Ο Μπλέικ αποτέλεσε την πιο πρόσφατη προσθήκη στην ομάδα και μάλιστα, ο τρόπος που εντάχθηκε προκαλεί σε όλους μια διόλου ανεξήγητη προσμονή απέναντι του, θέλουν οι περισσότεροι να τον γνωρίσουν και παραπάνω από αρκετοί να συνεργαστούν μαζί του. Σε κάθε περίπτωση, όλοι θα εκπληρώσουν τις επιθυμίες του.

Στο μυαλό των περισσότερων, ακόμη και του Σίλβερ, ο κλέφτης κατάφερε να φτάσει ψηλά στην κατάταξη με την πρώτη του κιόλας αποστολή, αποτελώντας ένα από τα πιο πολύτιμα διαμάντια για την «συλλογή» τους.

Ωστόσο, η Μπόνι και ο Λέτερ δεν τον έχουν περάσει από το δικό τους κόσκινο, ακόμη κι αν ο δεύτερος ήταν μπροστά για να δει τους ελιγμούς και την εξυπνάδα του έμπρακτα. Όλοι περιμένουν την δική τους «τελική» έγκριση για να μπορέσουν να θεωρήσουν τον Καινούριο, μέλος της ομάδας τους.

Ο Σίλβερ βέβαια έδειξε την αποδοχή του στο νέο μέλος με το πάρτι που διοργάνωσε και η μεγαλειώδης είσοδός του στο τεράστιο σπίτι του επικεφαλή το απέδειξε περίτρανα. Περπατά χαμένος δίπλα του καθώς προχωρά μέσα σε διαδρόμους και περνά κάποιες πόρτες ώσπου τελικά φτάνει στην μεγάλη αυλή με την πισίνα και τον κήπο να είναι γεμάτα από κόσμο.

«Όλοι κλέφτες.» ο Σίλβερ φροντίσει να λύσει αμέσως την απορία του Καινούριου αφού κατάφερε να διαβάσει την έκφραση του προσώπου του. «Ανήκουν όλοι στην ομάδα σου.» του χαμογελά εύθυμα και δημιουργεί ένα επίσης μεγάλο χαμόγελο σε εκείνον.

«Δεν περίμενα να είναι τόσο μεγαλειώδες σήμερα..» λέει ενοχικά κοιτώντας την λευκή κοντομάνικη με το μαύρο τζιν του. Ο ένας εκ των τριών επικεφαλής τον καθησυχάζει αμέσως.

«Μην το σκέφτεσαι τόσο..» τον χτυπά στην πλάτη φιλικά και απομακρύνεται αμέσως αφήνοντάς τον στο χάος των κλεφτών. Αμέσως τον πλησιάζουν αρκετοί, άνδρες, γυναίκες και... πολύ ωραίες γυναίκες.

«Με λένε Λίο.» συστήνεται ο ξανθός που πλησιάζει πιο πολύ από όλους και του χαμογελά εγκάρδια. Ο Μπλέικ φαίνεται να τον συμπαθεί και του δίνει το χέρι του αρκετά εύθυμα. Κάποιοι τον αγκαλιάζουν λέγοντάς του τα ονόματά τους μα εκείνος καταφέρνει να συγκρατήσει ελάχιστα και τελικά να ξεχάσει τα περισσότερα. Μόνο ένα καταφέρνει να θυμηθεί, αυτό του ξανθού άνδρα.

«Είσαι ο Καινούριος οπότε θα ήθελες να σου πω μερικά πράγματα;» βρίσκει αμέσως το θέμα με το οποίο θα τον απασχολήσει για κάποια ώρα και ο Μπλέικ ενώ ξέρει πως τα έχει ακούσει ξανά, γνέφει αμέσως δίνοντάς του το ελεύθερο να συνεχίσει.

Προχωρούν μόνοι τους, αφήνοντάς τους υπόλοιπους γύρω από την μεγάλη, γεμάτη από κορμιά, πισίνα να χορέψουν όσο τους βαστάει. «Μην πλησιάζεις πολύ τις χορεύτριες, είναι όλες τους σας εμάς οπότε αν δεν θέλεις να χάσεις κάτι προσωπικό δικό σου, καλύτερα να τις προσέχεις.»

«Θα τις προσέχω.» απαντά μαζεμένα τα νέο μέλος της ομάδας και ένα κουτάκι μπύρας προσγειώνεται στα χέρια του όταν ο Λίο βρίσκει κάποιο γεμάτο και κλειστό δίπλα του.

«Οι επικεφαλείς είναι τρεις. Ο Σίλβερ, η Μπόνι και ο Λέτερ. Δεν τους έχεις γνωρίσει ακόμη και δυστυχώς θα αργήσεις γιατί είχαν κάποια διαδικαστικά να τακτοποιήσουν οπότε, όπως καταλαβαίνεις δεν θα είναι εδώ.» Ο Μπλέικ απογοητεύεται, δεν το δείχνει όμως.

«Επίτιμοι καλεσμένοι δηλαδή οι άλλοι δύο;»

«Τον Λέτερ θα τον γνωρίσεις σύντομα, από την Μπόνι μην περιμένεις πολλά. Θα την βλέπεις μονάχα σε σοβαρές αποστολές και αυτό δεν είναι σίγουρο. Είναι από μικρή στην πιάτσα και στα εικοσιτρία της φαίνεται να έχει κουραστεί με τις μικροδουλειές.» Δεν το είχε σκεφτεί τόσο από ό,τι φαίνεται μα η εξήγηση του Λίο του φαίνεται λογική.

«Κάποια στιγμή θα πρέπει να την γνωρίσω όμως.»

«Είναι σημαντικό να την γνωρίσεις, όλα εξαρτώνται από το αν θα σε εγκρίνει. Η Μπόνι είναι η πιο ικανή από όλους μας, ακόμη κι από τον Σίλβερ. Σε κλέβει με τέτοιο τρόπο... αχ μακάρι να μπορούσα να στο εξηγήσω.» ο απότομος ενθουσιασμός του Λίο τον κάνει να ενοχληθεί που θα αργήσει να την αντικρύσει μα τελικά το ξεχνά λίγο αργότερα αφού έχει πιει όλο το περιεχόμενο από το τσίγκινο κουτάκι του.

Την στιγμή που είναι έτοιμος να πάρει ένα ακόμη κουτάκι μπύρας μια Αφρικανή τον πλησιάζει και με τα σκούρα μάτια της να τον αποπροσανατολίζουν, τον καλεί σε χορό. Το χέρι μπροστά του δεν του αφήνει πολλά περιθώρια άρνησης οπότε τελικά, το νέο μέλος βρίσκεται δίπλα από την πισίνα και προσπαθεί να ακολουθήσει τον ρυθμό της έμπειρης χορεύτριας.

«Με λένε Τσόκο, από την σοκολάτα. Εσένα;»

«Καινούριος..»

«Νόμιζα σου είχαν δώσει όνομα.» του λέει ναζιάρικα και επιδέξια τον γυρνά σε μια στροφή που ολοκληρώνεται μπροστά της ξανά. Ο Μπλέικ της χαμογελά πονηρά και παίρνει πίσω το ρολόι που του έκλεψε πριν από μερικά δευτερόλεπτα. Σταματά να χορεύει αμέσως και καθώς το φορά δεν παραλείπει να της χαμογελάσει.

«Εξαιρετικό κομμάτι μα είναι κειμήλιο της γιαγιάς μου και δεν λέει να το χάσω.» της κλείνει το μάτι αμέσως και δεν παραλείπει να την γυρίσει κι εκείνος γύρω από τον εαυτό της, κάνοντας δικό του πια το κολιέ της, με το οποίο πλησιάζει τον ολοκαίνουριο φίλο του Λίο. Η χορεύτρια δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνεται άμεσα και όταν το κάνει, πλησιάζει τον Σίλβερ ενοχλημένη.

Εκείνος, βλέποντάς την μουτρωμένη γελά δυνατά και με την ψυχή του. «Μην γελάς Σίλβερ!» τον απειλεί με το δάχτυλό της υψωμένο μπροστά του.

«Παραδέξου απλώς ότι είναι καλός.»

«Μου πήρε το κολιέ!» φωνάζει έξαλλη ενθυμούμενη πως την κορόιδεψε μπροστά στα μάτια της. Βάζοντας ωστόσο το χέρι της στην τσέπη του παντελονιού της μπορεί να ψηλαφίσει την λεπτή αλυσίδα που φορούσε πριν λίγο. Σηκώνει έκπληκτη το βλέμμα της και κοιτά τον επικεφαλή μπερδεμένη. Γυρίζοντας να κοιτάξει τον Καινούριο με την ανακούφιση στο βλέμμα της να κυριαρχεί. «Είναι καλός, πολύ.»

Πάτησε το πρώτο σκαλί για την αποδοχή του.

Την ίδια ώρα ο Μπλέικ απολαμβάνει την εκνευρισμένη Τσόκο παρέα με τον Λίο, ο οποίος φρόντισε να τον συγχαρεί πολλές φορές γι' αυτό που έκανε, κυρίως γιατί η Τσόκο είναι τρομερά επιδέξια για να την καταλάβει, κανένας δεν το είχε κάνει στο παρελθόν, εκτός από εκείνον, ενώ δεν είχε δοκιμάσει κανένας να κλέψει κάτι δικό της γιατί φοβούνταν τον εκρηκτικό της χαρακτήρα.

«Η Τσόκο θα στο κρατάει για αρκετό καιρό.» τον προειδοποιεί ο Λίο μα το ο σκουρομάλλης δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται τόσο πολύ γι' αυτό.

«Είναι περίεργος χαρακτήρας γενικά;»

«Δεν έχω προλάβει να την γνωρίσω καλά να σου πω την αλήθεια, τρεις μήνες είμαι εδώ.» πίνει από το κουτάκι του και αφού το τελειώσει όλο, το αφήνει άδειο δίπλα του παίρνοντας ένα άλλο από την πιο κοντινή κλούβα.

«Φαινόσουν για παλιά καραβάνα.»

«Καμία σχέση, φαντάσου είναι λίγες μέρες που έμαθα όλα τα κατατόπια του σπιτιού.» Το μεγάλο σπίτι που φιλοξενεί αρκετούς από τους κλέφτες μέχρι να ορθοποδήσουν μοιάζει, πράγματι, με λαβύρινθο. Πόρτες πίσω από πόρτες και διάδρομοι που δεν ξέρεις αν οδηγούν στο υπόγειο, στο μπαλκόνι ή στα δόντια του λύκου, στους επικεφαλείς.

«Επίτευγμα σωστό!» ο Λίο δεν πιάνει την ειρωνεία στην φωνή του Καινούριου και για μια στιγμή ο ψηλότερος από εκείνον, Μπλέικ, ανακουφίζεται.

«Θες να σε ξεναγήσω; Εγώ θα ήθελα να το είχε κάνει κάποιος σε εμένα..» περνά νευρικά τα χέρια του μέσα από τις ξανθές τούφες και καταλήγει να σκουπίζει τον λαιμό του αγχωμένα. Κι ενώ θα έπρεπε ο Μπλέικ να παραξενευτεί, εκείνος δέχεται.

Πρώτος προχωρά μπροστά του και αφού βεβαιωθεί πως ο αντίθετος σε χρώματα από εκείνον κλέφτης τον ακολουθεί, αυξάνει το βήμα του. Ο Σίλβερ ρίχνει γρήγορα μια ματιά στους δύο νεοφερμένους κλέφτες και ζητά από κάποιον να τους προσέχει, μα σε ένα πάρτι που όλοι πίνουν και γλεντούν αυτή η εντολή ακούγεται μακρινή.

Εν τω μεταξύ, ο Μπλέικ ακολουθεί τον Λίο πιστά καθώς ανεβαίνουν την σκάλα, προχωρώντας έτσι σε δωμάτια που δεν είχε ιδέα πως θα μπορούσαν να υπάρχουν. Το μεγάλο γυάλινο δωμάτιο με τις είκοσι θέσεις του τραβά την προσοχή και έτσι λοιπόν ο σκουρομάλλης δεν ακούει τον ξανθό άνδρα να του περιγράφει τις επικές στιγμές που έζησε στο δωμάτιο με το μεγάλο μπιλιάρδο.

«Εσύ είσαι στους είκοσι ή στους υπόλοιπους;» ο ξανθός κοντοστέκεται, ο Μπλέικ μένει με την απορία του για λίγα δευτερόλεπτα.

«Στους υπόλοιπους. Εσύ;»

«Εμένα μου είπαν θα είμαι στους είκοσι.»

«Ψέματα σου είπαν.»

Ο Μπλέικ μπερδεύεται αμέσως, η έκφρασή του το δηλώνει τέλεια. «Μην με κοιτάς έτσι. Κι εμένα αυτό μου είχαν πει μα μόλις μπήκα επίσημα στην ομάδα με έβαλαν στους υπόλοιπους. Δεν είμαι σε όλες τις αποστολές και όταν ζήτησα να συμμετέχω περισσότερο ο Σίλβερ με αγνόησε.»

«Είσαι λίγο καιρό μάλλον..» προσπαθεί να δώσει και στους δύο μια εξήγηση, το βλέμμα του Λίο όμως υποδηλώνει πως αυτό δεν ισχύει. Ανοίγει την πόρτα ενός δωματίου, το μεγάλο μπιλιάρδο για το οποίο του μιλούσε πριν είναι εκεί, γεμάτο με κοσμήματα, αξίας όλα, αντικείμενα και πίνακες που θυμόταν να έχει δει στην ιαπωνική πρεσβεία. Η πόρτα πίσω του κλειδώνει όταν ο Λίο μπαίνει στο δωμάτιο για τα καλά και όταν το κλειδί βγαίνει από εκεί όπου ανήκει, την κλειδαρότρυπα, ο Μπλέικ αισθάνεται πως κάτι δεν πηγαίνει όπως πίστευε.

«Και επειδή είμαι λίγο καιρό; Αν είμαι εδώ δύο χρόνια δεν θα τους προδώσω; Δεν μας εμπιστεύονται αρκετά εμάς τους πιο καινούριους;»

«Τους δικαιολογώ, δεν συγκρινόμαστε με άλλους που έχουν φάει τα χρόνια τους για την ομάδα.» η καρδιά του χτυπά δυνατά και γρήγορα μέσα στο στέρνο του και ο αέρας νιώθει πως μειώνεται αρκετά. Κοιτά διακριτικά για κάποια άλλη έξοδο μα η μη νηφάλια όρασή του δεν του το επιτρέπει.

«Θα μπορούσα να τους προδώσω τώρα, αύριο, εχθές ή σε τέσσερα χρόνια. Δεν το ξέρουν αυτό όσες δοκιμασίες και αν μου κάνουν, είμαι αρκετά έξυπνος για να καταλάβω τους ψευτοηθοποιούς του Σίλβερ.»

Η απότομη αλλαγή συμπεριφοράς του Λίο τον τρομάζει, τα λόγια του του φαίνονται ύποπτα. «Δοκιμασίες;» καταφέρνει μόνο μα ρωτήσει. Ακόμη ψάχνει κάποια πόρτα για να ξεφύγει.

«Νομίζεις ότι μόνο με την χθεσινή αποστολή σου είναι εντάξει; Μέχρι να σε δοκιμάσουν ο Λέτερ και η Μπόνι δεν είσαι καν μέλος της ομάδας. Προσωπικά, αν οι άλλοι δύο επικεφαλείς με αγνοούσαν έτσι θα είχα προσβληθεί. Δεν έχουν λείψει ποτέ από πάρτι καινούριου μέλους, κάτι μου λέει εμένα αυτό...»

Ο κόμπος στον λαιμό του μεγαλώνει, αν ισχύουν όσα λέει ο Λίο, που του φαίνεται αρκετά πειστικός για να λέει ψέματα, τότε μάλλον εμπιστεύτηκε τον λάθος άνθρωπο.

«Εμένα δεν μου λέει τίποτα να σου πω την αλήθεια.» ο Μπλέικ επιλέγει να μην τον ακούσει για ακόμη μια φορά.

«Σε είχα για ξύπνιο άνθρωπο.» Ο Λίο πλησιάζει προκλητικά το μεγάλο μπιλιάρδο και ακουμπά ελαφρά τα κοσμήματα και τις χάντρες που φτάνει με το άπλωμα του χεριού του. Όταν πιάνει ένα ολόχρυσο κολιέ στο χέρι του χαμογελά στον Μπλέικ και βάζοντάς το στην τσέπη του μετατρέπει το πρόσωπο του κλέφτη σε έκπληκτο.

«Εγώ δεν σε είχα για προδότη.»

«Ελπίζω να μην είσαι ρουφιάνος.» Πιάνει ένα χαρτί από την τσέπη του και με ένα στυλό που βρίσκει εύκολα γράφει γρήγορα 3 νούμερα. «Κι ελπίζω να γνωρίζεις το καλό σου.» τον πλησιάζει απειλητικά μα ο Μπλέικ δεν κουνιέται. Είναι πιο ψηλός μα έχει παρόμοια σωματική διάπλαση με τον Λίο, αν χρειαστεί να τον χτυπήσει για να ξεφύγει, θα το κάνει.

«Μπορώ να γίνω πολλά, πρόσεξε τι θα προκαλέσεις.» η προειδοποίηση του Μπλέικ ενώ σε κάποιον άλλον θα φαινόταν αυστηρή, στον Λίο φάνηκε.. αστεία.

«Καινούριε αυτή τη στιγμή βρίσκονται μπροστά σου είκοσι πέντε εκατομμύρια.» αγνοεί το σχόλιο του και τον πλησιάζει πιο χαλαρά από πριν. Αγκαλιάζει τον ώμο του και με λίγη πίεση τον κατευθύνει κοντύτερα στο μπιλιάρδο. «Αν είσαι έξυπνος, δεν θα αφήσεις δωδεκάμισι εκατομμύρια να φύγουν από τα χέρια σου.»

Για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου περνούν από μπροστά του τα πληρωμένα δίδακτρα της αδερφής του όπως επίσης και το δάνειο που επιτέλους θα πληρωνόταν. Κουνά το κεφάλι του διώχνοντας αυτές τις εικόνες και έπειτα απομακρύνει με νεύρο τον Λίο από δίπλα του.

«Πάρε τα όλα για εσένα, εγώ δεν μοιράζομαι τίποτα με ένα προδότη.» γυρίζει την πλάτη του αμέσως και είναι έτοιμος να φύγει όταν το χέρι του ξανθού τυλίγει το δικό του και με δύναμη τον σταματά. 

«Που πας;» τον ρωτά γελώντας, ο σκουρομάλλης ανατριχιάζει στην θέα αυτή. Αδυνατεί να απαντήσει οπότε ο Λίο συνεχίζει. «Υπάρχουν δύο τρόποι να φύγει από αυτό το δωμάτιο: είτε συμφωνείς μαζί μου, είτε..» δεν ολοκληρώνει την πρότασή του όσο τον πλησιάζει και πριν ο Μπλέικ κάνει κίνηση να ξεφύγει, φροντίζει αν τον απειλήσει με κάτι καλύτερο από μερικές λέξεις. Το ατσάλι που στο φως του δωματίου λαμπυρίζει τον τρομάζει.

Αυτό ωστόσο δεν κρατάει όσο ο Λίο θα ήθελε. Τα μάτια του σκληραίνουν, η φλέβα στο μέτωπο τον βρίσκει ξανά και με μια κίνηση που είχε εξασκήσει πολλές φορές στους δρόμους καταφέρνει να ρίξει το μαχαίρι του Λίο στο έδαφος, ενώ ταυτόχρονα δεσμεύει το μπράτσο στο χέρι του ρίχνοντάς τον πάνω στο μπιλιάρδο με δύναμη.

Ένα επιφώνημα πόνου βγαίνει από το στόμα του ξανθού και πριν προλάβει να αντιδράσει πίσω, το νέο μέλος της ομάδας τον τραβά κοντά του γυρίζοντάς τον έτσι ώστε να ακουμπά την πλάτη του. Το χέρι του βρίσκεται πλέον σφηνωμένο στον λαιμό του Λίο και με το μαχαίρι στα χέρια του Μπλέικ η «μάχη» θα έλεγε κανείς πως τελείωσε.

«Θα πάμε κάτω και θα πεις στον Σίλβερ όλα όσα είπες εδώ σε εμένα. Αν δεν το κάνεις δεν θα διστάσω να σου κάνω κακό, προδότη.» φτύνει τις λέξεις και προκαλεί το σφίξιμο στους μύες των χεριών του.

«Δεν θα χρειαστεί.» η φωνή του επικεφαλή ακούγεται πίσω του και πετάει τον ξανθό στο έδαφος με δύναμη. Το πρόσωπό του κοιτά το πάτωμα και κανέναν από τους υπόλοιπους όσο ο Σίλβερ τον πλησιάζει. Το νέο μέλος κοιτά προσεκτικά τον επικεφαλή του να φτάνει πάνω από το πεταμένο σώμα και αυτό που δεν περίμενε σίγουρα ήταν να τείνει το χέρι του μπροστά του. Ο ξανθός άνδρας δέχεται αμέσως την βοήθεια που του προσφέρεται και όταν στέκεται στα πόδια του δεν κοιτά κανέναν.

«Λέτερ, η ερμηνεία σου ήταν εξαιρετική.»

Το ύφος του Μπλέικ αλλάζει καθώς ακούει τα λόγια του Σίλβερ και με την καρδιά του να χτυπά ανακουφισμένη παρακολουθεί την αδερφική αγκαλιά ανάμεσα στους δύο επικεφαλείς.

«Άρα δεν είναι προδότης;» μουρμουρίζει κάπως χαμένος.

«Ο Λίο θα μπορούσε, εγώ όχι.» λέει χαμογελαστά ο Λέτερ πλησιάζοντας τον Καινούριο, έτοιμο να τον αγκαλιάσει. Στην αρχή είναι κάπως πιο μαζεμένος μα με τους πανηγυρισμούς για την επιτυχία του σε αυτή την δοκιμασία χαλαρώνει και ανταποδίδει όσους θέλουν να τον αγκαλιάσουν.

Ο οξύς πόνος, ωστόσο, που τον διαπερνά στα ξαφνικά τον επαναφέρει στην τσιτωμένη κατάσταση που βρισκόταν πριν. Το μαχαίρι από πριν έχει γεμίσει στην άκρη με λίγο από το αίμα του και η πληγή που δημιουργήθηκε έκλεισε αμέσως με μια γάζα. Το ερωτηματικό τριγυρίζει στο μυαλό του και ο Σίλβερ αναλαμβάνει να το εξαφανίσει.

Πρώτος, λοιπόν, από όλους σηκώνει το μανίκι του και τον ακολουθούν και οι υπόλοιποι άνδρες. Οι ώμοι τους διαφέρουν σε μεγέθη και χρώματα μα έχουν ένα κοινό, την ουλή κοντά στο μπράτσο που μόλις απέκτησε κι εκείνος.

«Αυτό είναι προς τιμήν σου.» ο Λέτερ δείχνει το αίμα που γεμίζει σταδιακά την γάζα και ο Μπλέικ χαμογελά μπερδεμένος, μα μένει σιωπηλός. Το δωμάτιο σιγά σιγά αδειάζει και ο Καινούριος μένει τελευταίος με τον Σίλβερ και τον Λέτερ δίπλα του. 

«Περιμένω να δω τι μου έχει ετοιμάσει η Μπόνι.»

«Οι δοκιμασίες είναι δουλειές δικές μας. Η Μπόνι απέχει.» σχολιάζει ο Λέτερ σοβαρά και ο Σίλβερ γνέφει επιβεβαιώνοντας τα λόγια του φίλου του.

«Πριν είπες-»

«Πριν είπα ότι θα πάρω τα είκοσι πέντε εκατομμύρια και θα φύγω, δεν ισχύουν πολλά από όσα είπα.» χαμογελά στον μπερδεμένο νεοφερμένο και προχωρά με μεγάλα βήματα μπροστά από τους άλλους δύο, κατεβαίνοντας τις σκάλες προς την αυλή με μεγάλα βήματα. Μα και ο Σίλβερ δεν μένει πολύ ώρα κοντά του, του χτυπά τον ώμο και πριν απομακρυνθεί τελείως τον αφήνει να πάει στο μπαρ με την εντολή να ζητήσει «το ποτό της τιμής».

Περνά από αρκετά κορμιά μέχρι να φτάσει στην αυλή και προσπερνά πολλά άδεια κουτιά μπύρας ώσπου να φτάσει στην μπάρα μπροστά από τα ράφια με τα ποτά. Ο άνδρας πίσω από εκεί του χαμογελά, φαίνεται πιο μεγάλος σε ηλικία από τους περισσότερους στον χώρο μα δεν μένει εκεί.

«Με λένε Πάρτι, ο Σίλβερ σε έστειλε;» ρωτά ευγενικά πάνω από την μουσική και ο Μπλέικ γνέφει αμέσως. «Να σου φτιάξω το ποτό της τιμής;» ξαναρωτά κοιτώντας την ματωμένη γάζα, λαμβάνοντας την ίδια θετική απάντηση με πριν.

«Τι είναι το ποτό της τιμής;» είναι η σειρά του σκουρομάλλη να ρωτήσει και ο Πάρτι, για πρώτη φορά (!) βρέθηκε να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση. Χαμογελά στην περιέργειά του καινούριου μέλους και ξεκινά να μαζεύει τα υλικά του.

«Το ποτό της τιμής είναι ένα κοκτέιλ όπου το πίνουν όλα τα νέα μέλη που έχουν περάσει από την δοκιμασία με το μαχαίρι. Ωστόσο, τα υλικά στον καθένα διαφέρουν ανάλογα με τον χαρακτήρα του και τις ικανότητές του.» απομακρύνεται για λίγο μαζεύοντας τα υλικά που θα χρειαστεί και τελικά ξαναέρχεται κοντά του.

«Το δικό μου το ποτό πως θα είναι;»

«Θα έχει σίγουρα τεκίλα, δεν μου μοιάζεις για άνθρωπο που απολαμβάνει την βότκα και επίσης θα βάλω ξεκάθαρα μαστίχα.»

«Έντονες γεύσεις..» ξεκινά να πει ο κλέφτης και ο μπάρμαν συνεχίζει. «...για έναν έντονο χαρακτήρα. Είδαμε όλοι την επιτυχία σου εχθές και την πυγμή σου σήμερα. Όλοι για εσένα μιλούν, ειδικά το γυναικείο φύλο έχει ξετρελαθεί.» κλείνει το μάτι του παιχνιδιάρικα στον Καινούριο και του δείχνει με το βλέμμα του τις κοπέλες που ψιθυρίζουν το όνομά του κοντά του. Μια από αυτές μάλιστα τον έχει φάει με τα μάτια της, πιο πολύ από όλες τις άλλες.

«Πως την λένε αυτή;»

«Λέτι. Μην την πλησιάζεις πολύ, είναι λίγο ενοχλητική.» σχολιάζει ο μπάρμαν και γυρίζει ξανά στο ποτό του Μπλέικ που σιγά σιγά μετατρέπεται σε ερυρθό. «Έβαλα φράουλες μέσα, το κόκκινο υποδηλώνει το αίμα της πληγής σου.»

«Μου αρέσουν οι φράουλες.» μουρμουρίζει εκείνος χαμογελώντας.

«Κι εμένα μου αρέσουν οι φράουλες!» ακούει γυναικεία φωνή από τα αριστερά του. Η Λέτι του χαμογελά με το πιο αθώο της βλέμμα και κάπως ντροπαλά θα έλεγε κανείς. Ενδόμυχα απορεί πως μπήκε στην ομάδα με τέτοια ντροπή, γρήγορα όμως διώχνει την σκέψη αυτή από το μυαλό του γνωρίζοντας πως δεν ήρθε εδώ για να κρίνει.

«Λέτι άσε τον ήσυχο.» επεμβαίνει ο Πάρτι και ο Μπλέικ τον ευχαριστεί με ένα βλέμμα. Το ποτήρι με το κόκκινο ποτό φτάνει μπροστά του και ο σκουρομάλλης σπεύδει να το δοκιμάσει.

«Θα μου φτιάξεις και εμένα;» η κοπέλα με την ψηλή της κοτσίδα πλησιάζει πιο κοντά στον Καινούριο και εκείνος δεν δείχνει ακόμη την δυσαρέσκειά του, κυρίως γιατί η Λέτι άνηκε στις πολύ ωραίες γυναίκες του πάρτι.

«Δεν μπορώ να το κάνω, το ξέρεις αυτό.»

Η κοπέλα δείχνει, έπειτα, να αγνοεί τον γκριζομάλλη πίσω από την μπάρα και στρέφεται αμέσως προς το νέο μέλος που της τράβηξε την προσοχή από την πρώτη του αποστολή.

«Πως σε λένε;» τον ρωτά χαμογελώντας και τεντώνει το χέρι της μπροστά του επιδιώκοντας μια χειραψία που δεν έμελλε να ολοκληρωθεί.

«Δεν έχω όνομα ακόμη.» της απαντά κάπως απότομα μα στα μάτια της είναι ακόμη ευγενικός.

«Δεν θα με ρωτήσεις ποια είμαι εγώ;» ρωτά με τον τόνο της να γίνεται πιο παιχνιδιάρικος.

«Το ξέρω το όνομά σου.»

«Εδώ κάνεις λάθος!»

Τα μάτια του Μπλέικ γυρίζουν και συναντούν τον ουρανό μα γρήγορα συναντούν το ποτήρι του και χαμογελώντας της ευγενικά αποφεύγει την συζήτηση με το να γυρίσει μπροστά του και να απολαύσει το διαβολικά νόστιμο ποτό του.

«Που λες, Καινούριε, σχεδιάζω να σου κλέψω την καρδιά.» τον πλησιάζει ακόμη περισσότερο και τα λόγια της τραβούν την προσοχή του αμέσως, εστιάζει πια στα μάτια της που σκούρα τραβούν το μεδούλι της ψυχής του. «Βασικά, θα μου την δώσεις μόνος σου.»

Τον τραβά από το χέρι πηγαίνοντάς τον στην πίστα και αγνοώντας το προειδοποιητικό βλέμμα του Πάρτι, την ακολουθεί. «Είμαι πολύ αισιόδοξη γι' αυτό.» προσθέτει και ξεκινά να κινείται αργά και επιδέξια στον ρυθμό της μουσικής. Ο Μπλέικ μένει σιωπηλός να την κοιτά μα γρήγορα πλησιάζει το κορμί της και τα χέρια του τοποθετούνται στην μέση της απαλά.

Τον κοιτά στα μάτια χωρίς να του λέει τίποτε άλλο και ο Μπλέικ οριακά χάνεται στο χρώμα τους, κάπως σπάνιο του φαίνεται ενώ ταυτόχρονα όχι. Τα χείλη της σχηματίζουν άμεσα ένα στραβό χαμόγελο και μόνο τότε εκείνος καταφέρνει να μιλήσει.

«Μπόνι..» ψιθυρίζει με το χέρι του να ανεβαίνει στην πλάτη της και το χαμόγελο της αυξάνεται κατά πολύ. Την είχε γοητεύσει εξ αρχής με τις κινήσεις του και την εξυπνάδα του μα τώρα νιώθει τα πνευμόνια της να γεμίζουν από ένα άρωμα αντάξιο με το δικό της.

«Πείτε μου κύριε Κλάιντ.» εκείνη δεν ψιθυρίζει, κανένας άλλος δεν ακούγεται πέρα από την φωνή της. Η μουσική χαμηλώνει, ο Σίλβερ σηκώνεται όρθιος μαζί με τον Λέτερ για να δουν αυτό για το οποίο ακούν στους ψιθύρους γύρω τους.

«Είχε πει δεν θα κατέβαινε.» μουρμουρίζει θυμωμένα ο Λέτερ και ο Σίλβερ του στέλνει ένα βλέμμα γεμάτο νόημα.

«Η Μπόνι κάνει ό,τι θέλει όποτε το θέλει.» χαμογελά στην θέα της μικρής του αδερφής να ονοματοδοτεί τον πιο ικανό κλέφτη ίσως μετά από εκείνους.

Της χαμογελά με τα χέρια του να την κρατούν σφιχτά πάνω του και τον ρυθμό να ακουμπά τα κορμιά τους όπως αρμόζει. Λίγο πριν η μουσική σταματήσει, η Μπόνι απομακρύνεται από πάνω του και τον σπρώχνει προς την πισίνα, υπολογίζοντας πως έτσι θα καταφέρει να τον «ξεφορτωθεί». Ο Κλάιντ όμως δεν την αφήνει να γελάσει μόνη της και λίγο πριν πέσει στο νερό τραβά το σώμα της στο δικό του, κάνοντας έτσι και τους δυο να πέσουν στο νερό.

Το κόκκινο φόρεμά της μουσκεύεται αμέσως, τα γκρίζα μαλλιά της παίρνουν έναν τρομερά όμορφο σκούρο τόνο ενώ το μακιγιάζ της περιέργως μένει άθικτο.

Πέφτουν όλο και πιο βαθιά στο νερό μέχρι ο Κλάιντ να την τραβήξει στην επιφάνεια και μαζί να αναπνεύσουν ξανά. Ο κόσμος γύρω από την πισίνα ζητωκραυγάζει για την ονοματοδοσία του νεοφερμένου ενώ η Μπόνι χαμογελά με την κίνησή του, της δήλωσε καθαρά και ξάστερα πως δεν πρόκειται να τον ξεφορτωθεί, αποδεικνύοντας έτσι την εξυπνάδα του που αποκωδικοποίησε την κίνησή της.

Πρώτος βγαίνει από το νερό εκείνος, με την λευκή του μπλούζα να κολλά δαιμόνια πάνω του, αφήνοντας το γυναικείο φύλο υπό το έλεος του σώματός του. Τα αγνοεί όλα και βοηθά την Μπόνι να καθίσει δίπλα του μα πριν προλάβει να της πει μιλήσει, να της πει το οτιδήποτε ένα ζευγάρι χέρια την σηκώνουν και την απομακρύνουν.

Ο Λέτερ, με την Μπόνι ακόμη στα χέρια του, κάθεται σε μια από τις μεγάλες πολυθρόνες και την τυλίγει με μια πετσέτα προσπαθώντας να την κρατήσει ζεστή. Μα δεν υπολογίζει πως το βλέμμα του Κλάιντ την καίει.

«Θα κρυώσεις.» της λέει γλυκά ο ξανθός άνδρας που την μετέφερε από το νερό κοντά στον αδερφό της.

«Άσε με να κρυώσω, δεν είσαι ο μπαμπάς μου.» η κοφτή της φωνή και ο απότομος τόνος της τον παραξενεύει. Δεν τον έχει συνηθίσει σε αυτά. Θέλει να της απαντήσει μα το βλέμμα του ταξιδεύει εκεί όπου φτάνει το δικό της. Η ζήλεια μέσα του φυτρώνει για τα καλά μα δεν προλαβαίνει να πράξει σύμφωνα με αυτήν μιας που ο Σίλβερ παίρνει τον λόγο.

«Είσαι σίγουρη για αυτό που έκανες;» ρωτά την μικρή του αδερφή μα ξέρει πως δεν χωρούν αμφιβολίες στις πράξεις της.

«Πιο πολύ από ποτέ.» απαντά.

Η αρχή είχε πλέον σφραγιστεί.

Ελπίζω να μην ενθουσιάζομαι μόνη μου με αυτούς τους δύο γιατί αυτό θα ήταν πολύ σαδ και δεν θα ήθελα. Τέλος πάντων, αυτό ήταν το κεφάλαιο, ελπίζω να σας άρεσε. 

Πως σας φάνηκε η όλη βραδιά πείτε μου, ανυπομονώ να δω τα σχόλιά σας! 

-Φέικ Σίλβερ-