Voor de boekenclub heb ik het boek 'Magicus Ludus' van Galadriel_0 gelezen en beoordeeld. Mijn recensie is gebaseerd op de tien hoofdstukken die online staan op Wattpad en die ik heb gelezen.

Verhaallijn en Plot

Gezien het verhaal nog maar kort is met maar tien hoofdstukken kan ik de volledige verhaallijn niet beoordelen, maar wel een beetje. Tot zover ik het kan beoordelen is het verhaal zeker wel origineel. Het is ook totaal niet te vergelijken met andere boeken. Het is dus zeker origineel.

Daar tegenover mis ik echter het plot, maar dit komt mogelijk doordat het boek nog maar tien hoofdstukken heeft en behalve dat Leah haar gave kwijtraakt en Ilse die haar gave heeft afgepakt. Dit is wel een plottwist, want Leah kon haar gave of zichzelf niet meer beheersen wanneer ze boos was omdat iemand iets verkeerds met planten of bomen deed.

Personage

Je stelt de lezer voor aan de hoofdpersonage wanneer ze naar school fietst en beschrijft daardoor het haar dat ze heeft. De hoofdpersonage en haar beste vriendin en een docent zet je in het eerste hoofdstuk al goed beschrijvend neer. Niet teveel, zodat de lezer gaande weg de personages moet leren kennen.

Ik mis echter de gedachten van Iris, gezien zij de hoofdpersonage is. Als lezer zou ik graag willen weten wat zij denkt. Is ze bijvoorbeeld jaloers op Demi? Wat is haar reactie bij het lezen van de soorten gave? Ik mis eigenlijk bij deze stukken en andere de show, ofwel dat je laat zien hoe ze reageert en wat er gebeurt.

Schrijfstijl en perspectief

Je schrijft vlot en neemt de lezer goed mee in het verhaal. Je bouwt het verhaal langzaam op, en maakt op de juiste momenten een cliffhanger om de spanning van het verhaal voor de lezer erin te houden. Mijn complimenten hiervoor.

Hoewel we naar mijn gevoel meer Iris volgen, blijf je ook bij haar en spreek je vanuit de alwetende verteller met de hij/zij perspectief. Omdat je alleen bij Iris blijft en met de lezer deelt hoe zij alles beleeft, kunnen we haar goed volgen en meer en meer beter leren kennen.

Je verhaal is erg interessant, maar je mag meer show don't tell gebruiken. Laat de emoties zijn, laat de gedachte zien van Iris. Door het ontbreken worden de lezers niet in het verhaal gezogen.

Spelling en grammatica

Op de spelling en grammatica in het algemeen heb ik niets op te merken. Wat mij wel opvalt is dat je in het verhaal tussenvoegsels met kleine letters schrijft. Op dit gebied is er een regel die ik voor de zekerheid heb opgezocht. Wanneer een tussenvoegsel na een voornaam of voorletter komt en voor een achternaam wordt de eerste letter van de tussenvoegsel met kleine letter geschreven. Staat er geen voornaam of voorletter, maar bijvoorbeeld meneer, dan wordt de eerste letter van de tussenvoegsel wél met hoofdletter geschreven. Bijvoorbeeld:

Meneer Ten Groen (er is geen voornaam of voorletter, daarom wordt de 't' met hoofdletter geschreven).

Peter ten Groen (Omdat hier een voornaam voor de tussenvoegsel staat, wordt de 't' met kleine letter geschreven. Dit is ook wanneer er niet Peter maar alleen 'P' staat als de voorletter).

Daarnaast heb ik nog wat op te merken bij de dialogen. Buiten het feit dat dialogen van iedere persoon een eigen alinea krijgt, schrijf je de dialogen achter elkaar waardoor het moeilijker wordt om de gesprekken te volgen. Opvallend is dat je na veel dialogen eerst een punt en dan een komma schrijft (.,), maar als je woorden als fluisteren of zeggen achter zet bijvoorbeeld, dan komt er geen punt, maar wel de komma. Dus een voorbeeld.

"Wedden dat er in de limonade kannen aan de linkerkant hersenspoelspul zit," fluistert Jack.

"Jullie mogen aan die tafel zitten." Meneer Ten Groen wijst naar de meest rechtse tafel.

Ook opvallend is dat je de hoofdpersonage twee namen hebt gegeven. De ene keer heet ze Demi en de andere keer Demsi. Dit kan erg verwarrend zijn, overigens komt dit één keer in een dialoog voor, wat zou kunnen dat Demsi een soort bijnaam moet voorstellen die Demi krijgt van haar vriendinnen.

Realisme

In het algemeen vind ik het verhaal niet volledig realistisch. Hoe kan iemand zoveel weten van een gave, hoe kan het dat Leah vaak niet zichzelf is zonder dat daar aanleiding voor is? Dit is voor mij erg onduidelijk. Nu zal ze een beetje kennis hebben van haar vader, maar verder zou ze bij lange na niet alles kunnen weten, tenzij ze een Hermelien Griffel is die alle boeken heeft doorgelezen en ook onderzoek heeft gedaan naar de school.

Daarnaast vind ik het erg onrealistisch dat Iris vrij snel de ziekenzaal mag verlaten en ook meteen weer meedoet met de lessen. Zelfs bij dit soort scholen moet je eerst volledig rust houden. Ook dat Ilse wéét dat ze mogelijk de gave van Leah heeft afgepakt is niet logisch. Ze weet eigenlijk niet eens wat er gebeurde en wat ze deed toen ze Leah probeerde tegen te houden.

Tevens lijkt het me ook niet geheel logisch dat een moeder zomaar in de algemene ruimte de deur wordt gewezen omdat Eveline met haar vriendinnen privacy wil. Een ouder zou normaliter – ook in een verhaal – de kinderen naar de slaapkamer verwijzen voor privacy en ook het eigen domein van Eveline.

Je beschrijft in hoofdstuk 9 dat een bibliotheek zich in een toren bevindt. Een toren is normaliter rond, waardoor het zeker geen grote bibliotheek kan zijn en zeker niet groot en gevuld met zowel kasten als een lange tafel.

Als laatste wil ik nog duidelijk maken dat het mij ook niet geheel realistisch is dat docenten het allemaal laten gebeuren, en terwijl zij weten dat Leah haar gave niet onder controle kan houden of er misbruik van maakt, dat de docenten daar geen vragen over stellen of onderzoek naar doen. Ik kan mij niet voorstellen dat men het controleverlies accepteert, zeker niet bij een bijna-dood ervaring.

Het geheel

Dat het gaat om een school waar de leerlingen met de gaven tegen elkaar worden opgezet is een uniek concept, maar veel heb ik daarvan nog niet kunnen lezen omdat je nog niet zover bent met het boek. Wat betreft op die inhoud kan ik dus niet beoordelen. Het is dan ook moeilijk om te zeggen of het boek aan mijn verwachtingen voldaan hebt, maar het was wel – ondanks dat je meer moet showen – prettig om te lezen. 

-

(door Escorn1995)