*Ryle POV*

Mabilis na mabilis ang pagpapatakbo ko.. galit na galit ako.. ano siya? Hilo? Sorry? Ganoon nalang ba talaga yon?

Pero ang pinaka-kinagagalit ko ay ang epekto niya sa akin. Yung puso ko.. it never changed.

Napa preno ako nang biglang may humarang sa sasakyan na pinapatakbo ko.

"ANO BA?!"sigaw ko pagkalabas ko ng kotse. Hinintay kong bumaba ang nasa kotseng 'yon. Gasgasero!

Nagulat ako nung lumabas yung nasa kotse..

"Seff?" bigla akong tumakbo at yinakap siya.

"Long time no see Ryle, I mean Sofia" sabi niya sakin at yinakap rin ako.

Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako..

"Nakita namin yung nangyari kanina.."

"Invited din kami dun.. pero hindi na kami tumuloy nung nakita namin yung nangyari"

Hindi ako umimik.. umiyak lang ako ng umiyak..

ang sakit-sakit..

three years kong tinago toh..

sa isang iglap..

sumabog nalang ako..

nakakapagod..

pagod na pagod na ako..

"Stop crying" sabi niya sakin at kumalas sa yakap.. pinunasan naman niya yung luha ko.

"You don't deserve this.. crying like this will just show that you're the one who lost"sabi niya sakin..

"That's right.. I'm the one who lost.. "sabi ko sakanya.

Dahil mahal ko pa rin siya. Mahal ko pa rin ang lalaking may kagagawan kung bakit ako ganito.

"No.. they are the one who lost because they just showed everybody that they did those lowly and lousy things just to get what they want.." sabi niya sakin.

"Even though.. that's the truth.. the facts still remains, my mom is hurt." I am hurt.. but still, I know I've forgiven him already. 

"Okay.. let us clear you emotions and mind first.. Let me drive you home. Pakuha ko nalang yung kotse mo" Hindi na ako umangal pa at sumakay nalang ng kotse niya.

"Gumanda ka lalo." sabi niya sakin. Ngumisi naman ako at nagtaas ng kilay.

"Atleast alam mo.." sabi ko sakanya at tumawa kami.

"Hindi mo ba sasabihin na gumwapo ako?" tanong niya sakin. Humalakhak ako muli at umiling iling. Nakakapanibago.. ngayon lang ulit ako tumawa.

"Kumapal ka ah?" sabi ko sakanya. It was his turn to smirk.

"So may girlfriend ka na ba ngayon seff?" tanong ko sakanya.

I want him to be happy.. I want to meet the woman he's gonna marry.

"Well.. wala eh" sabi niya sakin.. tumawa ulit ako.

"Ayaw na ba sayo ng mga babae?" tanong ko sakanya.

"Huh?! Ako? Aayawan? No way.. sadyang nakakasawa na sila at napagod na akong kaka-entertain" sabi niya sakin.. tinaasan ko naman siya ng kilay.

"So kapal.." sabi ko at nakita kong palapit na kami sa bahay.

"Paano mo nalaman na dito kami nakatira?" tanong ko sakanya.

Bumili ako ng bagong bahay para sa amin ni mommy. We need to change our environment. Sakanya pa rin nakapangalan ang bahay namin dati pero ayaw na namin doon.

"Well.. I have sources" sabi niya sakin..

"Ang sabihin mo.. inii-stalk mo ko" sabi ko sakanya.

"Dream on" sabi niya sakin.. at tumawa naman ako.

"Then that would be a nightmare" sabi ko sakanya at yinakap siya.

"I missed you seff" sabi ko sakanya.

"I missed you too" sabi niya sakin at yinakap din ako.. lumabas na din kami ng kotse niya. Nakita ko naman si mommy na palabas ng bahay.

"Ma? Saan ka pupunta?" tanong ko sakanya.

Yumakay ako sakanya.

"Hihintayin sana kita eh.. well who is this handsome young man?" sabi ni mommy habang naka akbay ako sakanya. We're closer now..

"He's seff.. one of my friends before" sabi ko kay mommy.

"Even your mom thinks I'm handsome" sabi ni seff. Tumawa naman si mommy at hinalikan ang kamay ni mommy.

"Well.. I like you.. Come in I just cooked for christmas" sabi ni mommy.

"No--" bigla akong napatigil kasi pumasok si seff sa bahay.

Wala talagang hiya!

Umupo na kami sa dining.. malaki din to kasi may naipon naman kami ni mommy.

"Hindi ka ba hahanapin ng parents mo?" tanong ko sakanya.

"Nasa japan sila.. business" sabi niya at nag kibit-balikat nalang ako.

"Awww.. so wala kang kasama.. why dont you just celebrate with us?" sabi ni mommy at bigla naman nag smile si seff.

"No mom--"

"Sige po tita" sabi niya bigla.. grabe tong lalaking to.

"Okay let's eat" sabi ni mommy.

Kumain na kami at nagkwentuhan pagkatapos. Sobrang close na nila.. grabe talaga tong charms nito. I'm happy mom can talk to others now. Medyo na depress siya for a very long time.

"Im gonna sleep na.." sabi ni mommy bigla.

"Sige po tita aalis na rin po ako.." pagpapa-alam ni seff.

"Ayaw mong matulog na dito?" tanong ni mommy.. umiling naman si seff.

"Wala pong tao sa bahay niyan.." sabi ni seff.. tumango naman si mommy.

"Okay be safe okay.. ito pala. I bought this watch a while ago.. nakasanayan ko na kasing bumili ng isang pambabaeng gamit at isang panlalaking gamit pag christmas so tutal wala naman akong pag bibigyan nito.. ikaw nalang" sabi ni mommy at kiniss ni seff sa cheeks si mommy.

"Thank you po tita" sabi ni seff at hinatid ko na siya sa labas.

The watch.. I know it's for dad. Naninikip pa rin ang dibdib ko pag na-alala ko kung paano nawala si daddy.

"Paano ba yan? Goodbye na" sabi niya at ngumiti sa akin.

"Punta ka nalang bukas sa office ko.. let's have lunch" sabi ko sakanya.

Gusto kong bumawi kahit papaano. He's a great attention divert-er for today.

"Yup.. I'm glad to. Merry Christmas" sabi niya at pumasok na siya sa kotse niya.

Papasok na sana ako sa bahay pero may nakita akong lalaki na nakatalikod at lumalakad palayo..

Hindi ako pwedeng magkamili.. siya yon..

"DAD!" sigaw ko.. tumakbo ako at hinabol siya.

Naramdaman ko ang pangingilid ng luha ko nang makita ko siyang humarap.

"Ryle" Tumulo ang isang luha sa mata ko nang tawagin niya ang pangalan ko. I missed this.

"Ayaw niyo po bang pumasok?" tanong ko sakanya pero umiling siya.

Pinatawad ko na siya. I am sure of that.. dahil hindi ko siya hahabulin kung hindi.

"Wala akong karapatan na pumasok diyan.. sige aalis na ako.."

"Sige po.. dad kumain kang mabuti.. parang nangayayat ka." sabi ko at tumango naman siya..

Lumakad na siya pero hinawakan ko yung kamay niya.

"Merry Christmas dad" sabi ko at yinakap naman niya ako.

I felt home.. iba pa rin pag ang tatay mo ang yayakap sayo.

"Merry Christmas Ryle.. I miss you and your mom so much.. but you know I can't come back right?" kumalas na ako sa yakap niya.

Tumango ako. I understand.. may mga bagay na hindi kayang ipilit. Mga bagay na pinapabayaan nalang.

"Kahit ayokong tanggapin na naiinitindihan ko.. dad alam ko na hindi ka pwedeng bumalik. Ako ng bahala kay mommy.." sabi ko at ngumiti ako. 

"Wag kang mag-alala.. dadalaw ako.. I love you and your mom" sabi niya at sumakay na sa kotse niya.

I know he do..

Pumasok na ako sa bahay at pupunta na sana sa kwarto nung marinig kong umiiyak si mommy sa kwarto niya..

Bakit ganon? mahal nila ang isa't isa pero hindi sila pwede?

Love is rally unpredictable..

We just need to go with the flow because we might get lost..