Hallo iedereen! De opdracht die je dit keer kon uitvoeren om het boek van de maand te worden, was een kortverhaal schrijven dat zich afspeelt in een kasteel. We kregen één inzending binnen, van Keira-007. Gelukkig was dit verhaal ook bijzonder goed en origineel!

Lees hier het verhaal: 

"Wil je haar anders even vasthouden?"

De koningin kijkt me aandachtig aan en ik heb mijn handen al uitgestrekt, voordat ik bedenk dat dat niet kan. Als ik nou de vroedvrouw was geweest, of de min.

Ik mag blij zijn dat ik op het kasteel mag wonen omdat Hunter zo belangrijk is.

Als ik tegen begin te sputteren, zegt ze gedecideerd: "Je laat haar echt niet vallen, kom maar hier."

Een bevel kan ik natuurlijk niet negeren en met samengeknepen handen, stap ik zenuwachtig naar voren. De koningin laat me in haar zetel plaatsnemen. Zij staat op uit het gigantische hemelbed en dan legt ze dat kostbare bundeltje zomaar op mijn schoot. Voor een baby heeft ze heel veel donker en donzig haar, haar huid is zo wit als sneeuw en haar lippen hebben een diepe bloedrode kleur.

De flinke bos haar wordt langer naarmate de jaren verstrijken, maar de kleur blijft prachtig en met de kleur van ebbehout: geen zonnestraal weet het te bleken.

Haar hart blijft vol liefde, ook al heeft ze haar moeder op zo'n jonge leeftijd verloren. Ze zegt nu 'moeder' tegen die, die ... heks!

Als het belletje gaat, loop ik de lange gangen door om aan de recentste gril van mijn nieuwe koningin gehoor te geven. Het kasteel is groot en licht en zij kiest voor diens kerkers, die duister en kil zijn.

Daar voert ze in alle rust haar hobby uit, de glazen buisjes zien er eerlijk gezegd erg interessant uit, maar de kleuren die zij daarin mengt lijken me niet gezond: gifgroen, mosterdgeel en vermiljoen.

De kristallen spiegel aan de muur hoort in haar grote suite thuis, vind ik.

"Jij daar, breng me de meest rode appels die je kan vinden."

Vlug knik ik zonder haar aan te kijken en snel weer naar boven. Voor mijn gevoel kan ik pas weer adem halen als ik in de hoge hal sta, en ik laat me kort kalmeren door het brekende dansende licht dat de grote kroonluchter veroorzaakt, voordat ik weer aan mijn opdracht denk.

Ik zal mijn Hunter vragen of hij een aantal exemplaren kan plukken, hij is veel in de buitenlucht te vinden.

Als ik hem vind in onze kamers op de begane grond, ziet hij er geagiteerd uit. Hij heeft alle onderdelen van zijn jachtgeweer netjes uitgestald op de lap die ik hem speciaal hiervoor gegeven heb en vet alles secuur in.

Dat doet hij of voor een grote klus, of als hij zijn gedachten moet verzetten.

Ik kijk even toe en omdat hij niet neuriet, is het tweede het geval. Daarom loop ik naar hem toe en houd zijn handen vast, hem op die manier dwingend te stoppen met werken en mij aan te kijken.

"Lieverd, wat is er aan de hand?"

"Een grote klus, Dinie," logenstraft hij mijn gedachten.

Als ik hem streng aan blijf kijken, zucht hij diep en houdt nu ook mijn handen vast. Dit betekent niet veel goeds en ik kijk hem nerveus aan.

"De koningin heeft me iets verschrikkelijks bevolen!"

Als hij zich dan snikkend aan mijn rokken klemt, weet ik zeker dat er iets goed mis is. Mijn Hunter is stoïcijns, niet hysterisch.

Met horten en stoten komt het verhaal eruit en ik voel hoe mijn ogen steeds groter worden.

Zij wil mijn prachtige prinsesje vermoorden? Wat voor een monster verlangd een mensenhart als bewijs? Weet zij wel hoe die eruit horen te zien?

Daardoor begint er een plannetje in mijn brein te rijpen. Ik zeg: "Hunter, dood een hert en geef dat hart aan haar."

Ik geef hem mijn sieradenkistje, zodat hij hem in stijl kan overhandigen aan de koningin en zij misschien niet al te goed zal kijken. Gelukkig bezit ik geen sieraden, dus hij was toch nutteloos.

Met pijn in mijn hart zie ik ze gaan. Het dartele meisje met haar diepdonkere haren in een nuffig knotje, en mijn robuuste man daarnaast.

De appels heb ik zelf geplukt en overhandigd.

Als hij weer terugkomt, knikt hij even naar mij terwijl ik de vloer dweil die naar de kerkers leidt. Hij weet dat ik naar hem uit heb zitten kijken tot hij de daad uitgevoerd zou hebben.

Mijn hart is voor een kort moment licht van opluchting, dat is totdat ik haar hoor krijsen van woede.

Ik denk dat ze achter ons bedrog is gekomen.

Ze opent de deur met grof geweld en ziet mij daar staan.

"Jij daar, ruim de rommel op."

Ik denk nog dat het echt niet erg is om een paar namen van bedienden te leren kennen, ook al ben je een vorstin, als ik zie naar welke rommel ze refereert: mijn man ligt levenloos op de grond, midden in een grote plas bloed.

Mijn dweil valt kletterend op de grond als ik naar hem toe ren. Geschokt kijk ik haar aan, terwijl zij verveeld terugkijkt.

"Hop hop, het ruimt zich niet vanzelf op."

Er ontsnapt een traan uit mijn oog en die veeg ik weg als ik een besluit maak. Zonder mijn emoties verder te laten blijken, ruim ik op.

Zij haalt hooghartig haar neus op en stapt over mij heen. De kerkerdeur slaat met een galm achter haar dicht.

Snel als de bliksem sta ik op en kijk naar haar laboratoriumwerk. Enkele appels zitten in glazen boxjes met een plaatje erop. Ik haal degene waar een doodshoofd bij staat eruit en stop hem in mijn schort. Ik verwissel hem voor een andere waar een slapend mannetje bij staat afgebeeld.

Enkele maanden gaan voorbij en ik merk dat mijn gestolen appel er mooi uit blijft zien. Hij raakt niet oud of verrot. Hij pronkt bovenop mijn vitrinekast, zodat niemand er makkelijk bij kan.

De prinses keert weer terug. Ze heeft een knappe man aan haar zijde, waar ze verliefde blikken op werpt. Ze worden vergezeld door zeven kleine mannen en de prinses weet haar vader er succesvol van te overtuigen dat zijn vrouw een monster is.

Ik zeg: "Ik weet wel een geschikte straf," terwijl ik de appel overhandig.

---

Iedereen leest dus in de maand juni twee hoofdstukken van Marijkes boek Verborgen project. Deze hoofdstukken lees je bovenop de andere weektaken. Plaats op elk hoofdstuk minstens 1 reactie met tips en tops. Als je dat gedaan hebt, reageer je hieronder dat je klaar bent en vermeld je ook welke hoofdstukken je gelezen hebt. Je hebt hiervoor de tijd tot het einde van de maand, tot 30 juni dus.

Heel veel leesplezier!