Amelia's POV

8 μήνες αργότερα. 31 Δεκεμβρίου του 2029. Όλοι έτρεχαν ασταμάτητα πάνω κάτω στο σπίτι. Η μέρα ήταν μεγάλη και οι τελευταίες ετοιμασίες για τον γάμο έπρεπε να γίνουν άμεσα.

Η Amelia είχε ξυπνήσει από τις 6:00 λόγω άγχους. Πρώτη φορά στη ζωή της αγχωνόταν για κάτι τόσο πολύ. Ήθελε όλα να πάνε τέλεια και το γεγονός ότι ξημέρωσε βροχερή μέρα την εκνεύριζε, γιατί η βροχή δεν βοηθούσε τα σχέδια της.

"Τι θα κάνουμε; Το μαλλί δεν θα σταθεί με τέτοιο καιρό." κοίταξε την αδερφή της που βρισκόταν στο πλευρό της.

"Χαλάρωσε αγάπη μου. Τόσο η δεξίωση όσο και η τελετή είναι στο εσωτερικό χώρο. Το μαλλί σου δεν θα πάθει τίποτα." την παρηγόρησε για χιλιοστή φορά.

"Και αν το μετάνιωσε και δεν θέλει να με παντρευτεί;"

"Θα σου είχα τηλεφωνήσει να το ακυρώσει!" την διαβεβαίωσε ο αδερφός της.

"Amelia, ο Carlos σε αγαπάει περισσότερο από οτιδήποτε στον κόσμο. Δεν υπάρχει περίπτωση να το ακυρώσει ούτε τώρα, ούτε ποτέ!" η μητέρα της την αγκάλιασε.

"Ναι αλλά..." πήγε να πει.

"Δεν υπάρχει αλλά!" διέκοψε ο αδερφός της. "Έμαθε ότι το πέντε ετών παιδί ήταν δικό του και αντί να σε χωρίσει σου έκανε πρόταση γάμου. Ακόμα πιστεύεις ότι υπάρχει περίπτωση να το μετάνιωσε;"

"Έλα πάμε να σε ντύσουμε. Θα κρυώσει ο άνθρωπος να σε περιμένει μέσα στη βροχή." την τράβηξε η αδερφή της.

Carlos's POV

"Carlos ξυπνά!" ο Max άρχισε να του πετάει πράγματα.

"10 λεπτά ακόμα!" παραπονέθηκε.

"Αυτό είπες και την προηγούμενη φορά!" μπήκε στην συζήτηση ο Lando. "Σήκω αλλιώς θα βάλω τα βαριά μέσα να σε ξυπνήσουν. Milo, P.."

"Καλά-καλά σηκώνομαι!" άνοιξε τα μάτια του και χαμογέλασε. "Δηλαδή εγώ σήμερα παντρεύομαι;"

"Ναι για αυτό τελείωνε σήκω!" ο Charles μπήκε στο δωμάτιο με το κουστούμι του Carlos.

"Λοιπόν η δουλειά μου εδώ τελείωσε." χαμογέλασε ο Max. "Πάω στην Amelia! Τα λέμε στην εκκλησία!" του έκανε μία χειραψία.

"Προλαβαίνω να πιω ένα καφέ;" ρώτησε μερικά λεπτά αργότερα.

"Όχι!" φώναξαν ταυτόχρονα ο Lando και ο Charles.

"Πρέπει να σε ξυρίσω, να ντυθείς, να χτενιστείς, να.." ξεκίνησε ο Lando.

"Εντάξει προλαβαίνω!" τον διέκοψε ο Carlos μπαίνοντας στην κουζίνα. "Εσύ όμως όχι. Θα σε τσιτώσει περισσότερο." τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη και ο Charles γέλασε.

Amelia's POV

1 ώρα πριν το γάμο. Η Amelia ήταν έτοιμη και χάζευε τον εαυτό της στον καθρέφτη. Το λευκό νυφικό της, φώτιζε το πρόσωπο της με ένα τόσο διαφορετικό τρόπο.

Είχε επιλέξει ένα μακρύ στενό νυφικό με μακριά ουρά τύπου γοργόνας. Στα μανίκια είχε δαντέλα και πέπλο στο ίδιο στυλ. Το είχε φορέσει με μία ασημένια τιάρα και πολλά ασημένια κοσμήματα. Στο λαιμό φορούσε δυο μενταγιόν ένα με το όνομά της και μία καρδιά. Ενώ το μονόπετρο με το οποίο της είχε κάνει την πρόταση δέσποζε στο δεξί της χέρι.

Χαμογέλασε στον εαυτό της και βγήκε από το δωμάτιο. Στάθηκε στην κορυφή της σκάλας και ο Max ανέβηκε και την αγκάλιασε, πριν τη βοηθήσει να κατέβει. Ύστερα όλοι όσοι ήταν εκεί την αγκάλιασαν και αυτοί ένας-ένας.

"Όχι μην κλάψεις τώρα!" ο Max την ειδε που βούρκωσε. "Είναι πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής σου! Δεν θες να χαλάσεις αυτό το πανέμορφο make-up." την πείραξε και γέλασε. "Είσαι πανέμορφη!" την έκανε μία στροφή.

Carlos's POV

"Και αν το μετάνιωσε;" ρώτησε τα αγόρια τρομαγμένος.

"Σκάσε βλάκα. Θα σε κόψω κατά λάθος." του απάντησε ο Lando καθώς τον ξύριζε.

"Δεν το έχει μετανιώσει!" τον διαβεβαίωσε ο Charles.

Δέκα λεπτά αργότερα ο Lando τελείωσε και αφού ο Carlos έκανε ένα μπάνιο και χτένισε τα μαλλιά του, φόρεσε το κουστούμι του.

"Σαν πιγκουίνος μοιάζεις!" τον πείραξε ο Charles βλέποντας τον που κοιταζόταν στον καθρέφτη.

"Ευχαριστώ mister 'δεν θα παντρευτώ ποτέ είναι μία βλακεία.'" ανταπέδωσε το πείραγμα γελώντας.

"Να σας πω τι θα γίνει με σας τους δύο;" η μαμά του Carlos μπήκε στο δωμάτιο. "Πρέπει να πάμε και στην εκκλησία. Οι καλεσμένοι θα αρχίσουν να έρχονται όπου να 'ναι."

"Σε 10 λεπτά θα είμαστε κάτω. Χαλάρωσε μαμά!" ο Carlos την έβγαλε από το δωμάτιο και κλείδωσε την πόρτα για να μην τους ξανά ενοχλήσουν. "Μπορώ να την πάρω τουλάχιστον ένα τηλέφωνο;"

"Όχι από το δικό σου! Δεν θα την αφήσουν να το σηκώσει." έβγαλε το τηλέφωνό του από την τσέπη και κάλεσε τον αριθμό της.

"Charles;" ακούστηκε η φωνή της από την άλλη γραμμή.

"Σου δίνω τον Carlos. Μας έχει πρήξει να σου μιλήσει. Εμείς θα τα πούμε από κοντά!" του έδωσε το τηλέφωνο.

"Αγάπη μου;" ακούστηκε η φωνή του.

"Carlos, μου λείπεις." παραδέχτηκε. "Ένας μήνας ήταν πολύ."

"Λίγη υπομονή αγάπη μου. Λίγη υπομονή ακόμα." την καθησύχασε. "Σε μία ώρα θα είμαστε και πάλι μαζί."

"Σ'αγαπω!"

"Έγω περισσότερο!" απάντησε πριν το κλείσουν.
..........................

Ο Carlos στεκόταν στην εκκλησία περιμένοντας ανυπόμονα. Το τραγούδι που είχαν επιλέξει ξεκίνησε να παίζει και όλοι σηκώθηκαν. Η Amelia και ο αδελφός της μπήκαν και περπάτησαν το κόκκινο χαλί. Δεν μπορούσε να πάρει το βλέμμα του από πάνω της. Ήταν λες και την έβλεπε για πρώτη φορά. Το βλέμμα του συνάντησε το δικό της.

Έφτασε μπροστά και αφού έκαναν μία χειραψία του έδωσε το χέρι της. Εκείνος το φίλησε και γύρισαν προς τον παπά. Το μυστήριο ξεκίνησε και κρατούσε το χέρι της σφιχτά. Εκείνη κατάλαβε ότι ήταν αγχωμενος και του το έσφιξε ελάχιστα. Αυτός χαμογέλασε, χαλαρώνοντας τη λαβή του.

Carlos Sainz Vasquez de Castro (δεν θυμάμαι το υπόλοιπο) δέχεσαι την Amelia Victoria Le Castell για σύζυγο σου; Να την αγαπάς στις χαρές και τις λύπες, σε υγεία και αρρώστια, μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος;" ρώτησε ο ιερέας.

"Δέχομαι!" την κοίταξε.

"Amelia Victoria Le Castell δέχεσαι τον Carlos Sainz Vasquez de Castro για σύζυγο σου; Να τον αγαπάς στις χαρές και τις λύπες, σε υγεία και αρρώστια, μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος;"

"Δέχομαι!" τον κοίταξε χαμογελώντας.

"Όποιος έχει αντίρρηση για αυτό το γάμο, ας μιλήσει τώρα, αλλιώς ας σιωπήσει για πάντα." και οι δυο τους γύρισαν και κοίταξαν το κοινό αγχωμένοι.

Κανείς δεν έκανε κίνηση να σηκωθεί και να πει κάτι και ηρέμησαν αμέσως, επιστρέφοντας στο βλέμμα τους τον παπά.

"Τότε με την ιδιότητα που μου δόθηκε σας ονομάζω συζύγους. Εύχομαι η ευτυχία να φωλιάσει στις καρδιές σας. Μπορεί ο γαμπρός να φιλήσει τη νύφη." κοίταξαν ο ένας τον άλλο και ένωσαν τα χείλη τους σε ένα φιλί γεμάτο ευτυχία.

..................................

Όλοι βρίσκονταν στο κέντρο και περίμεναν με ανυπομονησία τους νεόνυμφους. Η κόρνα ακούστηκε και τα φώτα έσβησαν. Ένας προβολέας εστίασε στην κορυφή της σκάλας. Ένας από τους εργαζόμενους ανέβηκε και άφησε ένα μικρόφωνο. Ο Carlos το σήκωσε και το έδωσε στην Amelia. Η μουσική άρχισε να παίζει.

(Love story - Taylor Swift)
"I got tired of waiting
Wondering if you were ever coming around
My faith in you was fading
When I met you on the outskirts of town and I said
Romeo saved me I've been feeling so alone
I keep waiting for you but you never come
Is this in my head I don't know what to think
He knelt to the ground and pulled out the ring
And said:"

O Carlos πήρα ένα δεύτερο μικρόφωνο που ήταν εκεί και γονάτισε στο ένα πόδι.

"Marry me Juliet
You'll never have to be alone
I love you and that's all I really know
I talked to your dad go pick the white dress
It's a love story baby just say"

"Yes!" είπαν και οι δύο ταυτόχρονα.

"Cuz we were both young when I first show you!" τελείωσε η Amelia καθώς κατέβαιναν τη σκάλα χέρι-χέρι.

Άφησε το μικρόφωνο σε ένα τραπέζι, καθώς το αργό τραγούδι, που είχαν επιλέξει άρχισε να παίζει και πέρασε τα χέρια της γύρω από το λαιμό του, ενώ αυτός έβαλε τα δικά του στη μέση της. Άρχισαν να κινούνται στο ρυθμό της μουσικής Και εκείνη ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος του.

"Victoria εε;" της ψιθύρισε. "Σου ταιριάζει."

"Γιατί;" τον κοίταξε περίεργη.

"Γιατί οι νικητές δεν παραιτούνται ποτέ!" της έδωσε ένα φιλί ενώ μουσική τελείωσε.

Όλοι χειροκρότησαν και έκατσαν στη θέση τους. Σήκωσαν τα ποτήρια τους ένδειξη ευχαρίστησης και όλοι ανταπέδωσαν την κίνησή τους.

Το γλέντι είχε αρχίσει για τα καλά, όταν ο Carlos χτύπησε το ποτήρι του, θέλοντας να τραβήξει την προσοχή όλων. Η μουσική σταμάτησε και του έδωσαν ένα μικρόφωνο.

"Πριν 10 χρόνια δεν περίμενα ποτέ ότι εγώ, ο Carlos Sainz, θα ανέβαινε πότε τα σκαλιά της εκκλησίας. Αν κάποιος μου το έλεγε θα τον κοιτούσα και θα γέλαγα βγάζοντας τον τρελό. Όλα όμως άλλαξαν πριν 7 χρόνια που κατάφερα να γνωρίσω την Amelia καλύτερα. Είχαμε έναν υπέροχο χρόνο σχέσης που με έκανε να αναθεωρήσω πολλά. Μπορεί να τα σκάτωσα, αλλά δεν σταμάτησα ούτε λεπτό να την αγαπάω και να είμαι περήφανος για εκείνη. Για 5 ολόκληρα χρόνια δεν μου μιλούσε και μετά έμαθα ότι έχω ένα γιο μαζί της. Ένα γιο που για πέντε χρόνια δεν ήξερα την ύπαρξή του. Στην αρχή νευρίασα. Θύμωσα που έχασα τα πρώτα του βήματα, τις πρώτες του λέξεις... Αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι μπορεί να μην ήταν σωστό, αλλά δεν το έκανε με κακό σκοπό. Ενδιαφερόταν για το μέλλον μου, για την καριέρα μου. Και σχεδόν κατέστρεψε τη δική της, για να σώσει εμένα. Τότε ήταν που κατάλαβα ότι δεν είμαι πια 20 χρόνων. Χρειάζομαι μία οικογένεια να γυρνάω στο σπίτι και να ξέρω ότι θα είναι εκεί να με περιμένει και στα καλά και στα άσχημα. Amelia Victoria Le Castell, ορκίζομαι να σε αγαπάω για το τώρα, το αύριο και το για πάντα. Και αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, ορκίζομαι να σε αγαπάω και τότε." άφησε το μικρόφωνο και την φίλησε.

"Σ'αγαπώ!" του είπε μέσα από το φιλί τους.

"Εγώ περισσότερο!" της απάντησε πριν ξεσπάσουν χειροκροτήματα γύρω τους.