*Sab POV*

Napaupo ako nang hindi tumigil ang doorbell na tumunog.

Ano ba yan.. bakit walang nagbubukas? Wala ba sila?

Tumunog ito muli kaya napatayo na ako.

"Andyan na!" sigaw ko at pumunta sa front door para buksan ang pintuan.

"Sino ba yan?" bungad ko sa taong doorbell ng doorbell.

Napahakbang ako paatras nang masilayan ko ang taong nasa harap ng pintuan namin ngayon, ang taong sumira ng tulog ko at ang taong minahamahal ko.

"Nico?" sinaraduhan ko siya ng pintuan pero inipit niya yung kamay niya para hindi ko masara.

Namilog ang mata ko dahil doon.

Dumaing siya kaya nataranta ako. Binuksan ko kaagad ang pintuan.

"Okay ka lang ba? Asan? Masakit ba?" sunod sunod kong tanong sakanya.

Kinuha ko ang kamay niya at kita ang pamumula non.

"It's okay" sabi niya sakin.

"Ikaw kasi eh! Tatanga tanga" sabi ko at hinipan nag kamay niya.

"I'm sorry" sabi niya sakin. Napatingin ako sa kanya.. imbis na magalit siya sa akin at makipag away ay ngumiti siya.

"I'm sorry too"sabi ko at ngumiti sakanya.

Lalo akong napangiti nang yakapin niya ako.

Actions.. does speak louder

*Tin POV*

"You miss me so much huh?" sabi niya habang yakap yakap ko siya.

"Kapal mo naman.." sabi ko sakanya.

"Ah! May sakit ka nga pala" saad ko at bumitaw sakanya. Hinawakan niya ang kamay ko.

"No. I'm fine.. they are just over reacting." aniya. Nanliit ang mga mata ko sakanya.

"Ah.. ganun ba. Sige uuwi nako" sabi ko at tumayo na pero pinigilan niya ko.

Peste. Masakit ang paa ko.

"I'm just kidding. I really do have a fever" I glared at him.

Linoloko nalang ata nila ako?

"Stop looking at me like that. I really do have" sabi niya. Hinawakan ko yung noo niya.. mainit nga siya.

"Kumain ka na ba?" tanong ko sakanya.

"Nope" Ngumiwi ako at tumango.

"Sige.. I'll cook for you" sabi ko sakanya. Medyo masakit pa ang paa ko pero kaya na.

Naghanap ako ng ingredients. Shocking, kompleto sila sa gamit. I didn't expect that in a boy's condo.

Habang nagluluto ako.. napansin kong nalulusaw na ako sa tingin niya.

"You really miss me so much huh?" pangaasar ko sakanya.

"Yup.. but I'm more concern about the food that you are cooking" sabi niya. I just gave him a glare and then smile.

"Namiss ko yung ganito.. yung walang awkward feeling" sabi ko sakanya.

"Me too.. especially you" sabi niya sakin. Naramdaman kong yinakap niya ko sa likod.

Namiss ko din ang pagiging sweet niya..

"Can you go back to me?" tanong niya sakin. Nanikip ang dibdib ko kaya pinatay ko muna ang stove. Baka ano pang mangyari sa linuluto ko.

"I cant.." hindi ko alam kung paano ko nakuhang sabihin sakanya yon.

"Why?" tanong niya sakin. Naramdaman kong may sakit sa boses niya. Hinarap ko siya at kita ko ang pagkunot ng noo niya.

"Natatakot ako sa kawalan natin ng tiwala sa isa't isa. Baka next time mas malaking damage na ang magawa natin at magkasakitan nalang tayong dalawa. We need to trust each other." Ang hirap sabihin nito sakanya.

"I'm sorry.. for being over proctective" Umiling ako. It's okay to be over protective but I need trust.

"It's okay.." mahina kong bulong. 

Napalingon kami nang bumukas ang pintuan.

"Oppps! I'm sorry for disturbing you guys" sabi ni Nico.

Ngumiti naman ako at umiling.

"Okay lang.. aalis na rin naman ako. Nagluto na rin ako, you can eat now" sabi ko sakanya at kinuha na ang gamit ko.

Chineck ko ang niluto ko at okay naman na 'to. Binuksan ko muli ang stove para mas maluto pa 'to.

"Pakipatay nalang pag ayos na." Wika ko kay Charles. Tumango naman siya at humawak sa balikat ko.

"Okay na ba si sab?" tanong ko kay Nico.

"Yup. thanks Tin" Ngumiti ako at tumango.

Si Charles din ang naghatid sa akin palabas.

*Ryle POV*

"There are three words" sabi niya habang sinasayaw ako. Tinagilid ko ang ulo ko dahil hindi ko siya maintindihan.

"Huh?" tanong ko. Hindi ba kanta to?

"That I've been dying to say to you"

Namilog ang mata ko.. I know this song.

"Burns in my heart"

Kita ko ang pag ngiti niya habang kumakanta.

"Like a fire that ain't going out" yinakap ko siya. Bigla siyang tumigil..

Humigpit ang yakap ko sakanya.

"Luke.. why are you always making me cry?" tanong ko sakanya. Rinig ko ang mahina niyang paghalakhak.

"Did I?" tanong niya sakin. Tumango naman ako.

"I'm sorry" sabi niya sakin at yinakap din ako ng mahigpit.

"You don't need to be sorry" mahina kong bulong.

"Do you remember the first time that we met?" tanong niya sakin bigla.

Nagsimula na kaming sumunod muli sa musika habang magkayakap kami. We're so intimate na parang pinipiga ang puso ko sa saya.

"Of course.. binangga mo ko non" Sagot ko. Tumawa nanaman siya.

"That is the first time a girl talked to be in a sarcastic way" Tinaas ko ang isang kilay ko.

"Dapat lang sayo yun no. Ang hangin mo masyado"

That day flashed back on my mind..

"Then the second time I met you.. Its also my first time to let a girl sleep on my shoulder" so we're talking about first times?

"Then the third time.. that is also the time that I asked my self why do I want to get noticed by you" Napahalakhak ako sa sinabi niya. Luke Scott? Magpapa-pansin?

"There are many first times with you" sabi niya sakin.. Tumango ako.

Ramdam ko ang pag dampi ng labi niya sa leeg ko. 

"It's also the first time that I love a girl so much"

Nag-angat ako ng tingin sakanya. Linagay ko ang kamay ko sa balikat niya.

"Thank you Luke.. for making me feel so special" sabi ko sakanya.

Dahan dahan bumaba ang mukha niya.

He captured my lips and kissed me sweetly. Pakiramdam ko ay lumilipad ako sa bawat halik niya. Napahawak ako ng madiin sa labi niya dahil sa palalim na mga halik niya.

He just didn't capture my lips.. my heart too.

I can't wish more than anything right now..