Caiden

"Meneer C, Kayron en Maite zijn wakker geworden. Oliver nog niet maar ik denk dat hij elk moment wakker kan worden." Hoor ik een stem zeggen buiten de deur.

"Dankje Jaikardio. Als u denkt dat ze al mogen rondlopen en wat eten en drinken vind ik dat ook goed." zeg ik

"Ik roep u zodra Oliver wakker is" zegt Jaikardio nog waarna hij direct weer wegloopt en mij achterlaat met mijn gedachten.

Zodra Oliver wakker word moet ik me aan mijn belofte naar kiara houden. Ik weet alleen niet of ik het kan en of ik wel alles zal vertellen. Ik ben bang dat de shadows me dan niet meer gaan vertrouwen. Hoe kan het ook anders...

Ik hoor de bekende stommel van Jaikardio buiten de deur en voordat hij bij mijn deur staat doe ik met mijn windkrachten de deur open "kom verder Jaikardio" zeg ik tegen hem.

Hij komt verder binnen lopen en gaat voor me zitten. "Shadow Oliver is wakker geworden." zegt Jaikardio rustig

"Nogmaals dank, ik sta bij u in het krijt" zeg ik serieus. Het maakt niet uit hoevaak ik Jaikardio zie iedere keer valt zijn gezicht toch weer op. Jaikardio is letterlijk de enige die ik in dit bos heb gezien die er niet op zijn minst als een kind tot jong volwassene uitziet. Jaikardio is een magere man met een licht getinte huid, een grijze lange baard en grijs lang haar wat in een staart hangt. Al met al lijkt hij een jaar of 80. Zelf ben ik niet de jongste hier maar deze man is echt oud. Al heb ik nooit naar zijn leeftijd durven vragen.

"U staat niet bij mij in het krijt meneer. U schulden zijn afgelost zodra u de taak op u nam van de Shadow aantal jaren geleden" zegt hij. Hoe vaak ik dit wel heb mogen horen is gewoon waanzinnig.

"Nou. Ik wil je gewoon bedanken. Nu heb ik me aan een belofte te houden" zeg ik waarna ik opsta en naar de vuurplaats loop

Iedereen zit er al. Maite heeft niks meer, Kayron een verband om zn arm omhoog te houden en Oliver is bijna een mummie. Heel zijn borst is helemaal ingewikkeld en zijn rechterarm ook. Zijn linkerarm is tot aan zijn elleboog in het verband en ook zijn rechterbeen zie je wat verband onder zijn broek uitkomen.

Ik zucht en Jace naar me kijken en hij knikt even. thanks gast...

"Ik heb na jullie gevecht met Aiden een belofte gemaakt aan Kiara. Dat ik alles zou uitleggen wat ik weet van deze plek. Ik wil vragen of jullie me niet zouden kunnen onderbreken en pas aan het einde eventuele vragen stellen," allemaal knikken ze. inclusief de wind users die dit verhaal wat ik zo ga vertellen al kennen. Ik zucht weer en begin met vertellen.

"Om te begrijpen wat ik ga uitleggen zullen we naar het begin van de users moeten. Users liepen rond nog voor de eerste mens. We zijn onszelf toen al Users gaan noemen. Eerst waren het maar 5 soorten. water, vuur, aarde, wind en spirit. Deze gingen zich evolueren naar andere soorten en uiteindelijk kregen de mensen die geen users waren genoeg van ons. Ze begonnen onze dorpen aan te vallen die we gesticht hadden en het is zelfs tot een heuse oorlog uitgekomen. Mens tegen User. We waren aan het verliezen totdat er wat gebeurde wat we nog steeds niet zeker weten wat het was."

VELE MILJOENEN JAREN GELEDEN

"Generaal we gaan deze stad ook verliezen!" Hoor ik een bezorgde soldaat naar mij roepen.

"Heb geduld soldaat. alles komt op zijn pootjes terecht hoe de goden dat willen. Stuur versterking naar de westkant." zeg ik terechtwijzend tegen de soldaat en de laatste tegen een van mijn officieren. Het ging zo goed. Wij Users waren een sterk volk die in vrede samenleefde met de mens. Hebzucht en jaloezie heeft dat vernietigd.

"Laat de gevangenen halen!" schreeuw ik om boven het geluid uit te komen tegen mijn rechterhand. De Earth user Nathaniël.

"M- ma- maar meneer, dat zijn beesten!" Hij kijkt me bang aan.

Ik roep een klein beetje van de wolf geest op en kijk hem aan "Voor wie ben je banger?" Zeg ik rustig zonder enige emotie. Hij draait om en wil al weglopen "Alle 4 graag. EN SNEL VOORDAT IK JE OP LAAT ETEN." schreeuw ik en hij rent weg.

Nu is het wachten totdat ze er zijn. Ik roep de geest van een valk op en kijk over het slagveld heen. Als het zo doorgaat verliezen we inderdaad deze laatste vesting. Dan is het User volk verloren. We zullen overleven. maar in veel kleinere getallen. Deze vestiging is de laatste van 5. Een paar tientallen kilometers achter ons ligt de laatste user stad.

Hoe heeft het zo ver kunnen komen?

Op dat moment wordt het stil om me heen en ik zie waar het door komt. De gevangene zijn 4 Users met de verboden Shadow gen. "Aaron, u heeft eerder gezegd dat u en uw 3 metgezellen een heel leger aan kunnen nu is de tijd ervoor, bewijs dat nu maar eens en wellicht laat ik jullie gaan." Zeg ik zuur. Ze zouden eigenlijk afgeslacht moeten worden. Zij zijn de laatste 4 met het gen. Als we hun vermoorden of als ze zelf doodgaan is het Shadow gen uitgestorven!

"Tot uw dienst" reageert hij met een halve buiging en nogal sarcastisch.

"Aiko, jouw beurt" zegt hij kort en zacht tegen de vrouw die vlak achter hem staat. Ze pakt een mes en snijdt in haar hand. Waarna ze met haar pik zwarte bloed een teken op de grond maakt die ik niet kan beschrijven.

"Mogen de goden u gezind zijn" zegt ze zacht tegen Aaron waarna ze weer schuin achter hem gaat staan

"Ibi vincat nox" zegt Aaron dan zacht. Ik hoor het maar net en ik sta nog geen 2 meter bij hem vandaan.

De schaduwen om hem heen komen ineens tot leven en binnen een seconde is het zo donker dat het lijkt alsof ik me ogen dicht heb en naar een leegte sta te kijken. Ik hoor nog 3 andere stemmen hetzelfde zeggen en dan ineens is het weer ligt. voor me staan 4 shadows in hun user vorm. Als ze zouden willen kunnen ze me levend villen voordat ik het doorheb. Ze zouden theoretisch zelfs iedereen om mij heen vermoord kunnen hebben voordat ik mijn zwaard goed en wel getrokken heb. En dan mij er ook nog achteraan voordat ik een geest heb op geroepen.

"Generaal, Laat dit maar aan ons over. Shadows. Ik zie jullie in hell" zegt Aaron vlak voordat hij van schaduwen een katana maakt en van de muur afspringt. De andere 3 shadows springen hem achterna. Zelfs met mijn volle kracht kan ik ze niet volgen. Ze zijn zo verdomd snel.

Dan voel ik ineens een scherpe pijn door me heen gaan en ik val op de grond. Nog geen milliseconde later wordt het zwart...

HEDEN

"Jullie vragen je vast af wat dat met dit alles te maken heeft. Nou eigenlijk is dat hoe de Users ontstaan zijn. Jullie soort was in het begin niet gewenst maar jullie hebben de user samenleving min of meer gered en werden langzaam steeds meer getolereerd. Ook is dit hoe er een soort binnen de users is ontstaan. Genaamd Primals. Er is maar één primal per soort user. 3 zijn er bij mij bekend. De primal fire, de primal death al weet ik de naam niet meer en de primal wind" Ik stop even met vertellen om even adem te halen.

"Laat me raden. Jij bent de primal wind? Dan is die gast waar we tegen gevochten hebben, of althans poging tot, zeker de primal fire?" Vraagt Kiara.

Ik kijk haar aan en ik kan een glimlach niet onderdrukken. "Goed opgelet. Beide vragen is het antwoord ja. Ik ben de primal wind user en Aiden is de primal fire user."

"Hoe word je een primal?" Vraagt Maite geïnteresseerd

"Dat is een raadsel waar ik zelf ook nog niet achter ben. Ik werd op een dag wakker en kon mijn krachten niet meer gebruiken. Ik heb 9 maanden zonder krachten rondgelopen en toen vond ik iemand en samen met hem ben ik erachter gekomen dat ik een primal was geworden."

"Caiden je dwaalt weer eens af" zegt Jace met een glimlach

"Dankje Jace. Waar was ik? Oja, ik wilde net zelf gaan vertellen wie de primals waren. Wat dit alles hier mee te maken heeft is dat dit een bos is vol met users maar ook mensen zonder krachten. De meeste users hier weten het niet van zichzelf. Ik ben al meerdere users hier tegen gekomen die hun krachten niet kenden. Of konden beheersen. Dit bos is dus eigenlijk vol met users. Ik weet hier niet de hele betekenis achter maar ik heb er geen goed gevoel over."

"Je had het over een taak toen ik naar je toe kwam, hoe zit het daarmee?" Vraagt Kiara

Ik bedenk even hoe ik mijn antwoord ga formuleren. "Een aantal jaar geleden, ik weet niet meer hoe lang, kende ik een Shadow genaamd Kay. Hij was de primal van zijn generatie. Een generatie Shadows is eigenlijk zolang de 4 shadows leven. Op een dag kwam hij naar me toe dat hij iets moest gaan doen waar hij zeer waarschijnlijk dood bij zou gaan. Hij heeft aan mij gevraagd of ik de volgende generatie Shadows wilde trainen en ik heb hem beloofd dat ik dat zou doen en ben het als mijn taak gaan beschouwen."

"Wat moest hij gaan doen?" Vraagt Oliver

"Dat weet ik niet. Iemand anders nog vragen, dat ik dat iets meer kan proberen uit te leggen."

"Je zei dat alle soorten users een primal hebben. Wie is de primal van ons?" Vraagt Maite

"Ook dat weet ik niet. Meestal komt diegene er zelf achter en soms zit een soort user jaren zonder primal. Dat kan makkelijk. Ik heb de vorige primal wind niet gekend maar ik was nog geen primal toen ik van haar dood hoorde." Reageer ik

"Hoe kan een soort zonder primal zitten als een primal gewoon de sterkste is?" Ook Kayron stelt een vraag.

"Dat is niet zeker. Zelf denk ik omdat het nooit helemaal zeker is. Ik denk ook dat je pas de primal kan worden als je je volle niveau als normale user hebt bereikt. Ik had dat nog lang niet toen ik van de vorige primal wind haar dood hoorde en heb jaren keihard getraind. Ik was ineens al mijn krachten kwijt en voor 9 maanden. Totdat ik ineens een soort droom had waar ik een of andere tempel zat met voor me allemaal standbeelden. Ik liep tussen die standbeelden door en kwam bij het standbeeld van de eerste wind primal. Daar stond iets op de voet van het standbeeld. Er stond 'sentire ventus volant'. Dat is de zin die alle wind users gebruiken om te transformeren in hun user vorm. Daarna werd ik wakker midden in een tornado maar hij deed geen schade aan de omgeving. Beantwoord dat je vraag genoeg?" sluit ik af.

Kayron knikt.

"Wanneer kan ik het veld weer in?"

"Komende tijd niet meer Oliver. Aiden weet nu van jullie bestaan en dat jullie onder mijn bescherming staan. Na 1 poging om jullie te vermoorden stopt hij niet zomaar. Ik wil niet tegen hem vechten maar als jullie naar buiten gaan ben ik bang dat ik geen keus heb" Zeg ik met een zucht.

"Waarom! Ik kan prima voor mezelf zorgen!" Oliver schreeuwt bijna.

"Omdat je zo goed voor jezelf kan zorgen hebben Kiara en Caiden hier je terug moeten dragen hier naartoe!?? Je was bijna dood Oliver!" Onderbreekt Jace

Oliver blijft even stil. Bijna wil ik Jace bedanken. Totdat Oliver een vraag stelt die ik had gehoopt niet te krijgen.

"Hoe ken jij Aiden?"

Nu weet ik niet wat te zeggen. Ik zucht. "Dat is niet belangrijk" Zeg ik dan uiteindelijk. Oliver gaat me niet geloven maarja.

"Waarom wil je niet tegen Aiden vechten?" Vraagt Oliver dan

"Niet jouw zaak." reageer ik kortaf.

"Zoals je zelf net al zei. Aiden was bezig met me te vermoorden. Dus ik denk wel zeker dat het mij aangaat!" Oliver is inmiddels gaan staan.

"Oke dan. Als je het echt wil weten. Aiden en ik zijn jarenlang vrienden geweest. Nu hebben we alleen verschillende doelen wat ons tegenover elkaar zet. Ik heb daar veel meer moeite mee dan dat Aiden dat heeft. Zo tevreden"

Oliver gaat weer zitten en is eindelijk stil.

"Iemand nog vragen?"

Het blijft even stil

"Oké, dan stel ik voor dat iedereen naar zijn of haar kamer terug gaat en wat rust pakt. Het gaat veel trainen worden komende tijd..."