"book of love,

Kiedy się od siebie odsunęliśmy, trwało to tylko chwilę, ponieważ Ashton usiadł obok mnie i ulokował nasze złączone dłonie na swoim kolanie. Wpatrywaliśmy się w ekran telewizora mimo faktu, że ja w ogóle nie zwracałem uwagi na film.

Myślałem o tym, że on naprawdę siedzi obok i trzyma moją rękę, a wcześniej się przytulaliśmy. To było cudowne wiedzieć, że mam szansę nie być sam.

Rozejrzałem się po pomieszczeniu, dostrzegając w kącie gitarę, nieco obdartą i starą, ale wyglądała na sprawną.

'Grasz?' zapytałem nieco podekscytowany.

Uwielbiałem muzykę i gdyby nie moja nieśmiałość na pewno rozwijałbym się w tym kierunku, też grałem i lubiłem nagrywać covery, ale zachowywałem je dla siebie.

'Ta, trochę..' Uśmiechnął się nieśmiało i wstał, by po sięgnąć po instrument.

Nastroił ją i przesunął kilka razy palcami po strunach, aby po chwili zacząć grać dość znajomą i nieco zabawną melodię.

'Spongebob?' zaśmiałem się, a on mi zawtórował.

Po chwili przełączyliśmy na jakąś stację muzyczną, na której Ed Sheeran śpiewał refren 'Give me love'.

Ash zaczął nucić melodię tej piosenki i grał pod jej rytm. Starałem się przełamać swoją nieśmiałość i zacząć śpiewać, ale zamiast tego tylko szeptałem.

'Give me love like her'.

Nasze głosy brzmiały razem dobrze.

My razem byliśmy czymś dobrym."

- To był dzień, w którym dowiedzieliśmy się o naszym zamiłowaniu do muzyki. Nigdy nie zapomnę twojego głosu, Ashton. Kiedyś bałem się, że rozmawiając z innymi ludźmi, mogę Cię zgubić w milionie innych tonacji. Teraz rozmawiam tylko z tobą. Pomimo faktu, że odszedłeś, każda mała część mnie jest tobą, i to naprawdę jedyna rzecz, którą w sobie lubię. Bo jeślibyś spotkał kogoś innego, zamiast mnie, na swojej drodze, to mogło się skończyć zupełnie inaczej. Z czasem naprawdę marzę o zamianie miejsc, bo jestem pewien, że ty byś dźwignął się po stracie mnie, a ja ciągle tkwię w miejscu i marnuję to wszystko, co mnie otacza. Ty zrobiłbyś to inaczej, prawda? Cieszyłbyś się swoim życiem, aniele, ale ja nie potrafię. Przepraszam.