Vandaag is nog een beetje een productieve dag geweest. In vergelijking met gisteren waar ik alleen maar heb lopen huilen.
Op dit moment mis ik mijn ouders echt extreem, want ik heb nu niet echt iemand om bij uit te huilen.

Maar goed ik ben vandaag weer aan de studie geweest en heb mijn cursus biologie bijna af.
Vervolgens heb ik een deel van het huishouden gedaan en daarna weer aan de diamond painting gegaan.

Nu intussen is het 8 uur in de avond en zit ik buiten een boek te lezen met mijn hondjes erbij op de loungeset.

En mijn vriend die praat nog steeds niet tegen mij en als ik hem app dan is het dat ik terug krijg dat ik het alleen maar moeilijker maak voor hem. Dus ik denk dat hij mij gewoon zat is. En het meeste wat mij pijn doet is dat hij het niet direct kan zeggen.