bevechten, en al had ik dat, zou ik zwaar in de minderheid zijn.

Daarbij hebben ze betere wapens dan dat ik ooit zal hebben. Mijn enige hoop is dat ze me niet gaan zien. 

Ik kan vanuit mijn raam zien dat ze zaklampen aan het schijnen zijn. Ik kruip zo stil mogelijk naar mijn belangrijke spullen, zodat ik die mee kan nemen als ik moet gaan rennen.

Ik bevestig mijn boog op mijn rug, en hang een handmade kruisboog aan mijn laars. Als ze komen moet ik gaan springen.

Ik blijf nog stil, in de hoop dat ze me niet vinden, maar dat komt tot een einde als ineens de kruisboog uit het niets een pijl vuurt.

Ik zie hoe de pijl door de houten plank onder mij schiet, en recht in het hoofd van een soldaat. Ik heb nog kleine hoop dat ze me niet vinden, maar ook dat is weg als de geraakt plank naar beneden valt.

Voor ik het doorheb steekt er een vos de boom aan. Ik spring door het raam naar een andere boom.

Kogels worden geschoten, en ik wordt geraakt in mijn schouder. De schreeuwen van de soldaten zijn van veraf te horen.

Ik val de boom uit en kom lelijk op de grond. 2 soldaten komen dichterbij en beginnen te schieten. Ik word verder niet geraakt en begin snel te rennen. 

Ik kijk nog snel terug en zie dat mijn hut bijna helemaal in de fik staat. Al mijn werk. Allemaal voor niets. Ik wordt nu heel erg boos, en ren sneller dan ooit tevoren.

Ik zie nu alles helder, ook al is het nacht. Ik weet op een of andere manier precies waar de soldaten zijn. Ook waar ik moet schuilen voor kogels.

Tijd lijkt langzamer te gaan, en trek mijn boog van mijn rug af. Ineens zie ik dat mijn hand terug is. Hoe is dat gebeurt!?

Voordat ik daar te lang over na kan denken voel ik dat ik beschoten wordt. Ik draai snel achter een boom, en leg een pijl op mijn boog.

Langzaam haal ik adem. Ik span de boog aan en mik op de soldaat die het dichtste bij is. Ik adem uit en laat los. raak.

Ik ren naar de volgende boom en schiet een 2e pijl. Recht in de roos. Ik blijf schieten, en steeds meer soldaten gaan ten onder.

Er komt steeds meer afstand tussen mij en de soldaten, en ik begin te rennen zonder om de 2 seconden weg te duiken, in de hoop ze te kunnen afschudden.

Uiteindelijk hoor of zie ik ze niet meer, en ga ik wat langzamer. precies op dat moment zie ik een licht in de lucht.

Eindelijk, een drop! ik verhoog mijn tempo weer, en kom al snel bij de open plek aan. 

Ik zie dat 6 mannen met elkaar in gevecht zitten, en zo te zien hebben ze mij niet door. Ik verschuil me achter een boom, en span mijn boog weer. Ik stap opzij zodat ik goed kan richten. Ik adem in, en richt me op de grootste van de 6. met een uitademing laat ik los.

De pijl vliegt door de lucht, en dupliceert zich op een of andere manier in 5 pijlen. 4 daarvan raken een vijand, en de laatste boort door een boom heen.

er zijn nog 2 mannen over en ik sprint op hun af. 

De ene wilt me meppen met een knots, maar ik buk waardoor hij de ander raakt. Ik maak een koprol en span mijn boog aan. als ik los laat is de laatste man dood.

De drop is van mij.

Voor ik ook maar kan juichen komen de soldaten van net aan rennen. Maar voor ze aan vallen deinzen ze terug.

"Een shadow”, wordt er gefluisterd. 

Niemand valt aan. Ik besluit dat ik dus maar het initiatief neem.

Ik ren op een soldaat af en steek hem met een pijl. Een andere wilt me slaan met een zwaard maar, dat ontwijk ik door een salto te springen.

Het lijkt wel alsof mijn instincten het hebben overgenomen. 

Ik kom terecht tussen 2 andere soldaten, waarvan er 1 mij weet te steken met een mes. Als antwoord geef ik hem een trap in zijn maag, en trek het mes uit mijn lichaam. 

Vervolgens gooi ik dat mes in de ander, die neervalt. 

Als ik me omdraai zie ik dat alleen de soldaat met het zwaard over is. 

Uit angst laat hij zijn zwaard vallen. 

Ik loop op hem af, terwijl hij achteruit tegen een boom loopt. Hij kan nergens heeN.

Ik kom bij hem aan, pak zijn hoofd en schouder en breekt zijn nek.

Dan pas merk ik hoe moe ik ben. 

Ik val op de grond en net voor ik out ga zie ik een wazig figuur over me heen staan.

Ik ben te moe om me er zorgen over te maken. Ik zie wel waar ik eindig.