*Tin POV*

Nakahiga ako sa balikat ngayon ni Charles. Hindi ko alam kung ilang beses kaming nagpalitan ng buntong hininga ni Charles. 

"Bakit gumulo ng ganito ang lahat?" tanong ko sakanya. Hindi ko alam kung magiging masaya ba ako na okay kami pero alam kong may isa sa mga kaibigan ko ang malungkot ngayon.

"Hindi ko rin alam pero alam ko na maayos rin to.. kailangan lang nilang magtiwala ulit sa isa't isa" sabi niya sakin. Bahagya akong ngumiti at tumango. 

Trust, yun ang nawala sakanila.

"It's like me trusting you again" sabi ko kay charles at yinakap siya.

"Yes.. the only thing that we can do, is to be with them and support their decision that they will make" sabi niya sakin.

Sana maayos na 'to. Konti nalang.. nararamdaman ko.

*Ryle POV*

 Umuwi na kami pagka sikat ng umaga.. mukhang wala na rin sa mood yung mga tao. I feel so guilty dahil alam kong malaki ang part ko kung bakit ganon ang mga nangyari.

"Ryle?" Nilingon ko si mommy. She was sitting at the sofa. Umupo ako sa tabi niya at kita ko ang lungkot sa mga mata niya.

What happened to us? We're both broken. Ngumiti ako kahit na masakit para rin makita ko siyang ngumiti. I remember.. sinabi niya sa akin dati na tuwing nakikita niya akong masaya ay sumasaya din siya.

"Narinig ko yung nangyari sa inyo ni luke" Nawala ang ngiti ko dahil doon. Nakwento na pala..

Mariin akong ngumiti dahil naramdaman ko ang pagpatak ng mga luha ko ulit. Kailan ba sila mauubos?

"Mom, I'm so sorry" sabi ko at yinakap siya. Yinakap din niya ako at hinayaang umiyak ng umiyak sa balikat niya.

Umayos ako ng upo at pinunasan naman niya yung luha ko.

"No ryle.. I am sorry.. I know that you are doing this for me" Umiling ako. Hindi ko na alam.. I don't know kung para kanino ba 'tong mga ginagawa ko.

I'm so lost..

"But you don't need to" Nakita kong lumuha na rin siya. Nasasaktan ako na nakikita kong ganito si mommy. I held her hand to tell her that I am here for her.

"I accepted that maybe your dad and I were not just for each other" I saw how broken she was. She loved my dad so much.

Huminga siya ng malalim at ngumiti sa akin. Pinisil niya ang kamay ko at tinignan ako sa mata.

"But you and luke are meant for each other.."

Napaawang ang labi ko sa mga sinasabi niya. Bakit napasok ang sa amin ni Luke?

"I can see that" sabi ni mommy sakin at yinakap niya ako. "Chase your happiness.." parang sumabog ang dibdib ko sa sinasabi ni mommy.

"Mom.. what will I do?" tanong ko sakanya. 

I need answers..

"Unless you remove the grudge in your heart.. you won't escape on your own suffering" sabi ni mommy saakin.

Hindi ako makatulog dahil sa pagiisip nang paguusap namin ni mommy. Ang bigat ng puso ko at hindi 'yon nakakatulong sa pagiisip ko.

Lumabas muna ako sa may garden namin.

May nakita akong lalaking tumalikod.. Hindi kaya si daddy nanaman to? Tumakbo ako..

"DAD!" sigaw ko pero natigilan ako sa pagtakbo nang humarap ang taong 'yon sa akin.

Bumilis ang tibok ng puso ko at nanikip 'yon.

"Luke?" halos tumakbo na yung puso ko sa sobrang halo-halong emosyon ko. Pero tumalikod siya..

"LUKE!" napatigil siya sa paglakad pero hindi siya lumingon sa akin.

"Why don't explain to me?! Can't you see that I am just waiting for your explanation?! Don't make me so stupid! Acting so brave in front of me won't change anything! Sabihin mo sa akin na minahal mo ako! Don't leave notes, don't leave clues! Tell me! Sabihin mo sa akin ng harapan na kahit ganon yung intensyon mo.. totoong minahal mo ako. Please Luke, I'm dying because of this pain!" sigaw ko sakanya. 

Humarap siya sakin at nakita ko yung sakit sa mga mata niya. I was crying, tuloy tuloy lamang sa pagpatak ang mga luha ko. Everything that i kept for how many years are now escaping from my body.

"I know! But I don't want to hurt you anymore. Kung masasaktan ka lang sa tabi ko. I would rather not be on your side, Ryle.." sabi niya sakin. Umiling ako at napahawak ako sa puso ko.

It was so painful.

"BUT YOU ARE HURTING ME MORE! ACTING SO BRAVE IS LIKE TELLING ME THAT YOU ARE NOT AFFECTED! IF YOU THINK THAT YOU ARE NOT HURTING ME BY DOING THIS THEN YOU'RE WRONG! THE MORE YOU TRY TO PROTECT ME.. THE MORE YOU HURT ME." sabi ko sakanya..

Lumapit siya sakin pero humakbang ako paatras.

"Siguro.. yung pagmamahal mo sa akin hindi ganon katibay para-" natigilan ako sa pagsasalita dahil siniil niya ako ng halik. I was shocked pero nanglambot ang puso ko dahil doon. Nangatog ang mga binti ko at mahigpit akong napahawak sa mga braso niya. Pinikit ko ang mga mata ko at hinayaan ko ang sarili kong damhin ang halik niya. Bumigay ako at pinaubaya ko ang sarili ko.

Bumitaw siya sa akin at yinakap ako. 

"Do you know how much I missed you.. being with you is like looking at the Hollywood sign.. it seems so near but actually its far" sabi niya sakin. Yinakap ko din siya.

"I missed you so much.. I love you so much" sabi niya sakin. Lalo akong napaiyak.

Hinigpitan ko ang yakap ko sakanya.

"I love you too Luke.." sabi ko sakanya at yinakap niya ako ng mahigpit..

For the second time around.. I felt the happiness under the moonlight.