Πίσω στο σήμερα η δεύτερη μέρα του αγώνα, το Σάββατο κύλησε ήρεμα χωρίς παρατράγουδα με τον Max να παίρνει την pole position για ακόμα μια φορά.

Την επόμενη μέρα το πρωί η Amelia ξύπνησε με μια δόση ενθουσιασμού αλλά και άγχους ταυτόχρονα. Ήταν το όνειρο της να τραγουδήσει σε μια πίστα της formula 1 και δεν ήθελε τίποτα να πάει στραβά.

Αλλά η μοίρα είχε αλλά σχέδια γι'αυτή. Δεν είχε προλάβει καλά καλά να σηκωθεί, όταν το τηλέφωνο της άρχισε να χτυπάει. Στην οθόνη εμφανίστηκε το τηλέφωνο του manager της και το σήκωσε.

"Καλημέρα Amelia. Με κάλεσαν από την διοργάνωση και ζήτησαν αν είναι εφικτό να πεις 2 τραγούδια απόψε γιατί το άλλο act ακύρωσε."

"Με δουλεύεις έτσι; Έχω κάνει πρόβες μόνο για 1. Δεν γίνεται αυτό που ζητάνε."

"Amelia, έχεις ταλέντο. Γι'αυτό σε επέλεξα. Ξέρω ότι μπορείς να το κάνεις και γι'αυτό δέχτηκα την πρόταση τους." η Amelia έμεινε.

"Τι έκανες; Πώς το δέχτηκες χωρίς να με ρωτήσεις;" είχε αρχίσει να εκνευρίζεται.

"Amelia, είναι η ευκαιρία σου. Το ξέρω ότι μπορείς να το κάνεις. Και εσύ το ξέρεις. Ενημέρωσε με σε παρακαλώ για το τραγούδι. Τα λέμε." έκλεισε το τηλέφωνο και εκείνη πήρε μια βαθιά ανάσα.

"Max!" φώναξε όσο πιο δυνατά μπορούσε.

"Σε σκοτώνουν ή κάτι;" την ρώτησε μπαίνοντας στο δωμάτιο.

"Θέλουν να τραγουδήσω 2 τραγούδια απόψε!" του είπε φανερώς αγχωμένη.

"Ωραία. Το πρόβλημα δεν βλέπω που είναι!" έκατσε δίπλα της.

"Ότι έχω κάνει πρόβα μόνο για 1."

"Τραγουδάς από όταν είσαι 5 χρόνων Ami. Αλήθεια, πιστεύεις ότι χρειάζεσαι πρόβα γι'αυτό;" την αγκάλιασε.

"Ναι αλλά δεν ξέρω τι να τραγουδήσω."

"Αυτό δεν είναι πρόβλημα." την σκούντηξε. "Δείξε τις δυνατότητες σου. Πες κάτι γαλλικό. Συνήθιζες να τα λατρεύεις πριν αρχίσεις να γράφεις τα δικά σου."

"Νομίζω ξέρω τι θα πω!" έστειλε μήνυμα το τραγούδι και σηκώθηκε.

"Λοιπόν πάω κάτω. Όταν είσαι έτοιμη φεύγουμε." της χαμογέλασε πριν βγει από το δωμάτιο.

Περίπου μία ώρα αργότερα ήταν έτοιμη και περνώντας τις τσάντες με τα πράγματα της κατέβηκε κάτω.

"Θα πάμε με ένα αυτοκίνητο;" ρωτήσε τον Max βάζοντας τον συναγερμό.

"Με 2. Ο Danny είναι ήδη εκεί με το δικό του." πήρε την μία τσάντα της. "Τι είναι όλα αυτά;" την κοίταξε με απορία.

"Ότι χρειάζομαι για το δεύτερο act. Ξέρεις ήμουν προετοιμασμένη μόνο για το ένα."

"Αααα μάλιστα. Τελικά τι θα πεις;"

"Έκπληξη!" μπήκαν στο δανεικό αυτοκίνητο του Max. "Η Kelly γιατί δεν ήρθε;"

"Επαγγελματικές υποχρεώσεις! Ίσως προλάβει τον αγώνα στη μέση." πάρκαρε το αυτοκίνητο στη θέση του και αφού χτύπησαν τις κάρτες τους πέρασαν στα paddock.

"Θα μπορούσατε μήπως να βγάλετε μία φωτογραφία με τον γιο μας;" ένας κύριος σταμάτησε τον Max. "Είστε το είδωλό του!"

"Ναι φυσικά και θα μπορούσα!" γονατίστε στο ένα γόνατο και χαμογέλασε στο παιδάκι. "Πώς σε λένε;"

"Jack!" το παιδάκι ήταν καταενθουσιασμένο.

"Χάρηκα Jack! Είμαι ο Max!" του υπέγραψε στο καπέλο του και ύστερα χαμογέλασαν και οι 2 στην κάμερα.

"Ευχαριστώ!" είπε το παιδάκι και του έκανε μία αγκαλιά.

"Ευχαριστούμε!" πρόσθεσε ο πατέρας του και η Amelia χαμογέλασε.

"Δεν χρειάζεται." χαμογέλασε και ο Max και κάνοντας μια χειραψία με τους γονείς συνέχισαν τον δρόμο τους.

Φτάσανε στα paddock της redbull racing, χωρίς άλλες καθυστερήσεις και αφού έκαναν μια αγκαλιά, η Amelia συνέχισε τον δρόμο της προς την σκηνή, πίσω από την οποία είχε στηθεί ένα τύπου καμαρίνι.

Περιμένοντας άκουγε τις συνεντεύξεις όλων των οδηγών, από το πλάι. Όταν τελείωσαν και οι τελευταίοι κάποιος, κατεβαίνοντας από τη σκηνή, έπεσε πάνω της. Από το άρωμα κατάλαβε αμέσως ποιος ήταν.

"Yo sé que me quieres Carlos, pero lo que tenemos se acabó. (Το ξέρω ότι με θέλεις Carlos, αλλά ότι είχαμε έχει τελειώσει.)" τον έσπρωξε να ξεκολλήσει από πάνω της.

"Nunca tuvimos nada! (Ποτέ δεν είχαμε τίποτα!)" της απάντησε ειρωνικά.

"ΟΥΑΟΥ!" ο Charles ήρθε δίπλα του. "Γνωρίζεστε;"

"Mslheureusement pour Moi! (Δυστυχώς για εμένα!)" τον κοίταξε.

"Combien de langues parlez-vous? (Πόσες γλώσσες μιλάς;)" ρώτησε ξανά εκστασιασμένος.

"Quatro. Francais, Anglais, Espsgnol et Italien. (Τέσσερις. Γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά και ιταλικά.)" του χαμογέλασε. "Amelia!" πρόσθεσε και του έδωσε το χέρι της.

"Charles!" ανταπέδωσε την χειραψία.

"La tua ragazza non ti sta aspettsndo di sotto? (Δεν σε περιμένει κάτι κοπέλα σου;)" ο Carlos έδειξε ενοχλημένος.

"Δεν ήξερα ότι έχεις κοπέλα. Πήγαινε θα σε περιμένει." του έριξε ένα φιλικό βλέμμα.

"Τα λέμε!" έφυγε τρέχοντας.

"Carlos, τι προσπαθείς να κάνεις; Σε ενοχλεί τόσο πολύ που γνωρίζω νέα άτομα;"

"Σε σώζω από το να ξαναγίνεις πρωτοσέλιδο για χωρισμό."

"Μην ανησυχείς! Όσο για αυτό έχω πάρει το μάθημά μου. Φρόντισες εσύ!" σήκωσε το φρύδι της.

"Δεν ήταν δικό μου το λάθος."

"Όχι βέβαια ήταν δικό μου που σε εμπιστεύτηκα." τα νεύρα της άρχισαν να γίνονται εμφανή. "Άραγε την καημένη την Isa τη σκέφτηκες ποτέ; Ο άντρας που ήταν μαζί της τόσο καιρό να απατήσει με μία τυχαία σε ένα μπαρ!"

"Δεν είσαι μία τυχαία!" την διέκοψε.

"Δεν είναι αυτό το θέμα, Carlos!" έκανε μία παύση. "Αν ήξερα ότι είσαι μαζί της, δεν θα σε άγγιζα. Δεν είμαι τέτοια! Δεν θέλω να μπαίνω ανάμεσα σε ζευγάρια."

"Δεν μπήκες ανάμεσα σε τίποτα! Η φάση με την Isa, είχε τελειώσει πολύ καιρό πριν απλά δεν ξέραμε πώς να το ληξουμε."

"Μακάρι να μπορούσα να σε πιστέψω." τον κοίταξε. "Αλλά μου είναι πολύ δύσκολο." γύρισε και απομακρύνθηκε.

"Περίμενε!" έτρεξε πίσω της. "Θέλω μόνο να ξέρεις ότι δεν έπαιξα μαζί σου. Ότι σου είπα είναι αλήθεια."

"Πρέπει να φύγω." πρόσθεσε και επιστρέφοντας στα paddock μπήκε σε αυτό της Redbull και άνοιξε την πόρτα του δωματίου του Max.

"Amelia;" ακούστηκαν οι φωνές του Max και της Kelly, ενώ ταυτόχρονα σκεπάζονταν με ότι βρήκαν.

"Dios mío. Χίλια συγνώμη. Φεύγω, τα λέμε αργότερα!" βγήκε από το δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα πίσω της.

Αφού τους άκουσε να χαζογελάνε, απομακρύνθηκε, ανέβηκε τις σκάλες και αφού παρήγγειλε ένα ποτό, βούλιαξε το κορμί της σε μια πολυθρόνα.

Λίγη ώρα αργότερα η Kelly ανέβηκε και κάθισε δίπλα της.

"Συγνώμη για πρίν. Δεν ήξερα ότι έχεις έρθει. Ήθελα απλώς να πω στον Max τι έγινε με τον Carlos."

"Μην τρελαίνεσαι. Δεν έγινε και τίποτα." γέλασε εκείνη. "Πήγαινε. Έχει λίγο χρόνο ακόμα πριν τον αγώνα. Πάντως να ξέρεις, ότι θέλεις και εγώ εδώ είμαι." της χαμογέλασε.

"Ευχαριστώ!" την αγκάλιασε. "Υπόσχομαι μόλις ανέβω να στα πω όλα."

"Όχι! Όχι μόλις ανέβεις. Έχουμε έναν αγώνα να δούμε. Αλλά μπορούμε να πάμε για κανένα καφέ αύριο. Πριν φύγουμε ίσως."

"Θα ήταν υπέροχο." της χαμογέλασε.

Κατέβηκε δύο δύο τα σκαλιά και έτρεξε στο γκαράζ του Max.

"Έχω χρόνο;" τον ρώτησε καθώς εκείνος φορούσε τα γάντια του.

"Όχι πολύ. Λέγε!" σταμάτησε στην κοίταξε.

Του τα εξήγησε όλα γρήγορα με όσες περισσότερες λεπτομέρειες γινόταν και εκείνος κάθισε στο σκαμπό δίπλα του.

"Τον θέλεις;" ήταν το μόνο που την ρώτησε.

"Με πόνεσε Max! Με πλήγωσε!" ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια της.

"Τον θέλεις;" την ξανά ρώτησε απαλά.

"Φοβάμαι!" απάντησε αυτή γενικά.

"Amelia." την τράβηξε στην αγκαλιά του. "Η ερώτηση μου είναι απλή. Τον θέλεις;"

"Όχι!" είπε τελικά εκείνη αλλά ο Max την ήξερε καλύτερα απ'τον καθένα.

Την ήξερε τόσο καλά που πλέον ήταν σίγουρος για ένα μόνο πράγμα. Ότι ήταν πληγωμένη που ο Carlos δεν προσπάθησε να σώσει την σχέση που αυτή είχε δημιουργήσει στο κεφάλι της μετά από την καυτή τους νύχτα.

Δεν πονούσε γιατί της είπε ψέματα ότι είχε χωρίσει. Δεν φοβόταν ότι μπορεί να της συμβεί το ίδιο. Πονούσε γιατί δεν την υπερασπίστηκε και φοβόταν γιατί δεν είχε ξανανιώσει κάτι παρόμοιο.